Ik herken dit wel hoor. Mijn man heeft dit ook heel erg. Dan spreken we een bepaalde datum af dat we ervoor zorgen dat het kamertje van onze oudste klaar is en dan wordt hij opeens heel driftig en boos omdat ik hem onder druk zet volgens hem... Het lijkt wel alsof hij (ook) hormoonaanvallen heeft zo erg. Maar ik denk dat ik er ook heftiger op reageer door de hormonen en dan heb je een soort sneeuwbaleffect. Dus misschien een combinatie van factoren. Papa worden is ook niet niks en je moet opeens een andere rol gaan vervullen. Niet alleen naar de toekomstige baby maar ook de relatie met je vrouw wordt anders. Heb niet echt tips voor je behalve erover praten op een rustig moment en aan hem vragen hoe het met hem gaat en hoe hij zich voelt over alles. Ik herken je verhaal in elk geval wel.
Naast een drukke baan, kleintje op komst, mezelf inlezen, babykamer (wanneer moet ik dat doen?) en dan moet ik ook nog scheren(!). Misschien is het je vriend even allemaal teveel, en ben jij meer vatbaar door je hormonen... Wisselwerking?
Er zijn ook mannen die zwangerschapsverschijnselen krijgen als hun partner zwanger is. En volgens mij vind elke man het spannend om vader te worden, hier zwanger van de derde en mijn man vind het ook weer superspannend. Probeer het daar eens over te hebben, ooo al snap ik dat hij zoiets misschien niet wil toegeven. Het is heel normaal.
Mijn vriend doet ook heel raar met vlagen.. En alles komt volgens hem inderdaad door mijn zwangerschapshormonen en dat is heel zwaar voor hem... Oftewel hij is gewoon super super zenuwachtig.. Ik probeer nu zoveel mogelijk mijn eigen plan te trekken en dat helpt tot nu toe vrij goed.
Ik heb de eerste pagina aan reacties gelezen en dit is wat ik denk: Jij bent gevoeliger en je vriend is bang dat er dingen gaan veranderen. Ik denk dat hij jou uitdaagt om te kijken hoe je reageert; (1) om te checken hoe belangrijk hij nog is, in vergelijking met de baby-op-komst en (2) omdat hij het reuze spannend vindt dat hij straks vader zal zijn en (3) dat er dingen zullen veranderen (hij checkt nu al welke veranderingen er zijn). Dit is waarschijnlijk de grootste verandering in jullie leven samen en hij heeft hier geen grip op. Jij veranderd, je voelt je anders... Je moet maar zo denken dat hij ook niet blij is dat jullie steeds elkaar triggeren om boos of verdrietig te worden. Als ik jou was zou ik tijd plannen voor jullie samen. Tijd dat hij het lekker vind om bij jou te zijn en tijd waarop jij zeker weet dat hij niet aan het werk is. Overigens, als hij nu NOG meer werkt dan anders, zou ik dit zien als ontlopen voor de verandering. Alles wat ik hier schrijf is natuurlijk niet zeker, want ik ken jullie niet. Ik DENK het alleen maar. De reden dat hij niet naar jullie vader wil is misschien wel deels omdat hij inderdaad moe is, maar misschien vindt hij de reactie van jouw vader best spannend? Focus maar even op leuke dingen, laat hem af en toe horen of voelen wat er in jou gebeurd (hoe groot is de baby, hoe voel jij je). Geef hem verder maar lekker de ruimte en probeer te begrijpen waarom hij zo doet.
Zo'n rare gedachte is dat toch niet? Ze zegt niet dat het meteen ook zo hoeft te zijn. Je doet net alsof ze iets heel ergs zegt. In ieder geval, voor een man is het inderdaad ook niet niks, een kindje krijgen. Hij zwangert misschien een beetje met je mee qua hormonen . Vervelend is het wel. Hoever ben je nu?