Hallo mama's Ik heb een dreumes van 17mnd en ik werk 30u per week Verdeeld over vier dagen wwarvan twee van 7-14 en twee van 7-15. Nu zullen er vast moeders zijn wie nog meer werken,maar poeh het valt me best zwaar! Helaas ben ik werkloos geworden in me zwangerschap en moet ik blij wezendat ik werk heb natuurlijk. Maar vroeg me af of dat er meer moeders zijn wie eigenlijk ook liever minder zouden willen werken? Helaas is het financieel niet mogelijk minder te werken en zo ook niet in de functie wie ik heb... Maar ow wat zou ik graag 20-24u werken! Herkenbaar?
Zeker herkenbaar! Ik vind ook dat ik teveel werk en daardoor teveel mis van m'n meisje. Ik werk 36 uur. Ik voel me ook wel eens schuldig, ondanks dat we de opvang goed geregeld hebben. Ze is altijd zo blij als ze me weer ziet dat ik me wel eens afvraag of ze me mist. Ik denk dat ze zich prima vermaakt hoor daar niet van. Ik zelf ga dit maar 1 keer meemaken en vind het daarom jammer dat ik niet nog een extra dagje thuis kan zijn om meer van haar dreumestijd mee te maken. Het gaat ook allemaal zo hard.
Hier ook Werk nu drie dagen omdat ik nog verlof heb. Over paar maanden ga ik twee maanden vijf dagen werken en na de grote zomervakantie definitief vier. Minder gaat m helaas ook niet worden... Het gaat zo snel idd...bah Gekke is dat ik er voorheen nooit zo bij stil stond. Nog voor ik zwanger werd en tijdens zwangerschap. Ik dacht zelfs gewoon ook echt 4-5 dagen met plezier te blijven werken. Goede opvang konden we wel regelen. Maar nu geen idee waarom ik er toen zo makkelijk over dacht want het enige wat ik wil, is bij mijn meisje zijn... Ik zit in het onderwijs dus 14 weken vrij per jaar en daar ben ik ook echt blessed mee. Leef echt van wknd naar wknd en vakantie naar vakantie.
Wat fijn dat er meer moeders zijn! Het gaat indd al zo snel! Moeten we ook nog de helft missen omdat we moeten werken... Nu zou het misschien ook schelen als ik me werk leuk zou vinden maar vind het echt verschrikkelijk moet ook zo achterlijk vroeg weg!....maar zoals ik al zei het moet en moet blij zijn dat ik werk heb maar poeh af en toe dan zie ik het niet meer zitten hoor en wil ik liever bije meissie zijn!
Hier ook ik werk 32uur met een dag school per week, ik moest de opleiding gaan doen. Ik werk in de zorg en ze zijn iedereen eruit aan hrt gooien. Ik heb geen zin om op straat gezet te worden, dus heb de kans maar aangenomen. Twee jaar duurt de opleiding, moet nog 1,5 jaar maar het valt me ook zwaar tegen. Amper tijd voor iets, werk in wisselende diensten, veel huiswerk en leren, huishouden. En wil ook nog tijd voor ijn man en dochter hebben. Voorheen altijd 20uur gewerkt, vind ik meer dan genoeg, nu betaal ik me blauw aan kinderdagverblijf. Als ik klaar ben, 20-24uur vind ik meer dan genoeg!
Ik werk de ene week 3, de andere week 4 dagen. Onze dochter gaat 3 dagen in de week naar het kdv. Ik voel me er juist heel fijn bij. Ze is altijd 2 dagen doordeweeks bij een van ons, en het weekend natuurlijk. Ik vind dat wel een goede balans: 3 op het kdv, 4 bij ons. Ze heeft het daar enorm naar haar zin, doet het supergoed en ik haal haar altijd lachend op. Bovendien vind ik mijn werk erg leuk en zou ik echt niet minder willen werken.
ik heb ook een tijdje na mijn verlof 36 uur gewerkt, in 4 dagen. toen terug gegaan naar 28 en nu in een nieuwe baan tussen de 20-28 uur zo'n beetje. gelukkig hadden wij er bij het kopen van ons huis al rekening mee gehouden dat we met ander half salaris rond konden komen. ik woon liever wat kleiner zodat ik minder hoef te werken dan een groot huis en full time werken. maar ik weet dat niet iedereen de keuze heeft... en idd je mag in je handjes klappen dat je werk hebt gevonden... misschien is er ouderschapsverlof mogelijk? kost je wel iets maar misschien de moeite waard van het uitzoeken...
Ik werk 24 uur per week en zelfs dat vind ik al veel. Nou is inderdaad hier de opvang en oppas ook goed geregeld. Maar toch. Het schuldgevoel blijft.
Momenteel heb ik nog verlof, maar half maart ga (moet) ik weer werken. Tegen die tijd...geen idee of ik daar dan weer zin in heb. Ik werkte 4x9, ga straks 3x9 uur werken met één dag ouderschapsverlof voor in ieder geval het eerste jaar. Mijn vriend werkt "gewoon" vijf dagen, mogelijk dat hij na het eerste jaar een zogenaamde papadag opneemt. Vreselijk woord, je noemt iets ook niet een mamadag. En dat is dus wat ik eigenlijk zo raar geregeld vind...dat vaders "slechts" 2 dagen krijgen als zij vader worden, namelijk om de aangifte te regelen. Ik begrijp dat moeders verlof hebben om ook te ontzwangeren, maar ik ben van mening dat ook vaders een band met kindje moeten opbouwen. Ik merk nu al dat mijn vriend zoveel mist! De ontwikkeling van zo'n kindje gaat zo ontzettend snel! Natuurlijk kunnen vaders ouderschapsverlof opnemen (veelal onbetaald dus is het maar de vraag of het financieel kan), maar wettelijk een paar weken doorbetaald verlof zou naar mijn idee helemaal niet gek zijn voor nieuwe vaders. Ook zij hebben slapeloze nachten en moeten hun kindje leren kennen... Maar goed...economisch gezien is dit zeker nu helemaal niet interessant.
Ik werkte voor m'n zwangerschap "gewoon" 5 full-time dagen. Ook nog een drukke baan, dus vaak ook 's avonds of thuis in het weekend nog wat doen. Nu werk ik in het ziekenhuis, en de vergelijking met goede collega's en vrienden die specialist (in opleiding) zijn, die maken elke week minstens 50-60 uur, en zitten ook nog vast aan diensten in het weekend. Het is maar wat je referentiekader is, ik vind m'n 4 dagen werk met veel flexibiliteit (als dochter ziek is) nu heel erg luxe! Een doordeweekse vrije dag, elke week, waaah Ik voel me eigenlijk helemaal niet schuldig over dat ik werk. Het geld komt nu eenmaal niet aanwaaien. Daarnaast vind ik het heerlijk om te werken, contact met collega's, zelfontwikkeling, nadenken op een ander niveau dan melk en luiers. Dochter vermaakt zich prima op het kinderdagverblijf (3 dagen), kijkt haar ogen uit naar de oudere kindjes, en de dag bij opa en oma (1 dag) wordt ze de hele dag verwend en geknuffeld. Druk is het wel: drukke baan + alleenstaand kind verzorgen + huishouden + sociaal leven + enz. Toch vind ik de thuisblijfdagen bijna vermoeiender dan de werkdagen. Op werkdagen kan ik gaan en staan, lunchen, koffiedrinken, kletsen doen whatever wat ik wil. Op thuisblijfdagen zit ik toch altijd wat aan dochter vastgeplakt (zo voelt het), en elke 10 minuten is er wel weer iets te piepen. 3 of 4 dagen werken vind ik persoonlijk ideaal. Beetje van beide werelden. Maar ik snap dat dat voor iedereen anders ligt en voelt. Zou het misschien helpen om je huishouden uit handen te geven, schoonmaakster? Dan heb je iets meer vrije tijd als je thuis bent en voelt het misschien minder zwaar? Of een vast avondje voor jezelf in te plannen, om te gaan sporten, naar een vriendin, iets waar je van kan bijtanken en het geheel wat minder zwaar voelt?
Ik snap heel goed dat je het zwaar vindt. Ik ben heel bewust minder gaan werken, maar dan heb je ook iets minder te besteden. Ik werk nu 24 uur onregelmatig ( ook korte diensten, waardoor je soms meer dagen aan het werk ben). Ik ben nu zwanger van de tweede en ik blijf thuis tot de baby 6 maanden is. Daarna neem ik ouderschapsverlof op, 4 uur per week, tot de baby 1 jaar is. Daarna beslis ik of ik terugga na 24 uur, of 20 uur blijf werken.
Je bent geen slechte moeder als je veel werkt. Kinderen voelen het best aan als de ouder(s) er onder lijd(en). Het is best moeilijk, ik werk nu ook meer door een andere baan. Het liefst wil ik terug naar de GGZ maar daar is het ook niet stabiel. Nu heb ik werk... Ik kijk over een tijdje nog wel eens... Ik ben nu ook gelukkig en dat merkt mijn kind ook. Alle tijd die ik nu over hebt besteed ik aan mijn gezin.
Voor degene die minder willen werken maar dut financieel niet mogelijk is, zou ouderschapsverlof geen optie zijn? Natuurlijk krijg je dan ook minder, maar door ouderschapsverlofkorting is het niet direct heel veel minder. Ik neem een dag ouderschapsverlof, ipv 32 24 uur, dit kan ik 2 jaar doen, het valt me nog mee hoeveel minder het is.