@Intense: wat een respectloze opmerkingen krijg jij naar je toe, ongelooflijk dat mensen zó hufterig kunnen zijn. Ik zou de moeite niet eens doen om daar iets heel gevats op te zeggen, maar eerder kiezen voor de eerlijkheid, zoals ratatosk ook bepleit. "wat een rotopmerking. heb je enig idee hoeveel pijn je me daarmee doet?"
ik kreeg van mijn chef te horen nadat ik een miskraam had gehad en veel pijn en ellende daarna: nou als ik jou was zal ik maar een tijdje je benen gesloten houden tot 2014 ofzo! en ook zei hij dat het toch maar 'pas' met 6/7 weken was dus dat we 'normaal gesproken' waarschijnlijk toch niks hadden gemerkt als ik zwanger was... terwijl hij wist dat we via icsi in het ziekenhuis onder behandeling waren!
Oh en nog een... Maar niet eens echt een vervelende opmerking, maar meer een nare actie. Omdat ik in het begin echt heel misselijk was en veel moest braken, kon ik gewoon alleen nog maar doodstil op bed liggen in de hoop dat het na een paar weken minder zou worden. Ik was hierdoor enigszins genoodzaakt het een aantal mensen erg vroeg te vertellen dat ik dus zwanger was... Vrijwel iedereen was ontzettend blij met dit nieuws en toonde begrip over de situatie... Maar mijn beste vriendin op dat moment dacht daar anders over... die begreep er maar niks van... Vond het belachelijk! Ik ben rond een week of 15 nog een keer naar haar toegegaan om zelf ook een beetje goodwill te tonen, maar hoorde toen al vrijwel niks meer van haar en na die ene keer 'afspreken' heeft ze het contact maar verbroken. Misschien is 'negeren' nog erger dan al die rot-opmerkingen
@Dnice22 : Jeetje, wat een afschuwelijke opmerking!!! Hoe kun je zoiets zeggen! Mijn klomp breekt echt van dat soort opmerkingen... Naast dat je zoiets niet zegt na een miskraam, vind ik het ook ergens een heel seksistische vrouwonvriendelijke opmerking! Wat een idioot.
Nee, helaas heb ik toen (onder druk) de zwangerschap af laten breken. Heb er nog elke dag verdriet van en ik heb mijn ouders heel lang niets meer toevertrouwd. Soms denk ik wel eens dat ik misschien deels daardoor onbewust zo ver van hen ben gaan wonen.. Ze balen nu heel erg dat ze hun kleindochter (en straks tweede kleinkind ook) zo weinig zien.
Wat ERG. Zoiets mag je een ander gewoon niet aan doen vind ik. Stiekem vind ik het net goed dat ze hun kleinkinderen die wel geboren zijn niet vaak zien. Niet netjes van me maar toch. De eerste was niet welkom, waarom deze dan wel. Knuffel voor jou!
Veel van de opmerkingen die ik hier gelezen heb zijn ook tegen mij gezegd. Nou ik ben trots op mijn nu al grote buik, het is meer dan gepland, Ik kijk goed uit en doe rustig aan (ik ben niet ziek of zo), jongen of meisje het maakt ons niks uit, wij genieten. Als andere mensen denken dit te kunnen verpesten met opmerkingen, dan zijn ze aan het verkeerde adres. We zijn gewoon te gelukkig met onze zwangerschap. Klinkt misschien gek, maar het is zo. Ik denk echt wat zijn jullie domme mensen. Nu ik er over nadenk is er toch wel één opmerking die ik me heb aangetrokken. Heel eventjes maar. Ik zei tegen mijn schoonzusje dat ik zwangerschapsyoga ging doen, omdat ik voor mezelf wil leren rust te bewaren tijdens de bevalling en te ontspannen. (hoe het tegen die tijd werkelijk gaat zien we dan wel). Zegt ze 'ja dat lijkt me voor jou ook wel goed, dan ben je ook niet te stressig voor de bevalling'. Tsjaa ik heb haar aangekeken, vriendelijk gelachen en gevraagd of ze nog een gehaktbal wilde...(we waren op een feestje).
Ik vind dat eigenlijk geen vervelende opmerking. Ze wenst jou een fijne periode voorafgaand aan je bevalling toe zonder stress..
Gek hè... Volgens mij zijn sommige mensen gewoon écht sociaal incompetent. Hier vaak gehoord of het wel gepland was (snap ik wel, we zijn 1.5 jaar samen), maar ook stomme dingen over dat ons leven nu stopt, of we het wel zeker weten en dat we voortaan alleen nog maar thuis kunnen zitten. Misvormde beeldvorming
Dat lijkt inderdaad het juiste antwoord maar (het zullen de hormonen wel zijn bij de zwangere op dat moment) ook dat heb ik meerdere keren tegen meerdere verschillende mensen gezegd en ik krijg altijd als antwoord: "nee hoor, ik red me wel". En als ik alleen maar zeg: "wat vervelend" blijven ze me aankijken zo van "ja, en verder?". Ik denk eerlijk gezegd dat dat één van die dingen is waar gewoon geen goed antwoord op te geven is. Helaas trouwens want ik ben een erg meelevend persoon en wil alleen maar goed doen, maar kan dat gewoon blijkbaar niet op dat moment.
Ik heb het juist andersom, een kennis heeft vorig jaar haar dochter verloren met 23 weken en heeft onlangs haar tweede gekregen. Ik heb haar dochtertje een aantal keer genoemd (wat fijn dat .. Nu grote zus is bijv) maar zij noemt het zelf nooit meer, alsof ze nooit bestaan heeft. Verdriet kan toch vreemde dingen doen
Doe ik toch ook? Maar voor ons buitenstaanders is het ook maar gokken hoor, wat iemand wel of niet wil horen..
@Marieke1983: Dat is helemaal waar. Je weet niet wat iemand fijn vindt om te horen; wat de een heel erg vindt, vindt de ander juist een mooie gedachte. Misschien is in haar beleving haar eerstgeborene geen grote zus geworden, omdat ze nooit groot is geworden? Blijft toch altijd een kwestie van aftasten, en anders gewoon vragen wat iemand wel en niet wil horen of bespreken. Andersom ook: als iemand iets tegen je zegt wat je niet fijn vindt, dan kun je dat ook gewoon zeggen, en desnoods uitleggen waarom. Dan leren mensen er iets van, over jou.
Ik heb eigenlijk nog geen vervelende opmerkingen gehad. Mensen bedoelen het altijd lief/goed, dus ik vind het wel prima. Alleen aan het begin, toen ik heel ziek (veel overgeven) was, wisten mensen het allemaal beter, dat vond ik soms wel irritant. Mensen reageren wel overbezorgd soms, maar dan reageer ik met ik ben zwanger, verder mankeer ik niets hoor. Dan is het vaak ook al wel weer klaar. Ik kan me er niet zo druk om maken eigenlijk.
jawel maar met je laatste zin en smiley lijkt het net of je het er niet mee eens bent...... ik wil ook niet altijd over mijn zoontjes praten. Soms is het fijner om eens "normaal" te zijn en niet continu mensen met medelijden te hebben daarmee vergeet ik ze niet
Sommige mensen zijn gewoon echt dom en lomp!! Toen ik zwanger was van de eerste, niet gepland wel gewenst, was ik 20... Al 4 jaar dezelfde vriend, huisje, werk.... het ging gewoon iets sneller als gepland, maar verder niks..... Vooral opmerkingen na de geboorte gehad, tijdens mijn zwangerschap lulde ze achter mijn rug... !x vroeg een vage kennis of ik wel zeker wist of het van mijn vriend was... jah duh!!! Na de bevalling vroeg iemand in de supermarkt aan mijn moeder hoe het met mij en Mike (zoontje) ging en of ik de vader nog wel eens zag?! umm zei mijn moeder, die zijn gewoon getrouwd, zegt die vrouw o dan zal het wel over iemand anders gegaan hebben.... En bij het consulatiebureau kreeg ik allemaal extra controles ofdat ik wel echt voor Mike kon zorgen, omdat ik nog zo jong was..... Oja en ook vaak gehoord dat ik zo'n leuk oppaskindje had....