Gewoon lekker naar Ijsselland door laten sturen. Gewoon zeggen dat het eerder traumatiserend was en je het echt zonder roesje weigert. Ik had het zonder roesje bij iemand gezien en dat is altijd op mijn netvlies blijven staan. Gelukkig was daar bij ijsselland begrip voor.
Spontane inwendige bloeding van de nier. Middenin de nacht schoot ik omhoog van een enorme vlammende pijn in mijn rug. Ik kon niet zitten, niet lopen, niet liggen van de pijn. Ik wist niet wat ik met mijzelf aan moest... overmaat van ramp begon ik te braken.... ik dacht echt dat ik dood zou gaan. Tweede erge pijn was een trombosebeen waar ik te lang mee rond heb gelopen. Die pijn was op langer termijn erger dan de bloeding van de nier. Die pijn duurde relatief kort namelijk. De pijn van de trombose ging pas weg toen de bloedprop was opgelost. Derde ergste pijn waren de weken na verwijdering van mijn nier via een open operatie. Ik had een wond langs mijn ribbenboog: ik kon nauwelijks ademen, lachen, hoesten etc.
De slappe lach is ook geen pretje Mijn ergste pijn was in t ziekenhuis toen ik een verdraaide nekwervel had (eerste wervel gleed van de tweede af, Mn hoofd stond daardoor scheef en kon ik niet meer draaien). Ik was 10 en kreeg een masker om met daaraan een katrol met gewichten (moest plat blijven liggen in bed), daarmee hebben ze geprobeerd om Mn nek een beetje op te rekken en zo mn hoofd weer terug te draaien om het weer goed op zn plek te krijgen. Dat deed echt zon zeer dat ik continu het touw vast hield om zo de druk eraf te krijgen. Heb een week zo gelegen en het enige wat het mij heeft opgeleverd is een kaal plekje op Mn hoofd . Mn banden waren nl gescheurd dus de wervels zouden toch niet op zn plek blijven zitten. Oh en in de MRI liggen met zon nek is ook echt heel pijnlijk. Heb heel veel pijn gehad in die periode maar dit wad echt t ergste.
Een vulvahematoom na de bevalling.. Met de operatie kwam er een halve liter bloed en heel veel stolsels uit.
Een keizersnee terwijl de ruggenprik nog niet goed werkte. Moest, kwestie van leven of dood, maar toch...
De galsteenkolieken tijdens de zwangerschap. Ben er net pas achter gekomen dat het dit was. Er werd me elke keer gezegd dat dit 'gewoon' mijn maag was die in verdrukking zat en dat het maagzuur brandde. Na de bevalling begon het weer en ben afgelopen week geopereerd. Werd echt angstig van die aanvallen. Rugweeen tijdens de bevalling omdat de kleine niet goed lag waren ook vreselijk.
Ik heb jaren terug een keer zo een vreselijke kiespijn gehad... op zondagochtend jankend naar een weekend tandarts gegaan; echt afschuwelijk!!! Tot dat de beste man er een goede verdoving in zette.... fantastisch!! Ik voel de pijn nog steeds En een bepaald moment tijdens de bevalling... ik zat op 8 cm en de gyn wilde proberen het laatste randje ‘weg te poetsen’ om een keizersnede te voorkomen... ik zat op dat moment al vol aan de remifentantil-pomp, maar ik ging echt door het plafond!!
Mijn gekneusde strottenhoofd 5 jaar geleden. Door een gigantische klap daartegen ‘schoot’ deze tegen mijn klep aan kreeg ik geen lucht. Dacht echt dat ik dood ging en was helemaal alleen. Hapte naar adem en uiteindelijk ging mijn lampje uit.... Door de klap op de grond schoot het weer recht en kwam ik later bij. Door de klap op de grond een lichte hersenschudding en bult gekregen, maar met de last van de kneuzing nog zeker 6 maanden door moeten lopen. Psychische aspect heeft 3 jaar geduurd, door de bijna doodervaring kreeg ik paniekaanvallen en hyperventilatie. Nu kan ik nog steeds geen sjaals, kettinkjes en coltruien dragen.
Nou gek genoeg niet mijn bevallingen maar ik ben afgelopen jaar twee keer door mijn rug gegaan. Ik dacht altijd nou ja hoeveel pijn kan dat doen maar man man man echt janken gewoon!!
Kraamvrouwenkoorts. Ik had al dagen pijn en werd uiteindelijk opgenomen in het ziekenhuis met 42 graden koorts. Rillend, shakend, in een trance. Een paar uur later en ik had het niet overleefd. De pijn kwam van mijn organen die door de bacterie werd aangevallen zodat ze er uiteindelijk mee zouden stoppen.
Och ja, hoe zou ik ooit mijn HSG kunnen vergeten! Liever nog drie bevallingen dan dat nog een keer! Punctie daarentegen vond ik, zonder infuus, dan wel weer prima te doen.
Een 3,5 uur durende weeënstorm na een inleiding. NOOIT weer. Mocht ik er ooit nog een kind krijgen, dan wacht ik liever tot het zelf komt en anders via een keizersnede. Dit was echt een ramp, ik heb gegilt, gekotst en gesmeekt om vervolgens alsnog een spoedsectio te krijgen.
Ik denk toch de pijn die ik had toen er een cyste was gaan ronddraaien rond mijn eileider waardoor deze aan het afsterven was. Na een hele dag in het ziekenhuis met een hele hoop echo’s en gedrogeerd door morfine werd ik eindelijk geopereerd. De eileider was compleet zwart en afgestorven, en daarom ook verwijdert. De pijn was zo heftig, mijn bevallingen waren zelfs minder erg. Ondanks dat ik in 1,5 uur van 3 cm naar kind op mijn buik ging bij de jongste. En bij de eerste een totaalruptuur had.
Het plaatsen van me spiraal. Heb het uitgeschreeuwd van de pijn. Never nooit meer een spiraal voor mij!