Als ik het met vriendinnen heb over hoe ons leven is veranderd nadat we kind(eren) hebben gekregen valt het me op dat het behoorlijk verschilt. Ik had al een 'saai' leven voor de kinderen. Hield niet van uitgaan en vond een filmpje kijken op de bank prima. Een zondagse boswandeling, ook heerlijk! Is jouw leven veranderd nu je mama bent? Wat doe je nu wel of juist niet (meer)?
Ja dat is wel veranderd! Ik was elk weekend wel weg als in: feestjes, etentjes, kroeg, sauna, lunches, veel sporten. Doordeweeks veel overwerken, etentjes met vriendinnen/borrels, standaard bij vriendinnen mee eten en thee blijven leuten, stad in voor drankje.. Nu werk ik meestal niet meer over (als het wel zo is compenseer ik) Doordeweeks ben ik nu, op sporten na en af en toe etentje met vriendinnen savonds, thuis. De weekenden zijn ook wel rustiger geworden al gaan we er nog steeds graag (met gezin, samen of apart) op uit. Maar wel anders natuurlijk: ik wil de kinderen niet te vaak weg brengen dus je moet toch meer plannen. Ik ben daarnaast ook eerder moe dus thuis gezellig maken en huismussen vind ik nu ook prima. Veranderd? Ja! Missen? Niet echt, soms zou het lekker zijn om zo op zaterdag ge besluiten op het terras om te blijven hangen. Maar ik vind dit andere leven ook heel leuk!
Dat is wel een hele verandering! Maar ik kan me voorstellen dat het nu ook goed is. Je hebt nu een gezinsleven en dat vraagt om andere prioriteiten. Een middagje lekker knutselen met de oudste is super! Maar ik heb me dit jaar voorgenomen om meer tijd met mijn partner door te brengen. Een keer naar de bioscoop, romantisch dineren of heel misschien... (als ik het durf) een stedentripje. Oh ja, voor eind van de maand heb ik een afspraak gemaakt met de schoonheidsspecialiste. Even een momentje voor mijzelf. #zinin
Ja hier ook wel veel veranderd. Ik werkte door de weeks toen ook regelmatig over. In het weekend altijd uiteten, samen of met vrienden of bij vrienden op bezoek of zij hier etc. Echt uitgaan deden we toen al niet veel meer. We waren toen wel gewoon meer weg. Ook regelmatig een weekendje weg en 2 keer per jaar op vakantie. Dat is nu allemaal wel anders. We proberen nu wel 1 x per kwartaal samen een avondje weg te gaan. Vrienden zien we nu met de kids erbij maar wel veel minder vaak dan eerst. We hebben nu gewoon allemaal een druk gezinsleven. Overwerken doe ik eigenlijk nooit meer, ben zelfs de helft minder gaan werken. Ik vind het prima zo. Als de kids straks weer groter zijn dan komt er ook weer meer vrijheid voor ons. Elke levensfase heeft zo z’n charmes.
Dat laatste doe ik nog wel regelmatig: sauna, kapper, pedicure, schoonheidspecialiste...En ik ga ook elk jaar wel met vriendinnen een weekend weg of met mijn man. Maandelijks ook nog wel uiteten met vriendinnen ofzo. Het is dus niet dat ik niets meer doe maar het is de helft minder. Maar dat is prima. Goed van je om iets leuks te plannen! Lekker van genieten!
Ik ben wel erg verandert. Voor de kinderen had ik ook al een "saai" leven. Ik hield niet van uitgaan ed. Veel vriendinnen heb ik ook niet. Ook was ik erg onzeker. Doordat ik kinderen heb gekregen ben ik veel zelfverzekerder geworden. Ik zit veel beter in mijn vel en voel me heerlijk met mijn man en kinderen. Sinds dit jaar ondernemen mijn man en ik ook wat meer samen. (Had altijd moeite om de kinderen ergens achter te laten, is nu een stuk minder)
Wat fijn! Ik denk als de jongste iets ouder is en ik geen borstvoeding meer geef ik het minder moeilijk vind om ze bij opa en oma te laten logeren. Nu vind ik het nog lastig. Zeker met de nachtvoeding.
Dank je! Ergens logeren doen we nog niet, al begint de oudste nu wel dat ze bij opa en oma wil logeren. Het probleem is alleen dat ze vanaf baby af aan enkel in haar eigen bed kon slapen (dus ook niet in wandelwagen, auto ed). Gelukkig wonen opa en oma nu dichterbij dus binnenkort maar eens uitproberen. Kan ik haar altijd ophalen als het niet lukt... De jongste slaapt overal wel dus daar voorzie ik geen problemen.
Ja, er is heel veel veranderd. Door mijn kinderen heb ik dingen uit mijn eigen jeugd kunnen verwerken. De schellen zijn een beetje van mijn ogen gevallen, om het zo maar uit te drukken. Ik zie nu beter waar de prioriteiten liggen, en ik steek geen energie meer in zaken die toch nergens toe leiden. Ik heb balans gevonden, een fijn ritme en ik geniet echt van dit leven. Vooral omdat mijn oude leven een beetje fake was.
Spontane acties zijn erg afgenomen, in de avond bedenken dat je naar de bioscoop gaat, thuis komen na het werk en besluiten uit eten te gaan, donderdag een weekend wegboeken voor de dag erna, etc. Het gebeurt nog wel, maar minder en dan vaker met vriendin/zus ipv vriend. Daarentegen zijn de boswandelingen, rondje fietsen, bezoekje aan de kinderboerderij/dierentuin/pretpark zoveel leuker geworden.
Er is best wel wat veranderd sinds ik moeder ben. Ik ben minder gaan werken en vind mijn werk ook minder belangrijk nu. Ik wil het natuurlijk nog steeds graag goed doen maar het is niet meer mijn eerste prioriteit. Daarnaast zijn de spontane uitstapjes en etentjes wel minder geworden. We gingen al wel minder vaak stappen dan voorheen (we zijn niet heel jong aan kinderen begonnen) maar we gingen regelmatig uit eten en bleven dan heerlijk lang naborrelen. Een hebben wel een lieve oppas en mijn ouders komen ook wel eens in huis maar het moet voortaan wel gepland worden. Ook maakten we zeker twee keer per jaar een stedentrip toen we nog kinderloos waren. Nu worden de weekendjes weg toch wat anders. Met een peuter een paar dagen door een stad sjouwen is niet echt een goed idee. Een dagje Amsterdam was laatst al een uitdaging. Ik ben ook niet echt een Centerparcs/Landal type dus ik zoek daar nog een oplossing voor. Wat ook erg veranderd is is het contact met vrienden en vriendinnen. Ik heb twee goede vriendinnen die allebei kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd hebben en daarmee spreek ik regelmatig wat af. Samen naar een speeltuin of gewoon koffieleuten zodat de kindjes samen kunnen spelen. Wat een contrast met vroeger toen we samen de kroegen onveilig maakten. De andere vriendinnen die ik heb/had zie ik amper meer. Dat zijn de vrouwen/vriendinnen van de vrienden van mijn man. Als we samen uitgingen of op een feestje waren was het altijd gezellig maar sinds we kinderen hebben lijkt het niet meer te klikken. We verschillen enorm in manier van denken en opvoeden en op de één of andere manier geeft dat wrijving. Alsof anders denken niet geaccepteerd wordt ofzo. Heel jammer, maar blijkbaar passen we dan niet bij elkaar. Zij zijn nu meer kennissen. Mijn vriendenkring is dus wel veel kleiner geworden.
Ik werkte fulltime en bleef vrijdag vaak voor de vrijmibo. We gingen 2x per week uit eten en vaak ook nog wel ergens lunchen en t weekend naar een café o.i.d. Doordeweeks was ik wel al een redelijke huismus. We spraken vaak af met vrienden. Nu ben ik per 1 maart tbm, gaan we hooguit 1x per 2 maanden uit eten. Wel nog iets van 1x per week lunchen met zn 3en. Onze vrienden zien we nooit meer want die hebben geen kinderen en houden hetzelfde leven vol. Daarnaast heb ik gemerkt dat ik toch wel vaak degene was die voorstelde af te spreken en dat doe ik nu niet meer. Mijn energie gaat meer naar mijn gezin.
Ehm. Alles? Ons leven ziet er echt heel anders uit. Van een snel juppenleven met weinig rekening hoeven houden en feestjes. Naar regelmaat, rekening houden en minder feestjes. Prima. Ben mijn wilde haren wel kwijt. Toch zijn we wel de ouders waarvan ik dacht zo te worden. Dat is dan wel weer fijn. Ben alleen wel ongeduldiger dan ik dacht en soms wat hard.
Viel hier wel mee, ik was een workaholic (degene die tijdens het feestje nog stond te werken) en nu stort ik me op eigen dingen (waaronder dl). Het enige dat echt is veranderd, is dat ik nu altijd het wc papier op tijd vervang (want daar kan dl zelf niet bij ). Vroeger liet ik dat over aan degene die na mij kwam.
Hier ook een redelijk saai leven in de volksmond maar wel een tevreden leven. Voorheen werkte ik 40u. Verder gingen we wekelijks naar de bioscoop. Nu ga ik naar kinderfilms in de bioscoop . Ik werk in een ander bedrijf. Nog steeds fulltime maar wel 28u in 3 dagen. Dus parttime met fulltime contract. Wat het meeste is veranderd is de liefde. De liefde die je voor een klein manneke kan voelen. Dat is het mooiste wat bestaat en maakt het leven gewoon compleet. Wat ik minder leuk vind is dat ik mezelf soms niet genoeg vind voor m'n zoontje. Doe ik het wel goed? Moet ik niet meer dit of dat doen? Maar ik denk dat dat vele mama's wel hebben.
Van actieve, gezonde vrouw naar fysiek beperkte vrouw door de zwangerschap van 2 jaar geleden. Mijn leven is zo anders dan voor die tijd. Ben afhankelijk van mantelzorg Qua persoon ben ik alleen emotioneler geworden, jank om alles wat een beetje verdrietig is op tv haha. Voorheen kon ik met droge ogen naar Schindler list kijken bv dat is nu gelijk al gebeurt
Pff alles! Maar de belangrijkste verandering is wel dat ik stukken emotioneler geworden ben. Ik was vroeger keihard en nu is een poezenreclame al slikken.
Alles Bij alles wat ik doe elke beslissing die ik neem denk ik wat het beste voor mijn kinderen is Ze rekenen op mij Ik ben gek op reizen sinds de kinderen er zijn gaan we vooral nog binnen Europa en kindvriendelijke bestemmingen
Wat betreft mezelf ben ik assertiever geworden na de geboorte van m'n dochter. Vroeger was ik erg verlegen en liet ik veel over me heen lopen. Of die verandering positief of negatief is, ben ik nog niet over uit. Verder was ik vroeger al een huismus dus wat dat betreft is er niet veel veranderd. Wel ging ik vroeger altijd spontaan op avontuur met mijn moeder of vrienden, bijv ineens een weekend weg plannen, lange boswandeling maken, citytrip, etc. Dat spontane zit er nu niet meer in.