Nou echt heel naar voor je in ieder geval . Gelukkig kan je het nu naast je neerleggen, maar kan me voorstellen dat het in je tienerjaren moeilijk was.
Dat een film helemaal opnieuw geacteerd moest worden als je een videoband afspeelde. Dus ik vond dat altijd zielig voor de acteurs en een beetje dom dat ze steeds dezelfde 'fouten' maakten
Als ik naar oude zwart - wit films op tv zag, dacht ik altijd dat vroeger ook alles zwart wit was geen kleur
Ik dacht altijd dat mijn ouders nooit kind waren geweest maar altijd al gewoon volwassen waren. Niet alleen mijn ouders, maar dat dacht ik dus van alle volwassenen Vond t maar een gek idee dat hun ook klein en jong waren geweest ooit
Dat onweer de maas niet kon oversteken. Door het verdampen van Water kon het niet over de maas en kwam het terug. Oma zei dat altijd. Inmiddels weet ik wel dat het dan gewoon een nieuwe bui is.
Jaaaa, dat dacht ik ook!! En nog steeds. Als ik denk aan hoe iets vroeger gegaan is, bijv de oorlog dan "zie" ik dat in zwart wit in mn hoofd.
Naast een staan soms van die ijzeren potjes met gaatjes erin. Achteraf gezien om losse bloemen in te steken. Ik was er vroeger van overtuigd dat het luchtgaatjes waren zodat diegene die daar begraven lag nog wel kon ademen En soms lag er een stuk afgebroken grafsteen (zo'n plaat op de grond) of een plaat die iets verschoven was. En dat kwam doordat diegene die daar lag wilde ontsnappen....