Hier juist een openbare school, maar wel een waar respect (voor de omgeving in brede zin, dus voor mensen, maar ook voor spullen ed) belangrijk is én waar ieders eigenheid wordt gerespecteerd. Ik vind dat belangrijk, ik ben allergisch voor 'hokjesdenken', vind juist dat in veel gevallen vrij respectloos.
Wil je een voorbeeld geven van hokjesdenken? En ik ben van mening dat (als het goed is tenminste) iedere school de kinderen respect meegeeft. Maakt niet uit of dat een openbare, protestant christelijke of katholieke school is. Uiteraard zoekt ieder een school die het best bij zijn eigen levensbeschouwing past. Hier mede om die reden een katholieke school. De meest dichtstbijzijnde is een protestantse school die zeer goed aangeschreven staat, maarrrr: daar zitten de kinderen van de dokters, de advocaat en de notaris op. Natuurlijk is daar niks mis mee, maar het zijn allemaal van die uberhockeytypes, wat wij niet zijn. Wij zijn gewone mensen en ik was bang dat mijn dochter bij deze kinderen minder aansluiting zou krijgen.
Ik hou ook helemaal niet van dat softe gedoe maargoed die kant gaat t helaas op. Waren laatst bij sz en mijn vriend kreeg een schop van een kind omdat ie gefrustreerd was dat ie zich had gestoten. Niemand zei wat ofzo. Ach kijk er niet eens meer van op
Scholen waarbij gedacht wordt in 'groepen kinderen' (of erger nog: een groep) en waar dan alle kinderen uit een bepaalde 'groep' exact dezelfde benadering krijgen, zowel qua lesstof als qua gedrag en sociaal-emotioneel ed. We zijn bij een school wezen kijken, waar de nadruk in de lesstof erg lag op het niveau wat kinderen daarbij hadden, waardoor de kinderen die er minder sterk in waren, daar last van hadden, zeg maar. Nu is dat natuurlijk ook leerkrachtafhankelijk, maar op die school was het in het oriëntatiegesprek en tijdens de rondleiding al zo aanwezig, dat ik er de kriebels van kreeg.
Ik ben vast heel streng volgens velen, want hier bepalen papa en mama zowat alles. Wat ze dragen, wat ze eten, hoe laat ze naar bed moeten en wat we die dag gaan doen. Een tv of tablet hebben we niet en snoep/koek krijgen ze nooit. Hier geldt dus wel 'ouders weten het beter'.
En verder, dit. Behalve dan dat ik daarnaast mijn dochter wel als beste vriendinnetje zie. Mijn moeder zie ik ook als mijn vriendin en juist veel respect voor en kan er zoveel bij kwijt.
Overigens ligt dit ook aan de leeftijd. De oudste mag soms tussen 2 setjes kiezen, maar als ik haar zelf laat kiezen loopt ze als een Eskimo in de zomer en in een rokje in de winter. En ze mag over een tijdje wel mee denken over het eten, maar is pas 4 en dan zou er elke dag om hetzelfde gevraagd worden. Terwijl ze alles wat we hier eten gewoon lust.
hier in huis is mijn wil wet. oke die van vader ook.. dl mag in bepaalde dingen meebeslissen want ze is al 9 dus eigen smaak qua kleding. ze gaat soms wel tegen mijn beslissing in maar wat ik zeg gebeurd. en ja af en toe geef ik ook wel toe omdat ik dan even geen zin heb in gezeur of drama maar over het algemeen is mijn wil dus wet. ik ken ook wel mensen waar de kinderen de dienst uitmaken. moeder doet alles. kleine dingen die kinderen prima kunnen doen ze daar niet en als het gevraagd word wil je dat even doen is het drama thuis. ze denken daar ook echt ach mama doet het wel als ik het gewoon niet doe. kinderen worden ook niet echt in de gaten gehouden pakken zelf zoveel koek/snoep als ze willen. totaal geen controle over hoe er gespeeld word met andere kindjes. heb dl daar wel eens opgehaald omdat ze daar aan het spelen was terwijl moeder niet eens wist dat dl daar was. alles mag en alles kan. en als ze dan eens boos wordt snapt ze niet dat de kinderen echt niet naar haar luisteren en gewoon weg lopen. ze worden dus echt heel vrij gelaten mi. die kinderen hebben imo ook absoluut geen idee hoe het werkt in de wereld en zullen moeite hebben met op eigen benen staan als ze eenmaal zo ver zijn. als ze geen zin hebben in school mogen ze thuis blijven. als het regent/miezert brengt moeder ze wel met de auto terwijl het met een parapluutje wel 5 minuten lopen is en ze het ook prima zelf zouden kunnen. als ik dl vergelijk met die kinderen zie ik hoe zelfstandig mijn dochter is. ze kan zelf al heel goed bedenken hoe het moet in het leven. ik vind dat kinderen duidelijke regels nodig hebben die soms wel wat opgerekt kunnen worden maar van de vrije opvoeding snap ik niks. ik geloof persoonlijk ook niet dat je daar sterke volwassenen van krijgt.
Maar kinderen mogen toch ook mee hun leven vormgeven? Of dat vind ik toch. Het is toch eens leuk als ze zelf mogen kiezen wat we vandaag gaan doen (als er geen dringende zaken te regelen vallen natuurlijk)? Waarom zou jij beter moeten weten wat leuk zal zijn dan zij? En wat maakt het uit of ze vandaag een rode of een blauwe trui aan willen? Dat is toch geen kwestie van 'mama weet het beter', dat is gewoon een kwestie van voorkeuren. En een kind mag toch ook voorkeuren hebben? Ik vind eerlijk gezegd dat alles kiezen voor een kind het andere uiterste in opvoeding is dat je niet moet willen nastreven. Een kind leren omgaan met keuzes is immers ook hen een vaardigheid leren, net als spreken en zwemmen.
Herkenbaar, niet bij ons, onze jongste vond het wel prima om thuis te blijven. Maar vrienden lieten hun dochter van 3 ook alleen buiten spelen, want 'die kan je niet meer binnen houden'. Nou dat kan dus echt wel als je je best doet Zo heb ik familie waarbij de kinderen echt veel te veel mogen naar mijn zin. Buiten spelen bij het water zonder zwemdiploma's 'maar ze weet dat ze niet bij het water mag komen'. Rondlopen met eten ('die kan je niet aan tafel houden', met vieze handen overal aankomen, sowieso overal aankomen en als er gezegd wordt dat niet meer te doen, er geen toezicht op houden, of het wel zien maar niets meer zeggen. Vieze en vervelende kinderen zijn het die ik echt als een invasie zie als ze bij ons komen. De oudste van 5 is inmiddels al wat minder een projectiel, die van bijna 4 wordt hopelijk wat minder lomp als ze naar school gaat (was bij de oudste ook, heb het idee dat dan eindelijk de opvoeding begint...) En kinderen die niet vast zitten in de autostoel (o.a. bovenstaande familie), want dat willen ze niet/werden hysterisch (toen ze nog niet goed konden praten). Die zaten dus met gordels wel vast maar heel los (groep 1 stoel)... die schieten zo door de auto bij een ongeluk. Onbegrijpelijk vind ik dat. Zie ook kinderen van 5 helemaal los in de auto zitten, lekker makkelijk. Ik ben redelijk streng. De oudste kiest haar kleding zelf, niet altijd een combi die ik zou kiezen maar wel naar het seizoen zeg maar. De jongste vindt het nog prima als ik kies. Soms mogen ze in de winkels wat lekkers uitkiezen, vaak niet. Ze vinden het ook leuk om fruit uit te kiezen of eens wat anders dan we normaal (avond) eten, prima, dat vind ik alleen maar positief. In het weekend als we toch een dag niet al te gezond eten mogen ze soms kiezen. Ze kiezen dan meestal poffertjes of pannenkoeken, maar dat mag dan ook. En als we zelf niet weten waar we zin in hebben mogen ze kiezen tussen aardappels, pasta of rijst. Vooral met de jongste heb ik wel eens gedoe. Ze is een intelligent en gevoelig meisje. Dat is best een lastige combi soms . Ze kan echt hysterisch doen als iets niet mag. Als ik uiteindelijk weer door kan dringen komen we soms tot een compromis en zeg ik er wel bij dat ze de volgende keer gewoon moet praten. Maar ik weet dat als zij hysterisch doet het niet is omdat ze haar zin wil doordrammen, maar omdat ze 'nee' dan gewoon niet kan handelen en zo verdrietig is dat ze extreem boos en verdrietig wordt. Ze heeft ook wel buien dat ze gewoon haar zin wil doordrammen maar dan is een compromis ook niet meer mogelijk, dan geef ik absoluut niet toe. Als we uit eten gaan blijven ze aan tafel, houden ze inmiddels (8 jaar en bijna 6 jaar) 3 uur vol. Jongste is wel een wiebelkont maar dat mag, ze moeten wel blijven zitten of maken een uitje naar de wc, dat vind ik dan wel weer prima . We zeggen ook altijd dat als ze gaan lopen ze goed moeten uitkijken voor de bediening. En soms ben ik wel makkelijk. Mogen ze bijvoorbeeld extra lang op de tablet. Dan zie je de kinderen ook zo verrast kijken van, yes, we mogen!!! Doordeweeks zitten ze er echt haast nooit op en anders maar kort, gelukkig nooit een probleem, als we zeggen dat ie uit moet gaat ie ook meteen uit (ok de jongste moppert wel eens kort ) Mijn man zegt wel eens dat hij bang is dat we te streng zijn. Onze kinderen zijn namelijk niet zo los als veel andere kinderen wel zijn. Maar die kinderen vind ik vaak juist té los, op het onbeschofte af, zo wil ik mijn kinderen niet opvoeden, ik wil ze goede normen en waarden bijbrengen.
Ik ook. En als kinderen bij ons thuis zijn en dingen doen die niet mogen, zeg ik er wat van, zeker omdat hun ouders er toch niets van zeggen. Zo'n 10 jaar terug zaten wij op een verjaardag van een vriendin, een jongetje van net gaf zijn moeder echt keihard een kopstoot. Ze keek heel beduusd en zei verontwaardigd: hij geeft me zomaar een kopstoot. Verder helemaal niets... Ik snap dat gewoon echt niet.
Snoopy wij horen ook vaak dat we streng zijn, vooral door vrienden die de vrije opvoeding tot een kunstvorm hebben gebracht. Als we daar op bezoek zijn krijg ik altijd commentaar als we tegen de kinderen dat ze niet moeten gillen en rennen, en dat ze even opruimen als ze klaar zijn. Hun dochter begint ook altijd te huilen en te drammen als ik tegen (onze!) Kinderen zeg dat ik liever niet heb dat ze rennen en op de banken springen. Dat meisje ging overigens ook nooit in een autostoel en zat altijd OP de keukentafel tijdens het eten, want ze vond het leuk om overal in te graaien. Dus ook als wij als bezoek daar zaten.
ja, ik snap nu wat je bedoeld, ik hou daar ook niet van. Bij dochter op school kijken ze juist naar het niveau van het kind. Dochter is sterk in taal en krijgt dus met nog 2 andere kinderen apart bepaalde oefeningen, kinderen die zwak zijn in taal gaan weer apart en krijgen andere oefeningen om ze weer wat meer omhoog te krijgen. Bevalt goed vind ik, zo wordt individueel gekeken naar ieder kind en krijgt ieder kind op zijn eigen niveau les aangeboden. Terwijl ze toch met zijn allen 1 groep zijn.
hier ben ik het mee eens. Inderdaad: belangrijke dingen zoals een jas aan in de winter, manieren etc vind ik wel belangrijk, dus daar stuur ik wel in, maar mijn kinderen zijn net zo goed mensjes met een mening, een voorkeur voor iets als dat ik en mijn man dat zijn. Ik vraag dus ook wel eens gewoon aan mijn kinderen wat ze vandaag willen eten (vooral als ik zelf inspiratieloos ben haha) En dan gaan ze met zijn tweeën samen "overleggen", waar ze zin in hebben. Soms is dat patat met kip, soms willen ze spaghetti of nasi. Niet eens altijd ongezond. Ik vind het voor kinderen ook goed om te leren dat ook zij een keuze hebben. Maar dit is uiteraard mijn mening.
Lastig is dat hè? Een keer bij ons was ons nichtje van toen 3 er ook. Die bleef dus niet aan tafel zitten en dat kon ze volgens haar moeder ook niet. Dus mocht ze van tafel. Die van ons moesten blijven zitten maar snapten er echt niets van (vooral die van toen 4). Heb toen gezegd: tja, gaan jullie dan ook maar van tafel. Ongemakkelijk zulke situaties. Heel vervelend zulke verschillen in opvoeding. Met mijn eigen nicht heb ik dat dus niet, dat is zo fijn! Onze kinderen gaan ook veel liever met hun om, zelfde normen en waarden en dat speelt veel fijner. En het grote voordeel vind ik, doordat we al jaren investeren in de opvoeding zijn ze nu meestal hartstikke lief, gedragen zich (meestal ) netjes en kan je dus met een gerust hart op je gemak eten (restaurant) of op je gat zitten (als we op visite zijn ofzo). Ze gaan netjes met spullen om en hebben respect voor de mensen om zich heen en luisteren meestal ook nog heel goed
Ik ben soms heel streng (autostoeltjes, winterjas, alleen buiten spelen, aan tafel blijven tijdens het eten), soms ben ik heel los (keuze voor kleding, boterham met hartig beleg ipv avondeten, op de bank springen (thuis), rondrennen (thuis)). Daarnaast leer ik ze heel duidelijk dat onze regels in principe buitenshuis ook gelden, behalve als de regels elders strenger zijn. Bij mijn ouders en schoonouders mag er niet op de bank worden gesprongen, dus geldt die regel en niet onze vrijere regel. Op school mag er niet worden gerend in het gebouw. Dat soort zaken moeten ze van mij luisteren naar de strengste regels. Wel merk ik dat ik het soms niet volhoud om onze regels aan te houden als het elders vrijer is. Bij mijn schoonouders hoeven de kinderen tijdens het uitgebreide diner niet aan tafel te blijven (kerst, Pasen). Mijn schoonvader loopt ook tussendoor weg. Die strijd heb ik dus wel opgegeven. Hoewel ik het dus onprettig vind. Ik merk wel dat andere ouders vaak met voorbeelden komen die zij zelf niet vinden kunnen en daaruit de conclusie trekken dat anderen niet streng genoeg zijn. Ik zie heel erg in mijn omgeving dat iedereen gewoon op andere zaken de nadruk legt. Daarmee zijn ze niet zo zeer meer of minder streng, maar anders.
Met dat laatste stukje haal je me de woorden uit de mond. Wat ik belangrijk vind, vinden anderen misschien een futiliteit, en dan lijk ik streng en vice versa. Ik heb in mijn omgeving echt nog nooit meegemaakt dat kinderen niet in een autostoeltje zitten omdat ze dat niet willen of boven op de tafel zitten. Ik lees het hier regelmatig, maar die mensen zitten niet in mijn kennissenkring.
Ik zie juist soms ouders, die strijden om het strijden. Om te laten zien dat zij de baas zijn. Nutteloos en zonde van je energie. Over het algemeen is bij ons de regel dat als het om veiligheid, hygiene en gezondheid gaat onze wil wet is. Voor andere zaken is er ruimte voor discussie of gaan we überhaupt geen discussie aan, omdat het niet belangrijk is. Pick your battles.