ook hier een thuisblijfmama. vind t eigenlijk een vreselijk woord. ik ben van beroep kapster en door rug problemen heb ik dit moeten opgeven. toen onze zoon werd geboren had ik al geen werk meer en wilde zoiezo 1jaar thuis zijn voor opvoeding van ons kind. dit is nu 3.5jaar geleden en heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik niet meer ben gaan werken. Mijn man vind het ook niet erg, hij vind het zelfs wel fijn. gewoon de oude stempel gedachte zoals het vroegah ging. toen kon het, dus waarom nu niet! ook hier vreemde gezichten als mensen horen dat ik niet werk. 'o wat is er dan?' 'ziektewet' 'heb je een uitkering zeker, bijstand?' omg nee mensen, ik kies er gewoon bewust voor om lekker thuis te zijn bij mn kids, en nee ik hou niet mijn handje op bij de overheid. ja we hebben t wat minder ruim dan een gemiddeld gezin, maar daar krijg ik onwijs veel (liefde) voor terug. als t aan mij ligt ga ik nooit meer werken ondanks dat ik volledig achter mijn 'levensstijl' sta heb ik toch het idee dat mensen mij minder vinden op een of andere manier. ik zorg niet voor inkomen, vaak hoor ik dat ik zelfs lui ben. lui? wtf probeer jij maar eens met rug problemen een gezin te onderhouden en vrolijk te blijven mijn broer is bijvoorbeeld een workaholic, die werkt altijd en zie zijn vrienden/familie kring en dat zijn állemaal workaholics. ik heb mijn broer al sinds aug niet meer gezien terwijl mn pa(workaholic) hem regelmatig ziet en spreekt. en dat terwijl hij hier 4min vandaan woont. achja, ik pas gewoon niet in zijn straatje en in zijn ogen ben ik lui en hij heeft niks met luie mensen. ik heb me er heel druk om gemaakt wat anderen van mij vonden, 'is t dan echt zo verkeerd om thuis te zijn?' kwam vaak bij me naar boven. maar weetje. f*ck it! ik ben wie ik ben, dit maakt mij gelukkig en dat is t belangrijkste. heb nu dan dus ook geen contact meer met mijn broer. erg jammer want blijft mn broer maar als hij zo over mij denkt dan hoef ik m niet in mijn leven.
Wat ik niet snap is dat mensen werken altijd als iets negatiefs bestempelen."Je man werkt dus hij onderhoudt jullie, dat is zielig". Wat is daar zielig aan? Er zitten ook enorm veel voordelen aan om aan het werk te kunnen zijn! Thuis blijven is voor sommigen juist geen pretje. Voor iedereen is de ervaring weer anders. Waarom maken mensen zich zo druk om anderen..
dat is altijd zo en zal denk ik ook altijd zo blijven. Ik snap absoluut dat mensen willen werken hoor, als tbm. Echt helemaal begrijpelijk en zie het brengen van je kinderen naar een kdv oid ook absoluut niet als 'dumpen' zoals sommige nogal kort door de bocht kunnen zeggen. Mijn man werkt enorm veel, hij geniet ervan en vind het heerlijk. Hij is echt wel gek op z'n kinderen maar trekt het echt niet om de hele dag met ze 'opgescheept' te zitten, zou eerder zielig zijn wanneer hij verplichte papa-dagen zou moeten opnemen
Er is niets mis met thuismoeder zijn. Thuismoeder hoeft zich ook absoluut niet te verantwoorden tegenover andere. Als je een gezin bent, dan ben je een. Dan is het ons geld, ons huis, onze bezittingen en niet van alles is van de man en die moet alles onderhouden. Mijn moeder is altijd thuisblijfmoeser geweest en dat deed ze geweldig. Mijn vader heeft flink carrière gemaakt. Maar dat heeft hij wel voor een groot deel aan mijn moeder te danken. Achter elke man staan een sterke vrouw. Dat vergeten de meeste mensen. Ik zelf ben geen thuisblijfmoeder. Ten eerste omdat wij dat niet kunnen veroorloven en ten tweede zou ik dat ook niet willen. Ik heb heel erg de behoefte om ook iets voor mezelf te hebben, een eigen stukje van mijn leven zonder man en kind, iets buitenshuis. Maar als vrouwen die behoeftes niet hebben , dan is daar echt niets mis mee.
ik heb er eigenlijk nooit veel negatieve reactie's over wel denken mensen gauw dat je een uitkering hebt maar iedereen weet ook dat ik mijn "werk" aan huis heb ontvang de klanten gewoon thuis en soms op locatie maar dan is mn meid bij gewoon thuis bij d'r vader......
Hier ook een luie mama die fulltime thuis zit, geen cent binnen brengt en profiteert van de centen die vriend verdient (hij werkt overigens fulltime vanuit huis). En iedereen die daar commentaar op heeft kan mn achterste kussen!
Thuisblijfmoeders zijn allemaal in 1: Kinderdagverblijf leidsters, interieurverzorgsters, Koks, Hondenuitlaatservice en noem het maar op. Van al die beroepen ga je toch ook niet vragen waar ze zo moe van worden de hele dag?
Maar vrouwen die werken moeten toch ook nog poetsen en koken? Ik ben zelf een zo goed als thuisblijfmoeder, maar zie eerlijk gezegd niet helemaal wat er zo vermoeiend aan is. Gaan werken en dan nog daarnaast moeten koken, wassen, poetsen en dergelijke, dat lijkt me erg vermoeiend.
Ik wordt(hopelijk!)ook een soort thuisblijfmama(ben net zwanger vd 1e). Ik zeg een "soort", want wij hebben een boerderij(melkkoeien), en ik zorg voor de kalfjes(en overige klusjes), dus ik werk eigenlijk ook thuis. Het is voor ons niet eens een optie dat ik buiten de deur werk, want mijn man kan geen "oppaspapa" zijn vanwege ons bedrijf. Ik vind het een prettig idee dat ik thuisblijfmama wordt. Lekker laten zeuren al die anderen, altijd weer die standaardnormen waar je zogenaamd aan moet voldoen in deze maatschappij, BAH! Geniet er van meid.
Ik ben ook een thuis blijf mamma..niet mijn keus zou graag 2 a 3 dagen willen werken, solliciteer me suf al maanden maar zonder resultaat.
Hoe vaak wordt er nog zo'n topic als deze aangemaakt.. Of je nu thuisblijfmoeder bent of ook nog werkt. Beide is vermoeiend en alles heeft z'n voor- en nadelen. Maar thuis zijn met mijn dochter is makkelijker dan werken hoor. Niets moet en ik kan dingen doen wanneer ik wil. Dat zegt niet dat het niet vermoeiend is, maar dat is werken ook. En hoe vaak ik niet een opmerkingen heb gekregen als "mijn prioriteit ligt bij mijn gezin (dus ik ga niet werken)" of "ik vind niet dat kinderen naar een kdv/oppas horen te gaan". Ik denk dat beide groepen wel eens van die opmerkingen krijgen. Gewoon negeren en doen wat jij het beste vindt.
Maar een moeder die gaat werken en nog moet koken, poetsen en dergelijke, die moet dat toch ook doen als ze bij haar kinderen is? Alleen moet die het doen op de weinige uren die ze thuis is, in plaats dat ze daar een "hele dag tijd voor heeft". Of daar ga ik toch van uit, ben nooit buitenshuis gaan werken sinds ik een kindje heb.
Als je werkt geef je de zorg voor je kind voor een groot deel van de dag uit handen. Het eten, poetsen, alles eromheen, etc. gebeurt dus allemaal "elders". Als je werkt ben je meestal rond 17, 18 uur klaar, dan is het meestal avondeten en naar bed. Dat is toch minder gedoe huishoudelijk gezien dan dat je hele dagen met je kind thuis bent.
@TS je hoeft je er niet voor te schamen vind ik, en al helemaal niet voor te verantwoorden tegen anderen, dat is pas raar! ik werk wel (parttime), maar dat heb ik nodig, ik haal daar iets uit en daardoor ben ik zelf in balans. Ik zie onze kinderen veel, daarvoor ben ik moeder vind ik. Als het financieel kan en je wilt liever thuiszijn, dan moet je dat vooral doen.
Maar zodra je thuis bent toch wel? Dus het koken/poetsen etc doe je voor/na je werk terwijl je ook kindjes hebt toch? Ten minste, anders doe ik iets niet goed Maar om je vraag te beantwoorden: zolang je niet je hand ophoud (uitkering) vind ik er niets mis mee. Als je het leuk vind en het kan, geniet ervan!
Best een leuke discussie vind ik het ik ken allebei de kanten, ik heb even een poosje drie ochtenden gewerkt in de thuiszorg en mijn man bleef dan thuis met de kleine en ja dat is ook heel vermoeiend want als je kapot bent wacht daar het huishouden en uiteraard ook de aandacht en verzorging van je kindje.... de dagen dat ze erg dreinerig was,was het wel ff lekker om weg te zijn van huis en ff met een bakje thee bij de oudjes te starten ik vind beide best vermoeiend maar werken in combi met een kind wint het in mijn visie absoluut! Ik ben heel blij en gezegend dat ik niet meer voor een baas hoef te zwoegen op verplichte tijden en daarna nog eens alles thuis moet doen....... respect voor de moeders die het wel moeten...
ik hier ook vaak temaken met negatief commentaar. ik ben momenteel ook thuis inmiddels al vanaf begin 2011 (lang zat en flauw van) ik ben thuis gekomen door een versleten enkel en extreme misselijkheid in zwangerschap (verkoopster). en staan is en was toen en nu niet op te brengen. nu wacht ik op een operatie en schrik niet op 16 augustus was de wachtlijst 40! weken! en laat er nou maar 1 ziekenhuis zijn waar ik geholpen kan worden. mijn man is momenteel werkloos en solliciteerd zich werkelijk waar suf!!! en telkens komt er een dikke dreun op zijn neus. terwijl hij NIETS aan zijn ontslag kon doen ivm verloren gemeentelijke aanbesteding kijken mensen er vreemd van op. nu ik dit schrijf schaam ik me ergens ook best wel! ik ben zelf met re-integratie bezig maar gezien de geplande operatie is er geen bedrijf dat mij wil. financieel zou het ERG FIJN zijn als ik zou kunnen werken maar helaas. de schaamte is hier ERG GROOT
Nou...ik weet niet van welke kaboutertjes jij gebruik maakt...maar bij mij zijn de ontbijtspullen niet opgeruimd als ik thuis kom uit mijn werk. Net zo min als de vaatwasser is uitgeruimd, de wasmachine leeg is gehaald, de was is opgevouwen etc. Dat gebeurd dus nog náást het werken voor een baas. (is mijn eigen keuze hoor...) En mijn zorg voor mijn kind houdt toch niet op, op de dagen dat ik werk? Ook ik moet onder mijn werk wel eens bellen met de HA, CB of wat dan ook. Als mijn kind ziek is, bel ik ook om te vragen hoe het gaat... Tis niet zo dat als ik de deur uit ga, ik opeens geen moeder meer ben. Moeder ben ik altijd....mama ben ik als ik bij de kinderen ben.