wat is er minder leuk!!

Ik denk niet dat jij een slechte moeder zal zijn omdat de band met jouw moeder niet goed is. Dat vind ik echt te kort door de bocht.
Wat denk ik wél goed is om uit te zoeken, is of je zelf inmiddels weer dusdanig goed in je vel zit dat je eraan toe bent om volledig voor iemand anders te zorgen.
Ik denk ook dat je je 'moet' realiseren dat zelf moeder worden, veel kan oproepen qua emoties en herinneringen over je eigen jeugd.

Of dit een reden is om nog te wachten met kids, kan ik natuurlijk niet beoordelen vanaf hier , maar het is wel iets om goed over na te denken. Kun je er goed over praten? Wellicht is het zinvol om er hulp bij te zoeken om alles goed op een rijtje te zetten? Of misschien is dat wel niet nodig hoor, dat weet ik natuurlijk niet.

Succes!!

 

Zwanger zijn: Ik vond het fantastisch. Nu heb ik ook een redelijk makkelijk zwangerschap gehad zonder misselijkheid, bekkenklachten en meer van die ellende. Alleen vrij vroeg veel harde buiken, maar that's it.

Bevallen: Net als de zwangerschap, ook een makkelijke bevalling gehad. Ja, natuurlijk deed het zeer, maar bij mij ging het allemaal lekker vlotjes. Ze was net geboren, nog niet eens op mijn buik gelegd en ik riep al "Ik doe het zo weer!!!".

Moeder zijn: Het meest geweldige, overweldigende wat er is. Eerlijk is eerlijk, de eerste weken vond ik het best zwaar, ondanks dat Ayla met 4 weken al doorsliep. Je zit nog helemaal onder de hormonen en als ze huilde kon ik daar vaak slecht tegen. Maar na die eerste paar weken ging het een stuk beter en was (en is) het voor mij voornamelijk genieten. Ik ga wel minder de hort op 's avonds en in het weekend, maar gek genoeg vind ik het nu heerlijk om lekker thuis te zijn. Maar met oud & nieuw bijvoorbeeld gaan we gewoon naar een vriend om het daar te vieren. Ayla nemen we mee, net als het campingbedje en die leggen we daar gewoon op bed.

Al met al kan ik wel zeggen dat ik het echt geweldig vind om moeder te zijn. Zo geweldig dat ik nu, met een dochter van 7 maanden, alweer bijna 10 weken zwanger ben van de 2e .

 

Graag gedaan

 

Zwanger... Ik vond er echt geen bal aan. Ik had geen grote dingen maar al de kleine kwalen bij elkaar vond ik toch echt niet gaaf. Maagzuur, niet goed kunnen slapen, dorst, jeuk, aankomen, misselijk, rugpijn, chagerijnig zijn etc etc. Nee zwanger zijn vind ik 'een moetje'

Bevallen... Prima. Twee keer heel goed gegaan en een stuk leuker dan de hele zwangerschap. Ik vind het echt prima te doen. Ik ben natuurlijk bevallen zonder pijnstilling. De eerste keer in het ZKH en de tweede keer thuis. Doe het zo nog een keer... jammer dat die 9 maanden zwangerschap er voor zitten

Baby... Slapen doen wij heel goed. Zowel zoonlief van ruim 2 als dochter van bijna 7 maanden zijn uitstekende slapers. Ze zijn gaan doorslapen (23:30 - 8:00) met 6,5 en 7,2 weken.. Daarvoor kwamen ze één keer per nacht. Tussen de 3e en 4e maand zijn ze beide gaan slapen van 20:00 tot 8:00) Het aantal onderbroken nachten is nog op twee handen te tellen.
De zorg is intensief en behoorlijk confronterend zeker in het begin maar ook heerlijk tegelijkertijd. Hoe je met de komst van een kind omgaat, hangt ook erg af hoe je er zelf in zit (en natuurlijk of je kindje niets mankeert bijvoorbeeld). Weggaan, reizen maken kun je gewoon doen met kinderen. De vraag is of je het nog wilt hahahah. Ik blijf er bij dat één ding voor iedereen geldt (makkelijk of 'lastig' kind, makkelijke of moeilijke zwangerschap / bevalling): de verantwoordelijkheid is HUGE en die moet je kunnen aanvaarden want je kan er nooooooit meer vanaf!

 

Ik heb zelf al ruime tijd geen contact met mijn vader en toen het contact er wel nog was, was er echt geen sprake van een vader-dochter relatie.
Voor mij heeft dit juist een extra drijfveer betekent om te bewijzen dat het hecht gezin wel mogelijk is en ben daardoor ook extreem gemotiveerd om voor Aaron een veilige thuisbasis te geven.

Zorg wel dat je sterk in je schoenen staat, want je gaat echt door de hormonen heel wat flashbacks krijgen .

 

Ik had ook al jaren geen contact met mijn moeder toen ik zwanger was, maar dit heeft me juist een betere moeder gemaakt (denk ik/hoop ik). Ik ben me veel meer bewust van wat ik graag bij mijn eigen moeder had gezien, en dat probeer ik aan mijn zoon te geven.

Wat wel zo is, is dat je heel erg over je jeugd en je verleden gaat nadenken als je moeder wordt. Dat had ik tenminste wel. Een half jaar na de geboorte van mijn zoon had ik een flinke dip, omdat ik ineens allerlei dingen moest gaan verwerken die ik vóór mijn zwangerschap nog lekker kon wegstoppen. Een kind is net een spiegel...hij confronteert je met al je zwakheden en angsten, en daar moet je dan vervolgens ook iets mee, want die verantwoordelijkheid heb je naar je kind toe.

Ik vind dit altijd wel een mooie: while we teach our children all about life, our children teach us what's life all about. Die is heel erg waar voor mij!!

 

eigenlijk was ik alleen aan het lezen en wilde ikniet reageren maar ik doe het toch.
mijnmening is je gaat voor een kindje of je gaat er niet voor en dan maakt het je allemaal niet uit wat voor minder leuke dingen je tegen komt, dat de wereld op z`n kop staat is een ding wat zeker is, maar als je denkt dat je hier in een besluit kunt nemen heb je het mis misschien lukt het wel niet en kom je uit bij je ha vervolgens kom je dan in het z`huis en voor je het weet ben je 5 jaar verder en wil je niks liever meer dan zo`n beebje vast houden en heb je er echt alles voor over, zolang je het gevoel hebt dat je er van alles voor in moet leveren moet je er niet aan beginnen,misschien ben je de gelukkige gelijk zwanger te worden maar misschien ook niet.
en zoals al gezegd bij twijfel dan ben je er nog niet aan toe of in dit geval je vriend/man.
ik bedoel het niet rot maar er wodr vaak zo makkelijk over gedacht.

 

Dan had ik graag met je willen ruilen.
Ik vond de zwangerschap echt geweldig. Had ook nergens last van, maar die bevalling. pfffff. 16 uur.....
Maargoed die pijn weet ik al niet meer anders zou ik nooit bezig zijn om zwanger te worden van een 2de.

Maargoed ts. Om even terug te komen.
De eerste 3 maanden vond ik niet echt leuk. Je moet je kindje leren kennen en hij/zij jou. Maar na die 3 maanden ging het goed. Lekker bezig met dingetjes proberen zoals een fuit/groente hapje en weet ik veel wat. Het werd echt een mensje ( is het natuurlijk al maar je kan er steeds meer mee).
Wat ik ook wel vervelend vond en nog steeds vind omdat ze natuurlijk nog niet super kunnen praten ( mijn zoontje is bijna 21 maanden), als ze of ziek zijn of hun dag gewoon niet hebben dat je niet weet wat je moet doen. Ik althans niet. Wil hem zo graag helpen maar dat gaat niet altijd. Je moet je erbij neer kunnen leggen.
Maar verder: Hoe ouder hij nu wordt hoe leuker ik het gaat vinden.

 

Zwangerschap, bij mijn dochter was heeeeeeel zwaar. Extreme bekkenklachten, vocht, carpaal tunnel syndroom, voorween enz enz..
Deze zwangerschap is veel beter. Minder bekkenklachten, wel meer voorweeen, maar verder goed te doen.
Vind het wel echt genieten, elke keer als je kleine beweegt enzo.

Bevalling, was heftig.. Ging veeel te snel naar mijn idee. Ik was niet voorbereid op totaal 4 uur. Achteraf heerlijk natuurlijk, maar op dat moment ging het echt aan mij voorbij.

Slapen, tja het is wel eens jammer dat de 'babywekker' geen snooze functie heeft.

Baby, GEWELDIG!!!! Natuurlijk zijn er nadelen. Meer plannen, rekening houden met voedingen en slaapjes enzo. Maar het valt in het niets bij al het mooie van een baby.


Wat je zegt over je moeder, dat is geen reden waarom jij een slechte moeder zou moeten zijn! Ik had wel contact met mijn moeder (niet met mijn vader) maar ik was absoluut niet trots op de manier dat ik opgevoed ben. Mijn moeder was met de opvoeding extreem egoistisch.
Het heeft mij alleen maar gemotiveerd het zelf anders te doen.

 

Dat Milan iedere ochtend om 6 uur wakker is!

Maar verder zou ik niet meer anders willen, zo'n kleintje geeft je onvoorwaardelijk liefde!

 

Het zwanger worden en zwanger zijn vond ik echt een hel. Het krijgen van zeven miskramen en een baarmoederlijke zwangerschap bederfde nogal de voorpret.
De zwangerschap van mijn dochter was dan ook vreselijk eng, daarnaast heb ik 17 weken boven de pleepot gehangen en heb ik vanaf 26 zwangerschap veel bloed verloren. Bijna elke week zat ik wel in het ziekenhuis en heb inmiddels een aversie tegen witte jassen ontwikkeld. De eerste 10 weken na de bevalling waren helemaal niet leuk. Ik was behoorlijk somber, mijn dochter sliep nauwelijks en bleek ook nog ziek te zijn. Slapen is 5 maanden later nog steeds lastig. Meerdere keren per nacht mijn bed uit en overdag regelmatig slaapdrama's.

En toch het is een cliche, maar het is het waard. Ik ben elke dag meer verliefd op mijn dochter. Alleen als ik aan haar denk raak ik al ontroerd en heb vantevoren nooit verwacht dat ik zoveel liefde voor iemand kan voelen. Ik ben in tijden niet zo gelukkig geweest en vind mijn leven momenteel geweldig!

Ik herken het dillemma met een moeder die er niet of niet op de 'goede' manier is geweest in je jeugd. Het belemmert mij momenteel helemaal niet in het moederschap. Ik denk dat ik hierdoor wel veel bewuster ben van hoe ik het doe en wat ik abosluut niet wil. Wel is het regelmatig onderwerp van gesprek hier. Het komt meer boven, maar niet altijd erg negatief. Op sommige punten heb ik zelfs meer begrip gekregen, al keur ik wat ze gedaan heeft niet goed. Succes met je keuze!

 

hahaha ik heb niet alles gelezen hoor en alles in inmiddels ook wel gezegd ik bedenk me alleen je herinnering aan dit topic op het moment dat je straks je kleintje in je armen gaat hebben....

Weet je zoveel voors zoveels tegens maar niemand die het zou willen missen.

Maare twijfel je over het wel of niet willen krijgen van een kindje? Want dan zit je hier natuurlijk wel in een bevooroordeelde kring en zou je misschien ook eens aan bewust kinderloze mensen je vraag moeten voorleggen. Of twijfel je aan het tijdstip?

 

Tja, de gewone dingen die 'niet zo leuk zijn' zijn wel genoemd. Vooral de gebroken nachten (en dan niet een of twee keer, maar ie-de-re nacht eruit) breken me nu wel op. Ben niet echt energiek te noemen.

Maar het enige wat ik echt vreselijk vind, is als een van mijn kindjes erg ziek is. Tot nu toe heb ik dat 2 keer meegemaakt, met mijn oudste. Hij heeft als babytje van 11 weken een dag of 5 in het zkh gelegen met een darmvirus, en hij is pas 3 weken aan het stoeien geweest met een bacteriële infectie die maar niet over ging, uiteindelijk resulterend in véél bloed ophoesten en een kort verblijf op de SEH.
De zorgen die je je kunt maken als je kind zo ziek is, de vermoeidheid die je oploopt doordat hij in die tijd écht niet kan slapen en je bovendien zelf voor hem wilt/moet zorgen overdag (dus vrij moeten nemen van je werk), de pijn die je voelt als je kind pijn heeft... dát is dus écht niet leuk!
En dan heb ik nog geluk dat het beide keren uiteindelijk meeviel en hij heeeel goed is hersteld.
Maar ja: die periodes zijn alleen maar zo erg, omdat je zó veel van je kleintje houdt.


Qua tijdstip waarop: volgens mij maakt dat niet veel uit. Die gebroken nachten komen wel, of je er nú aan begint of over 2 jaar. Ik denk wel dat ik het er fysiek wat zwaarder mee heb omdat ik wat ouder ben (achterin de 30), maar daar staat tegenover dat ik het qua werk, financiën en stabiliteit goed voor elkaar heb.

Zelf had ik mijn kindjes graag wat eerder willen krijgen, zo rond een jaar of 30 ipv 36 bij de eerste. Nóg eerder paste niet bij mij (en ook niet bij mijn vriend). Toen vond ik het veel te lekker om workaholic te zijn, en alles opzij te kunnen zetten voor de mooie projecten, ook in het buitenland.

 

Ik heb niet alle antwoorden doorgelezen en misschien is het al 36 keer genoemd maar hetgeen wat ik echt echt echt niet leuk vind, of eigenlijk wat ik heel erg moeilijk vind om mee om te gaan is de voortdurende angst dat er
1) iets met mijn kinderen gebeurt en
2) dat ik het niet goed doe.

Echt een misselijkmakende verlammende angst vind ik dat en dat vind ik het enige "nadeel" van het moederschap. Krijg je er gratis bij.

 

als ik heel eerlijk bent vind ik het alleen maar leuk...kan eigenlijk geen minpunten bedenken.
de zwangerschap is super goed gegaan...op wat aambeien na hihi
en ik heb eigenlijk nog geen slapeloze nacht gehad...ok in het begin voor de voeding maar dat was alleen de eerst 2 weken.
verder slaapt ie ontzettend goed en als we niet weg moeten slaapt ie tot 10 uur...soms wel langer hihi
we doen eigenlijk nog alles wat we eerst ook deden, gaan op vakantie, we gaan overal heen,soms gaat ie uit logeren maar eigenlijk neem ik m overal mee naar toe.
we hebben een heerlijk ventje, en we vinden ons leven nóg leuker nu haha

 

Haha, grappig topic!

Ten eerste: een kind krijgen (hebben) is absoluut het allermooiste wat er is. Die onvoorwaardelijke liefde voor dat schepseltje dat helemaal geweldig en perfect is en helemaal van jou (en je man/vriend )
Heerlijk om trots achter die wagen te lopen, dat eerste lachje, eerste stapje, eerste woordje etc etc. Onbetaalbaar... cliche, maar zo waar. Heerlijk om te shoppen voor al die leuke meubeltjes, kleertjes, accessoires

Maarrrrrrrrr (en nu komen mijn negatieve ervaringen )
Ik was de hele zwangerschap ziekziekziek, de eerste maanden hoopte ik echt dagelijks dat het mis zou gaan, zó ziek was ik. Ik kon niet meer en ben zelfs opgenomen wegens uitdroging, omdat ik bijna niet meer kon eten en drinken.
Na de ergste misselijkheid kreeg ik enorme maagklachten, waardoor ik heel veel (melk, vet en suiker) niet meer kon verdragen. Ik was daarbij dood en doodmoe en heb de hele zwangerschap niet kunnen werken door dat alles.
Eerste maanden alleen op bed gelegen, s-moeder die voor me moest zorgen.
Maar goed, ik ben een uitzondering

De bevalling was best heftig, maar zou ik zo overdoen.

Na de bevalling voelde ik me weer super, dus kon de hele wereld aan.
Dochterlief huilde vanaf 2wk-3mnd wel iedere avond 3 uur en wilde alleen maar drinken dan of rondgedragen worden. t/m 11 maanden deden we er iedere avond 2 uur over voor ze sliep, daarnaast kreeg ze tot die tijd nog altijd een late voeding en vaak nog nachtvoedingen. Ik heb 15 maanden borstvoeding gegeven.
Maar goed, ik vond dat wel meevallen, want ik voelde me in ieder geval niet misselijk!

Helaas was mijn lichaam tegen die tijd waarschijnlijk wel zo'n beetje uitgeput en kreeg ik griep op griep en uiteindelijk 2 buikgriepjes achter elkaar. Dat laatste heeft er voor gezorgd dat ik een heftige prikkelbare darm én overgevoelige maag heb ontwikkeld.
Ik ben een paar maanden flink ziek geweest (bleef aanhoudend misselijk en maagpijn houden-nee, ik was niet zwanger!). Het is nu wel enigszins onder controle met medicijnen, maar waarschijnlijk is het levenslang en moet ik altijd medicijnen blijven gebruiken...

Nu is mijn dochter een pittig tantetje geworden. Ze heeft een flinke eigen wil, luistert vaak slecht en moet héél consequent aangepakt worden, anders maakt ze er direct gebruik van Tja, winkelen met haar gaat niet altijd meer zo makkelijk, maar het is nog te doen Ik heb niet makkelijk oppas (in de buurt), dus ben zeker beperkt in alles wat ik anders kon doen.
Maar er zijn ook zoveel leuke dingen die we samen kunnen doen! Zo gaan we bijv al bijna 1,5 jaar wekelijks naar baby/peuterzwemmen, echt geweldig!

Door mijn zwangerschap ben ik mijn baan kwijtgeraakt. Ik heb er daardoor voor gekozen om de eerste tijd fulltime te moederen. De beste keuze van mijn leven
Na een jaar wilde ik wel weer aan de slag, maar toen werd ik ds al snel ziek, waardoor ik nu nog steeds thuis zit. Langzamerhand krijg ik wel weer de energie terug om weer te kunnen werken, maar ik kan niet meer zomaar alles aan wat ik vroeger kon.

Het is het allemaal waard geweest, no doubt!
Maar of ik het nog een keer ga doen...? Ik weet het nog niet hoor. Sowieso zou ik een zwangerschap/tweede kindje momenteel absoluut (nog) niet aankunnen. We zullen zien wat de toekomst brengt.

 

Je kan hier wel allemaal voor en nadelen gaan opnoemen, maar je weet van te voren nooit hoe het uitpakt. Ik had een makkelijke zwangerschap, maar de eerste 2 maanden na de geboorte een huilbaby. Overal zitten voor en nadelen aan. Maar je kan iemand niet voorbereiden op het moederschap omdat je nooit weet hoe het uitpakt. Het overweldigende verliefde gevoel wat je ervaart als je kindje geboren is, maar ook die zwarte wolk die aanwezig kan zijn omdat het allemaal anders loopt dan je gehoopt had. Als jij nog zeer geniet van het op stap gaan en het lekker gaan en staan waar je wil, dan zou ik nog even wachten.