Toen ze bij de chirurgie poli zonder verdoving een perianaal abces open sneden. Ik mocht kiezen, ruggenprik en een nacht blijven, of even doorbijten. Ik had geen zin om een nacht te blijven. Als ze me de keuze oooit weer geven weet ik dat ik met liefde een nachtje blijf.
Bevalling, nierstenen en een week obstipatie waren hier toch wel de fysiek pijnlijkste momenten. Een niet als zodanig herkend ontstoken wortelkanaal en het met 45 km per uur met mijn scheenbeen op een auto klappen waren ook niet zo lollig.
Mijn blindedarmontsteking. Heb zware bevallingen gehad, maar hier had ik af en toe nog even adempauze. De pijn van de blindedarmonsteking was direct inmens, en ging niet meer weg totdat ik onder narcose ging. Tussendoor af en toe zelfs flauw gevallen van de pijn.
Wat een nare dingen allemaal! Griezelig...ik bedenk me nu allemaal wat ik zou kunnen krijgen Ik kan me eigenlijk geen heel pijnlijke dingen herinneren. Ja, de bevallingen. Die waren zonder pijnstilling en de eerste duurde 40uur en was een sterrenkijker. Toch vond ik bevallen best meevallen. Bij mijn dochter toen ik volledige ontsluiting had, dat vond ik wel ff pijnlijk. Oja, hard mijn teen stoten en aften die langs je kies schuren. Maar dat stelt allemaal niks voor met wat ik hier lees Oja...en oorontsteking! Iehhh
Geestelijke pijn. Als je dat zo kan noemen. Dat vind ik het ergste. Depressie, paniekaanvallen. Daar heb ik mijn portie dan wel van gehad. Dat is echt het zwaarste in mijn leven geweest. En ik zal er altijd een stukje van meeslepen.
Bij mij zat een hechting na een paar dagen (na de bevalling) vreselijk te prikken. Kon niet meer op mijn benen staan vd pijn. Toen die er uitgingen was dat echt geweldig!
Toen ik 9 of 10 jaar was brak ik mijn pols. Ze hebben toen tot 4 keer toe geprobeerd het bot weer recht te krijgen door te drukken (lees duwen en porren) op mijn pols. Ik denk dat ik op iedere afdeling in het zkh te horen was En o ja.. Ik heb vorig jaar mijn keelamandelen laten verwijderen. Dat was ook best wel pijnlijk
Nierstuwing bij beide zwangerschappen. Jeetje wat doet dat pijn zeg bevallen was een eitje vergeleken met dit.
Ik denk dat het lichamelijk nog wel meevalt. Met de bevalling heb ik 12u weeën gehad en nog maar 2cm ontsluiting. Ik hield het teveel tegen zeiden ze. Toen ruggenkrik en binnen 2u was het ineens haasten naar de verlofkamers. Ik zei dat ik naar het toilet moest. Ze keken even voor de zekerheid en zei 'nee hij komt al kijken' Voor die ruggenprik zag ik af maar daarna in chillmodus. En 1 keer wekenlang met tandpijn begon rondgelopen. Durfde niet naar de tandarts want fobie maar uiteindelijk moest ik wel. Was echt zenuwpijn. Denk dat dat nog meer pijn deed dan weeën.
Als we het daar over gaan hebben kan ik helaas wel een boekje opendoen met name 8 jaar lijden door Lyme. Paniekaanvallen die zo heftig zijn dat 20 oxazepam nog niet eens helpt. En dat wil wat zeggen(!!!!). Zo bang dat ik gewoon mijn bed niet uitdurfde en die paniek ging hoger en hoger en mijn hartslag ook. Ik wil dat NOOIT meer meemaken. Maar ja,dat heb ik niet voor het zeggen Helaas zeer herkenbaar. Ik vind niets zo eng en onbegrijpbaar als geestelijke pijn. Lichamelijk kan ik er nog iets mee maar paniekaanvallen en depressie vind ik ZO eng. Net zoals intrusies en al die geestelijke meuk die ik allemaal heb meegemaakt. Oh en nog eentje. Rug breken in Spanje en niet meer ademen van de pijn dus moest ik beademd worden voordat de ambulance er was. En mijn miskraam. Die miskraam deed ook zo zeer! Maar ik spanje heb ik liggen gillen van de pijn. Gelukkig daarna morfine,yum.
Heftige dingen zie ik hier langskomen. Hier nooit echt pijn gehad, behalve mijn bevallingen dan. Maar die waren ook zo voorbij eigenlijk.
Tijdens rughernia kwam zenuw in mijn been knel te zitten...nog nooit zn pijn gehad, kon me been niet bewegen van de pijn, niet aanraken, niets pas eind van de dag toen ha was geweest en ik onder verdoving zat van meerdere pijnstillers werd het draagbaar, niet lang daarna geopereerd aan rughernia.....zenuw is blijvend beschadigd dus voor altijd tinteling/dofgevoel in voet en soms pijnlijke steken.
De pijn na h get verwijderen van mijn blinde darm, heb toen voor het eerst in mijn leven morfine nodig gehad. Tijdens mijn eerdere 5 bevallingen geen pijnstilling gehad, maar nu kon ik niet zonder. De gas waar ze je buik mee opblazen veroorzaakte die hevige pijn
Ik zat al de hele tijd te bedenken dat ik me echt niks ergers kon verdenken dan bevallen... en dan net name de laatste, en het staan van het hoofdje daarbij, dat heb ik bij de eerste 2 niet gevoeld... Maar misschien dat idd het duwen op he buik nog veel erger is... Dat moesten ze bij mij even doen na de bevalling... met haar hele gewicht!!! Om er nog stolsels uit te krijgen omdat het bleef bloeden... Helaas niet geholpen en uiteindelijk naar de OK gereden
Ik heb zelf niet zo'n ding gehad, maar wel iemand heel dichtbij die er meerdere had. Zij werd onder algehele narcose gebracht voor het opensnijden en mocht idd devolgemde dag pas naar huis. Heb je ook weken op kinderzwembanden gezeten thuis?
Wat een heftige dingen hebben jullie meegemaakt. Ik heb gelukkig maar 1 heftige pijn meegemaakt. Een slijmbeursontsteking in mijn heup. Zitten, liggen, opstaan alles deed zo'n pijn! Het is nog steeds mijn zwakke plek. Bevallen wil ik niet meer doen, maar vond ik niet zo erg als mijn slijmbeursontsteking.
Nee, ik kwam er achter dat door op zwembandjes te zien je er eigenlijk meer druk op krijgt. Dus ik ging steeds heel voorzichtig zitten en weer opstaan. Ik hoor meer mensen die zwembandjes gebruiken maar mijn chirurg raadde het zelfs af, te veel druk op de wond.
- De hechtingen die een aantal dagen na de bevalling zijn geknapt. Zo’n gekke pijn ineens. Verloskundige gebeld, mevrouw dat komt nooit voor. Nou mooi wel en niets aan te doen, duurde wel lang voor het genezen was. - Operatie bijholte / voorhoofdsholte, die bleken niet goed aangelegd. Daardoor 6 keer per jaar ontstekingen. Geen pretje. Na de operatie veel pijn, maar gelukkig nadien nooit meer ontstekingen gehad.
BRR krijg het al spaans benauwd als ik het alleen lees, heb die dingen nu weer, ook zonder zwangerschap heb ik ze wel vaker, maar de 1st keer afgaan na de bevalling, zie er nu al tegenop.
Niet leuk natuurlijk. Iknheb alles bijelkaar geschreeuwd toen het lukte. Was nog nooit zo opgelucht geweest. Pfff