Even wat van me afschrijven... Ik heb het zó gehad op dit moment; ik ben sinds vorige week weer begonnen met werken, na zwangerschapsverlof van de kleinste spruit. Ik werk in de kinderopvang en vind het werk heel erg leuk, maar ik ben nog maar net terug of ik ben er al zooo klaar mee... Pffft, het begon al met het feit dat ik bv geef en dus moet afkolven, ik heb dit al voor mijn zwangerschap duidelijk gezegd dat ik bv wilde gaan geven en ook tijdens mijn zwangerschap en verlof meerdere malen op het hart van mijn leidinggevende gedrukt. Maar natuurlijk; er moet weer gezeurd worden door collega's over dat ik van de groep moet ( 'komt wel erg vervelend uit' 'Dat heb ik toch ook nooit gedaan?!' Nee, dus?!!!!) Vervolgens hoor ik van een lieve collega dat zij een off. waarschuwing in de bus heeft gehad na geroddel van weer een andere collega (diezelfde die over mij en mijn bv zat te zaniken tegen anderen) èn vandaag hoor ik dat een vast contract van een andere lieve collega teruggedraaid wordt (wat volgens mij helemaal niet kan), ook weer na gelul van diezelfde collega. En als die ^&^&&*& nou zelf zo'n goede werkneemster was, nou...niet dus! Maar ja, t vriendinnetje van de leidinggevende Plus dat ik op weg naar huis mijn bekertje bv blijkbaar niet goed had dichtgedraaid en alles in mijn tas aan het doorlekken was (en waarschijnlijk ook op mijn werkvloer) Verder vind ik het gewoon heel hard wennen om weer aan het werk te zijn en de kleine spruit weg te moeten brengen naar oma om hem vervolgens vandaag maar heel kort te hebben gezien, precies met de voeding na het opstaan en voor het slapen gaan... Ik heb vijf jaar geleden een HBO-diploma gehaald voor een betere baan, maar daar zijn op dit moment helemaal geen vacatures in, voor de enige sinds tijden ben ik twee weken geleden afgewezen... Een andere opleiding kost geld, tijd en energie... Iets wat ik op dit moment allemaal niet heb. Mijn man was thuis vandaag en hoewel hij altijd Alles voor ons doet besloot hij dat vandaag wel een goede brooddag kon zijn, terwijl ik op een warme prak had gehoopt....... Kortom: ik voel me heel zielig nu, maar het werkt wel heel relativerend om het even van me af te schrijven.
pfff, ik begrijp je helemaal, dit is zo herkenbaar met de tijd dat ik net weer aan het werk was! dat is op meerdere vlakken echt even doorbijten, sterkte!