Mijn zoontje is de laatste maanden erg vaak ziek. Ik heb me al een aantal keren af moeten melden van mijn werk. Daardoor voel ik me enorm schuldig, want werk gaat eronder lijden. Ik werk 24 uur en mijn zoontje gaat ook 3 dagen naar de creche. Ik heb geen vaste oppas op de achterban voor als hij ziek is/wordt. Mijn moeder werkt onregelmatig en kan niet altijd oppassen en mijn schoonmoeder werkt ook. Aangezien hij zo vaak ziek is en ik me vaak af moet melden van mijn werk voel ik me schuldig. Schuldig tegenover mijn werk, maar ook tegenover mijn zoon dat hij steeds weer naar het kdv moet. Soms dus ook als hij zich niet helemaal fit voelt. Hij vind het daar heel leuk, maar slaapt daar ontzettend slecht. En als hij ook maar wat hangerig of jengelig is dan bellen ze weer dat ik hem op moet halen. Vandaag (na het zoveelste doktersbezoek) ben ik even in tranen uitgebarsten. Ik vind mijn werk heel leuk, maar voel me schuldig tegenover mijn kind. Ik heb het gevoel dat ik hem tekort doe. Hij heeft me nodig en mama moet werken. Ik heb net een jaarcontract gekregen waar ik enorm blij mee ben. Ik kan er nu toch niet mee aankomen om te stoppen? Wat zouden jullie doen? Zit met een enorm dilemma. Het voelt op deze manier doorgaan gewoon niet goed. Helemaal stoppen weet ik niet of dat uitkan. Dat wil ik liever ook niet, maar ja...wat ik net al zei...het voelt niet goed tegenover mijn zoontje.
Is het een overweging om naar een gastouder te switchen. Die zijn vaak iets flexibeler met ziek zijn/op moeten halen. Daarnaast zijn daar minder kinderen en kunnen kinderen vaak wel apart slapen waardoor er meer regelmaat en minder vermoeidheid bij komt kijken. Het is maar een idee...
Ja daar heb ik dus ook al aan zitten denken. Misschien brengt dat inderdaad wat meer rust. Want hij heeft zijn slaap gewoon nodig. En soms brengen ze hem 's morgens naar bed en slaapt hij lekker en wordt hij weer gestoord door een ander kindje omdat die lawaai maakt ofzo.