Ik had het eerder al geschreven, mijn vader is heel hard en regelt de financieën, mijn moeder is daarin heel onderdanig. Mijn moeder houdt echt van het beestje maar heeft geen verstand van honden. Daarom ga ik haar straks ook bellen. Geld is geen probleem maar mijn vader vindt het het geld nu niet waard ofzo, ik snap het ook niet. Naar een andere baas wordt het dus ook niet, zij vinden dat ze prima voor haar zorgen...
Hoewel ik de verontwaardiging ook snap, kan ik ook heel goed begrijpen dat ts ook rekening te houden heeft met haar relatie met haar ouders en man. Ik zou ook niet zomaar een dier bij mijn ouders weghalen, als zij zelf al hebben aangegeven er (voorlopig) niets mee te doen. Er zijn duidelijk al een hoop gesprekken geweest en haar ouders weten hoe ts hier over denkt. Juridisch gezien is het dier een goed en dat kun je niet zomaar meenemen. Laat staan dat een dierenarts een dier laat inslapen waarvan hij weet dat het eigenaars heeft, maar niet op de hoogte zijn.
Bij ons is geen optie, wij werken allebei te veel. Mijn ouders willen haar ook echt niet wegdoen. Normen en warden discussies en ruzies zijn er al genoeg geweest, niet alleen over de hond. Ik lijk soms ook wel gek dat ik het pik maar gek genoeg doe ik dat wel...
Kan jij niet voorstellen de hond tijdelijk in huis te nemen tot het weer beter met hem gaat? Kan je hem gelijk na laten kijken bij een dierenarts? Sneu....als ie hier weer bovenop komt zal het de laatste keer niet zijn dat het beestje de expertise of interventie van een dierenarts nodig heeft, hoogstwaarschijnlijk. Maar dat heb je nu eenmaal met dieren en als het goed is denk je daar over na vóór je er aan begint. Hou je ons op de hoogte? Want het gaat zelfs mij, als buitenstaander, aan het hart....
Jij snapt me inderdaad. En ik zou misschien op het forum ook wel schrijven dat het niet kan en ik de hond mee zou nemen, dat zou ook mijn eerste gedachte zijn, maar als ik dan naar mijn eigen situatie kijk, dan zou ik dat als puntje bij paaltje komt dus niet doen.
Mijn ouders staan echt niet toe dat wij de hond in huis nemen want zij vinden dat ze het goed doen. Dat is ook het grote probleem, zij vinden het wel meevallen. Daarom heb ik vanochtend ook geappt dat ze echt veel pijn moet hebben omdat ze zich zo gedraagt, toen schreven ze dus dat het beter gaat. En wat betreft in huis nemen, wij werken allebei dus dan zou ze de hele dag alleen zitten. Ik houd jullie zeker op de hoogte.
In de pauze kun je bellen naar dierenartsen. En desnoods ga je lopen met de hond zonder de auto of ga je met de bus of bel je een taxi, ook daar zijn oplossingen genoeg voor. Inslapen hoeft niet en mocht het zo zijn dat het nodig is dan kan ook de dierenarts jouw ouders bellen, iets met 'vreemde ogen dwingen'. Nogmaals als ze zo koppig zijn zoals jij zegt, dan zeggen ze alleen maar we gaan donderdag wel om van 'jouw gezeur' af te zijn.
Ik ga eerst mijn moeder bellen en peilen hoe of wat. Ze willen sowieso morgen gaan als ze niet goed opgeknapt is. Maar ik hoop dat als het echt nog niet goed gaat ik mijn moeder kan overtuigen om vandaag nog te gaan. Daarbij ga ik dus echt niet de hond van mijn ouders meenemen zonder hun toestemming.
Verschillende foto's en bloedonderzoek. Daarnaast spuugde hij dus anti braak prik. Hij wilde niet eten dus grensde aan zonde voeding. Toch eerst zelf geprobeerd dmv dwangvoeding. Ook kreeg hij pijnstillers. Enigste wat te zien was Was een vergrote lege maag, ze hebben nooit gevonden waar het door kwam.
Ik hoop dat het inmiddels beter met de hond gaat en dat jouw ouders als de hond er niet meer is geen ander dier meer nemen, vind dit echt heel zielig.
Kan het zo zijn dat ze zeggen dat het goed gaat om van het 'gezeur' af te zijn? (Ik vind het dus absoluut geen gezeur maar zoals je je vader beschrijft dacht ik daaraan) . Ik zou wel de da bellen om te vragen wat ze evt kunnen doen. Kan hij misschien sowieso pijnstilling krijgen? (Weet niet of dat voor dieren ook gewoon verkrijgbaar is). Ik begrijp wel dat je ook niet zomaar de auto en de hond pakt. Klinkt heel eenvoudig, van doe je ff, maar volgens mij is de relatie tussen jou en je ouders (vooral vader) aardig lastig en wordt het op die manier helemaal niet beter. Vind het wel ontzettend sneu voor het beestje. Ze laten hem zo echt pijn lijden volgens mij. Kunnen ze gewoon niet maken. Ik hoop dat ze hierna echt geen huisdieren meer nemen. Hou je ons op de hoogte?
Ik krijg ze niet te pakken, denk dat ze met de kinderen weg zijn, ze zouden naar de bioscoop gaan. Huisdieren nemen ze hierna niet meer, ze zijn bijna 69 en 72. Pijnstilling hebben ze wellicht nog liggen van een maand geleden toen ze zo ziek was, toen kon de dierenarts niets vinden en hebben ze medicijnen tegen misselijkheid en tegen pijn gekregen.
Kan best dat ze zeggen dat het beter gaat terwijl het misschien niet zo is. Maar mijn vader en moeder zitten allebei in die app groep, dan had mijn moeder er wel een opmerking over gemaakt denk ik als het niet klopte wat mijn vader schreef.
Dit hebben mijn ouders dus een maand geleden ongeveer gehad met de hond. Toen wilde ze ook niet eten en haast niets drinken, toen zijn ze wel redelijk snel naar de dierenarts gegaan. Maar nu eet en drinkt ze en denken ze dus dat het wel meevalt. Het is ook wel vreemd hoor, zondag heeft ze lekker buiten gelopen in het park en wilde zelf ook verder lopen, was alert naar andere honden toe, probeerde van straat te eten, trok ook aan de lijn zoals ze altijd doet en dan lijkt het best goed te gaan. Maar thuis doet ze dus heel apart. Ik zei al tegen mijn moeder, is ze bij die oppas niet mishandeld ofzo, maar mijn moeder gelooft niet dat die mensen dat zouden doen, schijnen lieve oude mensjes te zijn.
Heb mijn ouders vanmiddag gesproken en het gaat weer iets beter, ze loopt wat meer rond en eet de kruimels bij de tafel weg. Is ook enthousiast om naar buiten te gaan. Heb mijn moeder ook gesproken en als zij dat zegt geloof ik dat wel. Mijn man kijkt zo ook even en ik zal het de kinderen ook even vragen. Morgen gaan ze sowieso de dierenarts bellen als ze niet nog verder opgeknapt is, om te overleggen en om pijnstilling te vragen, ook voor het geval mocht zoiets nog een keer gebeuren.
Is ze niet gestresst??? Dan willen honden ook wel eens dit soort gedrag vertonen was ook een vraag van onze DA toen.
Wellicht wel, maar waardoor? Door het nachtje logeren? Een paar maanden geleden is ze 3 weken naar een pension geweest en toen was er daarna niets aan de hand. Verder zou ik niet weten waar ze stress van zou kunnen hebben.
Mijn eerste gedachte was meteen "wat is er gebeurt tijdens het oppassen".. wat je ook eens zou kunnen vragen is of het beestje bij het laatste dierenartsbezoek iets tegen vlooien heeft gehad? Dat hij bijvoorbeeld daar op reageert..
Het eerste wat in mij opkomt bij het zien van de foto's is een hernia in de nek. Heeft mijn vorige hond gehad. Echt de eerste 2 dagen leek het wel een dood vogeltje zo zielig stond ie erbij maar na een aantal dagen ging het steeds iets beter..Als ik niet had geweten dat ie een hernia had had ik me ook van alles in m'n hoofd gehaald. Maar goed ik wist wat het probleem was want tijdens een wandeling maakte hij een rare sprong om een takje van de grond te pakken en meteen gilde hij het kort uit van de pijn. Om daarna als een dood vogeltje te lopen met de kop naar beneden. Uiteraard ben ik toen wel naar de dierenarts geweest en die zei meteen hernia alleen al door de houding van m'n hond. Wat echt precies leek op hoe deze hond staat op de foto. Pijnstiller erin en vooral rust en korte wandelingen met een tuig ipv een halsband en binnen een paar dagen tilde die zijn kop weer op, al bleef ie de eerste tijd voorzichtig. Als ik dan lees dat ze weer enthousiast naar buiten gaat en weer zoekt naar kruimeltjes dan denk ik dat het wel zoiets moet zijn geweest. Anders was het waarschijnlijk eerder slechter dan beter met dr gegaan.