Dat de hulk bij ons in de sloot zat, maakte mijn oudere zussen me wijs. Ze hadden op een gegeven moment zelfs een stok met groene handschoen op in de sloot geprikt, zodat het leek dat hij er uit kwam kruipen. Doodsbang was ik. Trutten!
Ik was als de dood om te vallen en een tand door m'n lip te krijgen. Want ik dacht dat de tand dan echt dwars door je lip ging naar de buitenkant van je mond. Dat je eten weer heel in elkaar gezet werd in je maag, dus als je een stukje niet op at kon het niet in elkaar gezet worden en bleef het altijd in je maag (bedankt pap) Ik snapte nooit dat mensen op kisten liepen als ik hoorde dat iemand een nieuw paar had gekocht (ik dacht dat ze van die houten fruitkisten aan hun voeten deden)
Wij hadden vroeger van die soort takken struiken met witte bolletjes in de buurt. en mijn zus had mij wijsgemaakt dat dat spinnen eieren waren, ik was altijd doodsbang dat die spinnen zouden uitkomen als ik daar langs moest lopen. heb dat nog heel lang geloofd.
Ik ben niet gelovig opgevoed.. maar hoorde om mij heen wel vaak het woordje God. En ik begreep lange tijd niet echt waarom mensen een Grot nou zo belangrijk vonden. En waarom ze daarvoor gingen bidden enzo.
Niet echt een hele leuke: maar ik geloofde mijn broer oprecht als hij vroeger zei dat onze vader altijd heel erg moe was omdat hij hard had gewerkt, en daarom halfdood (tussen de lege flessen) op de bank hing als we uit school kwamen. Oja: de blaadjes en eikels e.d. vallen in de herfst niet zomaar van de bomen, dat doen de boskaboutertjes, die duwen alles uit de boom naar beneden. En als alle bomen zo goed als kaal zijn, gaan ze een winterslaap houden in hun holletjes.
Ik vond mijn ouders helemaal niet aardig als ze weer eens zeiden dat ik echt niet huilend naar ze toe hoefde te lopen als ik mijn been gebroken had. Ik vond dat zoooooo gemeen . Ik had dan toch pijn en dan wilde ze me niet eens troosten.... Mijn zus heeft het uitgelegd toen ik 14 was. Tot die tijd dat altijd stom gevonden.
Waarom wilden ze je niet troosten dan? Of zeg ik iets stoms? Edit: ooooh, het gaat om het “lopen” zeker?
Yeps.... hoe kan ik lopen met een gebroken been, whahahahaha. Maar ow wat vond ik mijn ouders stom. En @tuc hier draaien we altijd het schroefje vast, zodat de beentjes er juist niet afvallen...
Mijn moeder zei vroeger altijd, als ik aan het zeuren was om iets... ga huilen dan krijg je een duikboot. Hele lange tijd niet begrepen.. Ook als ik vroeg wat we zouden eten die dag, gaf ze steevas het antwoord luchtkoekjes.. nou die koekjes heb ik mooi nooit kunnen proeven, beetje lullig
Dat mijn moeder 1 borst had met chocolademelk en 1 borst met melk. Dat ze gewoon konden wensen dat mijn broer een jongen werd en ik een meisje. Dat je van koffie groen haar krijgt als je het drinkt als kind. Vanalles!
Ik had mezelf wijsgemaakt toen ik een jaar of 12/13 was dat als je volwassen bent dan heb je alles goed voor elkaar (huisje boompje beestje zeg maar..) en dan weet je alles en weet je precies waar je mee bezig bent. Nou,ik lach mezelf nog steeds uit 41 jaar...
Ik heb heel lang geloofd dat onweer was dat de wolken echt tegen elkaar botsten. En heeeeel lang geloofd dat ze in de gevangenis echt zo'n gestreept pak droegen. Haha.
Dat huilen als je iets graag wilt niet helpt Bij ons was het altijd: ga maar huilen, dan krijg je een blokkendoos/zeilboot. Maar dat was natuurlijk sarcastisch bedoeld. En net zoals je die zeilboot niet krijgt als je erom gaat huilen, krijg je ook niet dat snoepje/koekje/whatever.
Het domste vond ik toch wel dat ik als ik stout was dat ik naar hel zou gaan en eeuwig zou branden. Ik geloofde daar heilig in en was doodsbenauwd, omdat ik best wel een boefje was. Waarom ze het nodig vonden om dat vanaf de kleuterklas al zeer kleurrijk te vertellen inclusief enge tekeningen met vlammen en duivels, verbaast mij nog steeds. Oh en dat punica (merk van een sapje uit mijn jeugd) gemaakt was van urine . Mijn zus heeft mij dat wijsgemaakt.