Rotdag..

Pff, het zit me echt even niet mee vandaag (nouja, inmiddels gisteren)..

Eerst belde ik 's morgens de dokter voor de uitslagen van het bloedonderzoek. Nu is het bij ons zo dat je de assistente 's morgens belt, die neemt je gegevens op en dan belt 's middags de dokter zelf terug. Zag ze in de computer staan dat ik sowieso nog even langs zou komen om het te bespreken (klopt wel hoor), dus gelijk de afspraak gemaakt voor aankomende donderdag. Ik zeg; 'Word ik dan wel alsnog vanmiddag teruggebeld over de uitslag? Ik wil het natuurlijk wel erg graag weten..' Zegt ze, 'Oh nee hoor, dat hoor je donderdag wel van de dokter. Het is niet zo ernstig dat het gelijk vandaag al besproken moet worden.' Nu snap ik dat de assistente zelf mij niet mag vertellen wat de uitslag is, maar is het nou zo enorm veel moeite om even te laten terugbellen? Nu zit ik me nog twee dagen helemaal op te vreten, want 'niet zo ernstig' is in mijn ogen geen 'alles is in orde'.

Toen moest ik vanmiddag naar Schiphol om m'n vriend weer op het vliegtuig terug naar Oostenrijk te zetten, wat natuurlijk sowieso al ontzettend kut is. Was ik op de terugweg, miste ik m'n trein, dus ik moest een uur wachten op de volgende. Da's opzich geen ramp natuurlijk, en ik heb hartstikke lang met m'n moeder aan de telefoon gehangen, maar ik was extra snel bij Schiphol weg gegaan om de vroege trein te pakken, dus als je er dan op rekent redelijk vroeg thuis te zijn, is het wel balen natuurlijk. Maargoed, toen de trein van 21:57, na zes minuten reed ie nog niet, riepen ze om dat ze op groen licht wachtten, dus ik denk, er moet ergens anders nog een trein wegrijden ofzo. Roepen ze een paar minuten later om 'Er zit ergens een defect in het spoor, dus we mogen niet verder rijden. Deze trein gaat nu terug naar waar hij vandaan kwam, dus iedereen moet uitstappen. We roepen zo snel mogelijk om wanneer er wel weer vervoer die kant op gaat.' Dus ja, daar sta je dan, ik was nog steeds met m'n moeder aan de telefoon, huilen huilen (doe ik erg snel ), toen zei ze, neem maar een taxi, ik wil dat je nu naar huis komt. Dus na veel tegenstribbelen dan toch maar naar die taxistandplaats gegaan, riep er al iemand naar me of ik een taxi nodig had. Nou hoor ik op Schiphol altijd dat je niet moet ingaan op taxi's waarbij de chauffeur vraagt of je een rit nodig hebt, maar dat je dat altijd zelf moet vragen, dus toen sloeg de eerste angst al aan. Maarja, ik was inmiddels doodop en wilde gewoon heel graag naar huis, dus ik liep toch maar die kant op. Vroeg hij waar ik naartoe wilde, dus ik noemde de plaats, keken hij en de man waarmee hij stond elkaar eerst heel lang aan. 'Weet jij waar dat is?' 'Nee geen idee, jij ook niet?' 'Nee, nee weet ik niet.' Dus ik dacht, man, je hebt toch navigatie.. Maargoed, ik wachtte maar gewoon geduldig af. Mocht ik uiteindelijk toch instappen, eerst achterin, toen opeens nee nee, kom toch maar voorin, kom maar. Toen werd ik alleen maar banger, vroeg zelfs m'n moeder aan de telefoon of het normaal was dat je voorin mocht zitten (ik heb echt heel veel moeite met mensen vertrouwen, voornamelijk mannen), en of ze alsjeblieft aan de telefoon wilde blijven. Nou goed, toen was eindelijk Oudenbosch in de navigatie ingetikt (zie je wel meneer!), toen kwam er opeens nog een knul van een jaar of 20 aan, die wilde ook meerijden, ging het de hele tijd van 'Hee maat, lang niet gesproken, jeweetzelluf', enz., maargoed, die stapte dus uiteindelijk weer uit, hoefde uiteraard niet te betalen, nou goed, niet mijn pakkie aan, vraag ik aan hem of hij misschien een straatnaam nodig had (), zegt ie, 'Oh, ik wilde je gewoon in het centrum afzetten'. Nou nee, ik had er sowieso niet echt trek meer in om nog een eind te lopen, en bovendien had ik geen geld bij de hand, wat gelukkig wel thuis klaar lag. Toen viel onderweg de batterij van m'n mobiel uit, toen ik thuis was m'n moeder natuurlijk helemaal in tranen, die was doodsbang dat hij misschien m'n mobiel had afgepakt en weetikveel wat allemaal met me uitspookte.. En toen, hoppa, 92,30 alstublieft! En bedankt he, NS! (Er stond op het station trouwens helemaal niets op de borden, er werd op het station zelf niets omgeroepen, alleen in de trein zelf, toen wij uitstapten, stapten er later weer andere mensen in, die toen weer hetzelfde IN de trein te horen kregen, en weer uitstapten, enz.)

Nu hoor ik net ook nog dat de kat van m'n vriend moet worden ingeslapen, en ik was echt enorm dol op dat beestje.
Dus ja, al met al, echt een enorme baaldag. Ik heb morgen ook nog eens een wiskunde-examen, maar alles is nu echt helemaal weg, dus dat gaat ook dikke prut worden..

Nu maar even een kopje thee en een poging verder te kalmeren, en dan maar positief kijken naar wat morgen te brengen heeft! Bedankt voor het lezen.

 

Aaahw dankjewel meis, da's heel lief van je!