Mijn schoonouders en trouwens ook mijn ouders, staan altijd klaar voor ons. We hebben onze strubbelingen af en toe wel omdat mijn schoonmoeder zo door kan drammen maar op zich gaat het best aardig. Er is wel een nadeel: er valt met mijn schoonmoeder niet te praten. Een fout ligt nooit aan haar en alles voelt ze als een aanval op haar persoonlijk en is dan of beledigd of ze maakt een heel drama en gaat huilen. Maar nu komt het probleem: ze zijn Luuk een keer kwijt geraakt. Hoe gek ze ook op hem zijn, hoe lief ze ook voor hem zijn, ze zijn wat slordig in het naleven van onze regels en letten niet altijd goed op. Wat onze regels betreft is nu even niet zo belangrijk maar het niet goed opletten wel. In de zomervakantie hebben ze Luuk 3 dagen op bezoek gehad. Hij wilde logeren en ze hebben hem meegenomen naar Ouwehand. Hartstikke leuk voor hem natuurlijk! Maar toen ze wat wilden gaan drinken zijn ze hem uit het oog verloren. Luuk loopt niet zo snel bij je weg eigenlijk dus ze hebben echt een tijdje niet op hem gelet. Ze hebben hem in dat deel van het park om laten roepen maar een ventje van 3 snapt natuurlijk niet dat hij dan ergens heen moet en snapt hij het wel, weet hij niet waarheen. Na even zoeken konden ze hem niet vinden en is besloten hem over het hele park om te laten roepen. Hij bleek uiteindelijk bovenin een hoge toren te zitten en durfde er niet meer uit het arme manneke. Ze heeft dit niet meteen verteld maar pas na een paar dagen. Ik schrok behoorlijk natuurlijk en sindsdien merk ik dat ik ze niet meer met Luuk vertrouw. Nu begint ze weer over logeren maar ik durf niet meer.... Ik weet dat we het erover moeten hebben maar ik vind het wel rot. Ze zullen zelf ook behoorlijk geschrokken zijn maar ik betrap ze nog steeds op het niet goed op Luuk letten. Hoe maak ik dit bespreekbaar zonder dat ze een drama gaat maken of beledigd is?
Ik zou gewoon eerlijk je gevoel laten spreken. En dan de eerste paar keer misschien tot een oplossing komen zo van; wel slapen maar niet naar een uitje? En als dat altijd goed gaat kun je steeds een stapje verder. Natuurlijk zijn je schoonouders ook geschrokken, ik hoop zo erg dat het niet nog een keer gebeurd, maar ik begrijp je angst echt heel erg goed.
Ik begrijp je angst heel goed, maar om even een andere kant te laten horen. Mijn man en ik roepen al jaren dat we het zo raar vinden dat er mensen zie die hun kinderen kwijtraken. Mijn oudste liep ook nooit bij ons weg. Tot een paar maand geleden mijn man mijn oudste wel ineens kwijt was. Gebeurde in een oogwenk. Mijn man laat hem nooit meer een seconde alleen en hij moet nu altijd zijn handje vasthouden. NIemand doet dit expres, ze hebben het eerlijk verteld en zijn waarschijnlijk zelf vreselijk geschrokken en kijken nu echt wel uit hoor. Als je zoontje ook graag wilt logeren zou ik het denk ik gewoon laten gaan.
@mamadebij: nou ja, in dat geval is het voor mij wel heel makkelijk. No way dat hij daar dan weer heengaat.
Wat is niet goed uitkijken? Kindjes zijn zo vlug! Ik ben mijn oudste 1x kwijt geweest in de AH.....keek echt 1 tel de andere kant op en weg was ze! Overigens stond ze een gangpad verder bij de chips te kijken, maar kon wel janken. Ik weet wel zeker dat ze zich rot zijn geschrokken!
Nou het helemaal verbieden wil ik niet maar ik wil het wel bespreken alleen weet ik niet hoe ik het aan moet pakken.
Ik ben ook een havik wat dat betreft Maar dit is mij precies zo overkomen laatst met Isabella in de AH. Die is dan 4,5 maar toch... Ze zijn zo snel.. Ik zou ze nog wel een kans geven en er over praten dat ze toch nog beter op moeten letten.
Heb ik ook weleens gehad in de supermarkt, maar vind dat niet zo dramatisch. Vind het wel erg dat opa EN oma een kind van 3 jaar echt ´zo kwijt´ zijn dat het meerdere malen omgeroepen moet worden, dan heb je echt ff een hele tijd niet opgelet. edit, daarbij is je kleinkind niet je eigen kind en je kent dat kind niet op je duimpje, in mijn optiek letten opa´s en oma´s juist nog veel beter op maar in dit geval is dit niet zo.
probeer het uit het verwijttende te halen en gewoon terloops iets te zeggen van logeren ja wel leuk, maar we zijn zo geschrokken van die keer dat hij kwijt was.. En niet gelijk beginnen met JULLIE LETTE NIET OP!! zeg dan zoiets als ja ze zijn ook wel watervlug op deze leeftijd he.. probeer er zo achter te komen of ze er ook nog zo mee bezig zijn en of ze een plan hebben voor de komende keer.. En anders kun je altijd nog een tuigje kopen
Ja het waren opa EN oma en ze zouden wat drinken op een terras. De toren was blijkbaar best hoog dus ze hebben echt even niet opgelet want hij is niet in 2 tellen boven geweest.
Ik zou het vertrouwen ook wel kwijt zijn al moet ik eerlijk zeggen dat ik mijn zoon ook weleens kwijt ben geraakt in de intratuin Ik zou het er toch op de een of andere manier zeggen dat je dat dwars zit maar ik weet ook hoe moeilijk dat kan zijn. Maar goed, je kan em ook niet bij zijn opa en oma weghouden natuurlijk.. pff moeilijk hoor. Wat zegt je man/vriend ervan?
Die vindt het ook moeilijk want hij heeft het vertrouwen ook niet meer en hij weet hoe moeilijk het is om zoiets met zijn ouders te bespreken.
Jeetje moeilijk hoor. Ik heb namelijk hetzelfde probleem met mijn s.ouders. Die zijn de mijne niet kwijt geraakt, die zijn juist precies andersom.. die binden hem bijna vast zodat er niks (kan) gebeuren Erg irritant want mijn zoon is juist heel actief en van hen mag hij niet rennen bijvoorbeeld.. echt belachelijk maar ja. Lekker offtopic ook haha, sorry
wat ik me afvraag is of je dit van je zoontje kreeg te horen? want pas na een paar dagen vind ik vreemd, het lijkt me dat je zoiets direct verteld als je je kleinkind terug brengt, of word opgehaald. wat je wel kan doen (ik zou me er ook niet meer prettig bij voelen) is je zoontje zo'n armbandje om te doen met jouw mobiele telefoonnummer erop, en hem leert naar iemand met "uniform" van het pretpark te laten gaan om jouw te laten bellen, dus je kind al meer intructies mee te geven als het opa en oma kwijt is?
en nu was het in een pretpark, maar als ze ergens met water in de buurt zouden zijn...kan dat voor nog engere situaties zorgen..met zo'n voorbeeld kan je het ze voorleggen, en snappen ze misschien de ernst van de situatie...
Mijn zoontje heeft er zelf niks over gezegd. Mijn schoonmoeder vertelde het pas toen hij weer terug was terwijl ik elke avond even belde als hij op bed lag. Mijn schoonvader begint wat te dementeren en doof te worden dus tsja, moet ik het hem kwalijk nemen? Maar mijn schoonmoeder is fit genoeg. Een paar dingen van mijn schoonmoeder: Wij hebben lang kunnen tegenhouden dat hij ging snoepen en hebben de ouders verteld dat hij niet mocht snoepen. Hij ging logeren en ze gaf hem snoep want een kind moet kunnen snoepen. Als hij gaat fietsen willen we dat hij een helmpje draagt. Hij heeft vanaf baby een helmpje op gehad en dat doen we nog steeds. Sinds een week kan hij fietsen zonder zijwielen maar ze vindt een helmpje niet nodig en gisteren had ze hem laten fietsen zonder helmpje. Hij is erg verkouden en niet zo erg fit. Ook al schijnt de zon, het kan best fris zijn momenteel. Gisteren kwam ik thuis uit mijn werk en hij speelde buiten zonder jas en ze liet hem met water spelen. Terwijl ik had gezegd dat hij een vestje of jasje aan moest naar buiten omdat hij niet helemaal fit is. Hij heeft een spaarpot en hij weet dat hij die niet open mag maken, zij weten dat ook want vorige week had ik dat nog gezegd. Bij ons maakt hij hem ook niet open maar ik kwam thuis en overal lag klein geld op tafel. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
niet opletten=niet oppassen kom op zeg!!dit is je dierbaarste bezit!! nee hoor je hebt geeneens vertrouwen in ze hoe kan jij dan in godsnaam 1 minuut rustig zijn als hij daar is nee zou bij mij echt niet gebeuren
Wat moeilijk! Ik zou ook zeggen, ik laat hem niet meer gaan. Maar mijn schoonouders flikken ook van die geintjes, en ik vind het zelf ook erg moeilijk om er iets van te zeggen. Niet dat ze hem kwijtraken, eerder het tegenovergestelde, wat iemand hier eerder ook al zei. En je man, kan die niet met zijn moeder gaan praten?
Hij zal het gesprek ook aan moeten gaan denk ik want van mij neemt ze niet altijd alles aan. We liggen weleens overhoop zeg maar. Ze is het ook niet eens met onze manier van opvoeden en zegt dat ook rustig tegen ons.