Tja, ik vind het wel romantisch hoor, zo'n trouwdag: mooie jurk, groot feest, kadootje en ga zo maar door. Maar verder dan die ene dag kan ik mezelf niet echt overtuigen dat trouwen een meerwaarde heeft. Tja, voor de papiertjes kun je je ook als geregistreerd partner bij de gemeente opgeven, om maar een voorbeeld te noemen. Wie heeft er hier een ander idee over?
Wij gaan niet trouwen, m'n vriend is er pertinent op tegen en zelf vind ik het ook niet zo bijzonder. Ik kan wel een hele goede reden bedenken waarom ik in de toekomst misschien zou willen trouwen: - Dezelfde achternaam als je kindjes (zowel vader, moeder als kids dus)
Ik trouw a.s. vrijdag. Ik ben gevraagd, en voor mij persoonlijk heeft trouwen ook geen meerwaarde maarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr..... ik trouw met mijn grote liefde en voor hem is het wel heel belangrijk. Het is geven en nemen in het leven.... dus hier geef ik in toe en ik vind het hardstikke leuk en zie er nu na al die voorbereidingen heel erg naar uit.
Spannend jingels ...nog een paar daagjes! Zal duimen dat het mooie nazomerweer nog lekker ff blijft!! Ga je een foto van jullie trouwen plaatsen hier, want ik ben wel benieuwd! Alvast een hele gelukkige dag toegewenst! Mirre
Voor ons heeft het trouwen ook geen meerwaarde. Het heeft ook te maken dat wij helemaal geen zin in dat feestje hebben, wij staan niet graag in het middelpunt en op zo'n dag moet je allemaal van die "verplichte figuren" doen. ( zo denken wij erover he ) Natuurlijk kan je met z'n tweeën naar het gemeentehuis enzo, maar ach het is wel goed zo. Wij zijn van mening dat we al voor het leven bij elkaar horen, vanwege onze dochter . Wij hebben overigens wel alles bij de notaris geregeld. Desalniettemin leef ik graag mee met stelletjes die gaan trouwen (omdat ik dat zelf dan allemaal niet hoef te regelen en ondergaan ) Jingels: heel veel plezier met de voorbereidingen en heb een hele mooie dag.
het geeft toch een speciaal gevoel om iemands VROUW te zijn. het geeft een speciale band en voor de geboorte van je kindje is het een pak minder papier werk. groetjes Talia
Wij zijn vorig jaar getrouwd en op zich is er natuurlijk niet veel verandert, behalve dat ik nu een ring draag en zijn naam heb aangenomen. Maar voor mij persoonlijk is het wel een gevoelskwestie. Het voelt op de een of andere manier toch anders en voor ons was het ook een manier om te laten zien: wij kiezen voor elkaar. Misschien ouderwerts, maar ik vind het ook fijn dat wij nu allemaal dezelfde achternaam hebben. Wij wisten sowieso dat we graag kindjes wilden en ook waren we het er over eens dat ons kindje de achternaam van papa zou krijgen. Ik had het niet echt leuk gevonden als ik dan als enige nog een andere naam zou hebben.
Ik wil ook graag dezelfde achternaam als papa en de kindjes. Yoran vraagt ook regelmatig waarom ik anders heet als hij en papa. Maar ja, we willen wel een leuk feestje, dus we zijn druk aan het sparen. En ook niet onbelangrijk: er moet nog gevraagd worden! Nou heeft mijn vriend wel aangegeven dat hij het erg stoer zou vinden als ik hem zou vragen. dus daar moet ik maar eens aan gaan werken haha Maar echt meerwaarde? Ik voel me nu ook zijn vrouw. Ik hoor bij hem, en hij hoort bij mij. We hebben samen een leuk huis, een geweldige zoon en een top leven. Dus eigenlijk ben ik al hartstikke verwend!!
Toevallig had ik het er vandeweek nog over met mijn vriend,over bepaalde praktische zaken rondom onze relatie...waarop ik dus zei:"weet je wat we laten een samenlevingscontract" opstellen. Hij zou wel willen trouwen,...maar voor mij hoeft dat nog niet zo.Een gouden ring bijv.kunnen we ook zo tussendoor kopen voor elkaar,en in jurk wil ik toch niet zowiezo.Zonder het "papiertje" ben ik zowiezo ook wel harstikke gelukkig met hem
ik ben het met Maryloes en janne eens het is het gevoel wat je erbij krijg dat papiertje dat heeft niet zoveel waarde , das maar een papiertje samen kiezen voor de toekomst , samen een gezinnetje worden (ook kwa naam) het horen bij , het gevoel compleet te zijn jee wat is dit moeilijk zeg niet makkelijk om je gevoel op scherm te zetten maar ik voel me trots als me hubby zegt "mijn vrouw" het is eigenlijk een bevestiging dat je kiest voor elkaar en je bezegeld je liefde voor elkaar met een ja woord ( en als het mag een baby )
hey... wij wouden ook nooit trouwen altijd gezegt van `wij hebben geen papiertje nodig.` totdat een vriendin stierf op net na de bevalling en papa had totaal geen recht op zijn eigen kindje. Ze hadden wel een samenlevingcontract en hij heeft er ook voor getekend dat hij de vader is. Maar dat had hem nog steeds geen voogd gemaakt. Daar waren we zo van geschrokken dat we zijn gaan navragen hoe of wat. Om mijn man voogdij te geven was even duur als ik ging trouwen. We waren woensdagochtend getrouwd(gratis) maar stiekum hadden onze ouders toch alles erop en eraan,erbij gedaan. Trouwauto,receptie,feestje en een weekje weg.. Het was de ena mooiste dag in mijn leven.. de mooiste dag was natuurlijk de geboorte van mijn dochter.. Die was trouwens bruidsmeisje!! ze was toen net 1 jaar en kan gelukkig al goed lopen om onze ringen aan te geven. gr
voor het papier werk hoefde wij het ook niet te doen dat was voor evt. kinderen wel geregeld, maar vooral voor mij was het, dat ik graag 1 wilde zijn een echt paar en nu wordt het dan gezin, dat het niet mijn partner is maar nee mij man! En dat je er nu voor 100% voor gaat voor je relatie een samenleveingscontract is zo ontbonden maar voor een scheiding is het wat anders dus de stap naar trouwen vond ik wel groter maar zeer blij dat wij hem genomen hebben. Wij zij 24 februari getrouwd 2006 (in foto album staan een paar foto's ervan.) Die jurk is natuurlijk ook heel gaaf om te dragen, Je voeld je er echt een prices in en normaal kijken mensen langs mij heen maar nu was ik eens het middelpunt en dat deed aan mijn zelfvertrouwen ook goed. Wij hebben het niet echt zeer traditioneel gedaan. een ongedwongen binnen bbq (in feb.) vonden wij geweldig beide familie's stonden met elkaar kan de bbq en de kinderen konden lekker ravotten ze hoefde niet 2 uur lang stil te zitten, we hadden geen receptie alleen een soort feest zonder harde band,( nog wel een verrassings optreden van de band waar mijn man normaal het geluid van doet) maar gewoon achtergrond muziek zodat iedereen met elkaar kon praten en dat werd toch ook wel gewardeerd. en maar tot 0.00 uur. Het blijft iedereen zijn eigen keus en eigen gevoel, bij de een gaat het om het regelwerk te voorkomen en de ander uit gevoel en liefde. Zo, en dat wilde ik even kwijt.
Puur liefde... hij vroeg me uit liefde zijn vrouw te worden (zo lief, lijk bleek en met een trillende stem!) en nu ben ik met veel liefde zijn vrouw. Tuurlijk is het handig voor heel veel zaken, maar ik ben vooral met hem getrouwd omdat ik zoveel van hem hou en dit het gevoel compleet maakt.
Mooi gezegt natas! haha als mijn verhaaltje zo lees blijkt het niet uit liefde he haha maar tuurlijk ook liefde maar we zijn al zo lang samen en zoveel dingen hadden we samen al meegemaakt(mk`s) dat het bij ons alleen maar een papiertje was. moeilijk uit te leggen mar hopelijk komt het goed over.
zo kwam het bij mij niet over hoor Peet hihihihihi! je eerste berichtje bedoel ik dan Iedereen trouwt uit liefde neem ik aan, maar bij sommige komt daar een practise kant bij kijken. Ieder zijn ding toch?
Trouwen heeft voor mij niks met een mooie jurk, auto of dezelfde achternaam te maken! (ik heb mijn eigen naam gehouden, hihi) Wel met het 1000% bij elkaar horen, heel veel van elkaar houden en helemaal voor elkaar gaan!! Ik vind samenwonen toch een soort van net niet.....
Geregistreeerd partnerschap is inderdaad mogelijk. Geen lange voorbereidingen, hoge uitgaven en vermoeide dagen tijdens witte broodsweken. Maar ik ben een pure romanticus en gelukkig mijn man ook. {|= Het gaat om het gevoel dat je bij elkaar hoort. Hij is mijn man en ik ben zijn vrouw. We dragen elkaars ring en zijn trots op elkaar. Onze familie en vriendenkring noemen ons ook de tortelduifjes. Niet dat wel aan elkaar plakken. Zeer zeker niet, beide hebben we drukke (top)banen en kunnen heel goed onderscheid tussen werk en prive maken. Maar als we bij elkaar zijn is het toch het gevoel dat we voor elkaar gemaakt zijn. Ja raar, maar ik kan het gewoon niet goed omschrijven. En laten we nou eerlijk zijn, in deze tijd met alle administratieve rompslomp (belasting aangifte, verzekeringen, heffingen betalen) willen we toch wel even ''weg vluchten'' en is DE DAG er speciaal voor ons en niet voor de notaris.
Ben het mat Mayloes en Natasja eens. Heeft echt iets extra's.... Ben vorig jaar november getrouwd en nu heb ik het over mijn man en niet meer mijn vriend, hi hi. Dat geeft opzich al een extra gevoel. En dat iedereen weet dat we zoveel van elkaar houden dat we als getrouwd stel door het leven gaan.