In mijn hofje waar ik woon komt iedereen die iets nieuws koopt van meubels, en als het nog mooi is eerst naar mij of ik nog belang heb.. ook van mijn buurvrouwtje krijg ik veel kleding van haar jongste dochter...ik mag me gelukkig prijzen!!! mede vandaar mijn nickname...
Niet echt een vreemde. Maar mijn leraar heeft mijn reis met school naar Engeland betaald. Ben hem er tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor.
Nou als ik heel lang terug ga in de tijd. Ik was een jaar of drie en besloot met een vriendinnetje te gaan pootjebaden en dat deden we. We zaten met de voetjes in het water aan de waterkant. (en dan ook echt diep water) Ik herinner me dat er een man voorbij kwam op een brommer. Die man begon zo ongelooflijk tegen ons te schreeuwen van kwaadheid dat ik het nooit ben vergeten. Toen snapte ik het niet, maar nu ben ik die man dankbaar. Door zijn reactie heb ik er nooit weer aangedacht om als kind bij een sloot te gaan staan. Was hij niet voorbij gekomen, had hij niet de moeite genomen ons daar weg te halen...........dan had ik hier misschien niet meer achter mijn laptopje gezeten
Alweer een jaar of 10 geleden, ben ik giga op mijn b*k gegaan met de fiets. Heel min hoofd onder het bloed. Er stopte direct een kerel, zette mij in de auto en raapte mijn tas bij elkaar. Lag natuurlijk ooooveral! Tampons rolde over straat, schaamde me kapot, die vent raapte alles op. Hij heeft mijn fiets aan de kant gezet, met me naar de dokter gereden en mij daar afgezet. Heel lief. Geen flauw idee wie die man was.
In Australië kregen we autopech. Nu ben je daar als weggebruiker verplicht te helpen (want het kan uren/dagen duren voor er weer iemand langskomt) maar degene die ons hielp regelde een sleepwagen, een hotel voor een paar dagen en de bus naar de stad. En we hoefden van de hotel eigenaar ook niks te betalen. Zo lief! Sowieso zijn Australiërs heel vriendelijk!
Ik ben een keer door een fietser omver gereden, zat zelf ook op de fiets. Heel mn fiets was kapot en ik zat onder de schrammen. Was een jaar of 14, die man ongeveer 50. Hij keek me aan (mn fiets was dubbel geklapt dus kon geen kant op) wat doet ie? Fietst gewoon door! Tot zover de niet aardige meneer. Toen kwam er een man uit een huis gelopen die het had gezien, ik in tranen. Mede van de schrik. Vroeg ie waar ik woonde, nouja dat was zo'n 20km verderop. Toen heet ie mn fiets in zn auto gedaan en mij thuis gebracht. Echt totaal geen idee wie het is (het grappige, nu 12 jaar later woon ik naast die straat. Dus mn redder zal waarschijnlijk om de hoek wonen)
Ik bedenk me net de taxi-chauffeur die me afzette op mijn oude werk. Ik was opgehaald en had mijn fiets laten staan, maar die had ik de volgende ochtend weer nodig. Het was inmiddels 1 uur 's nachts en mijn oude werk zat ver buiten het centrum, in een soort bosachtig gebied waar weinig mensen komen, echt zo'n Peter R. de Vries locatie. Die taxichauffeur zette me af, ik had al betaald en toen bedacht hij zich dat hij eigenlijk niet wilde dat ik alleen naar huis zou fietsen. Hij heeft mijn fiets ingeladen en me helemaal thuis gebracht, gratis en voor niets. Echt superlief!
Leuk onderwerp! Ik ben drie keer gratis door een taxi-chauffeur naar huis gebracht, een aantal keer is de tram voor mij tegengehouden en vandaag nog lieten twee vrouwen mij voorgaan bij de dagwinkel in de buurt omdat mijn kinderen om de hoek thuis lagen te slapen (allebei ziekerig dus liever rustig thuis, man in buitenland dus die kon niet helpen en had een paar boodschapjes nodig). Verder een aantal keer geholpen bij vallen en opstaan, en toen ik zwanger was en daarna twee baby's/peuters bij me had, stopten en stoppen alle auto's voor me i.p.v. nog snel gas te geven en staan mensen nog steeds graag voor me op in de tram (niet dat ik daar nog gebruik van maak ). Ik weet niet wat het alleraardigste is geweest. Maar wel dat er een hoop aardige mensen rondlopen .
Ik ben een paar jaar geleden aangereden op de fiets. Heel lelijk op mn hoofd terecht gekomen. Een mevrouw die daar woonde zag t gebeuren, heeft mij naar de huisarts gebracht, en daarna naar huis en is later zelfs mijn fiets nog komen brengen! Super lief! Ben na ik hersteld was nog terug gegaan om haar te bedanken.
Toen ik zwanger was van de oudste kreeg ik een ongeluk op de snelweg Ik reed over een verloren vrachtwagen band heen die over de weg slingerde en die kwam onder mijn auto Er begonnen allemaal lichtjes te branden en ik kon gelukkig nog op de vluchtstrook komen De vrouw die achter mij reed stopte en een vrachtwagen chauffeur ook Ik was 30 weken zwanger en had een behoorlijke buik Zij waren erg bezorgd toen ze mij zo zagen Mijn telefoon was bijna leeg en zij hebben alles voor mij geregeld qua politie en sleepwagen
Wat een mooie verhalen. Vind het zelf ook belangrijk om dingen voor anderen te doen. Ben er van overtuigd dat het je karma helpt. Het laatste wat mij is overkomen is dat we een loting hadden op een clubdag waarbij hele leuke Disney prijzen te winnen vielen. Mijn oudste dochter was helemaal in haar nopjes met de gewonnen prijzen, mijn dochter was nog iets te jong voor die prijsjes. Komt er aan het einde een vrouw naar me toen met zo'n mooie Disney vloerpuzzel die ze aan mijn jongste dochtertje geeft. "Heeft zij ook wat" Vond dat zo lief... Kon nog net dank je stamelen en toen was ze alweer weg. Zoiets kan echt mijn hele dag goedmaken. (en mijn jongste dochters dag was zeker gemaakt, mijn oudste wat minder want die was natuurlijk meteen jaloers...zucht)
Vorig jaar toen mijn dochtertje 6 weken te vroeg met een spoedkeizersnede werd gehaald heb ik heel veel lieve kaartjes gehad, van mensen die ik nog geen eens kon (of heel vaag kon) Mijn dochter heeft bijna een maand in het ziekenhuis gelegen en ik ging dan 3 keer per dag naar het ziekenhuis om borstvoeding te geven, maar omdat ik niet altijd vervoer had, boden die mensen aan om mij naar het ziekenhuis te brengen als ik geen vervoer had. Dat vond ik zo lief en krijg als ik die kaartjes weer lees een brok in mijn keel.......
Toen ik een jaar of 11 zat mocht ik in de trein naar mijn zus. De trein deed er een uur over, maar het was een boemel en ik hoefde niet over te stappen. Halvewege was ik mijn kaartje kwijt en raakte ik in paniek. Iedereen verzamelde een paar gulden zodat ik alsnog een kaartje kon betalen. Even later vond ik het kaartje in de mauw van mijn jas. Ik voel nog steeds die paniek.
Vorig jaar bij het afscheid nemen van Sinterklaas. Mijn dochter is nogal onder de indruk van die statige man en zodra Sint in de buurt durfde komen dook zij telkens papa's nek in. We zijn toen maar even uit de drukte een stukje de AH binnen gelopen en toen kwam er een vrouwtje die daar werkte naar ons toe en vroeg of zij ook de disney figuren leuk vond en welke ze dan nog moest (die van Mickey, die buigbare) Dus wij noemde er 4 op die ze nog moest (tja zo vaak komen we niet bij appie) En ze stiefelt weer weg. Dus ik denk nou misschien gaat ze even kijken of er een van die nog zijn? Komt ze terug met alle 4! En tot onze verbazing mocht Wendy ze nog alle 4 hebben ook Ik had zo'n brok in mijn keel dat ik er nog net dankjewel uit kon persen (ik was al emo door dat Sint gedoe en dan ook dit er nog eens bij ) Als dat onze dag al niet goed maakte dan daarna Sinterklaas wel die even heel speciaal alleen voor Wendy naar haar toe kwam en vroeg of ze al pepernootjes gehad had. Dat had ze niet want piet was ook een beetje eng. Dus sinterklaas sommeerde een piet met noten te komen en nam de zak over en sperde hem helemaal open en hield hem bij Wendy voor. Voor snoep kon ze haar neus eigenlijk ook niet laten zien maar op aandringen van papa dan toch maar. Ze mocht van Sint een hele graai eruit halen maar ze pakte er maar 1tje en die was voor Papa. En op aandringen nog eentje en die was voor mij. En toen heeft Sint nog maar een graai gedaan en die heeft ze aangenomen voor zichzelf. Daarna bleek sint toch niet zo eng en heeft ze hem nog een hand gegeven! En ik heb 20 foto's gemaakt
Ik word helemaal een beetje emo van dit topic . Heerlijk om te lezen hoe mensen toch voor elkaar in de bres springen! Ik heb ook een 'taxi-verhaal'. Het was ooit eens laat en er reden geen bussen en treinen meer naar de plaats waar ik moest zijn. Dus ik nam een taxi. Beetje naïef, maar met de schamele rotcent die ik bij me had, dacht ik wel thuis te kunnen komen . Tot ik me ergens in de middle of nowhere realiseerde dat mijn tax op de meter bijna bereikt was. Dus ik zei tegen die meneer ( een buitenlandse taxi-chauffeur ):'Ehm... U mag me hier wel afzetten'. Die man was stomverbaasd... Waarom wilde ik er middenin niemandsland ( zo'n doodstille provinciale weg tussen de weilanden ) nou uit? Dus ik stamelde dat ik geen geld genoeg meer had om thuis te te komen. Toen heeft hij me helemaal thuisgebracht en me nog geen twee tientjes af laten rekenen. Hij vond het belachelijk om me er uit te zetten op zo'n gevaarlijke plek en zag me liever veilig thuis .
Toen ik op de peuterspeelzaal zat ben ik daar weggelopen (toen hadden we nog geen omhoogstaande deurklinken ). Als 2-jarig meisje, een hele kilometer richting huis gelopen. Er was een man in z'n voortuin aan het werk, die het (uiteraard) niet vond kloppen dat zo'n jong kind alleen over straat liep.. Hij heeft me gevraagd waar ik woonde, me op z'n nek gezet en me thuis gebracht.. Was maar goed dat hij er was, want vlak voor ik thuis zou komen had ik een drukke weg over moeten steken.. Wat er allemaal wel niet had kunnen gebeuren.. En verder.. Toen ik nog ontzettend slecht zat met geld zocht ik altijd kleertjes op marktplaats, en als ik dan iets kocht van iemand vroeg ik of ze misschien nog kleertjes hadden die ze niet op marktplaats hadden gezet, maar die ze wel wilden verkopen tegen een lage prijs. Ik zei er altijd bij dat een gaatje of vlekje niet uitmaakte.. Heb toen van een mevrouw een hele doos vol broekjes, shirtjes en sokjes gekregen, helemaal voor niets.. Zo ontzettend lief!
Ik moest na lange tijd weer met de metro. Kwam daar aan en zag dat de lift en de roltrap het niet deden. Stond ik daar met mn kinderwagen voor een hele lange trap. Raakte een beetje inaniek omdat ik een afspraak had. Kwam er een onbekende jongen naar metoe, of hij de kinderwagen even naar boven moest brengen. Super lief!
Mijn boodschappen betaald! Ik was in Belgie en kon niet pinnen daar in winkel. Toen heeft een jongeman mijn boodschappen betaald! ik heb hem hartelijk bedankt!
Onze jongste is dan niet te vroeg geboren, en gelukkig ook geen nare dingen gehad, maar wij hebben ook zooooveel kaartjes gehad van mensen die ik niet eens kon! Heel bijzonder, echt iedereen uit onze wijk heeft een kaartje verstuurd. Zo lief!!