Zelf in ziekenhuis, peuter thuis, ervaringen?

ik lag in het ziekenhuis tijdens de eerste weken zwangerschap met hyperemesis met infuus en sondevoeding. Daarna was ik thuis maar lag hele dagen op bed. Onze oudste was toen 4 en er kwam familie oppassen of ze ging naar familie toe. In het weekend was pappa thuis en 's avonds ook. Was een beroerde tijd maar zelf heeft ze er niets aan over gehouden. Was wel een verschil dat ik later wel thuis was al mocht ze niet steeds naar boven komen. Wel kreeg ze moeite met naar de peuterspeelzaal gaan, huilen en heel erg gericht op de juffen.

 

Hoi meid! Ik had in het placenta praevia topic al gereageerd. Wat goed dat je wel gewoon contact opgenomen hebt met het zh. Ze nemen je echt niet voor niks op!

Toen ik een placenta praevia had, was dat bij de zwangerschap van mijn eerste, dus ik had geen peuter thuis. Ik kan je daar niet zo veel over vertellen, al kan ik me voorstellen dat het vreselijk moeilijk is, aangezien ik nu wel een peuter in huis heb. Ik zou contact opnemen met frannie, of haar langlopende topic van die tijd lezen. Zij heeft langdurig in het zh gelegen, ook ongeveer vanaf jouw termijn. En zij had al wel een peuter thuis en vond dat ook heel moeilijk. Ik denk dat jullie wel herkenning bij elkaar kunnen vinden en dat zij jouw vragen misschien wel kan beantwoorden.

Sterkte hoor! Ik hoop dat de bloeding snel stabiel wordt, je geen last krijgt van complicaties en straks weer gewoon naar huis mag, zodat je je kleine meisje weer in je armen kunt sluiten.

Edit: Zo hee, lezen is ook een kunst! Ik zie dat ik je verhaal totaal verkeerd begrepen heb en dat je helemaal nog niet in het zh ligt. Hopelijk blijft het goed gaan. Ik heb destijds in wk 17 tot 20 bijna dagelijks kleine bloedingen gehad. Met 20 wk toen de echo, waarbij de placenta praevia is ontdekt. Mij is toen ook verteld dat ik rekening moest houden met meerdere zh-opnamen in mijn zwangerschap. Aangezien ik net een paar weken bloedingen had gehad, dacht ik dat dat niet lang zou duren. Gek genoeg bleven de bloedingen daarna echter uit, en kreeg ik pas met 32 wk ofzo weer mijn eerste bloeding, die uiteraard resulteerde in een zh-opname. Er zijn ook vrouwen die hun halve zwangerschap zitten te wachten op het moment dat die placenta gaat bloeden, maar bij wie dat nooit gebeurd. Het is echt niet te voorspellen.
Dat is natuurlijk geen reden om geen voorzorgsmaatregelen te treffen, maar probeer het vervolgens ook een beetje van je af te zetten en je niet bij voorbaat al zorgen te maken om dingen die misschien niet gaan gebeuren.

 

Ja, hele recente ervaringen vrees ik... Ik lig nu drie weken in het ziekenhuis en blijf hier totdat mijn tweeling geboren is over max 2,5 week. Ik heb een peuter van twee thuis.

Ook ik wist dat dit moment eraan zat te komen, heb thuis dus alles zo goed als het kon voorbereid. Diepvries vol met eten, wasmanden leeg, administratie gedaan, etc. Toch kwam de uiteindelijke opname onverwacht en was mijn tas nog maar half ingepakt, dat had ik liever anders gedaan.

De eerste week in het ziekenhuis vond ik heerlijk: verplichte rust, eten wordt je voor je neus geschoven, nergens aan hoeven denken. Heerlijk! Alleen dikke tranen als mijn mannetje weer weg ging en maar niet kon begrijpen dat mama niet mee naar huis ging.

De tweede week had ik zelf een dip omdat het niet allemaal lekker ging in het ziekenhuis en ik zag dat mijn man het er erg moeilijk mee had dat ik niet thuis was. Nu, na ruim drie weken niet thuis, ben ik heel gelaten. Niet in het minste omdat ik al een mooie termijn heb bereikt waarvan niemand had gedacht dat ik het zou halen. Maar ook omdat mijn zoon aan de situatie gewend is en thuis alles op de rit staat. Ik mis mijn mannen vreselijk, maar ik moet hier zijn om voor de andere twee te zorgen, dat kan niemand van me overnemen.

Mijn zoon gaat twee dagen per week naar de crèche, twee dagen per week krijgen we hulp van opa en oma's (die ook boodschappen doen, koken en wassen draaien), één dag heeft mijn man papa-dag.
Mijn man werkt bij een bedrijf waar ze vinden dat je gezin voor je werk gaat, hij krijgt dus alle medewerking. Heeft een laptop te leen om thuis te werken als het nodig is en als hij vrij moet nemen dan kan dat.

Ik heb onder prematuur een aantal weken geleden een topic geopend. Daar staan fijne reacties in en mijn ervaringen. Misschien leuk om te lezen.

Heel veel sterkte! Het is zeker niet makkelijk, maar je doet het voor je kindje. Die weken ziekenhuis schijn je snel te vergeten...

 

Bij ons was het ook gecompliceerd.
Ik kwam met 30 weken bijna voortdurend in het ziekenhuis te liggen met een hoge vliesscheur.
De oudste was nog geen jaar bij ons, we hadden hem bijna een jaar eerder geadopteerd uit China. Ons zoontje was toen net 3. Hij had net een eigen papa en mama en was mama opeens weg. Niet te begrijpen.
Plus dat hij door zijn hechtingsproblemen niet naar opvang mocht.

Bij mij hebben mijn man en mijn ouders zorgverlof en vakantie opgenomen om de beurt om de oudste op te vangen.

Het is niet leuk voor jezelf. Kinderen zijn heel flexibel en kunnen veel aan. Onze oudste heeft een enorme knauw overgehouden aan mijn ziekenhuis opnames. Maar dat kwam gewoon door zijn achtergrond.

Sterkte hoop dat je zo lang mogelijk thusi kan blijven en je geen bleodingen meer hebt.