Sinds 2 weken ben ik weer aan het werk op donderdag en vrijdag. Ons mannetje gaat dan naar mijn ouders en schoonouders. Dit gaat allemaal prima. Alleen als ik hem 's avonds naar bed breng huilt hij meer dan normaal (huilt altijd wel iets als ik hem in bed leg) En de dag erna is het ook 'drama'. Krijsen als ik hem in bed leg. Ik haal hem er normaal niet zo snel uit als hij huilt (ga wel naar hem toe), omdat hij vaak zo in slaap valt. Maar hij wordt helemaal overstuur. Dan haal ik hem eruit, troost hem en leg hem weer in bed als hij rustig is. Hij raakt nog niet het matras, of weer krijsen..... Heel zielig, maar ook frustrerend omdat niks schijnt te helpen (is wel heel moe) Ook het in de box spelen is geen succes. Het lijkt wel of hij de hele tijd bij mij wil zijn of mij wilt zien. Herkennen jullie dit?
Wat mijn kleine doet sinds 2 weken,dan wil hij als ik thuis ben aangekomen met hem,de hele avond bij mij totdat hij gaat slapen,het lijkt dan of ie honger heeft,dan geef ik hem de borst maar dan sabbelt ie alleen en kijkt me aan,denk dat hij dan de aandacht overdag gemist heeft en het op die manier wilt inhalen. Want als ik hem in de box bijv leg,blijft ie ook huilen tot ik m oppak... Ik ben ook net 2 weken geleden begonnen met werken
Hier is het dan niet zo extreem maar ik merk zeker dat Simone me gemist heeft overdag, ze wil overdag bijna niks drinken en ligt dan heerlijk een uur aan de borst als ik thuiskom. Nu is papa nog thuis maar volgende week gaat ze naar de gastouder dus ik ben benieuwd hoe het dan zal gaan....
Precies hetzelfde als jij beschrijft Juffieroos!! Vind het best dramatisch hoor, ben zelf ook aan wat bijslapen toe op mijn thuisdagen maar dat lukt dus niet zo. En ipv genieten en knuffelen met mijn meisje heb ik alleen maar stress omdat ze niet slaapt Gister uiteindelijk met haar op schoot op de bank samen geslapen van 15-18.30 uur Wat doen jullie, lekker bij je nemen om te slapen (help straks wil ze nooit meer in haar bedje??) of toch proberen in bed te leggen en er maar bij te blijven ofzo? Ervaren mama's, hoe ging dit bij jullie en hoe lang duurde het voor ze weer vertrouwen hadden dat je er voor ze was?
Ik weet niet of het alleen maar met 'missen'te maken heeft het kunnen meerdere oorzaken zijn. 1. andere omgeving van je kindje? Oma's en schoonouders? 2. Prikkels? 3. te druk? 4. andere manier van slapen bij Schoonouders of ouders? Dit kan allemaal meespelen. Toen wij 1 lijn hadden getrokken sliep ons meisje beter. Overdag had oma een ander ritme dan wij Ze was in bed dan he-le-maal over de zeik! echt vreselijk. Dit hoeft niet persé te gelden voor baby's want onze oudste van toen nog 3 was ook vaak doodmoe.
Hier thuis zijn de bovenstaande factoren ook altijd van invloed geweest.Kon en kan nog steeds echt wel herleiden waar sommige huilmomenten/onrust bij mn dochter vandaan komt. Vaak is het idd omdat het hij opa/oma anders gaat/andere regels/ander ritme..... K vind nu nog steeds dat opa/oma niet de juiste signalen van mn dochter oppikken terwijl ze dan echt doodop is. Hier ben k dan lang niet altijd blij mee, maar nu ze dik 2 jr oud is vind k het wel makkelijker worden. Thuis slaapt ze wel weer bij, ze heeft het wel giga naar haar zin bij opa/oma dus dat is wel het belangrijkste. Toen ze nog baby was vond k het wel een stuk moeilijker om mee om te gaan. Heb vaak geprobeerd hen dingen uit te leggen......maar ja, day is altijd moeilijk gebleven en weinig veranderd.
Dat is hier niet het probleem, iedereen probeert het te doen zoals ik ze heb uitgelegd... En ze slaapt en drinkt bij hun juist beter dan bij mij! Sinds ze opvang heeft slaapt ze bij mij nog maar kort en wil niet zelf inslapen Liefst slaapt ze bij mij op schoot, valt in slaap aan de borst, en ik beweeg niet meer want ze ligt eindelijk lekker . Ik vind het natuurlijk ook heerlijk met haar, maar ben ook wel gefrustreerd dat ze niet meer zo fijn zelf slaapt in haar bedje (overdag dan). Nog tips om haar zich thuis ook weer lekker te laten voelen en zelf te durven slapen? (Behalve bedelven onder moederliefde )
@Babel. Klinkt herkenbaar, ook zo'n periode gehad met mn dochter. uiteindelijk toch gewoon doorgezet met haar in haar eigen bed leggen. Vaste volgorde van naar fles, verschonen, liedje zingen en op leggen. Het was best even moeilijk om dit consequent door te zetten, maar uiteindelijk werkte het wel het beste. Het was gewoon niet haalbaar dat ze elk slaapje bij mij wilde zijn. Veel succes ermee! Het kan erg slopend zijn!
Ik had me er gistermiddag op ingesteld dat ik gisteravond en dit weekend er helemaal voor haar ging zijn, en dus zelf verder geen dingen doen behalve eten, slapen, douchen . Het ging eigenlijk super, alsof ze het doorhad! Ze heeft vanochtend eerst een hazeslaapje in haar bedje gedaan - ik ben er wel bij blijven zitten en niets doen totdat ze sliep, en vanmiddag zelfs 3 uur in haar eigen bedje geslapen - wel weer erbij gezeten. In haar wiegje voor de nacht ook goed in slaap gevallen - met mij erbij, liggend op bed. Heb dus alle hoop dat het snel weer beter gaat en ze ook wel weer zelf gaat slapen. Ondertussen weet ik dat ik er rekening mee moet houden dat ze nogal behoefte aan mij kan hebben na de oppas/crechedagen, en gaat dat vast beter dan. Pffieuw, wel weer opgelucht hoor! Juffieroos, hoe is het bij jou nu - als je dit nog leest ?