Vanaf zijn geboorte is hij al onrustig. Niet goed slapen, snel boos zijn. Niet zachtjes jammeren, nee meteen KEIHARD brullen/schreeuwen. Het gaat met ups en downs. Maar het lijkt wel alsof de downs vaker en langer duren dan de ups. Soms vind ik het ook echt geen leuk kind, en denk ik 'waar zijn we aan begonnen?!' Ik vind het verschrikkelijk dat ik me soms zo voel, en probeer dat ook zo veel mogelijk weg te drukken. Deze week ook weer. Midden in de nacht wakker, keihard schreeuwen. Lekker knuffel/troosten, valt bij je in slaap. Leg hem terug en het is weer direct schreeuwen. Flesje warme melk, valt weer in slaap, leg hem terug; schreeuwen. Dan maar bij ons in bed; schreeuwen. Overdag max. een uurtje slapen, dan weer schreeuwen. Gevolg: rest van de dag niet te genieten. 2e keer er in leggen doet hij ook echt niet. Hele dag boos dan, slaan, gooien, niets is goed. AAAAAAAAAAAH, zo frustrerend. Ik weet even echt niet wat we er mee aan moeten. Heb het gevoel dat hij zoveel wil, maar nog té weinig kan. Nu komen er kiezen door, dus ik begrijp waar het nu vandaan komt. Maar helaas is hij zo 80 % van de tijd. Herkend iemand dit? Heeft iemand tips of trucs? Wat kunnen we doen? Ik probeer al veel regelmaat te hebben, maar als hij 's ochtends om 4:30 wakker is en niet meer gaat slapen dan kan ik hem niet tot 12 uur wakker houden. Dan gaat hij naar bed als hij moe is. Ik vind dit zo k*t. Voor hem moet dit ook helemaal niet leuk zijn. Nu ligt hij boven op bed te brullen. Bij mij zitten wil hij niet, beneden zijn wil hij niet. Hij is doodop, wrijft continu in zijn ogen. Mijn mantra 'hetiseenfasehetiseenfase' werkt ook niet echt meer
Zijn oren zijn trouwens meerdere keren gecontroleerd. Heb hem helemaal na laten kijken bij de HA, die kunnen niets vinden.
Heeft hij geen pijn in zn lijfje als hij gaat liggen? Ik zeg maar wat hoor, maar als ik het zo beoordeel is het echt als hij ligt. Of zie ik dat verkeerd? Je kan altijd eens advies vragen aan het cb. Dat rust en regelmaat...tjaa...hier maakt dan meer kapot dan dat het werkt. Finn is heeeeel druk en heeeeel driftig, maar elke dag alles helemaal hetzelfde, daar wordt hij heel nerveus van. Als het ene dan is geweest, weet hij dat het volgende komt. Hij kan zich 's ochtends al druk maken om het feit dat hij 's avonds in bad moet. Dus wij kijken gewoon met de dag hoe we het doen. Vandaag toevalig een dagje tot 10.00 op bed een filmpje gekeken. En gisteren was het vroeg op. Finn heeft op dezelfde leeftijd wel het probleem gehad dat hij ook gefrustreerd werd als iets niet lukte. Wat bij hem zoooo goed heeft geholpen is naar het KDV gaan, maar vooral nog: leren praten. Nu kan hij zeggen wat er is en dat is echt vaak een verlichting voor het hele gezin! Ik weet dus hoe je je voelt. Ik heb regelmatig met mn handen in het haar gezeten en heb ook echt momenten gehad dat ik het niet meer zag zitten!
Nou het is meer zijn algehele gemoedstoestand lijkt het wel. Hij gaat 2 dagen naar het KDV, vanaf dat hij ongeveer 8 maanden is. En daar is het een voorbeeld kind. Daar is het altijd lachen en gieren. Maar thuis.... Daardoor ga je ook echt aan jezelf twijfelen. Wat doen wij fout? Wij hebben niet een heel dagritme, maar er zit wel een bepaald ritme in. En wij herkennen het ook echt niet. De oudste is heel rustig, is altijd vrolijk, komt graag knuffelen. Leren praten is denk ik ook het grootste euvel op dit moment. Heel veel dingen zijn IE IE IE ( en dat vingertje erbij ), maar hij kan nu gericht papa/mama zeggen. Appel, oma, auto, bal, dat komt nu ook allemaal.
Heel herkenbaar. Mijn dochter is net 1 maar het is vaker bal dan dat het leuk en gezellig is. Snel boos en gefrustreerd, slecht slapen. De eerste maanden sliep ze overdag niet, was hyperalert en uiteindelijk oververmoeid. Gelukkig ging dat vanaf 5,5 maand beter, maar ze heeft daarna heel veel last gehad van oorontstekingen en verkoudheden. Oorzaak volgens de kno-arts: een ontstoken neusamandel. Het ding is er een paar weken geleden uitgehaald en men zei: let maar op, het is een ander kind. Nou... ik wacht nog steeds op dat andere kind. Mevrouw kreeg er meteen een buikgriep achteraan en heeft nu al een week niks anders gedaan dan huilen overdag. Alleen maar huilen, niks is goed. Heel, heel vermoeiend. Is het een idee om eens te laten doorverwijzen naar een kinderarts, om alle medische dingen uit te sluiten. De huisarts kan de basisdingen best checken, maar een kinderarts is er toch weer net wat gespecialiseerder in. Of een KNO arts. Misschien vocht achter de trommelvliezen, dat doet pijn als je gaat liggen, maar het ziet er vaak niet uit als een oorontsteking. En ik heb hier ook de hoop dat als ze eenmaal kan praten en lopen, haar frustratie minder wordt, maar da's afwachten. Sterkte in ieder geval, het is pittig...
Ik denk ook echt wel eens wat het nou allemaal is wat ik fout doe. Ook doordat je in van die opvoed programma's ziet dat het meestal door de ouders komt. Er is hier ook nog een verschil tussen papa en mama. Maar ik ben er op andere tijdstippen. Mijn man werkt veel in de avond, dus brengt Finn minder vaak naar bed. Dus dat is spannend en gezellig. Nu merk ik dat het hier de laatste paar weken eindelijk weer wat beter gaat. Ik tel soms tot 100000, maar het werkt! Niet boos gaan doen (ook al denk je zelf dat je dat niet doet, ze merken het echt wel)
Ons meisje sliep als kleintje ook altijd te weinig en te kort, was super alert en actief maar daardoor veel moe. Ik heb veel gehad aan Ria Blom voor het langer rust pakken. Met 4 mnd toegepast ofzo, en daarna sliep ze wel langer. Nu is ze net over naar 1 slaapje en heeft op zich een prima ritme, maar ze blijft echt gevoelig, als ze wakker schrikt bij het wegleggen gaat alsnog het hele slaapje mis Ik probeer haar steeds te laten wennen aan zelf in slaap vallen, geloof ook dat dat de oplossing zou zijn van veel gedoe, ook in de nacht, maar het lukt niet erg nu. Wel heeft ze ook kiezen nu die doorkomen (mijn god hoe lang duurt dat??), is ziek geweest en had daarvoor een sprongetje. Al met al een hele boel gerommel dus weer de afgelopen tijd. Verder is het echt een heerlijk, lief en vrolijk kind trouwens. Maar als ze moe is door mislukte slaapjes of ergens last va heeft is het gewoon pittig. Dan helpt afleiding nog wel: ineens op de fiets ergens heen, of onder de mensen komen, etc.