Er heeft hier echt een wonder plaatsgevonden! Gewoon zomaar spontaan zwanger! In het kort: Voor onze eerste (inmiddels 4) hebben we in totaal 2 jaar geprobeerd plus een jaar vruchtbaarheidsbehandelingen, voor de vierde IUI uiteindelijk succesvol was. Voor nummer 2 hebben we het 2 jaar geprobeerd en zouden we deze maand met IUI gaan beginnen. Dat hoeft dus niet meer. De laatste ronde voor de IUI gewoon spontaan zwanger geworden! Voor ons een enorm wonder. Inmiddels ben ik bijna 7 weken, komende vrijdag de echo om het hartje te bekijken. Ik ben sinds een week extreem moe, echt het idee dat ik vermoeider ben bij het opstaan dan dat ik naar bed ga. De misselijkheid valt mee, hoewel ik elke ochtend met een enorme honger en dorst wakker word. Overdag meer of anders eten en drinken werkt tot nu toe nog niet echt, helaas. Wel regelmatig een gevoel wat nog het meest lijkt op harde buiken. Geen idee of dat nu al kan en het komt ook ineens opzetten als ik gewoon rustig zit.... Helemaal blij natuurlijk, maar toch ook wel mijn twijfels. Ik heb geen idee waar het vandaan komt, maar ergens voel ik dat het met het kindje niet helemaal goed zit. Dat het een aangeboren afwijking heeft of dat het met ed gezondheid niet goed zit oid. Vanaf de positieve test heb ik dat gevoel al en ik raak het niet kwijt. Een gehandicapt kindje is geen angst van mij of ons, dus daar kan het gevoel niet vandaan komen. Ook geen programma's gezien of verhalen gehoord hierover. Het drukt wel behoorlijk mijn stemming moet ik zeggen, Zijn er meer mama's to be die dit gevoel herkennen?
Gefeliciteerd, Ik denk dat omdat je zo graag nog een kindje wil en je al op de mmm had ingesteld aangezien je daar al ervaring mee had, je niet had verwacht dat het nog spontaan kon gebeuren. En dan heb je "opeens" toch een positieve test. Dat is dan even schrikken. Want je verwacht niet dat het ook makkelijk kan gaan.je wil blij zijn maar ergens durf je dat nog niet. Zo voelde dat hier bij de 3e. We hadden verwacht dat dat het net zoals bij de andere 2 langer zou duren voordat ik zwanger werd. Maar het was de 1e ronde meteen raak. Heb echt heel lang aan het idee moeten dat ik en snel zwanger was en dat alles ook echt goed ging. En nu word ze volgende week alweer 1 jaar Ik duim voor een goede echo voor je en dat je dan langzaam erin kunt geloven dat het ok is
Ik ken je angst wel. Ik had hetzelfde 'er moet wel iets mis mee zijn'. Echter, nipt test was goed, 20 weken echo was goed.. dus met het kindje lijkt niks aan de hand. Het is gewoon je eigen angst om je kindje wellicht te verliezen. Ik heb dit met de eerste niet zo gehad..
Dat klinkt heel logisch! Ik hoop dat de eerste echo vrijdag wat duidelijkheid geeft. Nipt willen wij ook laten doen idd. Fijn dat bij jullie alles helemaal goed is!
Toen ik voor het eerste zwanger wilde worden dacht ik, ik zal wel degene zijn waarbij het niet lukt. Wel dus, na ronde twee al. Bij de bevalling dacht ik, dat zal wel niet goed gaan. Wel dus, een gezonde baby. Bij mij zegt mijn gevoel niets. Misschien is het omdat je denkt dat het te mooi is om waar te zijn. Maar dat is het niet, jullie hebben lekker veel geluk! Gefeliciteerd en probeer niet teveel te piekeren!
Ja! Het hartje klopt mooi en ik mag door naar de verloskundige. Mijn gevoel is nog niet verdwenen, maar elk positieve stukje is weer iets!
Fijn , geniet ervan. En blijf positief zorgen maken of alles goed gaat en blijft gaan heeft iedereen wel. Of het nou je eerste zwangerschap is of je 10e.