Ik vond met name de paar minuten vlak voor de uitdrijving vreselijk. Zo met 9 cm ontsluiting en opkomende persdrang. Het moment dat de baby eruit komt doet ook heel veel pijn, maar dat is maar zo kort, het is voorbij voordat je het weet.
Persen is fijner want dan je weer enige controle n je bent er bijna. Ontsluitingsweeen vond ik veel erger.
De weeën, zeker weten. Het persen vond ik 'fijn', je kan actief wat doen wat voor je gevoel ook nog wat oplevert Ik vond het echt een opluchting om toe te geven aan de persweeën
Pfffffffft, zeker weten de weeen. Nou heb ik er ook heel lang mee rondgelopen. Persen vond ik heerlijk om te doen, ondanks dat ik het hoofdje heb voelen staan. Sterker nog: Ik was zo blij als er weer een perswee aan kwam. 'Jaaaaaaaaaah, gelukkig, ik mag weer'
Bij de eerste vond ik de persweeen heerlijk. Haha. Bij de tweede heb ik alleen maar gevloekt bij de persweeen.... 1e keer was het een gevalletje van ik geloof dat ik moet poepen maar weet niet of het poepen is. En bij de 2e kromp ik in elkaar van de pijn en stond zn hoofdje al. Hoop echt dat het persen weer wat langer duurt.
De weeen waren hier echt hels. Heb toen een ruggeprik gekregen wat een opluchting. 1,5 uur voor het persen hebben ze die uit gezet. Kreeg toen nare rugweeen maar geen persweeen heb toen 1,5 uur op eigen kracht moeten persen. Laatste 5 min eindelijk persweeen wat heerlijk zeg! Toen was ze er ook zo uit. De vk zei toen ook nu kan het gaan branden als het hoofdje staat maar voelde helemaal niks. Totaal geen pijn gevoeld bij het persen.
Ik kreeg een weeënstorm van rug- en beenweeen, dat was best wel pijnlijk. De ontsluiting ging erg snel dus op het moment dat ik pijnmedicatie overwoog (ik dacht dat ik dit nog uren vol moest houden), bleek dat ik al mocht gaan persen. De persweeen vond ik niet echt pijnlijk en eigenlijk een hele opluchting want die ellende in mijn rug en benen was voorbij. Van de uitdrijving herinner ik me geen pijn. Alleen een branderig gevoel toen het hoofdje stond. Ik heb maar 6 minuten hoeven persen en ik was blij dat de gyn zei dat m'n ogen even open moest doen, zodat ik haar geboren kon zien worden.
ik vond de weeen het allerergste. vooral de rugweeen, daar kon ik helemaal niks mee. persen/uitdrijven vond ik beter en deed me eigenlijk ook geen pijn van onderen.
Hechten... Ontsluitingsweeën heb ik als zinvol ervaren, persen ook en dan kan je zelf ook echt iets doen... het hechten vond ik 3x echt naar, blijf met je fikken van mn pijnlijke edele delen. Ik wilde alleen maar genieten van mn kleine baby'tje
Bij mij waren de weeën het pijnlijkst. Het persen was geen pretje, maar vond het best goed te doen. Eindelijk mag je zelf gaan meehelpen, dat vond ik wel een opluchting.
Het zwaarste begon bij ongeveer 8/9 cm denk ik, die weeen zijn echt hels. Daarna was het nog niet over.. Ik had geen persdrang dus het was heel heel heel zwaar en pijnlijk.. Brr Had trouwens rugweeen gedurende de hele bevalling, maar dat vond ik best redelijk op te vangen, tot die 8 cm dan..
Weeën, omdat het veel langer duurt. Bij persen weet je dat je actief je kindje eruit aan het werken bent en dat het zo voorbij is. Als is dat gevoel, als het hoofdje staat, net zo min lekker hoor. Het is vooral dat het zo lang duurt, die weeën.
Ik vond het laatste stuk van de ontsluitingsweeën het pijnlijkst, en dan als hoogtepunt van pijn de overgang naar de eerste persweeën. Toen ik eenmaal mocht persen gaf dat een soort opluchting. De doorgang van het hoofdje deed ook erg veel pijn, maar dat duurde maar kort (eerste bevalling: ruim 1,5 uur geperst maar toen het hoofdje eenmaal stond duurde het niet zo lang meer). Bij de tweede deden de weeën meer pijn, en was het persen in ongeveer 5 minuten gepiept. Ze floepte er zo uit. Dus bij deze bevalling helemaal zéker weten de weeën.
Ik had vanaf 4cm persdrang en een weeenstorm; toen ik eindelijk volledig ontsluiting had en mocht persen, ervaarde ik dat als hemels! Ik heb persen nooit als pijnlijk ervaren, maar uiteindelijk is het wel een vacuumverlossing geworden met een fikse knip (die voelde ik ook niet, trouwens).
Weeen absoluut! Vooral omdat ik rugweeen had=killing. Persen is uiteraard ook geen feest, maar dat was in mijn geval met 12 en 8min voorbij En met persen kun je tenminste wat, de weeen voelt alleen maar k*t.
Ik vond bij de eerste bevalling de weeen verschrikkelijk (rugweeen en weeenstorm) en het persen heerlijk (dat je eindelijk wat kon doen en t einde in zicht was). Bij de tweede vond ik de weeen goed te doen en het persen viel enorm tegen, deed erg zeer.
Weeën doen meer pijn,maar het allerlaatste stukje persen brand heel erg en vond ik ook echt geen fijn gevoel.
Ik had buik, rug en been weeen, maar kon niet zeggen dat het Ooooo zo zeer deed. En het kindje eruit persen deed al helemaal geen pijn. Dus ik zou niet kunnen kiezen tussen beide, want de weeen waren goed te doen, en het kind eruit persen voelde ik al helemaaaaaaaaaaaaalllllll niet. Tuurlijk waren de weeen pijnlijk, maar niet super pijnlijk. Dus op je vraag wat erger pijn deed is mijn antwoordt : GEEN VAN BEIDE. Ik zou niet kunnen kiezen tussen beide.