De opmerking die ik hier eerder las heb ik ook gehad bij mijn eerste zwangerschap met 5 weken; kijk maar uit hoor tot 3 maanden kan er nog van alles misgaan!! Zo onaardig is dit, alsof je dit niet weet, je wordt er al overal op internet mee geconfronteerd maar dan moet iemand je nog even extra bang maken. Dit was niet een vriendin overigens en dat werd alleen maar weer duidelijk hierdoor
Jeetje, ik verbaas me soms echt over de uitspraken, wat zijn er toch veel ronduit onbeschofte mensen! Wat mij veel pijn deed, maar waarschijnlijk wel goed bedoeld was; Vlak na onze miskraam; 'Ach meid, nu weet je in ieder geval dat je zwanger kan raken'. Mijn reactie: 'Nou was het liever gebleven als je het niet erg vindt!'
Die doet ook zeer!! Kan me voorstellen voor mensen die al jaren bezig zijn, ze dat op een gegeven moment na het grootste verdriet ook denken, maar om dat zo te zeggen
Owja vreselijk; juig nu maar niet te hard, het moet er eerst nog uitkomen, bij mij ging het ook mis bla bla..
Ik geloof wel dat de een iets eerder als vervelend ervaart dan de ander. Ik heb ook een aantal keer te horen gekregen 'nu weet je in ieder geval dat je zwanger kunt raken', en dat kan ik alleen maar beamen, en hebben mijn vriend en ik idd ook tegen elkaar gezegd na onze eigen miskramen. Vind het eerder een positieve benadering van een nare gebeurtenis. Ja een miskraam is K**, en meerdere helemaal. Maar mij gaf het toch ook wel de bevestiging dat ik zwanger kon raken. Hetzelfde voor 'wees voorzichtig, het kan nog misgaan tot 3 maand' Dat is toch ook alleen maar goed bedoeld? Ik heb het zelf maar heel beperkt bekend gemaakt voor die 3 maand, maar waarschuwde zelf de mensen die ik het wel vertelde erbij, denk erom, het kan nog misgaan! (en dat ging het eerst ook 2x ) Ik las wel meer opmerkingen die misschien zo nu en dan nogal lomp zijn, maar waar ik me zelf nog geen seconde aan zou storen, en misschien zelf in het verleden ook wel gemaakt heb. Dat gaat gewoon het ene oor in, het andere weer uit. Waar ik me wel enorm aan irriteer is dat mijn moeder elke keer als ik een kribbig antwoord geeft zegt van 'oh, je hebt zeker last van je hormonen' Nou, dan heb ik dat al 30 jaar, want ik zeg altijd al wat ik denk, en ben ook als ik niet zwanger ben niet altijd tactisch te noemen, en dat weet ze toch ook wel zou je zeggen
hmm, ik heb die opmerking ook gehad en vond het wel heel erg, want ik had al een dochter, maar ook na 2 zwangerschappen is het helemaal niet gezegd dat je dan nog een keer zwanger kan worden. Dus je bent dan wel zwanger geweest, maar misschien is het ook wel de laatste keer geweest, dus ik vind dit wel degelijk een hele kwetsende opmerking.
Ja dit was voor ons echt even een misselijke opmerking. Ik kan veel hebben, maar er zijn dingen die je niet zegt tegen mensen die net een kindje hebben verloren; zo ook deze vind ik. Zoals ik al zei; het zal goed bedoeld zijn, maar op zo'n moment valt dat zo niet! Daarbij vind ik het er ook enorm vanaf hangen wie het zegt en hoe het wordt gezegd. Dat dus. En ook de opmerking; "Gelukkig was het nog eigenlijk niks he, wat je nu hebt 'verloren'." is bij mij erg in het verkeerde keelgat geschoten.
Mn zusje kreeg van iemand de vraag of ons oudste kindje wel was "gepland"..... ach was haar antwoord... kindjes krijgen kun je niet plannen... wanneer je de pil weggooit... da's te plannen. Waar ik zelf wel om moest lachen.... Goh, hoever ben je nu eigenlijk want je buik is aardig gegroeid de laatste tijd. ja mooi hè... ik ben nu x-weken..... Krijg je als reactie terug; "oh maar dan is buik niet eens zo heeeeeel erg groot " Ik ben bij beide zwangerschappen nooit heeeeel veel aangekomen. De oudste 14 kilo (zat rondom) en bij de tweede 10 kilo, die zat echt "voor"
Vandaag van nota bene de echtgenoot van een zwangere vrouw op de zaal waar de ctg's gemaakt worden.. Ik kwam binnen en trek m'n jas uit en keihard "OOHAAAA". Ik kijk hem eens aan en trek een wenkbrauw op. "Is een tweeling zeker he?", vroeg hij. Niet dus, ik draag gewoon hoog en naar voren (draag m'n normale broeken nog..). Mijn man kreeg het niet helemaal mee en maar heel trots in zijn gebrekkige Nederlands vertellen dat de kleine nu zo'n 8 pond zou wegen, vraagt die gast hoe hij dat in hemelsnaam voor elkaar kreeg aangezien mijn man zelf zo mager is?? Heb maar snel het gordijntje om mijn bed dichtgetrokken voordat het kwartje bij ml viel hhahaha.
Ik werd ook simpel van de vraag of het wel gepland was, ben 28 en ben al 7 jaar samen met de liefde van mn leven...heel bijzonder hoe mensrn dan denken! Het vervelendste vind ik toch echt wel met stip op nummer 1: weet je zeker dat het er 1 is!??? Met andere woorden: jeee wat ben jij dik..pfff ik heb echt spijt dat ik geen buikband heb besteld mey de tekst 'ik ben zwanger, wat is jouw excuus?' Ik ben nu 12 kilo aangekomen, maar draag gewoon helemaal van voren, maar dan nog, wat een k-opmerkingen en met mijn hormonen kan ik dat af en toe echt niet hebben hihi
Wat lees ik hier veel herkenbare dingen! Ik ben pas 6 weken op weg, maar heb het al wel aan mijn leidinggevende en een aantal collega's verteld ivm zwaar werk in een verpleeghuis. 2 van hen reageerden direct met: 'Och, ik dacht al, je bent wat dikker geworden!'. En dat terwijl ik kotsmisselijk ben waardoor ik geen hap door mijn keel krijg, dus inmiddels 2 kilo ben afgevallen... Ik laat ze maar, en ga er verder niet op in. Maar eenmaal op het fietsje naar huis schiet het toch wel door mijn gedachten... Ook inderdaad de vraag of het gepland was, aangezien ik nog zo jong zou zijn. Word volgende week zondag 26, maar goed!
Hihihi over het "gepland" verhaal.... we waren ook al 15 jaar samen oid.... Anderzijds... anderen dachten juist dat we geen kindjes zouden willen... want ja, mn partner heeft al een dochter uit een eerdere relatie en we waren zo druk met de honden enzo....
Ik heb al een heel aantal keren de vraag gehad of ik zoveel kinderen heb vanwege mijn geloof. Niet zozeer vervelend maar ik vind het wel verwonderlijk. Blijkbaar hebben mensen alleen een groot gezin als het van de dominee/priester moet?!
ik krijg vaak te horen, hey dikke!, zo wat een pens zeg, ja snap dat je veel moeite met lopen hebt, je bent ook al zo dik! (ahum, heb last van bekken instabieliteit sukkels!) ik negeer het nou maar gewoon, maar soms maakt het me echt aan het koken van binnen! en ik word vaak met scheve gezichten na gekeken in de supermarkt omdat ik jong ben.(21) maar mensen schatten mij altijd 16/17.
Een vriendin van me heeft overgewicht en worstelt daar al jaren mee. Toen ik zwanger was vond ze het nodig even heel duidelijk te benadrukken dat mijn maatje 34 verleden tijd was en maakte ze me ook duidelijk dat ze zo ''trots'' was dat zij dunner was. Ja, hallo.. Ik was zwanger! Ik wil haar wel eens zien als ze zover is en zeker daarna.. Na de zwangerschap wilde ik zeven kilo afvallen en toen ik haar vertelde over Atkins in combinatie met sport kreeg ik de belachelijke reactie dat ik maar niet zwanger had moeten worden en dat het mijn eigen schuld is! Echt raar om zoiets te zeggen als ''vriendin'', maar dat heb ik haar ook wel duidelijk gemaakt. Inmiddels zoonlief vier maanden oud en ik ben alweer bijna op mijn oude gewicht. Maatje 36 nu en ik vind het heerlijk om haar nu af en toe even onder haar neus te wrijven dat ik zooooo blij ben dat ik alweer zo dun ben. Zij is ondertussen nog steeds bijna twintig kilo te zwaar.
:x:x Vooral de opmerking: wat ben je dik!! begint me echt de keel uit te hangen :x:x Iedereen vind het maar nodig hier over te praten alsof ik het expres doe.. ben veel aangekomen in deze zwangerschap, dit omdat ik nog BV gaf en dus erg veel honger had om mijn baby, mijn zoontje en mezelf te voeden.. ook houdt ik de laatste weken erg veel vocht vast.. dus al met al niet echt een combinatie om blij van te worden. Misschien dat het goed bedoeld is, maar mensen: houdt ajb gewoon je mond als je niets beters te melden hebt!!
De dik opmerking kan verschillend aankomen, zelf ben ik ook al een paar jaar in strijd met mijn gewicht. Na het stoppen met roken in 1 jaar 20 kilo aangekomen en daar heel onzeker van geworden. De opmerking dikke doet me dus zeker een beetje pijn
Bij mij is het juist andersom met de vraag of ik zeker weet dat het er 2 zijn want heb nog een bescheiden buikje volgens de meeste mensen (niet dar ik dat erg vind...zit nog maar op de helft!) Ook wenst iedereen me succes want ga het wel erg druk krijgen met een zoontje van dan bijna 2 en een tweeling. Net of ik dat niet weet maar dat komt vast allemaal goed! Als laatste moeten veel mensen nu dat we weten dat het 2 jongetjes worden de opmerking maken dan gaan jullie straks vast nog voor een vierde in de hoop op een meisje. Uhmm nee..wij zijn straks blij met 3 jongens (die hopelijk gezond zijn!) en vinden ons gezin zonder een meisje ook compleet. Staan de meeste raar te kijken!
Wat een botte mensen zijn er toch! Ik kreeg niet zo zeer een vervelende reactie, maar vond het zelf wel een vreemde, zeker omdat het van m'n sv kwam: Ik was al ruim 20 weken en eindelijk werd mijn buikje zichtbaar. Zegt mijn sm erg lief: "Je kan het nu wel zien aan je buikje hè?". Zegt mijn sv:"En hadden we het niet aan je buikje kunnen zien, dan hadden we het wel aan iets anders kunnen zien". Doelde hiermee op mijn gegroeide borsten! Best vreemde reactie van m'n sv vond ik! Ik heb maar gezegd: "Ja, mijn kont is ook al behoorlijk dik!". Later in de zwangerschap heeft hij nog zo'n opmerking gemaakt. Manlief heeft toen gereageerd met: "Ik hoop toch niet dat het nu over de bosten van MIJN vrouw hebt??". Daarna nooit meer iets over gehoord, maar jullie begrijpen misschien wel dat ik geen bv gaf in dezelfde ruimte als m'n sv.