Ik ben geen autoritaire moeder maar wel consequent. En als het er op aan komt dan ben ik inderdaad de baas. Ik kan er altijd slecht tegen als kinderen gelijk worden gesteld aan volwassenen. Kom op zeg, het zijn kinderen die jij als ouder zijnde op moet voeden. Vriendjes en vriendinnetjes zijn dat doe je maar later, als het opvoeden voorbij is.
Ik sluit me hier volledig bij aan. Ik zie het weleens om me heen dat eeuwige overleggen met kinderen en wordt er vaak al moe van als ik ernaar kijk. Als ik op een 50 km weg 75 km pu rijdt en ik krijg een terechte bekeuring dan ga ik toch ook niet met meneer agent overleggen waarom en hoe blablabla. Wij zeggen regelmatig tegen onze oudste kinderen (10 en 12 jaar)van je kunt moeilijk gaan lopen doen en lopen zeuren maar we gaan het gewoon doen zoals wij zeggen dat we het gaan doen,punt uit!! Werkt over het algemeen prima en soms lopen we weleens met een verveelde en sjaggerijnige puber door het bos maar daar kunnen we alleen maar over grinniken en uiteindelijk geven ze dan toch toe dat het best wel leuk was hihi. Wij zijn zelf ook zo opgevoed en het is mij prima bevallen moet ik zeggen en dat wil niet zeggen dat de kinderen hier geen stem hebben maar we gaan niet eindeloze gesprekken met ze aan over de meest onbenullige dingen als we gaan wel of niet met de fiets naar opa en oma.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat sommigen bedoelen met eindeloos in discussie of gesprek gaan. Ik kan mij daar weinig bij voorstellen? Juist omdat de kinderen weten dat ze inspraak hebben komt het niet tot eindeloze discussies.
Dat is ook niet goed, natuurlijk. Maar ik heb nog altijd liever een kind, dat luistert, omdat het weet dat ik anders boos wordt, dan een kind, dat mij totaal niet serieus neemt en me aankijkt of het water ziet branden wanneer ik iets van hem vraag (zoals van de tafel afkomen, stoppen met andere kinderen pijn doen, één hapje proeven, vragen om de schoenen aan te doen, want we gaan zo, etc.)
Mooi verwoord. Mijn dochter mag kiezen daar waar ik het leuk en verantwoord vind. Ik vind het daarentegen stom wanneer ouders hun kind "klein" houden door ze te weinig keuzes of inspraak te geven.
Dit. Ik word dus juist niet goed van ouders die van alles voor hun kind lopen te bepalen, waarvan ik denk: Waarom moet JIJ dat zonodig bepalen? Is het nou echt zo belangrijk dat je kind bepaalde kleding wel of niet aan heeft, welke series het op tv kijkt, wat het op brood eet, enz? Uiteraard: alles binnen kaders die wij hebben uitgezet, maar ze mogen zelf kiezen. Denk dat er een verschil is tussen je kind altijd je zin geven en je kind de ruimte geven om te kiezen.
Wat dat vetgedrukte betreft: Ja. Er zijn een aantal series, die echt niet op mogen van mij. Te gewelddadig. De grof taalgebruik. Te spannend.