Ik ben in juli uitgerekend en 8 weken later (in september) wordt er vanuit mijn werk geregeld dat we een weekend weg gaan naar het buitenland (met vliegtuig). Nu is mij de vraag gesteld of ik ook mee zou willen en de partners zijn ook uitgenodigd. Ten eerste weet ik natuurlijk nog niet hoe het straks allemaal gaat met de baby etc.. Maar het idee om naar het buitenland te gaan terwijl we een kindje van +/- 8 weken bijv. bij mijn ouders achterlaten staat me een beetje tegen.. Ik kan ook alleen meegaan zonder mijn partner maar het gaat om 3 nachten en ik zit dan dus nog in mijn verlof, ik vraag me af of ik daar wel zin in heb om zo'n lang weekend van huis weg te zijn. Hebben jullie advies/ideeen hierover?
Ik had er niet aan moeten denken, toen dochterlief 8 weken oud was. Maar ik ken mama's die er absoluut zo 'ja' tegen zouden zeggen. Dus een antwoord waar je niets aan hebt: volg je eigen gevoel.
Ik zou dat absoluuuut niet doen! 3 nachten Zolang laat ik mijn dochter van 1 nog niet alleen. Laat staan zo een klein mopje van 8 weken... Maar dat is echt persoonlijk hoor, andere dames doen dit misschien wel
Hier ook, ik had er met 8 weken niet aan moeten denken om hem zo lang te moeten missen ook al is het maar 3 nachten. Je kunt je er vooraf niet zo'n voorstelling van maken, denk dat de meesten denken ach, voor die 3 nachten. Maar als dat hummeltje er eenmaal is wordt het toch een ander verhaal . Maar wellicht valt het je na de bevalling allemaal zo zwaar dat 3 nachten weg jou juist heel erg goed zou doen om weer op te kunnen laden. Dus wat al gezegd is, een advies waar je helemaal niks aan hebt: jouw eigen gevoel volgen
Ik sluit me aan bij bovenstaande.. en áls ik het dan zou doen, dan geen 3 nachten en ook niet met collega's - eerder met een goede vriendin of familielid bij wie ik ook wel alles kwijt kan en ook totaal mezelf kan zijn en m'n eventuele tranen durf te laten zien zeg maar . Ik zou ook de gok niet durven nemen, je weet niet hoe je uit de bevalling komt en mogelijk 1 tot 1,5 week over de datum heen gaat..
Ik sluit me aan bij bovenstaande. Met 8 welen mijn eigen verjaardag vieren vond ik al een regelrechte ramp.
Moet je nu al beslissen? Ik dacht voor dat dl er was makkelijk over oppassen e.d. terwijl ik nu al onrustig ben als we zonder dl uit eten gaan... Ik denk niet dat je kunt weten hoe je er straks in staat. En ook niet hoe het gaat. Misschien ben je er wel veel te moe voor of voel je je helemaal nog niet goed tegen die tijd. Ik moet er eerlijk gezegd nog steeds niet aan denken om 3 nachten zonder dl te zijn, maar ik ben ook wel een miepje geloof ik met dl "wegbrengen" maar dat had ik van te voren totaal niet verwacht van mezelf...
Bij mijn oudste kon ik het lichamelijk denk ik echt niet aan (ga ervanuit dat er ook uitjes gepland) ivm keizersnede. Dus dat kan ook nog een optie zijn En mijn jongste is nu zelfs nog nooit zonder mij geweest, maar zoals anderen zeggen; dat verschilt per persoon.
Ik zou nu nog geen weekendje weg willen zonder de baby. Sterker nog; ik ga pas een weekendje zonder hem weg wanneer hij op zijn 21ste al 5 maanden uit huis is ofzo Nee grapje. Maar ik ben er gehecht aan mijn kleine knul. Ik vind het al moeilijk om hem om 13:00 in bed te leggen, want om 14:30 vraag ik me af hoe lang het nog duurt voordat ik zijn lieve lieve gezichtje weer kan knuffelen en kussen en zijn handjes opeten en zijn gegiechel horen en de spetters van zijn Prrrrjjsssjjttttbbrrrr weer op mijn gezicht voelen spetteren Like no way in hell dat ik drie dagen zonder hem kan
Nee, had ik niet gedaan eerlijk gezegd. Zo'n ieniemienie nog.. En bedenk ook dat je heel veel kolfmomenten hebt op een dag,als je kindje nog zo klein is. Dus dat lijkt me ook niet prettig..
Ik zou het ook zeker niet doen, zeker zo in het begin voelde ik me nog onafscheidelijk van mn baby plus je baby is ook nog extreem afhankelijk van vooral zijn moeder. Je kan van tevoren niet inschatten hoe hij slaapt en hoe hard hij je snachts nodig heeft.
Ik denk dat je daar geen behoefte aan gaat hebben als je kleintje er net is. Ik vond rond die leeftijd een avond al moeilijk. Maar dat had ik van te voren ook niet verwacht hoor, dus snap je vraag wel.
dit dus! Ik kan echt niet zonder mijn spruitje. Ik mis haar echt als ze in bed ligt. Ik wil helemaal geen me time, I just want my baby! Als we gaan uiteten of laatst naar de sauna dan haal ik haar s avonds weer op. Al is het 12 uur!
Ik had dat echt niet gewild! En nog steeds niet trouwens! Maar iedereen staat daar anders tegenover. Hier had het een hoop stress opgeleverd denk ik Slechte slaper, reflux, flesweigeraar.
Bedankt voor jullie reacties!! Fijn om te lezen hoe jullie erover denken, en het bevestigt mijn gevoel alleen maar, dat ik dus beter niet mee kan gaan. Het komt gewoon te vroeg zeg maar.