Overdag is er geen enkel probleem met slapen. Maar na de laatste fles gaan slapen voor de nacht is nu bijna een week een drama! Ritueel is niets veranderd, maar dan loop ik naar de deur en zodra ik daar aankom is het huilen en direct rechtop zitten. En het houdt maar niet op! Ik haalde haar er eerst uit, maar daar ben ik mee gestopt. Ik ga naar haar terug na een tijdje doe geen licht aan en troost haar in haar bedje en leg haar neer en dan begint het weer van voor af aan. Net dacht ik, weet je wat laten we haar maar even huilen, ook op advies van mijn vriend. Horen we net een knal is ze voorover gevallen tegen het voeteneinde aan Ze kan nog niet zelf gaan liggen als ze zit. Gods wat voel ik me er zo rot onder!! En nu hebben we haar getroost en weer in bed gelegd, op haar buik, om te voorkomen dat ze gaat zitten, maar direct weer op haar rug en zittend. Dat duurt nu al zón 1,5 uur en ze is zo moe! What to do...? - haar in bed laten en bij haar gaan zitten zodat ze ziet dat ze niet alleen is? - laten gaan en hopen dat het dan met een paar dagen over is? Ik ben dan gelijk bang dat we daarmee een veilige hechting tegenwerken. - iemand andere ideeen? Ben benieuwd naar jullie ervaringen! Groetjes,
doe je haar in bad voordat ze gaat slapen? ik merkte toen bij mijn zoontje dat dat heel erg rustgevend werkte. lekker warm badje, pyama aan flesje nog even samen knuffelen en dan naar bed. soms huilde hij nog even maar na 10 min was het stil.
Ja hier ook een mannetje dat ineens niet gelijk gaat slapen maar doodleuk gaat staan en over het randje gaat kijken en jengelen. Ik ga er steeds heen en leg hem neer. Zeg steeds± lekker slapen en loop weer weg. Dat kan wel 6 keer zo gaan. Soms met even huilen. Maar uiteindelijk gaat hij wel slapen. wat ik laatst wel heb gedaan is nog een beetje drinken geven. Misschien heeft ze nog een beetje dorst. Ik gaf Julian dan gewoon in bed een beetje water. Bij hem hielp dat (hij had dus gewoon nog dorst). 9 maanden is ook wel een beetje de leeftijd van het moeilijk afscheid nemen en eenkennig worden.
hoe laat krijgt ze haar laatste fles? Misschien helpt het haar om nog even te spelen als ze haar fles op heeft en haar dan naar bed te brengen. Kan de melk mooi zakken en gaat ze niet met een plofbuik naar bed. En ja, aan de andere kant is het waarschijnlijk een fase. Vertel haar dat het tijd is om te slapen en dat je zelf ook zo naar bed gaat (ook al is het niet helemaal zo). Dat je haar morgen weer uit bed komt halen en ze dan weer kan gaan spelen. Dat hielp bij ons in ieder geval een beetje...........en vooral volhouden.
Ze wil de laatste fles nu altijd rond 19:00 uur, daarna is ze al snel moe, oogjes wrijven, gapen, warme handjes. Lezen we altijd nog een klein boekje en dan gaan we verder met het ritueel op haar slaapkamer. Dorst zal het niet zijn. We vertellen haar ook wat we doen, dat ze gaat slapen, niet alleen is, papa en mama zijn beneden, etc. Badje heeft inderdaad 1 avond geholpen. Vandaag heb ik deze alleen gedaan rond een uurtje of 5, daarna heeft ze nog eventjes geslapen en daarna de laatste fles gehad. Ze is nu alweer een tijdje stil. Ik denk ook echt dat het de fase van afscheid nemen/eenkennigheid/denken dat je er niet meer bent als je weggaat is. Dus veel kiekeboe spelletjes doen met haar en veel trap op-trap af avonden. Lampje aanlaten op de gang, deur op een kier, misschien is het ook wel te donker voor haar? Dank je voor jullie reacties! Alle andere tips en ervaringen zijn nog van harte welkom hoor!
Hele bekende verlatingsangst, wij hebben de optie nr 1 altijd gedaan, erbij blijven. En dat werkte het snelst, de fase is dan ook vrij snel over (kind krijgt mi dan sneller vertrouwen dat de ouders er zijn als het nodig is)
Dank je voor je reactie! Ik vind erbij blijven ( ergens in een stoel gaan zitten tot ze slaapt?) wel een prettig idee. Ik wil eigenlijk wat het beste voor haar is. Sprak 2 kennissen die hetzelfde hebben meegemaakt en die hebben beide 15 minuten aangehouden. Bij hun heeft het gewerkt en redelijk snel ook. Maar of dat De manier is voor een gezonde hechting? We zijn er nu op dit moment wel mee bezig.
Hey Sunshine, wij zitten nu in deze fase geloof ik... Hij wil maar niet slapen en gaat elke keer staan en huilen\krijsen.... Gisteravond was het 3x raak. Hij werd wakker of hij begon al in zijn slaap, maar echt meteen in paniek krijsen. En ik moet hem echt uit zijn bedje halen en hem weer opnieuw in slaap wiegen want erbij blijven werkt gewoon niet. Ook geen muziekje opzetten, zingen op de overloop enz enz. het zal wel weer over gaan denk ik elke keer maar weer... Ook al is het ontzettend vermoeiend soms.... Liefs
He Sassie, Gaat hij overdag nog wel gewoon slapen? Pittige avonden zijn het he! Ik had nog andere tips gekregen, 15 minuten laten gaan en dan er naar toe. Hebben we vanavond maar geprobeerd, na de 2e keer ernaar toe ging ze slapen. Maar op de een of andere manier voelt het gewoon niet prettig! Ik denk dat ze nu gewoon is gaan slapen omdat de moeheid te erg was. Kan Tycho ook weer zelf gaan zitten als hij gaat staan in bed?
Het slapen vanmorgen was geen probleem maar de middag dut was een DRAMA!! Hij heeft in totaal 3kwartier gehuild. Ik ging er elke keer naar toe en hem wiegen tot hij weer rustig was en weer terug leggen in zn bed maar zelfs dat hielp niet. Uiteindelijk heb ik hem maar weer uit zn bed gehaald en dacht nou ja als je niet wil slapen dan niet. Pfff ik vond het wel erg om hem zo lang te laten gaan, maar zo deed ik het de eerste maanden ook en dat hielp altijd.... maarja nu dus niet. Bij mijn schoonmoeder gisteren was de ochtenddut ook al een probleem. Dat viel hier dus weer mee vandaag hihih. Uiteindelijk is hij om kwart over 4 pas in slaap gevallen toen we onderweg naar huis waren van het tuincentrum. Toen heb ik hem al slapend vanuit de auto in de kidnerwagen getild en hij werd om half 6 pas wakker. Vervolg was dat hij pas om 20uur ging slapen vanavond. Nou is dat niet zo erg, maar hij wordt standaard om 5uur wakker.... hoe laat hij er ook in gaat. Heb lievr dat hij dan om 19uur gaat slapen, heeft hij toch een uur extra! Tycho kan wel zelf gaan zitten, maar al hij eenmaal in zn bedje staat dan doet hij dat op de een of andere manier niet. Geen idee waarom... Ik leg hem dus maar weer elke keer neer. xxxx
Wij hebben deze fase ook gehad met ons mannetje, was echt verlatingsangst. Het begon al zodra we hem in zijn bedje legden, ging hij meteen weer staan en zijn armpjes naar ons uit strekken. Of hij bleef liggen en zodra we de kamer uit liepen begon hij hartverscheurend te huilen. We hebben van alles geprobeerd, laten huilen en elke 5 tot 10 minuten terug naar boven, weer neerleggen, aai over bolletje en weer weggaan, bij hem blijven zitten (vond ie alleen maar gezellig). Uiteindelijk ben ik steeds met hem in de schommelstoel gaan zitten en heb met hem geschommeld totdat ie in slaap viel en hem dan in zijn bedje gelegd. Hij werd ook wel 2 tot 3 keer per nacht huilend wakker en was dan echt helemaal overstuur, dus dan deden we weer hetzelfde. Dit heeft wel een week of 6 (!) geduurd. En net op het moment dat we dachten nu trekken we het niet meer, ging ie weer lief slapen! Eerst nog een paar avonden huilen maar dan ging hij wel zelf weer liggen en slapen, en nu leggen we hem 's avonds neer en dan slaapt hij gelijk. Dus bij ons was het echt een (lange) fase. Succes ermee meid en gewoon doen waar jij je het prettigste bij voelt, ik vond het laten huilen echt geen optie, hij was bij ons zo overstuur dat ie er haast geen lucht meer door kreeg (als we hem lieten huilen zeg maar).
Dank je voor je reactie! ppff dat is ook pittig geweest voor jullie zoveel weken zón huilend kindje in huis! En dan bijna geen lucht meer krijgen, tsja dan is laten huilen ook echt geen optie he! Ze is nu vanavond gewoon heel rustig gaan slapen Dat is opeens wel een aparte gewaarwording na bijna een week elke avond hommeles.