Verbaas mij er iedere keer weer over wat mensen allemaal zeggen tegen een zwangere vrouw. In het begin was ik er iedere keer kwaad om maar nu laat ik het maar, men is niet wijzer :-S
toen ik binnenkwam bij onze kapster en mijn moeders nicht daar stond zei ze: zoooooooo jezus Denise, wat ben jij gegroeid zeg, echt niet normaal!! die buik, daar barst je bijna mee uit je jas! jeetje mina zeg! nou geloof me, het huilen stond me echt nader dan het lachen....
Met de tweeling heb ik eens de vraag gehad of het spontaan was ontstaan........ We waren nog geen half jaar getrouwd en nog geen 2 jaar bij elkaar????? Volgens mij zit je dan niet in de mmm....... Was trouwens een vraag van mijn schoonzusje van man's kant.
Belachelijk hoe onnadenkend mensen soms kunnen zijn voor ze een opmerking plaatsen tegen een zwangere vrouw zeg! Heb zelf nog niet echt vervelende opmerkingen gehad eigenlijk, gelukkig. Wel opmerkingen over m'n hele dikke buik, maar daar zit ik niet zo mee hoor! Moet wel zeggen dat ik er ook een paar heb gelezen hier waarvan ik denk: Laat je je daardoor zo op de kast jagen...? Maar dat zullen de hormonen misschien zijn dan...
Ja die opmerking van "is het gepland?" kan ik ook niet meer horen! Het is ook nooit goed he? Als je 25 bent (dat ben ik) denken mensen dat het een ongelukje was, ben je 30 krijg je opmerkingen van is het niet wat aan de late kant? Ik word er niet goed van! En die misselijkheidsopmerkingen: ik vertelde een vriendin dat ik 3 weken heel beroerd was geweest. De hele dag overgeven en als een dweil voelen. Zegt zij: "Ja maar het is voor het goede doel he!?" aaarrhh dat wilde ik niet horen!!!
Ik stond toen ik zwanger was van mijn eerste kindje in de Bijenkorf, het was daar echt heel druk . Was toen ongeveer 35 weken en enorm dik. Ik stootte per ongeluk tegen een man aan, zegt ie; "zeg dat jij op deze leeftijd al met iedereen naait, betekent niet dat je tegen mij hoeft aan te rijden" ik was toen 16 jaar. Geloof wel dat dat het meest sippe was wat iemand ooit gezegd heeft:x Ook heeft mijn kindje een jaar in het gips gezeten, hij had klompvoetjes. Zegt een vrouw in de trein; "tsjonge dat bewijst maar weer dat jonge moeders misschien toch niet zo geschikt zijn, heb je hem laten vallen ofzo?" Die vond ik ook wel triest. En verder kan ik nog wel een paar dingen opnoemen. Maar hier werd ik echt verdrietig van
Wij hebben onze zwangerschap nog niet bekend gemaakt. Doen we waarschijnlijk op nieuwjaarsdag bij de familie en 's nachts om twaalf uur vertellen wij het onze kinderen. Wij verwachten ons vijfde kindje (van ons samen). Bij de vierde kreeg ik al veel nare opmerkingen.....als - Doen jullie nog wel eens iets anders?? - Gaan jullie door voor een elftal? - Goh je bent net een stadsbus daar zit ook altijd volk in.... - Was het wel gepland....was zeker een ongelukje.... Waar ik me nu vooral heel erg mee bezig heb gehouden de eerste weken..............tja ook leuk.................wat ga ik zeggen als me dit soort opmerkingen weer gemaakt worden. Ik zit vol adrenaline (lekker voor de beeb ....niet dus). We hebben bewust nog niets verteld omdat we zeker wilden zijn dat alles goed was, maar ook omdat..............wanneer ik nu zo'n opmerking zou krijgen .............ik niet insta voor mijn reactie !!! Het heeft mij in de zwangerschap van ons vierde mooie lieve kind zo'n verdriet gedaan !! Ook toen hij nog geen uur oud was kreeg ik alweer de volgende opmerkingen om de oren....... - Nou zijn jullie dan NU klaar ??? Of moet er nog een bij.... - Nou die onderkant van jouw, zal ook wel niet meer functioneren.......H...(mijn man) kan hem er vast in rondslingeren..... - Nou meis volgens mij ben je nu wel onbewoonbaar verklaard.... Grvlvflvlalalalalala ......dorie..... Snappen jullie mijn dilemma??? Wat zouden jullie als antwoord geven in mijn geval wanneer we bekendmaken dat we ons vijfde wonder verwachten en er zo'n heerlijke opmerking komt???? HELLUPPPP Ik moest het even kwijt ......pffff
Toen ik pas getrouwd was waren wij aan het klussen in ons nieuwe huis. Mijn schoonvader wou graag helpen, en mijn man was inmiddels weer aan het werk. Dus was met hem alleen. Toen ik vertelde (toen was ik dus nog niet zwanger) dat ik de jurk wou gaan gebruiken om ooit de wieg te bekleden kreeg ik van alles over me heen, aangezien ik niet werk: Ja wat moet jij met een kind! Je kunt nog niet eens normaal dit en normaal dat! Je werkt niet, blablabla. Werkelijk ik wist niet wat me overkwam en nu ik inmiddels zwanger ben heb ik nog steeds geen goede houding t.o. hem gevonden.
Maar wat zou je wel willen hoor dan? Die opmerking is niet goed en zeggen: "dat hoort er bij" ook niet maar wat dan wel? (ik liep hier tegenaan bij een vriendin namelijk maar kon ook niets bedenken dat wel aardig is zeg maar)
In deze zwangerschap en die van mijn dochter vond ik het het vervelendst als mensen vroegen of het wel gepland was. Daar kon ik gewoon heel verdrietig van worden, omdat mijn vriend en ik beide kindjes gepland hebben en ze enorm welkom zijn. We hebben alles voor elkaar, mooi huisje, stabiele financiele situatie.. ik snap niet waar die vraag dan vandaan komt. En ook omdat het een beetje denigrerend tegenover ons is, alsof we zo onvoorzichtig zijn ofzo. De ergste opmerking ooit bij een zwangerchap, was toen ik op mijn 16e ongepland zwanger raakte, en mijn vader zei dat hij zich niet meer in het publiek zou durven vertonen omdat hij gefaald had als vader.
Persoonlijk zouden er bij mij 3 mogelijkheden zijn: - Ik sta met mijn mond vol tanden en zeg niks maar kook van binnen. Maar aangezien jij dit al vaker hebt meegemaakt verwacht je het ook een beetje dus dan heb je dat misschien minder snel. - Ik word woest en dan zou ik iets zeggen van dat als ze niks leuks weten te zeggen ze maar beter helemaal niks kunnen zeggen, of ik zou gewoon heel kwaad worden en beginnen te schreeuwen - Ik zorg dat ik een hele stapel ad rem opmerkingen klaar heb staan zodat als iemand iets zegt ik meteen heel droog kan reageren.
Toen wij onze eerste zoon verloren hebben we de meest verschrikkelijke opmerkingen gehad: 'Je bent nog jong', 'ja... een collega op mijn werk heeft ook een miskraam gehad' (heb met 23wkn moeten bevallen, hoezo ook een miskraam, fool!) Nu we (na 4 maanden) weer zwanger zijn krijgen we: 'Is alles toch nog goedgekomen' (mis mijn ventje enorm en zal altijd zo blijven. 'Zetten jullie Jens op dit geboortekaartje? Zou ik echt niet doen' (uhmm hij is toch grote broer geworden). Ben vandaag 23 weken zwanger en mensen denken dat nu de spannende periode wel voorbij is, alsof ik moet 26 wkn of 38 wkn geen zwangerschapsvergiftiging kan krijgen en nog steeds doodziek word?? 'Dan kan je nu lekker gaan genieten' (Man, ik ben als de dood elke keer, wil dit kleine ventje gezond en wel op mijn borst hebben dan ga ik wel genieten). Mensen kunnen verschrikkelijke dingen zeggen, denken niet na en zijn enorm egoistisch. Swa, dan is de liefde gauw over...
Het enige antwoord op die vraag die mij nu te binnen schiet is: nee hoor, niet spontaan. we hebben stiekem seks gehad...
Mamajens: wat verdrietig, en wat naar dat mensen zo op je hart kunnen staan met hun onnadenkende opmerkingen. Ze realiseren zich niet dat een kindje van 23 weken een heel kind is, en dat Jens dus ook echt jullie eerstgeborene is. Voor hen een zegen, dat ze daar nooit over hebben hoeven nadenken. Maar wat kl*te voor jou dat ze zich dan zo tegen je uitlaten.
De vervelendste was zelfs van een vriendin! Wij waren al een jaar bezig, en zij maakte regelmatig de opmerking: oh je mag mijn man wel even lenen hoor! Das 1 keer leuk, maar daarna niet meer
Maar ik begrijp je probleem wel hoor. Ik denk dat het de meeste indruk maakt als je gewoon eerlijk zegt dat je het klote vindt om dit soort opmerkingen te horen te krijgen. Dat het jou pijn doet dat zij zo over jouw lichaam en jouw kinderen praten. Je meest waardevolle 'bezitten'..
Dit is precies waarom ik dit topic geopend heb. Mensen weten gewoon niet wat ze moeten zeggen en persoonlijk ben ik van mening 'als je niets zinnigs te zeggen hebt, hou dan gewoon je mond'. Ik en vele andere vragen niet om commentaar en die vraag: is het gepland? Wat gaat jullie dat aan? En als het niet is gepland?
Wat dacht je van "Dat lijkt me erg vervelend, kan ik je misschien ergens mee helpen?". Zo moeilijk is dat toch niet? Je wordt als je zwanger bent continue gevraagd hoe het met je gaat en als je het dan aandurft om een keer te klagen dan wordt dat meteen gebagatelliseerd.