Uhhh, dat gebeurt hier ook, maar om dat nou vergaderen te noemen.... Maar het komt ook wel eens voor, dat er maar één van ons thuis is, en er moeten boodschappen gedaan worden. Sorry hoor, maar wat valt er dan nog te overleggen? Ik ga ze niet alleen thuis laten en ik ga ook niet thuisblijven en maar géén boodschappen doen, als ze geen zin hebben om mee te gaan. Ja, tuurlijk leg ik uit waarom ze mee moeten, maar dat staat niet open voor discussie.
Maar dat zegt toch ook niemand? Als er geen keuze is, dan is er geen keuze. Dat moeten kinderen dan maar accepteren. En dat is iedereen in dit topic het toch over eens. Het gaat erom dat er genoeg situaties zijn waarin je wél kan overleggen met je kinderen, hoe jong ook.
Als dochter een écht goed argument of een goed gemotiveerde keuze heeft en deze kan overbrengen, terwijl ze haar emoties enigzins reguleert (gebeurt niet dagelijks, want ze is 4 ) dan ben ik best bereid een eerdere keuze of gegeven optieste herzien, maar uiteraard binnen de grenzen van wat ik redelijk acht. Verder is moeders of vaders wil hier gewoon wet. Wel geef ik dus regelmatig keuzes, waarbij ik de opties bepaal. Dit geeft haar toch een beetje het idee dat ze wat in te brengen heeft, maar zo behoud ik de uiteindelijk controle, waardoor we al te bizarre voorstellen zoveel mogelijk vermijden. Als ze iets heel anders wil zonder een overtuigend verhaal, dan trekt ze steevast aan het kortste eind. Gelukkig weet ze dit ook erg goed en weet ze ook dat gillen, schreeuwen of huilen geen enkel effect op de uitkomst hebben.
**Elke dag niet natuurlijk, alsjeblieft zeg, maar wel 1 keer per week. Hij heeft ook tijd nodig om bij te komen daarvan. Maar hij mag van mij best kiezen: gaan we zwemmen of naar de indoorspeeltuin, en meestal kiest hij dan het laatste. Ik vind dat juist leuk om te zien waar zijn voorkeuren naar uit gaan. Ik ben ook nooit zo van "wat als" of stel dat", want dat kun je wel in alles doortrekken. ** ** MIJN mening**
En volgens mij is de conclusie dat we dat allemaal wel doen, alleen de één misschien ff wat meer als een ander en de één bindt er een hele theorie aan vast en een ander doet het gewoon...uiteindelijk verschillen we niet zo heel veel van elkaar hoor, de beroemde uitzonderingen daargelaten
Tsjah ik geef ook weleens toe om het gezellig te houden en geen gezeur drama Ik denk dat je daar niet meteen een verwend kind van krijgt En dat sommige mensen doen alsof hun kind altijd luisterd die hebben vaak nog kleine kinderen😎 Perfecte kinderen en perfecte mama's bestaan niet dus ik vind dat iedereen prima eigen keuzes kan maken
Ik heb een braaf manneke maar hij is zijn oortjes ook soms kwijt hoor . En uitproberen doet hij ook maar ik kan hem tot nu toe gemakkelijk corrigeren. Een kind met wat ondeugd is een gelukkig kind. Als een kindje nooit stout is, dan maak ik me zorgen. Want dan klopt er iets niet in het huishouden.
+1000! Inderdaad, kinderen hoeven toch geen slaafse herdershond te zijn/ worden? En waarom zouden ze geen eigen mening mogen hebben/ontwikkelen? ! Maar goed, ik vind de term "baas" icm mensen/kinderen gewoon niet gepast, afgezien van werk. Dan vind ik dat je een hond moet nemen als je zo graag " de baas wilt spelen".
Ik verwacht zeker geen slaafsheid van mijn kinderen (ze hebben mijn genen dus ik weet ook hoe onmogelijk dat zou zijn). Maar soms maak ik wel duidelijk dat ik de baas ben. Op het moment dat er pertinent niet naar me geluisterd wordt, sta ik heus wel eens op mijn strepen. Vanmiddag wilde de jongste in een overvolle Ikea wegrennen. Dat is gewoon geen optie. Dus dan geef ik heel duidelijk aan dat als hij wegloopt, ik hem stante pede in de kinderstoel zet. Op die momenten moet er gewoon naar mij geluisterd worden. Of hij wil of niet.
Wist hij ook wat er van hem verwacht werd in de ikea? Als ik weg ga met ons zoontje op een plek waar het druk is vertel ik op voorhand wat ik van hem verwacht. we gaan naar een winkel en daar zijn heel veel mensen dus ik wil dat je goed bij mama blijft. Als je niet bij mama blijft koet je een handje geven. En dan knikt hij ook ja. Hij begrijpt het en geeft 'goedkeuring' voor het handje als hij niet bij me blijft. en net voordat we uit de auto stappen herhaal ik dat nog eens. Als ze op voorhand weten wat er verwacht word gaat het hier meestal heel goed. Vaak geeft hij op drukke plaatsen al vanzelf zijn handje. Het is maar een tip. Misschien doe je dit al. En de ikea is ook wel een moeilijke winkel voor die kleintjes, kleurrijk en nogal aantrekkelijk voor kinderen. Hier wil hij dan meestal in zo een klein karretje zitten dus ik heb het gemakkelijk! bij kinderland wil hij wel rondhuppelen en dan mag hij van mij ook even op verkenning.
OK hier heb ik niet snel last van maar nu voel ik me toch aangesproken Dat kan toch ook aan het karakter van het kindje liggen ? Hier vrij streng denk ik overigens maar er is hier echt niets " mis in het huishouden" mijn dochter zal echter NOOIT stout zijn op school of bij anderen. Thuis wel " gelukkig " maar op school is ze echt serieus uit de grond van haar hart ontdaan als andere kinderen bewust stout zijn. want dat " hoort " niet zo en vind ze zielig voor de juf.. Dat zit echt in haar karakter en misschien ook een stukje onze opvoeding. En ik zou willen dat ze daar wat losser in was hoor, maar dat is nu eenmaal niet zo. En het is echt niet zo dat ze thuis bij ieder ondeugend gedrag volledig afgestraft wordt. Maar ik vind het wel belangrijk dat ze beleefd is naar vreemden bv en dat ze dank je wel zegt bv In huis maar ook daarbuiten moet ze anderen uit laten praten / antwoord geven als ik haar wat vraag / opruimen wat ze overhoop haalt / niets bewust stuk maken. Maar ik zie ook heus wel eens iets door de vingers.. Overigens vind ik je kinderen geen grenzen leren en altijd maar alles goed vinden zeker ook niet in het belang van een kind.
Je hoeft je niet aangesproken te voelen. Zoontje hier is ook nooit stout. Je moet hem soms 3 keer roepen of hem halen omdat hij zijn oortjes kwijt is maar verder is hij ook nooit stout. De enige die hier in huis speelgoed kapot heeft gemaakt ben ik met mijn onhandigheid. Wie maakt er nu ook speelgoedauto's waarvan de autodeur naar boven open gaat??? Maar dat kan dus heel goed het karakter van kindjes zijn. Ik bedoel er meer de robotkindjes mee. De kindjes die bij de minste kick naar mama of papa komen rennen zodra de mama of papa iets zeggen bij iets heel onbenulligs. Eigenlijk de kindjes die naar de mama of papa luisteren uit angst. Ik denk niet dat dat bij u aan de orde is Nu lijkt het alsof ik een heel gemakkelijk kind heb, heb ik ook maar ben er zeker van dat als er hier 2 rondliepen dat ze ook wel ruzie zouden maken hoor. Wat ook hoort Ik wil ook dat hij eens wat wilder gaat worden. Bij een trapje zegt hij al 'niet vallen eh' en in een speeltoestel krijg je hem bijna niet naar boven
Ah dan begrijpen we elkaar Ik zou echt wel willen soms dat ze wat minder nadacht de hele tijd over wat ze allemaal doet en soms wat onbezonnener in het leven stond. Ze mag wat mij betreft nog best een beetje egoïstisch zijn dat hoort bij haar leeftijd maar ja.. Ik snap welke soort kindjes je bedoelt. Alhoewel ik er geen ken in mijn omgeving. Wel maar zat die geen of weinig grenzen kennen.
Ik ben zelf ook redelijk streng op bepaalde vlakken. Zeker buitenshuis hebben ze zich gewoon te gedragen. Laatst stonden er bij de Kruidvat twee kinderen van ik denk 5 en 3 de snoepbakken leeg te eten terwijl hun moeder een pad verderop shampoo stond uit te kiezen ze mochten ook allebei zo'n rolmandje waarmee ze tegen iedereen aan knalden en nog drama toen ze hem weer moesten inleveren ook. Nou echt, no way hier!
Niet vantevoren omdat hij in de winkel wel aardig los mocht lopen. Ze mochten hun eigen bed uitzoeken en dus lekker rondkijken. Bij het restaurant was het heel druk en heb ik heel duidelijk aangegeven dat hij in het speelhoekje mocht spelen of naast mij mocht zitten. Dus op dat moment was het hem heel duidelijk ja. En juist dan accepteer ik het niet als hij niet luistert. Als ik niet duidelijk ben, kan ik van hem niet verwachten ernaar te gedragen, maar hier had ik de grens duidelijk aangegeven.