Toen ik 5 was vroeg mijn moeder aan me wat ik later wilde worden. Politie zei ik. Daarna nog 30 andere beroepen maar politie stond op 1.Wat was ik blij dat ik in 2006 werd aangenomen bij politie Amsterdam Amstelland. Heerlijke tijd gehad daar, ik wist het zeker, dit was mijn werk. In 2009 gestopt, geld en andere factoren speelden een rol. Ik kreeg Luc en zei: als hij 4 is ga ik terug naar de politie, dat is het werk wat ik wil doen. In 2011 kwam er een vacature vrij, ik heb gesolliciteerd en werd aangenomen. Ik heb kei en keihard mijn best gedaan en nu, in 2014, ruim 8 jaar later, mag ik mijn diploma in ontvangst nemen. Na veel tegenslagen en rotperiodes in het leven mag ik mezelf dan nu eindelijk hoofdagent noemen. Wat ben ik blij dat ik in 2011 die stap weer heb gezet. Een prachtig huis, heerlijke lieve man, heerlijk kind en eindelijk mijn droom waargemaakt.. Wat ben ik blij zeg....
Ik zeg proost! Daar drink ik vanavond mijn cola op een hoop dat ik over ruim drie jaar het zelfde kan typen (niet als hoofdagent maar toch)