Als je weinig contact met andere mensen hebt, dan weet je soms gewoon niet wat en hoe je op een leuke manier interesse kan tonen in een ander. De ene keer komt het voor je weet opdringerig over, de andere keer gaat het je niets aan en nog een volgende keer is het soms gewoon omdat je er dan geen kaas van hebt gegeten. Het is zoals ik het opvat denk ik niet zo kort door de bocht als je denkt. Ik spreek ook wel een beetje uit ervaring. Soms kan je helemaal in je denkcirkel vast zitten.
Fijn dat ik niet de enige ben. Ik heb al geaccepteerd dat ze geen vriendin van me wordt, ze is sowieso niet mijn type mens. Maar een beetje meer respect naar anderen is niet verkeerd. Daarbij kan ik het contact niet zomaar verbreken, we zijn nu eenmaal familie. Het is niet alleen dat ik me irriteer aan het over zichzelf praten. Het is het hele plaatje, ook het betweterige en ze probeert me altijd onderuit te halen (als ik bijv. een expres blonde grap maak, probeert zij het bij de buitenwereld zo over te laten komen dat ik een blonde opmerking serieus meen). En daarom heb ik ook geen zin om er met haar over te praten. Het schiet toch niet op en mevrouw weet het altijd beter. Ze zal vast en zeker wel een excuus hebben. Heb er een nachtje over geslapen, ik laat het maar zo en probeer haar zoveel mogelijk te vermijden. Ik zal accepteren dat ze nou eenmaal zo is en dat haar gedrag uit eenzaamheid en onzekerheid voortkomt. Het is in ieder geval zieliger voor haar dan voor mij. Bedankt voor jullie reacties!