MrsNuke, vreselijk...ik wil je heel veel sterkte wensen, hopelijk vinden ze snel wat het is en kun je er medicatie tegen krijgen... Als meisje van 7 toen mijn mama opeens heel erg ziek werd... En toen ik in Oostenrijk tijdens een bergwandeling over besneeuwde bergtoppen opeens uitgleed en aan de rand van een gletsjer hing met een dal van minstens twintig meter onder mijn voeten, terwijl ik net 7 weken zwanger was... En ik was vroeger heel bang voor Robocop
Bijna verkracht worden! Ik was (denk ik) 16 jaar oud en we hadden op school een soort concert. Ik deed hieraan mee en moest de laatste bus naar huis nemen. Ik liep over het fietspad (helaas door een bos door) naar het station en iemand fietste mij voorbij.....ik kreeg een akelig voorgevoel en keek achterom.....de man was gestopt met fietsen en stond stil, mij aankijkend.....Ik liep wat sneller door omdat ik het niet vertrouwde.....Keek nog een keer achterom en zag dat hij terug fietste, richting mij. Ik begon te rennen en rende letterlijk de longen uit mijn lijf, stak het bos door en rende een woonwijk in en verstopte me in een tuin.....hij fietste heel langzaam de straat door en kwam ook nog terug (ik was echt heel bang en was zo boos op mezelf dat ik niet had aangebeld) ik bleef nog ong. 10 minuten in de tuin schuilen en ben toen alsnog naar het station gegaan.
Woon in Enschede, en was een jaar of 10 11 begon de vuurwerkramp. Weet nog goed dat de Grolsch fabriek op ontploffen stond, heb doodsangsten uitgestaan. Daarna 3 dagen moeten wachten op bericht, kregen we te horen dat ons klasgenoodje en haar broertje waren omgekomen! Verder heb ik last van paniek aanvallen, dus ben bijna elke dag wel bang ''voor niks''. Meer bang voor de angst, angst met angst bestrijden. Hopelijk ben ik daar snel vanaf!!
Een gijzeling op mijn werk. Een patiënt had mij en wat collega's gegijzeld. Arrestatieteam moest er aan te pas komen... Dt was heftig!
toen mijn zoontje van de trap viel en zijn tandje eruit moest en dat ik nu al potverdorie 7 maanden werkloos ben terwijl ik me suf solliciteer.
Dat mijn moeder en ik mijn zoontje aan het reanimeren waren na een aanval.. hij deed niks meer, zag al helemaal grauw! Nu ligt ie lekker boven te slapen
Dit! Telefoontje krijgen van Hopmarjanneke, dat je vader op de IC ligt! En op mn 16e te horen dat mn beste maatje een dodelijk ongeval gehad heeft. Lettelijk door mn knieen gezakt en gescheeuwd! Waarom moest mijn maatje verongelukken. Nu 7 jaar later vind ik nog steeds erg moeilijk.
Gadver,daar heb ik momenteel dus ook echt veel last van Hoop zo dat ik er eens vanaf kom!!Het enigste wat helpt als ik het heb is boodschappen doen of in ieder geval uit huis zijn en iets doen.
wat een heftige dingen allemaal. Ik heb iets van toen ik nog klein was, denk een jaar of 8. Als we van school kwamen moesten we altijd 2 stukken weg oversteken (eerst het ene gedeelte, dan had je een stuk waar je kon staan en dan nog een stuk weg). Mijn moeder liep altijd met me mee, maar nu was er een oppas en die was al helemaal overgestoken. Ik was met een vriendinnetje die bij me mocht komen spelen. Het was heel raar, het stoplicht voor voetgangers werd groen, ik keek dan altijd nog een keer (eerste stuk waren we al overgestoken, stonden nu te wachten voor het 2e stuk, kwam alleen verkeerd van rechts) en er kwam dus niks aan, stoplicht voor auto's was best wel ver weg van dat oversteekstuk. We willen oversteken, nouja, ik begon met de eerste stappen te zetten en liep dus al, toen ik ineens allemaal hard geschreeuw hoorde van mensen en ook mijn vriendinnetje en toen een heel hard geluid van een hard remmende auto, echt gierende banden, ik keek opzij en kon nog achteruit lopen..het scheelde niet veel,maar er was dus een zwart busje weet ik nog, die dus veel en veel te hard reed en die flink door het rood gereden heeft..Ik zie die man in die bus ook nog zitten met grote ogen, handen strak aan het stuur..mijn vriendinnetje en ik moesten ook erg huilen, ik durfde dus niet meer over te steken, de oppas is toen eraan gekomen..dat was dus echt heel eng..vooral ook dat geschreeuw, hard piepende remmen, die auto die zoooo dichtbij kwam (busje). ook een keertje toen mijn ouders naar een buurtfeest waren, ik was toen 13of 14, we woonden toen ergens anders trouwens, zijn verhuist toen ik 12 was. In een rustig dorp. Ik hoorde dingen altijd snel,we hadden een vrijstaande woning dus geluiden die dichtbij waren, waren van ons. Mijn ouders waren dus weg, mijn zusjes sliepen. Het was rond 22uur. Rond 00.00uur hoorde ik dus de poort. Ik dacht dat het mijn ouders waren. Ik sliep op zolder en kon dan ook naar beneden kijken naar de poort en de tuin. Toen ik keek zag ik wel dat de lamp aan was gegaan, zo´n automatische lamp. Mijn ouders hoorde ik alleen nog niet binnen..ik ben eerst bij mijn zusjes gaan kijken en ben toen naar beneden gegaan, wel eerst hard op de deur gebonkt, lawaai gemaakt. Toen snel een stuk hout uit de kachelhoutbak gepakt en naar de achterdeur gelopen..heb gelukkig niks gezien ofzo maar was wel heel bang, op de een of andere manier kon ik toch naar beneden lopen. Heb mn ouders gevraagd of zij tussendoor even thuis waren geweest maar was dus niet zo..poort stond ook nog open, raar!er was gelukkig niks weg gehaald.
Jeetje wat een verhalen hier. Heftig hoor. Er zijn dinegn die ik liever niet deel, ivm de angst die het nog oproept. Maar wat ik ook heel angstig vond is dat ik geheugenverlies kreeg. Ik herkende de spullenin mijn eigen huis niet meer en vond dat echt heeeeeel angstig. Raakte compleet in paniek! Heel snel zijn mijn medicijnen toen stop gezet, daar kon ik niet tegen.. En die keer dat ik 15 was en op het schoolkoor zat. Er zat daar ook een jongen op die verliefd op mij was. Hij was ook erg depessief en zei mij dat hij zelfmoord ging plegen als ik geen verkering met hem wilde. Op een avond hadden we een optreden en vroeg hij me hem in de gaten te houden want het ging niet goed met hem. En natuurlijk, in de pauze was hij weg! Ik was zooooo bang! Heb de hele omgeving uitgekamt! Uiteindelijk kwam hij gewoon weer aanlopen en zei hij dat hij boven het viaduct had gestaan maar niet durfte te springen. Snel daarna heeft de school hem verboden nog met mij in contact te komen en was het over. Heb ik een flinke klap van gekregen wel, het duurde maaaaanden... Achteraf was het allemaal aandacht en had ik er nooit in mee moeten gaan. Maar toen was het voor mij heel echt!
*brand in mijn huis waarbij ik mijn 3 katten persé wilde redden (is ook gelukt, alleen manlief en ik maar ook de katten hadden een rookvergiftiging. * Midden in politieke rellen in Kenia terecht gekomen. We moesten vluchten van de pistoolschoten. Zijn een supermarkt in gerend uit reflex, zonder na te denken of het hier wel veilig was. zijn toen 14 mensen doodgeschoten.
Een goede vriendin van de familie woonde bij ons in de straat... Op een avond zie ik 2 ambulances staan voor hun huis... Wij dachten dat haar man misschien met hun zoontje van 6 maanden van de trap was gevallen, maar het was nog veel erger. Ze zag ons buiten staan en draafde naar buiten toe. Greep ons beet en schreeuwde daar haar zoontje dood was... Ze had hem in zijn bedje gevonden niet was niet meer aan het ademen... Ze heeft hem gereanimeerd en ondertussen 112 gebeld. Die hebben ook nog gereanimeerd, maar hij was er al niet meer. Wat was dat een nachtmerrie zeg. Toen was ik nog in mijn tienerjaren en nu ben ik zelf moeder en ik denk er nog regelmatig aan terug omdat het als moeder natuurlijk je grootste angst is om je kind te verliezen. Overigens is na onderzoek gebleken dat hij 1 of andere bacterie bij zich droeg die dit had veroorzaakt.
Ik reed op de autoweg naar duitsland (100 km p.u) en ineens zie ik een vrachtwagen vanaf de andere weghelft zo voor me mijn weghelft op schieten en op me af komen! Ik denk dat zijn mijn laatste seconden. Ik week al iets uit naar rechts maar daar zat een berm en met 100 km per uur wil je daar ook niet in komen.. gelukkig ging de vrachtwagen een paar meter voor me naar links en had de chauffeur het zelf ook in de gaten. Toen ik thuis kwam was ik nog steeds helemaal aan het bibberen en m'n hartslag voelde ik in m'n keel
Ik heb bijna 9 jaar geleden een aardig ernstig auto ongeluk gehad. Je zit de auto op je af komen. Je remt, meer er gebeurt gewoon niks. Die paar sec. lijken we uren te duren. En dan bom een doffe knap. In de auto zitten, en om je heen kijken. Geen benul hebben wat er is gebeurt. Het ongeluk op zich is al erg. Maar dan al het gezeur die je er nog bij krijgt. Naar de rechter toe. Vond ik ook erg. Leek wel of ik een crimineel was. Terwijl ik het slachtoffer was. Gelukkig begin van dit jaar eindelijk het hooftstuk kunnen afsluiten. En het boek heel ver achter in de kast gezet.