De zin van mijn leven is: Om mijn God te eren in dit leven en te doen wat Hij van mij vraagt, Zijn belangrijkste geboden: het 1e gebod: God liefhebben met hart en ziel en verstand, het 2e gebod: je naaste liefhebben als jezelf. Dat is niet altijd makkelijk, maar wij staan er niet alleen in. En wat ik ook belangrijk vind: mijn kinderen opvoeden dat ze deze wereld in kunnen maar ze ook de liefde van God brengen zodat zij Hem ook liefhebben. PS: ik heb zelf een aantal keer een depressieve periode gehad en dan is het echt niet makkelijk maar het te weten dat ik bij mijn God altijd kon aankloppen was fijn.
Een prachtig boek hierover is: De kracht van betekenis geschreven door Emily Esfahani Smith Op basis van recent onderzoek en inzichten uit de (positieve) psychologie, filosofie en literatuur laat deze schrijfster zien hoe je een zinvol leven kunt vormgeven. Het staat vol mooie, praktische voorbeelden en ik heb het met veel plezier gelezen en haal het regelmatig nog even tevoorschijn.
Niets. Mijn enige evolutionaire basisdoel is overleven en zorgen voor nageslacht Zolang dat nageslacht nog niet zelfredzaam is heb ik evolutionair gezien een functie haha En daarna.. Vrijheid gewoon mij entertainen met de bovenste piramide tree van Maslow
Dit soort vragen maakt je alleen maar in de war. Want wij hebben het idee dat we alles kunnen doen wat we zelf willen en alles zelf in kunnen vullen. Maar dat is helemaal niet zo. Bijna alles word voor je bepaald. Door mensen die bepalen wat het beste voor ons is. En dat is logisch, als iedereen maar doet waar die zin in heeft word het een grote chaos. Maar soms word ik echt kriegel van dat er voor alles een regel moet zijn. Dus ja.. wat is het doel? Voor mij is het de tijd uitzitten. En ik geniet wel, vind het ook mooi dat ik het leven mee mag maken. Ik ben blij dat ik mijn kinderen heb, dat geeft mij het doel om ze een leuke jeugd mee te geven en als hun gelukkig zijn maakt mij dat ook gelukkig. Iets wat ik zelf helaas niet heb gehad.
Dan verschillen wij niet eens zo heel veel van elkaar, alleen vervang ik God of de Schepper voor mijn naasten; mijn partner, mijn kinderen, mijn kinderen, vrienden, familie en collega’s. Alleen sta ik er blanco in qua hiernamaals, ik weet namelijk niet óf dat er is. Ik sluit niks uit.
Voor mijn gevoel is er geen 'zin van het leven' behalve om het te leven. Ik geloof niet in een hogere macht of in leven na de dood. Voor mij is dit leven waar je het mee moet doen en dat is wat wij doorgeven aan een volgende generatie. Daarom ben ik ook voor verregaande maatregelen tegen vervuiling en bescherming van onze leefomgeving. Er is imo geen do-over in een leven na de dood.
Mee eens. Ik ben ook depressief en vraag me ook vaak af wat de zin is van het leven,met al die oorlogen,mensen die moeten lijden. Maar ik denk dus wel als je dood bent,naar een soort licht gaat waar je mag uitrusten en als andere ziel naar aarde komt om te leren. En ik denk dat je de personen waar je van hield in dat nieuwe leven ook terugziet
Nou dit dus. Bij dit soort vragen vraag ik mezelf altijd af of ik nou z'on simpele ziel ben dat ik hier dus totaal niet over na denk.
Niet alles hoeft nut te hebben toch? Ik vind dat mijn leven geen nut hoeft te hebben. Ik ben blij dat ik leef en gelukkig mag zijn. Maar heeft mijn leven nut? Naja misschien het maken van nageslacht. Maar dan voelt dat gelijk alsof mensen zonder kinderen nutteloos zijn, dat vind ik ook een vreemde gedachte. En hoeveel nut heeft het nou eigenlijk dat we hier zijn en elke generatie zich weer voortplant. Tja. Geen idee
Eens, en ik las laatst, en dat denk ik ook, dat we blijven leven om onze kleinkinderen volwassen te zien worden, dat je dan echt klaar bent. Ik zie dit heel vaak bij ouderen. Ze laten het leven dan echt los, hebben vrede om te sterven. En andersom werkt het ook, de jongeren laten hele oude mensen ook los, als ze echt bijna gaan. Dat is toch wel het ultieme taak volbracht voor mij. Zo oud worden dat ze me helemaal zat zijn. Verder vermaak ik me prima op deze wereld. Altijd wat te beleven. Ben oprecht teleurgesteld dat het zo snel gaat. Maar ik ken ook genoeg oude dames die geen kinderen gekregen hebben, en ook echt hun leven heel mooi ingevuld hebben.
Het zin van het leven? Het uitstrekken nadat je wakker wordt, de zon die iedere dag de nacht verlicht, jouw hart die 24/7 klopt, een heerlijke warme douche, vals zingen in de auto, de vogeltjes die altijd fluiten als de dag weer begint, een lekker warm deken, een kop koffie of thee, lekker door het huis heen dansen, knuffelen met een huisdier, lachen met je dierbaren, een orgasme, een gebakje eten omdat iedere dag een nieuwe dag is, verven, gamen, tekenen, de opluchting die je voelt als je weer je pyjama aantrekt, jezelf opfrissen, hard lachen om video's die nergens op slaan, een heerlijke ochtendwandeling, een geleide meditatie luisteren, yoga, schone beddengoed, iets bakken met een dierbare, verse bos bloemen, huilen tot alle emoties weer eruit zijn, jezelf lief hebben, kletsen met een vriendin, je partner plagen, lieve whatsappjes sturen etc.etc.etc. Ik kan miljoenen dingen opnoemen. Laat anderen je niet gek maken met zulke vragen, maar ga zelf jouw geluk/liefde/kracht/genezing achteraan. Klinkt het onmogelijk omdat je in een depressie zit? Ik heb ook een zware burn-out gehad inclusief depressie en met veel hulp ben ik eruit gekomen en kan niet wachten wat het leven mij allemaal nog meer kan aanbieden.| Yes, life sucks.. maar het is aan jou om hieraan een mooie betekenis aan te geven. Niemand kan het voor jou invullen. Heel veel sterkte toegewenst!
Ik zou willen dat ik me zo voelde @FatihaSakura. Maar ik heb een chronische ziekte en ook nog autisme. Hoewel met die laatste wel te leven valt.
Ik hoop dat je op een dag wakker wordt en je iedere dag beter zult voelen. Een depressie is inderdaad loeizwaar en dit zal je de rest van je leven meenemen. Echter kunnen kleine nieuwe gewoontes jou helpen om je beter te kunnen voelen. Je moet het enkel willen en ervoor gaan. Helaas kan niemand dit voor jou doen begrijp je. Jij hebt net als ieder ander het waard om zelfliefde en geluk toe te passen. Omarm jezelf en het leven beetje bij beetje. Ik heb zelf geen autisme, dus ik weet niet hoe het is om hiermee te leven. Enkel denk ik dat je veel liever voor jezelf moet zijn en geen 'moeilijke' onderwerpen op internet moet gaan zoeken. Dit zal enkel jouw neerslachtige gevoelens versterken en ik vind dit hartstikke zonde van jouw tijd en emoties! Een hele warme knuffel toegewenst!!