Ik van hem, dat hij tijdens een werk ongeval ruim 6 meter naar beneden is gevallen en hij met nek kraag binnen werd gereden op de seh. Een goede 2e was dat hij heel de wc, ja alle muren de vloer en de pot onder gespuugd had...iets met bami en zijn vrijgezellen feest. Andersom de geboorte van onze kinderen met name de eerste twee.
Ik denk de laatste bevalling. Dat ik nadien ineens begon te bloeden en de hele ruimte vol stond met verpleging, artsen enz. Ik zakte bijna weg en werd schijnbaar echt lijkbleek. Hij dacht toen echt dat ie me kon gaan verliezen. Is daar ook best van slag van geweest.
Bij ons ook wel bevalling Totaalruptuur, onder de douche moeten poepen. Geplast over hem en vk heen. (Echt in een heel mooi boogje Haha) Ook bij de eerste bevalling, ik lag met dochter op bed, net geboren. Man ziet dat ik druppels bloed verlies, dat werden straaltjes en toen een straal. En ik die heeeel wit werd, tien man aan vpk in de zaal, lag binnen tien minuten op de ok. Mijn moeder vinden, die aan het stikken is. Trauma helikopter erbij, etc. Weken in coma gelegen. Dat was heel heftig. Ook het vinden van haar toen ze overleden was, nog maar net, dat was de eerste en tot nu toe laatste keer dat ik mijn man zo overstuur heb gezien. Een dikke knuffel voor de vrouwen die zonder hun man moeten leven, wat vreselijk verdrietig.
Wat een heftige dingen lees ik. Phff knuffel voor alle mama's doe het nodig hebben! De bevallingen en miskramen staan wel op 1. Bij de eerste had hij zo'n wit hoofd Na de bevalling van de eerste was ik een keer beneden en toen schoot ik in de lach door mijn man en heb toch op de grond geplast en ik denk dat de meeste wel weten hoeveel je na een bevalling kan plassen. Het staan huilen omdat ik het zo erg vond en het eigenlijk onwijs pijn deed aan de hechtingen. Mijn man heeft mij naar boven gestuurd om te douchen en hij heeft het zonder mopperen opgeruimd.
Net even aan mijn man gevraagd. Hij vond het ergste dat ik bij de trap was flauwgevallen. Hij was zich echt kapot geschrokken, lijkbleek was ik toen. Het ergste van mijn kant. Hij was een beetje ziek, maar we zouden samen een skelter ophalen via MP. Mijn man zou de verkoper helpen om het in de auto te zetten, terwijl hij wil uitstappen krijgt hij een enorme hoestbui en scheet zich helemaal onder.. schaamde zich kapot! Uit eindelijk heb ik de verkoper maar even geholpen. Gelukkig lachen we er nu nog wel eens om. Verder vond ik het ook heftig toen hij een hartinfarct had gehad. De klap kwam pas binnen toen hij eenmaal op de afdeling lag aan allemaal toeters en bellen. Het besef dat ik hem kwijt had kunnen raken. Dat heeft echt wel een nasleep gehad, dat hij me echt berichtjes moest sturen als hij ergens aan was gekomen en weer wegreed, ook al was het 800 meter van ons huis vandaan.
dagje vissen/varen terwijl je 7 maanden zwanger bent en mega aandrang te krijgen en geen andere mogelijkheid heb om in je blote kont een touwtrapje af te gaan om in het water te gaan staan poepen, was maar en klein weekje geleden dat ik dat gedaan had en opgelucht was dat je hem niet kon zien maar hij helaas boven kwam drijven. Pff hij weet dus nu wat ik kan produceren.
Door jouw verhaal weet ik dus dat mijn angst om in een drol van iemand anders te staan in een meertje reeel is
Brrr dan drijft die zo langs als jij langsgezwommen komt Btw ik vraag mij nu af of alle drollen blijven drijven, in de wc zakken de meeste toch ook en een enkeling blijft drijven. Sorry voor het onderwerp het kwam zomaar in mij op
Kan je zeggen hij gaat drijven Maar idd. je bent niet blij als je daar staat, en man lief gewoon door vissen en af en toe om kijken van staat je daar nog steeds "ja schat dit duurt wel even"
Ben bang dat als je verstopt zit en dan moet gaan ze drijven, maar ik had nooit eerder in het water gestaan voor een grote boodschap op het toilet heb ik wel gehad dat ik 2 of 3 keer moest spoelen
Mijn vriend heeft een paar jaar geleden al zijn tanden moeten laten trekken voor een kunstgebit. (ik heb erbij gezeten voor mentale ondersteuning) Na de ingreep thuis moest hij medicatie nemen. maar hij kon zijn mond niet opendoen of slikken door de verdoving. Ik heb met een spuitje de medicatie in zijn mond moeten spuiten zodat deze toch op tijd werkte voor de verdoving klaar was. Dit is eigenlijk het heftigste wat wij samen mee hebben gemaakt. Met mijn ex was het de bevalling van mijn eerste. Totaalruptuur en 3 liter bloed verloren. Ik had er bijna niet meer geweest. Maar heel eerlijk ik geloof dat ik daar nog het meest van geschrokken was. Mijn ex niet leek alsof het niet doorkwam bij hem dat het zo erg was dat ik er bijna niet meer was. (hij is ook niet voor niets mijn ex nu)
Buiten de bevallingen, met ruggenprikken, ontlasting laten gaan bij persen en bijna flauwvallen om. Mijn vriend heeft mij door een diep dal zien gaan.. ben herstellende van een burn out. Voor hem was het ook echt geen pretje. Ik bedenk mij nog iets bij het verder lezen in dit topic. Mijn vriend heeft tijdens de zwangerschap van mijn oudste tot 2x toe een klysma bij mij moeten zetten omdat ik obstipatie had. Verder heb ik alleen mijn vriend eens keer flauw zien vallen op wintersport omdat hij te snel ene heuvel op liep.
De punctie tijdens de ICSI behandeling waarbij de verdoving niet werkte. Zijn ontstoken ballen waardoor hij flauwviel thuis na het ongedaan maken van de sterilisatie. De bevalling van de tweeling waarbij ik 3 keer ben geknipt, katheter kreeg zonder verdoving. En ruim 2 liter bloed verloor. Hij viel weer bijna flauw en vindt het nog steeds erger dan ik. Toen ik in elkaar stortte na mijn galblaas operatie omdat ze schijnbaar mijn lever kapot hadden gesneden en ik met spoed geopereerd werd vanwege een inwendige bloeding. De operatie zou een uur duren en dit werden er meer dan 3 maar ze hadden hem niet op de hoogte gehouden. Dus hij dacht echt dat ik dood was, was ik ook wel bijna maar gelukkig goed gekomen. Alle poep en plas en kots avonturen l, daar lachen we alleen maar om.