Hallo dames, Ik ben zo blij dat er zon forum bestaat want ik wil toch even mijn ei kwijt. Ik ben 20 jaar, heb 6,5 jaar een relatie met mijn vriend en we wonen nu anderhalf jaar samen in een appartement met 3 slaapkamers. Sinds 4 maanden werk ik in het ziekenhuis als verpleegkundige. Mijn baas is erg blij met mij en heeft al gezegd dat ik in januari een contract krijg voor onbepaalde tijd. Mijn vriend heeft nog geen contract, zit nog bij het uitzendbureau en het gaat niet helemaal goed met het bedrijf. Maar ook hij heeft een gesprek met zijn baas gehad en die heeft hem gezegd dat hij hem er niet uit wil hebben en dat zodra het goed gaat met het bedrijf, hij dan wel een contract krijgt. Waarschijnlijk wordt het dan een jaarcontract. Ik heb altijd al een heel sterk gevoel gehad dat ik vroeg moeder wilde worden. Ik ben van mezelf heel zorgzaam en ik paste al op jonge kinderen toen ik zelf 12 was. ik weet dat het raar klinkt, want als ik me zusje zag toen zij 12 was is het wel een vreemd idee maar ik was gewoon al wat sneller volwassen denk ik. Sinds een maand ben ik nu gestopt met de pil. Mijn vriend en ik zijn er helemaal klaar voor. We kunnen in dit huis kinderen krijgen alleen mijn wens is natuurlijk om een eensgezinswoning te kopen en daar een kindje te krijgen. Maar omdat mijn vriend nog geen intentieverklaring kan krijgen omdat het bedrijf effe niet goed loopt kunnen we nog niet kopen. We moeten dat even uitstellen. Toen we deze flat huurden wisten we al dat we hier ons eerste kindje wilde alleen wat ik al zei, als het mogelijk zou zijn zou ik eensgezinswoning fijner vinden met een tuintje enzo. Ik vond echter wel dat ik het mijn vader moest vertellen, omdat ik wist dat hij het er niet mee eens zou zijn. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 1jaar was en mijn band met mijn vader is heel lang slecht geweest. Maar toen ik zelf wat volwassener werd werd onze band steeds beter. Nu gaat het erg goed en ik ben hier erg blij mee. Mijn vader was op het moment dat ik ging stoppen met de pil een maand op vakantie. Hij is vorige week teruggekomen. Mijn vader is een zakelijke man die altijd overal goed over nadenkt. Hij heeft zelf niet zo heel veel met kinderen (klinkt stom maar hij vind jonge kinderen gewoon niet zo heel leuk) en begrijpt dus niet waarom ik zo jong al van kinderen droom. Hij komt morgen naar mij toe en ik wilde het eigenlijk dan vertellen. Maar omdat ik zo bang ben om zijn reactie heb ik het via de telefoon verteld. Is stom, ik weet het maar ik was zo bang voor negativiteit en dat wil ik niet. Mijn vader vindt het een heel slecht plan. Niet alleen omdat ik pas 20jaar ben maar hij vindt dat ik sowieso nog een jaar goed fulltime moet werken omdat ik dan beter in het leven sta. En de volgorde om eerst een kindje te nemen/krijgen en daarna te verhuizen vind hij niet goed. Hij heeft mij gezegd dat hij een slecht voorgevoel hierin heeft. Dit heeft mij zooo gekwetst. Ik weet dat hij het goed bedoelt maar waarom kan hij niet een beetje blij zijn? Ik doe het zo goed op mijn werk, ik ben een stuk volwassener dan 20, ik begeleid o.a terminale mensen, want mijn vak als verpleegkundige maakt mij ook een stuk volwassener en serieuzer in het leven maar mijn vader begrijpt het gewoon niet. Hij komt morgen alsnog, en hij wilt het uit mijn hoofd praten. Ik roep al jaren dat ik kinderen wil maar ik heb het elke keer uitgesteld omdat ik wist dat ik jong was en omdat ik dan alleen maar vervelende opmerkingen zou krijgen. Ook heb ik nu een baan die me echt superrrr bevalt dus ik vind dat de tijd rijp is. Ik moet het misschien niet doen, maar die opmerkingen van mijn vader doen mij erg veel. Herkent iemand dit verhaal of heeft iemand advies wat ik ermee kan doen? Ik zit met een heel dubbel gevoel, ik wil zo graag snel zwanger zijn maar aan de andere kant weet ik dan dat mijn vader echt zoo teleurgesteld is in ons Liefs van mij
Dat je vader bezorgt is kan ik inkomen. Maar je moet je kinderwens niet laten afhangen van de mening van je vader. Dit is iets waar jullie samen voor gaan. Als dat allemaal kan, qua werk, financieel enz enz. gewoon doen. Ik denk dat je daarin ook heel eerlijk mag zijn naar je vader toe. ik weet niet hoe zwart wit je vader is, maar als hij al niet van kleine kinderen houd, zal hij er waarschijnlijk nooit echt enthousiast van worden. Succes
Euhm, heel eerlijk meid. Ik vind dat je je vader helemaal niks hoeft te melden, hij heeft ook helemaal niks met jouw keuzes te maken! Je bent een volwassen vrouw, je komt op mijn toch redelijk verstandig over dus kies je eigen pad. Ik zou jullie geluk echt niet laten afhangen van je vader. Ik ben ondertussen zwanger van de 3de en niemand heeft ooit enthousiast gereageerd bij mijn zwangerschappen. Waarom? ik weet het niet, als de kindjes er zijn vind mn moeder ze wel ontzettend leuk (mijn vader is afgelopen juli overleden en heb geen contact met mn s.familie). Het kan me niet schelen, dit is mijn leven, het zijn mijn keuzes en ik ben enorm gelukkig met mijn kindjes.
@ sprits' Alles is inderdaad in orde. Nee, we hebben geen duizenden euros spaargeld maar ik vraag me af of dit echt noodzakelijk is. Tuurlijk is het lekker maar er zijn zat mensen die het met iets minder doen. We verdienen goed voor onze leeftijd, we kunnen goed rondkomen en we hebben wat spaargeld. Dus naar mijn mening kan het gewoon echt. En als mijn vader eenmaal zijn mening klaar heeft, dan veranderd hij daar niet in. Mijn zus is 23 en heeft nu een dochtertje van een half jaar. Hier was hij ook niet helemaal enthiousiast over, hij vind het wel leuk als ze komt en hij is er heel lief mee maar hij houdt gewoon niet van het gehuil enzo. Nja, ik denk serieus dat dit meespeelt aan zijn mening want als hij kinderen leuker had gevonden dan had hij mij misschien wat meer begrepen @ ummm85 Je hebt gelijk, het zijn ook onze keuzes. Ik vind het alleen zo rot dat hij het van me af wilt praten. Ik moet ook gewoon voor mezelf opkomen en zeggen dat hij het maar moet accepteren maar ik krijg het idee dat hij mij onzeker wil maken door te zeggen dat hij een sterk voorgevoel heeft dat het niet goed komt als ik nu al aan kids zou beginnen. Ik ben iemand die me dat toch wel aantrekt, ook al weet ik nu geen enkele reden waarom het fout zou gaan. Ook begrijp ik niet wat dat jaar verschil kan maken? Ja, we hebben dan misschien wat meer gespaard en ik heb dan meer ervaring als verpleegkundige maar wat heeft dat te maken met een kinderwens. Bovendien is het nog maar de vraag of ik zwanger kan worden. Wel heftig dat ze bij jou ook niet blij waren, echt zo vervelend dat er zulke mensen zijn. Waarom gunnen ze iemand anders zn geluk niet. Goed dat het je niet kan schelen, ik hoop dat ik snel ook zo ga denken. Bedankt voor je reactieJ
Ik zou toch wel van hem willen weten welke beren hij dan op de weg ziet. Alleen zeggen dat ie voorgevoel heeft dat het niet goed komt zou ik niet voldoende vinden. misschien kan hij het onderbouwen. echt hoor, als jullie er voor willen gaan? doen!! Succes meid.
Het is vervelend dat je vader zo reageert.. Je wil natuurlijk dat je ouders blij zijn met de keuzes die jij maakt. Ik vind niet dat je je keuze af moet laten hangen van wat je vader wilt. Hij zal het nu misschien geen goed idee vinden, maar zal verliefd zijn op zijn kleinkind wanneer het geboren wordt. Laat je vader merken dat je deze keuze bewust gemaakt hebt en dat je er niet van af wijkt. Kom sterk en zelfbewust over.. Heeeeel veel succes! Ik hoop dat je vader bij draait..
@ Sprits Toen ik vroeg of hij me te jong vond zei hij: ja, dat wel maar dat is niet de reden dat ik het niet een goed idee vindt. Hij vind het geen goed plan omdat hij vind dat wij eerst moeten wachten tot mijn vriend een vast contract heeft en tot we een huis gekocht hebben. En als we dan eenmaal daar zitten, dan kunnen we eraan beginnen. Hij vind dat een jaar veel scheelt omdat ik dan een jaar ouder ben en meer vastigheid heb (omdat ik dan dus waarschijnlijk een huis gekocht heb). Hij zei dat ik dan weet wat de financien gaan worden van een koophuis en als je een kind krijgt in dit appartement dan ga je er niet zo snel weg omdat het een stuk moeilijk wordt. Zelf denk ik dan: als wij een kindje krijgen in dit appartement, dan wonen we nog lekker goedkoop, hebben we alles goed voor elkaar, en dan weten we gelijk wat onze uitgaven zijn MET een kindje erbij. Dan kunnen we alsnog naar een huis gaan kijken en dan onze hypotheek daarop aanpassen. Dankjewel meid, voor je reacties!!!
Tja als ouder wil je het beste voor je kids dus ik begrijp zijn zorgen als ouder! Maar je ouders zijn gescheiden toen jij 1 was? Dan hebben hun ook echt iets fout gedaan en misschien is hij daarom zo voorzichtig? Je kunt best een kindje in een flat opvoeden natuurlijk en het zou beter zijn als jullie beiden een vast contract hadden. Dat zou ik wel eerst willen hebben vooral nu! Je wilt niet dalijk allebei zonder baan komen te zitten en daarom je kind minder kunnen geven toch? Maar ook weet ik dat als je eenmaal een wens hebt voor kinderen het erg moelijk is om te wachten....maar toch zou ik zelf wel eerst wachten op een vast contract.
Joh klinkt heel lullig wat ik zeg, maar een vaste aanstelling zegt helaas ook niet alles. Met andere woorden ook bij een vaste aanstelling kun je in slechte tijden op straat komen te staan. Dus gewoon lekker voor je zelf kiezen, jullie zijn degenen die het kindje moeten opvoeden en jullie zijn degenen die het voelen in de portemonnee, niet je vader!
He meid! Wat vervelend dat je vader niet achter jullie keuze staat.. maar je woont inmiddels al 1,5 jaar samen en jullie hebben al 6,5 jaar een relatie.. dat klinkt vast genoeg! Zolang jullie toch weten dat jullie de rekeningen kunnen betalen enzo, dan is er toch niets aan de hand? het is jullie keuze.. en als jullie daar gelukkig mee zijn, dan moeten jullie er zeker voor gaan! Ik denk dat je vader nu alleen tijd nodig heeft om het te accepteren en kleine kinderen worden groot het komt allemaal goed! heel veel succes en plezier met zwanger raken!!
@ Cindy24 Mijn ouders zijn inderdaad vroeg gescheiden, het kan zijn dat hij daarom voorzichtig is maar waarom zou het over een jaar anders zijn dan nu? We hebben al erg lang een relatie voor onze leeftijd en ik ben nu zeker van mn relatie, dat zal na een jaar niet veranderen lijkt me. En wij willen echt een vast contract, dat komt ook nog. Ik ben pas net met de pil gestopt en ik krijg er in januari al een, dat is zeker. Staat al op zwart-wit. Alleen bij mn vriend is het iets onzekerder maar het is een harde werker en zoals hopmarjanneke zegt: tegenwoordig zegt een vaste aanstelling ook niet altijd iets. Als een bedrijf falliet gaat, kun je er niets aan doen. Maar ik stel je mening zeer op prijs want daarom heb ik ook dit bericht gepost! Bedankt voor jullie reacties! Het is toch wel fijn om te horen dat mensen het met me eens zijn en die mij begrijpen. Ik hoop dat mijn vader het morgen toch een beetje gaat begrijpen. Maar wat al enkele mensen zeggen: het is ons leven, wij moeten het kindje opvoeden, niet hij. Waarom zou ik mijn droom uitstellen voor mn vader? Ondanks dat hij het goed zou bedoelen natuurlijk.
Dit is bij ons serieus een punt geweest waarom wij besloten hebben nog geen groter huis te kopen maar voorlopig in ons appartement te blijven wonen. We kunnen prima een gewoon huis betalen samen nu, maar misschien(waarschijnlijk) maak je best een andere keuze wb hypotheekbedrag met 1,5 salaris ipv 2 en 3 personen ipv 2. Wb vast contract, ja het is wellicht wel handiger, maar als ze van je af willen kunnen ze dat toch wel. En met een klein aantal jaar krijg je dan ook geen hoge vergoeding mee, als je al wat krijgt. Laat je niet teveel op je kop zitten als jullie er zelf 100% achter staan en alles goed overwogen hebben.
ik moet eerlijk zeggen, ik kan er wel inkomen wat je vader zegt. Ik zou blij zijn als ik zulke rationele adviezen zou krijgen. Jullie situatie is ook niet ideaal (vriend werkt voor uzb dus kan elk moment eruit gegooid worden) en je bent idd nog erg jong. Ik heb in mijn omgeving gezien dat het makkelijker is iets op te bouwen voordat er kinderen zijn dan daarna. Misschien gaat het je wel lukken, maar je moet er harder voor werken. Dat is zijn kant die hij ziet en dat snap ik heel goed. Maar... natuurlijk is een kinderwens iets heel lastigs om te negeren en wie zegt dat jullie het niet zouden redden? Er zijn er zat die het met minder moeten doen. (Of ik die bewuste keuze zou maken weet ik niet, maar je kan niet alles hebben). Ik zou de adviezen van je vader gewoon meenemen in je overwegingen en dan zelf je beslissing maken!
o en niet lullig bedoeld maar wen er alvast aan! als je straks zwanger bent zal je heel veel negatieve reacties krijgen, vooral op je leeftijd. Mijn beste vriendin was een jaar jonger van haar eerste maar heeft bijna nooit leuke reacties gehad op haar zwangerschappen. Beslis wat je zelf wilt en sta boven wat anderen denken! (maar neem goede adviezen ter harte)
@TS nou jullie staan er toch achter en weten wat jullie willen dan is het toch prima! Ik vindt het idd normaal dat je vader meedenkt...zou ik ook doen als ouder...zorgen maak je je toch altijd.. Maar uiteindelijk is het jullie keuze! Het is alleen zo dat het leven gewoon makkelijker zal zijn als je iets van vastigheid hebt...zeker kun je altijd je baan verliezen maar met een vast contract sta je toch net iets vaster in het leven. Je moet begrijpen dat je vader alleen het beste wilt voor jullie (lijkt me dan tenminste) en dat hij misschien alleen een beetje bedenkingen heeft maar al met al zal het toch vast wel meevallen....en vindt hij het echt een slecht idee.....tja dacht hij vroeger ook zo dan toen hij met je moeder voor jou ging? Ik bedoel je kunt idd niet verder kijken dan vandaag!
Hey! Nou ik ben zelf 25 vind ik zelf ook nog jong maar dat komt ook omdat ik nooit jong moeder wilde worden dus vind 25 al jong zat haha. Maar ik herken veel in jw verhaal alleen bij mij is het meer mn moeder. Ze wil altijd het allerbeste voor me en vind het wel een leuk idee om oma te worden alleen ziet ze het liever over een jaar, 1,5 jaar als ik wat meer ga verdienen, misschien meer carriere maak, mn ouders zijn ook gescheiden toen i heel jong was en mn moeder was zelf al 36 toen ze mij kreeg. Ze vind het bekangrij dat ik eerst nig carriere maak. Ik werk nu 4 jaar. En ben al redelijk opgeklommen maar nog niet op het gewebste salrisniveau etc. Wel al rederlijk in de buurt maa wil eigenlijk nog net iet smeer verdienen, kortom ik ben het we met mn moeder eens, maar toch ook weer niet. Als pt- er is het. Moeilijker een goeie baam te vinden denk ik. Maar aan de andere kant net wat je zegt miaachien duurt het wel maanden voordat je u eberhaupt zwanger word. En ik wil ook geen te oude moeder zijn. Ik heb geen haast maar ja als het goed voelt waarom niey. Wij wonen wel in een eensgezinswoning et meer dan genoeg ruimte, in een kindvriendleijk nb wijk dus dat is gewoon ideaal. Allleen een. Kindje is Natuurljk wel veel maandelijkse lasten daar heeft je vader gelijk in en misschien is hij bang dat jullie het financieel niet kunnen dragen als je vriend zn baan kwijt is?
Ik zou me er niet teveel van aantrekken, hij bedoelt het waarschijnlijk goed, maar uiteindelijk moet je dit toch voor jezelf en samen met je vriend besissen. Als jullie het financieel redden met een kindje en genoeg slaapkamers hebben en eraan toe zijn, waarom dan niet? En wie zegt dat je gelijk zwanger raakt..
ook ik herken je verhaal wel een beetje...maar ik ben 10 jaar ouder...Toen ik het tegen mijn vader vertelde stond ie ook niet te springen...is het wel verstandig, kan je het wel, wat en hoe met je werk...ik heb het liever niet... Uiteindelijk een super goed gesprek gehad, onder het genot van een fles wijn, en daar kwam ook gelijk het hoge woord eruit.. Ik ben zijn kleine meisje ik ben de jongste thuis, en hij vind het moeilijk dat ook zijn kleinste meisje moeder wil worden...geef het gewoon de tijd...En vaders kunnen soms gewoon wat stugger reageren, maar ik weet zeker dat als de kleine er is, dat hij niet meer weg is te slaan bij zijn kleinkind en vol trots tegen de wereld zal vertellen dat ZIJN dochter mama is geworden Dus mijn advies : Een goede fles wijn en een goed gesprek tussen vader en dochter!! Suc6 ermee!
oh en buiten dat is het natuurlijk jouw keuze.. Je bent een volwassen vrouw en oud en wijs genoeg voor je eigen beslissingen