Hoi Hoi Dames,, Na de miskraam voel ik me leeg..We gaan natuurlijk weer verder en we proberen voor een nieuw wondertjee.. maar het gevoel gaat niet weg.. Ik ben ontzettend moe,, doe niets anders dan slapen of luieren heb nergens zin in en ben prikkelbaar.. mensen hoeven geen grapje te maken want ik ben dan gelijk chagerijnig of boos.. En ik voel me totaal niet meer lekker in me huisje.. alles qua huishouden stapelt zich op.. Ik ga zo een beginnetje maken met de was en strijken.. en natuurlijk schoonmaken enzo.. me vriend werkt (nachtdienst)en ik wil dus graag het huisje schoon voor het weekend want samen hebben altijd veel plezier, even ertussen uit(stad enz.).. tv kijken(series enz...) Ik voel me leeg en best eenzaam terwijl dat niet hoeft want ik heb genoeg mensen op me heen maar het contact maken daar heb ik zo geen zin in!! geestelijk en lichamelijk ben ik zo moe... echt moe.. Ongesteld word ik ook maar niet... Ik zei net tegen me vriend zou ik morgen langs de huisarts gaan??? Wat vinden jullie?? Ik wil graag weer me leven oppakken en leuk en gezellig zijn voor mijn omgeving en voor mezelf maar de wil is groot maar ik heb er op 1 of andere manier geen zin in.. zo raar ik wil het zo graag.. Gister ging ik lopens naar de stad (best een stuk lopen) voor de afleiding en beweging en toen kwam ik de vrouw van me zwager tegen en ik zei dat ik lopens was en toen zei ze ben je weer psychische uhhh?? Ik zeg nee ik heb niets te doen!! even onderuit ''lullen''.. ik dacht hoe weten zei dat?? P.S. ik mis mijn zwangerschap ontzettend!
Je moet je verlies verwerken. Of je nu kort of lang zwanger bent, zodra je die positieve test in handen hebt, verander je. Je gaat al nadenken over de toekomst met een kleintje. Neem je tijd om afscheid te nemen. Na mijn miskraam zei iemand tegen mij, zodra je lichaam geheeld is, is je geest ook een stuk geheeld. Met andere woorden, zodra je menstruatie is geweest zal het geestelijk ook iets makkelijker worden. Let wel, je krijgt nog genoeg "rare" dagen. De dag dat je met verlof zou gaan, je uitgerekende datum en volgend jaar de dag waarop het mis ging. Het kan wel 6 weken duren voor je menstuatie weer op gang komt trouwens. Sterkte!
Dankjewel... Ik wil het graag verwerken maar het lijkt alsof ik met lood in me schoenen sta..terwijl ik dat niet wil.
Volg je gevoel, accepteer je gevoel zoals het er nu is en wees lief voor jezelf. Het is niet niks om een miskraam te krijgen. Veel sterkte toegewenst!
Ik wilde dat ik iets kon zeggen om dit gevoel bij je weg te nemen, maar uit ervaring weet ik dat wat iemand ook tegen je zegt, dit gevoel gaat nu niet zo maar weg. Maar..... ik kan je ook uit ervaring vertellen, dat het verdriet en dit gevoel minder wordt, echt waar!
Ik begrijp je heel goed, alleen gaat het bij mij met ups en downs. Zolang ik op mijn werk ben gaat het super. Eenmaal thuis zakt de moed in mijn schoenen en verwaarloos ik alles om me heen. Heb dezelfde dag als jij een mk gehad, en ook nog steeds geen ongi hier... De ha zegt als het met 10 wk nog niet is terug komen.... Maar dat vind ik zelf wel heel lang. Dikke knuffel van mij voor jou!
aah dikke knuffel terug.. ik vind het echt vervelend dat ik niet ongesteld word,, baal ook wel beetje dat we gelijk weer gingen klussen voor een nieuw wonder,, het is zo onzeker met de eisprong ect,, zoveel dingen maken me dan ook onzeker.. Maarja we kunnen niets anders dan afwachten..en 10 weken vind ik ook wel erg lang ja! We zullen zien wat mijn huisarts zegt morgen als ik daar terecht kan..
Nou ben benieuwd wat jij te horen krijgt. Laat je het even weten? Zodat ik ook ik opstand kan gaan? Dat doe ik nu toch wel meer dan anders, maar het zou fijner zijn met een reden.....
Meid neem de tijd.. voel je gerust down als je je down voelt en geniet als je je goed voelt! Ik heb ons kindje in april verloren en heb soms nog mn down momenten.. ze zijn wel minder geworden.. je krijgt steeds meer momenten dat het goed gaat.. echt! Probeer het nu te verwerken anders krijg je het mis. Later op je bord omdat je nu te snel wilt.. mensen begrijpen het echt wel hoor.. wat iemand anders hier al zei.. het maakt niet uit hoe ver je was.. je bent zwanger geweest en was er blij mee.. heel logisch dat je verdrietig bent! En heb je binnenkort geen afspraak met de vk of gynaecoloog? Dan zou je je vragen aan hun kunnen stellen.. en anders maak je een afspraak bij de ha.. vooral doen en niet met vragen blijven zitten! Sterkte komende tijd! En hopelijk heb je snel een positieve test! Liefs
He meid, het is nog maar zo kort geleden. Geef jezelf de tijd! Ik wilde ook weer heel snel verder na de eerste miskraam. Gelijk weer proberen, gelijk weer werken en doen alsof er niks was gebeurd. Helaas kreeg ik na een paar weken alsnog te klap en heb wel even in een dalletje gezeten (kwam ook door andere dingen, maar de mk gaf de doorslag). Wat bij mij hielp was om er veel met vriendinnen over te praten. Af en toe effe keihard te janken (ging ik naar zielige liedjes luisteren op youtube zodat de tranen kwamen). En op den duur moet je gewoon tegen jezelf zeggen "en nu is het klaar!" en jezelf een schop onder je kont geven. Maar dat je dat nu nog niet kunt, is niet zo raar hoor. Bij mij duurde dat wel even een paar maanden. Ik had trouwens niet dat ik niks meer deed/kon doen. Dat ging allemaal wel redelijk door. Bij mij uitte het zich meer in wat 'obsessed' bezig zijn en alles willen weten over hoe je een mk kunt krijgen, wat de kans is om weer snel zwanger te worden etc. Heb internet echt binnenste buiten gekeerd. Uiteindelijk heeft het wel geholpen dat ik (na gelijk daarna weer een mk) weer snel wel goed zwanger was. Kon ik me daarop gaan richten. Oja en over dat je nog niet ongesteld bent. Het is pas 4,5 weken geleden. Bij mij zei de vk dat het zeker 6 weken kon duren, dus je hoeft echt nog niet ongerust te zijn. Je cyclus komt ook pas op gang nadat alle zw hormonen uit je lijf zijn. Sterkte meid, en ook al denk je nu misschien van niet, het komt echt goed.
miraclee, heb je nog eens een testje gedaan?? misschien ben je wel weer zwanger en voel je je daarom zo down? ik leef echt met je mee meid,doe rustig aan het is sowieso een zware tijd nu!(ramadan)
Ben het met bovenstaande reacties eens een mk is ook een rouwproces, dat is niet met een weekje over, ook niet als je maar heel kort (bv 5 weken) zwanger bent geweest. (ik dacht het namelijk zelf ook totdat ik nog een klap na kreeg) Geef jezelf de tijd, het komt echt allemaal weer goed.
ik snap precies wat je meemaakt! en ik kan je vertellen dat je er de eerste tijd echt niet vanaf komt! In feb 2011 heb ik een MA gehad, uiteindelijk geboren op 28-2-2011 met 12 weken zwangerschap. Precies 6 weken later werd ik voor het eerst ongesteld. De ronde erop was ik weer zwanger, helaas werd dat een MK met bijna 5 weken. Toen was ik echt helemaal stuk. De ronde erop meteen zwanger en eigenlijk was ik te snel zwanger voor mijn gevoel. Blijkbaar gaat het deze keer wel goed, maar ben echt bang. Mijn huis is ook al maanden een puinhoop, manlief accepteert het ondertussen, ziet dat het gewoon niet gaat. Soms heb ik van die dagen dat het echt knalt, maar over het algemeen komt er niks van. Je slaapt slecht, bent hangerig, verdrietig enz. Er zijn ook maar weinig mensen in je omgeving die je echt snappen. Ik weet niet hoelang je zwanger bent geweest? Daar hangt het vaak wel vanaf, hoelang het duurt voordat je weer ongesteld bent geworden. Eigenlijk is je mk je eerste ongesteldheid. Normaal gesproken heb je dan je cyclus+de tijd die je lichaam nodig heeft om het HcG weg te werken. Tip: doe een zwangerschapstest. Dit is fijn om te weten of je hem echt blanco hebt gehad. Je weet dat je lichaam het dan ook weer gaat oppakken. De volgende keer dat je dan een positieve test hebt, weet je ook echt dat je zwanger bent. Ik ga zelf naar de kerk (hechte gemeente) en ze zien me nu nog steeds wekelijks huilen, ik trek het gewoon niet. Ik mis mijn kindjes ook echt. Wij zijn de tweede week van maart lekker naar Zwitserland geweest, echt samen. Gewoon de bergen ingetrokken en je nergens van aan trekken. Mocht je de kans hebben, ga echt lekker met z'n tweetjes op stap. 1 vriendin zei tegen me: ervaar en voel al je emoties, accepteer het en doe er wat mee. Stop je verdriet niet weg, geef jezelf GEEN schoppen onder je kont. Het komt later terug, als je het niet verwerkt hebt. Helaas ken ik (ondertussen) een aantal vrouwen die hun miskraam van 30 jaar geleden niet verwerkt hebben. Die gingen dus hun verhalen tegen mij aanhangen, heel vervelend vond ik het. 1 vrouw heb ik er meerdere keren wat van gezegd, maar ze gaat gewoon door. Heb nu dan ook echt een hekel aan haar, ze heeft namelijk de houding dat haar MA erger was dan de mijne... Er is een besloten clubje hier op ZP voor vrouwen die een miskraam hebben gehad. Daar zijn jullie van harte welkom om daar over mee te praten. Iedereen heeft het daar minimaal 1x meegemaakt, heeft hetzelfde verdriet, pijn en angst. link: http://www.zwangerschapspagina.nl/groups/zwanger-worden-na-miskraam.html Vraag Aloha dan of je er bij kunt! Accepteer dat je een wrak bent, je bent namelijk een kindje verloren. Daar hoort een rouwproces gewoon bij! Ik hoop dat je snel zwanger, of ongesteld mag worden en wens je veel sterkte toe!
Wat een heftig verhaal... Het is inderdaad zo dat andere mensen je niet snappen. Na dag 1 vraagt niemand meer hoe gaat het?? Zelfs me moeder niet. Mijn zus die al jaar zwanger probeert raken is net zwanger best een klap in mijn gezicht en er is een kennis waarbij ik bijna gelijk mee zwanger was, en dan zie je haar buikje.. Wow dat doet echt pijn.. Ik ben wel heel blij voor ze natuurlijk.. Het lichtje, heel veel sterkte met het verwerken van 2 miskramen ik zie dat je nu elf weken zwanger bent en ik zou als ik jou was echt proberen te genieten dat je zwanger bent, ik zou het van de daken schreeuwen en lekker me huis schoonmaken kleertjes voor de baby kopen en je moet je daarvoor niet schuldig voelen tegenover je andere 2 babys die er helaas niet meer zijn Geniet en geniet, volgens de islam wat betreft een miskraam: "Bij Degene in Wiens Handen mijn ziel is, de 'saqt' (betekent letterlijk vallen en wordt gebruikt voor het kind dat uit de baarmoeder 'valt' vóór zijn schepping volmaakt is, een miskraam) zal zijn moeder met touwen naar het Paradijs 'trekken', wanneer zij geduld heeft met het verlies van haar kind. " En dat geeft mijn kracht om mijn zwangerschap van 7 weken te verwerken maar o wat is het zoo moeilijk helaas Mijn geloof helpt me er door heen. En het is nu inderdaad ramadan en ik heb zin om te eten hahaha het is niet moeilijk hoor ik hou het makkelijk vol !! Ik ga ff een centrum zoeken met koopavond en dan wil ik daar naar toe met me vriend en er voor de rest een gezellig weekend maken! Ik heb gister me huis schoon gemaakt en ik voel dat ik er nu weer tegenaan kan !!! Ik heb zw test gedaan gister was negatief ik ga niet meer testen.. Week na miskraam ongeveer was die ook negatief.... Ik zeg altijd: alles ligt in handen van god! Bedankt voor jullie berichtjes het helpt enorm Xxx
Fijn dat je kracht kunt putten uit je geloof. En knap dat je de ramadan ook vol kunt houden, zo zie je maar hoe sterk je bent.
Hoe is het nu met je? Ik weet precies hoe je je voelt. Ik ben op 28 juli gecuretteerd na 10 weken zwangerschap en ben compleet stuk. Helemaal leeg... Het leven om je heen gaat door terwijl dat van jou gewoon stil staat. Niemand in jouw omgeving begrijpt hoe je je voelt, ook je man niet. Zo voel ik het in ieder geval. Waar ik vooral moeite mee heb is het goedbedoelde opbeuren met dingen als "Je weet in ieder geval dat je zwanger kan worden nu" en "Het lukt vast heus weer snel". Het klinkt bij mij in me oren alsof mensen het niet serieus nemen, of alsof ze vinden dat ik ook verder moet gaan. Dat ik me aanstel. Het heeft mij 4 jaar gekost om zwanger te raken en als je dan eindelijk zwanger bent dan leef je op een wolk. En de pijn die je hebt als het je afgenomen wordt is vreselijk. Helaas is het bij mij ook nog niet over want ik bleek ook nog eens een slechte uitslag te hebben van het weefselonderzoek, dus nu zit ik weer in een traject en kan ik het nog helemaal niet verwerken. Ook ik doe nauwelijks iets in huis, ben down en depressief en er komt gewoon niks uit mijn handen. Ik val moeilijk in slaap en daarna slaap ik veel te lang. Ik begrijp je dus. Ook ik overweeg naar de HA te gaan ondertussen. Meid neem je tijd en voel je niet schuldig. Dit is niet niks en jij hebt recht op tijd om te rouwen!
Hee meid. Ik heb een mk gehad met 8,5 week. Dacht dat de wereld in elkaar stortte en wat ben ik down geweest. Ik heb het er nu nog steeds moeilijk mee. Zoals je ziet aan mijn banner ben ik weer zwanger, gelijk na de mk. Had eerst een negatieve test in mijn handen en een week later 3 positieven testen. Zelfs nu ik weer opnieuw zwanger ben voel ik me nog steeds leeg. Ik heb het nog geen plekje kunnen geven en ben bang dat het weer mis gaat. Maar neem jezelf niks kwalijk huil als je wilt huilen en wordt boos als je dat wilt zijn. Luister naar je gevoelens het heeft echt tijd nodig. Heel veel sterkte! LIefs, zomerrr