Wat vinden jullie?

Volgens mij is dat voor een ieder anders. Na de mk hebben wij het alleen aan directe familie verteld en hele hele goede vrienden. de rest aan vrienden, kennissen enzo weet van niets. Daar voelden wij allebei ons het meest goed bij.

Nu gaan we het vertellen als morgen alles goed is op de echo. Indien niet, dan geldt weer het bovenstaande.

Ik vind het trouwens wel fijn om het zolang stil te houden. Hoe ontzettend gewenst deze zwangerschap ook is, ik had wel tijd nodig om het voor mijzelf een plekje te geven. Om alles op een rijtje te krijgen zeg maar, me instellen op de nieuwe situatie. Nu ben ik er helemaal klaar voor en na morgen mag in principe iedereen het weten.

Maar ja dat is dus allemaal persoonlijk. Van mij mag iedereen het doen zoals ie wil. Ik zou ook geen opmerkingen maken in de trant van 'wat vertel je dat snel'. Dat moet een ander zelf weten.

 

Zelf vinden wij het ook heel moeilijk om het voor ons te houden.
Het liefst schreeuwen we het inderdaad van de daken.
Maar ik zou het ook verschrikkelijk vinden als het wel mis gaat,om dan ook weer iedereen in te lichten.
De pijn die je dan heb,is denk te groot.
En als je dan keer op keer moet gaan vertellen dat het mis gegaan is,word je er iedere keer weer mee geconfronteerd volgens mij.
En dat zou ik denk niet prettig vinden denk ik.

Zelf wil ik het graag pas na de 1e echo vertellen.
Dan heb je de bevestiging dat alles goed is volgens mij.
Mijn vriend wil het al eerder aan zijn ouders vertellen,omdat die nog zo lang moet wachten.
Maar heb hem nu wel zover dat die zijn mond houd.

Alleen een hele goede vriend van hem weet het en de ouders van die vriend,zo kunnen we toch ons ei een beetje kwijt........
En mijn vader weet het dan.
Dat was meer noodzaak,die wilde graag het babykamertje maken dus hij moest het wel optijd weten.
Die is nu met de voorbereidingen bezig voor het kamertje.

Nou we gaan proberen om nog even onze mond te houden.

 

Tja, aan de ene kant denk ik ook wel dat je veel steun kunt hebben van mensen die het weten als het toch mis mocht gaan...

Aan de andere kant deel ik niet met iedereen mijn ellende, en er zijn zeker mensen aan wie ik geen zin heb om uit te leggen dat het mis is gegaan (is niet zo hoor, maar stel dat)... van die mensen die overdreven meelevend reageren bijvoorbeeld, terwijl ze je nauwelijk kennen, brrrr...

Komt bij mij nog bij kijken dat mijn vriend in het buitenland is tot en met week 11, en hij wil er natuurlijk bij zijn als we het onze ouders vertellen.

Ik heb het daarom verteld aan twee vriendinnen die verder met de rest van onze vriendenkring nauwelijks contact hebben, en m'n baas weet het. M'n ouders en schoonouders vertellen we het als m'n vriend terug is, en daarna aan al onze vrienden en kennissen en op het werk!

 

Vroeg vertellen heeft zijn voordelen, met name als je erg ziek bent ervan (zoals ik) of wanneer je een mk krijgt. In het eerste geval begrijpen mensen waarom je zo ziek bent steeds en in het 2de geval kunnen ze je steunen en begrijpen ze je verdriet als je ineens in huilen uitbarst. Ik heb het nooit lang geheim kunnen houden omdat ik gewoon te ziek ben tijdens mijn zwangerschappen en dan moet je het wel vertellen of mensen gaan zich erg zorgen maken om niets.

 

nadat we vorige maand een vroege MK hadden , hebben we nu besloten om wat langer te wachten , vandaag hebben we een kloppend hartje gezien ...en nu willen we niet langer meer wachten ....gaat het weer mis , dan kan je het wel delen denk ik

 

Toen ik zwanger was van Lotte hebben we het vrijwel meteen tegen iedereen verteld. We hadden een positieve test tussen oud en nieuw en hebben er gelijk maar een feestje van gemaakt

Nu ben ik net weer zwanger, waarschijnlijk ergens tussen de 4 en 5 weken. Ik vind het nu al verschrikkelijk moeilijk om het voor me te houden, tegen een aantal vriendinnen heb ik het al wel verteld. Mijn schoonouders vertellen we het waarschijnlijk komend weekend omdat mijn schoonmoeder dan jarig en en mijn ouders vertellen we het het weekend erna omdat ze dan langskomen en ik het liever niet telefonisch doe.

Ik/wij hebben niet echt een reden waarom we het nog even geheim willen houden, gezien mijn misselijkheid zal het ws eerder bekend worden

 

Het schijnt ook echt Nederlands te zijn, om het niet meteen te vertellen. Ik heb het meteen tegen mijn ouders verteld en met een week of 6/7 tegen iedereen die het horen wilde.

 

ik heb het verteld zodra ik het wist.. en ik zou het met de volgende ook weer doen, alhoewel mijn man waarschijnlijk zou willen wachten... Maar goed, hij kent mij!

 

ik denk dat iedereen het wel van de daken wil schreeuwen ...wij hebben het bij de eerste zwangerschap ook meteen verteld aan bijna iedereen...helaas ging het mis maar neem van mij aan het is zo vreselijk om ook aan al die mensen te gaan vertellen dat het misse boel is...dat is echt nog veel erger, wij hebben nu wel zoiets over 1,5 week de eerste echo en als we dan het hartje hebben gezien dan zijn er wel een aantal mensen die het mogen weten en de rest komt nog wel....

 

Ik heb t de directe familie en beste vrienden altijd bijna meteen verteld. Dus nu ook weer. Al hebben we met mn schoonouders even gewacht want die waren in spanje toen we er achter kwamen dat er een derde komt. En dit vertelde we liever niet over de telefoon.
Als t mis gaat...tja dan moeten we iedereen weer inlichten, helaas. Maar aan de andere kant weet ik wel dat ik bij iedereen steun zal kunnen krijgen dan.

 

Je zwangerschap pas bekend maken na 3 mnd is in Nederland een soort traditie/cultuur. Typisch Nederlands!!!

Ik heb het aan me moeder verteld en aan een dierbare collega toen was ik 6 wkn zwanger. Mijn moeder was zo blij en die kon het niet voor zich houden en heeft toen familie en vrienden ingelicht!!! Me man en ik vonden dat het niet erg, omdat me moeder zo'n flapuit is. Tenslotte was ze heel erg blij voor ons !!

 

Bij mijn eerste hebben wij het gelijk aan iedereen verteld, dit ging gelukkig allemaal goed.
Bij mijn 2e zwangerschap wisten alleen onze beide moeders, mijn zus en beste vriendin ervan af, helaas ging deze zwangerschap al snel mis.
ik was blij dat ik mijn verhaal bij hun kwijt kon, vergis je niet er zijn veel mensen met cliches en domme opmerkingen hoor! Die kun je er dan echt niet bij hebben als het mis gaat.
Ik ben nu weer zwanger, mijn man en ik hebben afgesproken om het na de eerste echo op 17 juli(als alles goed is tenminste) bekend te maken. een ander nadeel van te vroeg vertellen vind ik dat als het dus misgaat, elke keer de vraag komt van :..en is het alweer zover?? walgelijk gewoon1

 

Ja in andere landen vertellen ze alles, meteen als ze zwanger zijn weet iedereen het, ze vertellen het geslacht en de naam. Buitenlanders staan ook vaak verbaasd over de geheimzinnigheid erover hier in ned.

 

Wij hebben het ook vrij snel verteld, in elk geval voor de 3de maand...
Ik kon het niet voor me houden en was ook steeds niet lekker dus het beinvloedde mn leven direct al snel.
Maar stel dat het wel mis zou gaan, dan wil je er ook over praten denk ik en je hart luchten en dan kunnen mensen een beetje rekening met je houden dus daarom maakte het mij niks uit dat we het al vrij vroeg vertelden...

 

Wij hebben het al heel snel verteld eigelijk al na 2 dagen dat we het zelf wisten. Dit kwam voornamelijk omdat ik 2,5 jaar eerder een miskraam heb gehad en tegen niemand wilde en durde te zeggen en toen mijn neefje werd geboren ik het zo zwaar had het toen pas heb verteld. Dit wilde we geen 2e keer en we waren wel heel erg overromeld maar zo blij dat we het toch iedereen hebben verteld.

We kregen ook wel reactie's van vertel je het nu al. Waarop ons antwoord was dat kun jij vinden maar we willen het niet verzwijgen als het misgaat.
Iedereen begreep dat goed. We zijn er gewoon zo blij mee dat gewoon iedereen het mag weten.

Van de week word het aan de cliente van mijn groep verteld want als die weten dat ik evt. een miskraam heb gehad dan kan ik opzoek gaan naar een nieuwe baan. Maar dan ben ik bijna 15 weken dus dan is het wel aardig safe denk ik.

 

ik kan hier heel kort antwoord op geven
ben het helemaal met je eens
op de dag dat ik de test deed wist ook bijna iedereen het
kon het echt niet voor me houden
en ja als het fout gaat weten ze in ieder geval dat ik zwanger was en heb ik heel erg veelsteun van ze

 

Gelijk verteld de eerste avond na de positieve test. En bij de 2e waarvan ik nu zwanger ben, zijn we eerst een week in stilte blij geweest.

 

De eerste keer hebben we het met 7 weken aan onze ouders en broers verteld en in de weken daarna aan familie, vrienden, buren, etc. Toen het met 12 weken mis bleek te zijn, hebben we heel veel medeleven en steun van veel mensen gehad maar er waren ook heel veel mensen die het lange tijd nog niet wisten en het weer doorvertelden aan anderen, die dan weer blije mailtjes en kaartjes stuurden om ons te feliciteren. Dat was best confronterend.

De tweede en derde zwangerschap gingen zo snel mis dat we überhaupt niet de kans hebben gehad om het aan iemand te vertellen.

Van mijn huidige zwangerschap weten op dit moment alleen mijn schoonouders (hadden het door toen ik afgelopen weekend tijdens een weekendje uit helemaal geen alcohol dronk en vroeg naar bed ging en mijn werkgever (had het door omdat ik elke keer zo angstig keek als ik naar de wc ging en zo opgelucht als ik terugkwam).
Ik denk dat we mijn ouders binnenkort ook wel zullen inlichten, met het verzoek om het verder nog even stil te houden.

Groetjes, Wendy