Ik ben benieuwd wat jullie zouden doen/denken als je mijn verhaal lees over mijn echte moeder. Soms heb ik van die momenten dat ik wel weer contact wil met haar, maar elke keer kom ik thuis met teleurstellingen. Maar het is en blijft je moeder zeggen mensen, dus dan wil ik het wel weer proberen want nu me stiefmoeder overleden is mis ik wel een beetje een moeder om me heen. En als ik zo kindjes heb zou ik het fijn vinden als ze een oma hebben. Me moeder is weg gegaan toen ik 3 jaar was, me zus 5 en me broertje was 2 jaar. Ze heeft 12 jaar lang niks van haar laten horen en toen ben ik met me zus haar gaan opzoeken. Ze was wel blij en moest huilen toen ze ons zag. We zijn een paar keer geweest bij haar maar ze wil niet over het verleden praten, en als ik daar ben dan lijkt het wel of het haar niet interreseert. Nu heb ik haar weer een paar jaar niet gezien, en sinds gister weer aan de telefoon gehad, en nu weet ik niet wat ik moet doen. Ze is alcohollist geweest en misschien nog steeds. Ik vraag me af of ik het een kans moet geven of dat ik beter helemaal geen contact meer moet hebben. Daarom vraag ik jullie hulp met wat ik zou kunnen doen, misschien kunnen jullie mij op ideeen brengen hoe ik hier mee om moet gaan. Groetjes Jolie
Oei...een alcoholiste....als ze dat nog steeds is moet je heel goed beseffen dat ze een zwaar hardnekkige verslaving heeft. Dat zal contact met haar erg moeilijk kunnen maken. Misschien pijnlijk ook. En wil je haar dan nog steeds als oma, als rolmodel voor je kinderen? Klinkt misschien heel hard, maar het was misschien anders geweest als je vaker dan die paar keer in je leven contact met haar had gehad. Uit je verhaal begrijp ik dat zijzelf nooit contact met jou heeft gezocht... Nou meid, ik zou proberen om dan het boek te sluiten.
ik zou het ook laten voor wat het is! voor je toekomstige kinderen is het dan beter om geen oma te hebben, dan zo 1!
Als ik jouw verhaal zo lees klinkt het wel alsof je er zelf wel behoefte aan hebt. Je kunt toch ook de komende tijd zelf contact met haar hebben en naar haar uitspreken wat jouw moeite is? Ik ben er zelf altijd voor om mensen een tweede kans te geven, maar geef voor jezelf van te voren duidelijke grenzen aan, ook naar je moeder toe. Bijv. dat je niet wilt dat ze drinkt in jouw aanwezigheid... of als je later ooit kinderen mee zult nemen. Succes ermee! Groetjes jelske
Moeilijk! Je hebt nu nog geen kindjes, dus je zou kunnen proberen om het contact voorzichtig op te pakken en te kijken hoe dat gaat. En inderdaad voor jezelf duidelijke grenzen bepalen. Je hebt er dan je best voor gedaan en als het werkt, dan is dat fijn en als het niet werkt, dan kun je dat voor jezelf misschien beter accepteren omdat je er echt alles aan gedaan hebt.... Maar nogmaals, een moeilijke situatie en ik wil je er dan ook heel veel sterkte en wijsheid mee wensen! Groetjes, Anakin.
Wat ik je kan aanraden is jezelf te raden gaan of je een nieuwe teleurstelling aankan. Je hebt geen garanties, nooit trouwens, maar in dit geval weet je het verleden en kan je daar lering uit trekken. Iemand afschrijven omwille van t verleden, kan ik je niet aanraden. Wees sterk en zorg dat je verwachtingspatroon erg laag is. Ik weet niet of zij een leuke oma voor ja kinderen kan zijn, maar misschien kan je wel leuk contact met haar hebben, zonder dat daar een prijskaartje aan hangt. Je weet dat je zonder haar kunt leven, misschien ook wel met. Wanneer je jezelf op orde hebt (je weet dat je niet teveel mag verwachten van contact met deze moeder en je niet in een diepe put valt als het idd spaak loopt op een rottige manier), zou ik zeggen: Go for it! Heel veel succes.
Ik heb het maar dan met mijn vader..omgekeerd dus.Alleen is mijn stiefvader niet overleden maar vorig jaar van mijn moeder gescheiden en sinsdien hebben we geen contact meer..Via via hoorde ik dat mijn bio vader intresse in contact heeft en is ook(ex) alcohollist maar ik laat het erbij.Toen ik hem nodig had was hij er niet en nu ben ik zelf volwasen en verantwoordelijk voor mijn kindjes ..Hij woont hier bij mij in de buurt hoor en dat maakt het wranger vind ik dat hij het niet eerder geprobeert heeft...En daarom denk ik maar zo heb hem niet nodig om mijn kindjes gelukkig te maken....
Mijn verhaal lijkt op dat van moontje, ook mijn vader. Ik heb een geweldig lieve stiefvader, al 28 jaar (ik ben 29). Mijn echte vader heeft toen ik 15 was gezegd dat ik niet meer langs hoefde te komen. Zes jaar geleden, dus 8 jaar na het verbreken van het contact, had ik nog een aantal onbeantwoorde vragen openstaan.....ik wist waar hij woonde, heb een brief gestuurd en met hem afgesproken. Ik woonde toen inmiddels al samen met mijn (inmiddels) man. Mijn vader heeft antwoord gegeven op mijn vragen, maar het hele gesprek merkte ik dat ik geen vader-dochter gevoel had en nooit zou krijgen. Alsof ik tegenover een vreemde zat. Ik besefte dat mijn stiefvader mijn echte vader is. Tijdens onze bruiloft is hij dan ook getuige geweest, met het motto, hij is dan niet mijn biologische vader, maar wel mijn psychologische vader. Als hij dood zou gaan, is mijn verdriet enorm, maar geeft mij geen behoefte mijn echte vader weer op te zoeken, ook niet nu ik zwanger ben. Hij heeft nooit moeite voor mij gedaan, dus waarom zou ik hem dit gunnen?!?!? Ik denk dat je ook zo over je moeder moet nadenken. Is het om het gemis van je stiefmoeder op de vullen? Je was 3 toen je moeder weg ging, wat voor band heb je dan met haar? Ze heeft je niet opgevoed, geen eten gegeven, niet naar school gebracht, niet voor je gezorgd als je ziek was, je niet geholpen bij problemen enz enz..... Als je de behoefte blijft houden, spreek dan met haar af, maar als die behoefte niet wordt bevredigd, maar het jezelf dan niet te moeilijk en stop ermee.... Zorg vooral dat jij een geweldige moeder bent voor jouw kindje! Sterkte met het maken van de juiste keuze liefs Judith
Mijn verhaal lijkt een beetje op dat van julie! Maar mijn vader heb ik na 24 jaar vorig jaar weer terug en hij is gewledig, en sinds vorig jaar (heeft overigens niets met mijn vader te maken) heb ik geen contact meer met mijn moeder. Ook ik heb het zo vaak geprobeer dom het goed te doen, maar iedere keer weer teleurstelling. Ze weet het toch beter! Het is zo moeilijk om daar afstand van te nemen. Ik weet nu al niet hoe ik het moet vertellen als ik zwanger ben, ik wil namelijk niet dat ze het van anderen hoort. Wil je m'n hele verhaal lezen kijk dan onder al mijn berichten, daar staat het hele verhaal! Jolie sterkte met je keuze, ik weet dat het moelijk is! Maar hou je eigenwaarde in zicht. En doe het beter met jouw kindjes! Liefs Sophia
Hoi Jolie Jeetje, lijkt me een aardige moeilijke situatie voor je. Ik denk, dat je haar niet helemaal moet afvallen, ook al lijkt me dat moeilijk voor je, gezien het verleden. Dat een moeder haar kids verlaat, vind ik heel erg, maar misschien heeft ze er een goede reden voor gehad... Alleen vervelend als zij je daar niets over vertelt en je er alleen maar naar kunt gissen. Als ik jou was zou ik toch proberen contact met haar te zoeken/ houden en haar jouw gevoelens te vertellen. Desnoods in een brief. Dat zal jou goed doen lijkt me en dan weet zij hoe jij over de situatie denkt. Heel veel sterkte mee en doe wat je hart je ingeeft! Liefs Marie
Mn eerste gedachte was toen ik je verhaal las was ben je een moeder als je je kinderen zo in de steek laat en nooit naar ze omkijkt. Snap wel dat je de behoefte aan een moeder hebt nu (zo ver dat mogelijk is dan he). Persoonlijk denk ik dat je je veel ellende op je hals haalt met iemand die je eigenlijk niet kent. Volg je gevoel. Liefs lydia
Meestal hoor je ook dat het meestal om de vader gaat, en nu lees ik het ook hier. Gelukkig heb ik sinds een paar jaar een goede band met me vader. Hij weet ervan dat ik weer contact wil maar hij waarschuwd mij ook voor de teleurstelling die ik zeker weer zal krijgen volgens hem. Misschien heeft hij gelijk maar toch denk ik dan weer ik moet me moeder een kans geven omdat ze het misschien ook heel moeilijk heeft gehad en dat door de alcohol heeft verdrongen. Ik begin het ook wel langzaam op te bouwen met alleen bellen. Bedankt meiden voor jullie verhaal en reactie, het heeft me echt geholpen. Heel lief van jullie