ongesteld ja das balen!...maargoed dat was ook voor ik een kindje kreeg... baren...vond ik geweldig, ben de pijn allang vergeten, heb er nu al weer zin in voeden, nooit problemen mee gehad...vind het nu al erg dat ik er ooit mee zal stoppen
Ik moet zeggen dat ik het allemaal nog zwaar vind mee vallen Zwangerschap: ik heb geen kwaaltjes gehad dus daar kan ik niets over zeggen. Nu onze zoon er is heb ik soms wel moeite met het aandacht geven. Soms ben ik zo moe dat ik het liefst lekker op de bank ga liggen, maarja dat kan pas na 8 uur Verder ben ik echt gezegend met een super zus die eigenlijk altijd wel wil oppassen dus wij kunnen altijd wel weg
Als je twijfelt moet je het nog niet doen. Je voelt vanzelf wanneer je er klaar voor bent. Alle kwaaltjes neem je dan voor lief. Dat zie je dan wel weer. Het is helemaal geweldig om het te mogen meemaken ook al valt het niet altijd mee.
Ik heb mij er eerlijk gezegd nogal op verkeken, op het moeder worden. Ik had veel meer een roze wolk idee, terwijl ik ergens met mijn verstand wel wist dat het een omschakeling zou worden. Wat ik de minder leuke kanten vind/vond: * zwanger -misselijk tot aan mijn verlof en elke dag overgeven. -ontzettend moe -de bevalling *na de geboorte - meteen een band hebben. Ik lees weleens over moeders die hun kindje op hun buik kregen en meteen weten:'ja dit is mijn kind' Ik moest echt even wennen en was vooral bezig met het feit of ze gezond was. -het huilen toen ze een baby was en ik geen idee had wat het kon zijn. Bij mij duurde het echt wel een tijd voordat ik de huiltjes herkende. -weinig tijd voor mezelf (in het begin) - mijn eigen onzekerheid, doe ik het goed? Ben ik een goede moeder? Het nadenken over een 2e gaat dus ook veel bewuster dan bij onze kleine meid. Omdat ik nu weet wat ik ongeveer kan verwachten en wat voor een impact dit toch wel heeft gehad in mijn leven. Maar, ik zou nooit meer zonder ons meisje kunnen en willen. Je hebt zoveel mooie momenten samen. Ik ben gewoon verliefd! Als ik een knuffel in bed krijg met 2 handjes in mijn nek kan ik wel huilen. Gewoon, puur geluk.
de zwangerschap en bevalling vond ik geweldig, pas daarna werd het zwaar. het totaal geen tijd voor jezelf hebben vond ik ongelooflijk tegenvallen. maar... na een aantal maanden wordt het makkelijker en is het vooral ontzettend leuk en bijzonder. ik ben nu per ongeluk zwanger van de 2e en de twijfels slaan wel een beetje toe, maar ik weet ook dat die heftige periode weer over gaat.
Ach, er zijn een aantal dingen minder leuk. Misselijkheid tijdens zwangerschap, gebroken nachten, weinig rustmomenten met z'n tweetjes. Maar alles wat ik minder leuk vindt weegt niet op tegen de onvoorwaardelijke liefde voor mijn meiden. Dat zou ik nooit willen missen. Ik geniet enorm van ons gezinsleven.
Ik vond het pittig hoor de eerste paar maanden, een beeb die niet graag sliep de eerste weken, en dat terwijl ik zelf kapot was van vermoeidheid, zorgen om gewicht, krampjes,eczeem enz.... Na een half jaar was ik echt helemaal gewent, weer lekker alles op de rails, heerlijk aan het werk en weer meer zelfvertrouwen. Weer ruim een half jaar verder geniet ik elke dag van alles war Tygo doet/zegt/leert. Nadeeltje is dat hij nu ziek is en dus heeeeeeeel veeel aandacht wil. Maar het arme ventje is zo zielig dat ik het met alle liefde van de wereld allemaal voor hem doe..
Ik vind het zo moeilijk te zeggen, het kan redelijk zwaar zijn maar alles is tijdsgebonden.. een baby blijft niet altijd een baby. Na de 6 maanden a 1 jaar kun je al veel makkelijker op stap etc.
In mijn optiek is er maar één ding wat 'zwaar' is en blijft: de verantwoordelijkheid!! Aan iedereen die jong is en nog 'even heeft' zeg ik gerust.. wacht er nog even mee.. die verantwoordelijkheid kan later ook nog en gaat nooooooit meer weg!
Dat klopt idd, dat dingen wat makkelijker worden naarmate ze ouder worden, maar ik merk inmiddels ook al wel dat elke fase zijn moeilijke kanten heeft! Hier ben ik aan de ene kant erg blij dat de babyfase met Lucas voorbij is, maar vind ik de dreumesfase ook soms een behoorlijke kluif hoor! Het uitproberen, het nee-zeggen, het drammen.... maar natuurlijk aan de andere kant het kletsen, begrijpen en ontwikkelen! Dat is ook wel weer heerlijk. Enneuh... idd straks een baby en een dreumes (wel bewust overigens) dus dat wordt feest! Maar nu weet ik beter wat ik kan verwachten, dat scheelt wel een hoop vind ik!
Ik vind het belangrijk dat je een goede stabiele relatie hebt en een redelijk stabiel leven. En financieel.. een kind kost natuurlijk geld, maar niet heeel veel meer geld (het is maar hoe duur je het wilt maken). Voordat wij zwanger wilden raken hebben we ook even gekeken of we het financieel konden dragen. We hebben niet onwijs veel gespaard voor een baby of zo. En toen kregen we in 1x 3 babys. Tja, dat plan je niet . En tot nu is het financieel echt prima te doen. Echte extra uitgaven komen hier straks met schooltijd enz, maar dat zien we dan wel.
Ik denk dat het hem idd hierin zit. Daar vloeit zoveel uit voort, je kunt nooit meer denken: pffff... zoek het maar uit, het kan me niks meer schelen! Mama ben je en blijf je voor altijd!
Ik was ook een beetje aan het twijfelen doordat iedereen maar riep dat er zoveel zou gaan veranderen.... Maar het valt in de praktijk heel erg mee. Ik heb een hele makkelijke zwangerschap en bevalling gehad, alleen de eerste tien weken vond ik alles om de kleine draaien. Daarna hadden we heel snel ons eigen ritme weer terug. Natuurlijk moet er 's avonds altijd iemand thuis zijn, maar in het weekend hebben we ook best vaak 's avonds oppas zodat we samen iets kunnen doen De kleine merkt daar niets van omdat hij vanaf 19u al op bed ligt. We zijn ook lekker met z'n 3en op vakantie naar de Antillen geweest en we zijn zeker van plan verre reizen te blijven maken. Onze zoon is nu bijna acht maanden. Voor mijn gevoel is er niet veel veranderd, we hebben er alleen een geweldige zoon bij gekregen!
ik ben zelf iemand een enorme denker. En wil van te voren eerst weten hoe of wat iets is en dan durf ik pas de sprong te wagen. De sprong om te gaan voor een kindje was dan ook erg groot. Ik zag zoveel onzekerheden. Hierin is geen weg terug en dat vond ik doodeng! Maar uiteindelijk denk ik dat je vooral niet teveel naar de tegens moet kijken, maar vooral je gevoel te volgen!! Wat wel ontzettend belangrijk is vind ik zelf. Stabiele relatie, en beide ook dezelfde wens te hebben. Als 1 iemand zoiets heeft van 'ik wacht liever nog even'. Dan zijn de momenten dat het zwaar is extra pittig denk ik. Qua finacien is het niet veel extra vind ik zelf. Laatst was er een topic wat mensen nog konden sparen per maand. Die bedragen die daar voorbij kwamen liepen zo gigantisch uiteen en daar zaten al heel mama's tussen. Dus daar zou ik het niet om laten. Succes samen met het nemen van deze stap! Welke stap het dan ook wordt!
het continue zorgen maken is mij wel tegen gevallen. Nu had ik bij mn eerste ook alle reden om me zorgen te maken (extreem prematuur geboren) en nog is het een 'zorgenkindje' Verder is het genieten geblazen met kindjes hoor! En achteraf vond ik maar 1 kindje echt heel makkelijk (nu ik er sinds 12 weken een tweede bij heb )
Ik vond de zwangerschap in een woord super!! Heb een prima zwangerschap gehad en genoot ontzettend van mijn dikke buik en het leven wat erin zat De bevalling in een woord ... Na de bevalling dacht ik op een roze wolk te komen maar die was meer donkerrood. Pas na een paar maanden ben ik voor mijn gevoel pas mama geworden Nu vind ik het helemaal super en zou ik dolgraag alweer een tweede willen maar als ik aan de bevalling denk dan wacht ik liever nog even. Financieel vind ik niet veel veranderd trouwens. Dingen ondernemen deden we altijd wel maar meer avondjes naar vrienden en dat doen we nu nog. Enige minpunt is dat je je altijd zorgen maakt... Als hij bij me is of op het kdv en bij de oppas..