Mooi: Onze trouwdag Onze kleine uk, nu nog druk spartelend in mijn buik Mijn ouders vertellen dat ze opa en oma worden Verdrietig: Het overlijden van mijn 1e vriend nu 8 jaar geleden Het overlijden van mijn opa in diezelfde week Het overlijden van mijn tante Het overlijden en ziek zijn van mijn schoonmoeder, zal haar kleinkind dus nooit zien Het ziekzijn van de moeder van een vriendin Grapppig: De kampeer vakanties van vroeger De momenten waarop ik merk dat ook mijn hersens zwanger zijn
Verdrietstigte: Mijn lieve lieve moeder ( 60 jaar) die 1 maand geleden is overleden. Gelukkig heeft ze mijn dochter nog mogen meemaken en mijn broer ( 24 jaar oud) die 10 jaar geleden in verongelukt. Bijzonder: Onze dochter is bijna 3 wkn te vroeg geboren ,maar op een heel bijzondere dag , namelijk 30-10-10. Dit is de sterfdag van mijn broer ,maar dan 10 jaar eerder. Het is een moeilijke dag ,maar tevens ook heel bijzonder. Mooiste: de geboorte van onze 2 kids. Spannendste: De 1e 3 dgn die mijn dochter vanaf de geboorte op de IC lag, vechtend voor haar leven, tot we hoorden dat ze gelukkig buiten levengevaar was.
Wow.. ik zit echt even in een rollercoaster van emoties door dit topic. Het 1 zo grappig, het ander zo ontzettend verdrietig! Ik zat even te denken wat ik zou gaan schrijven, toen dacht ik aan de 3 opmerkelijkste telefoontjes die ik heb gehad tijdens mijn werk op een callcenter. De allergekste was met een man die nogal gefrustreerd was om de fouten die het bedrijf bij hem gemaakt had. Het ene moment schreeuwde uit boosheid, het andere moment was hij vrij kalm. Net toen ik dacht dat we eruit zouden komen, begon hij weer te vloeken en zei hij, als het nu niet opgelost wordt spring ik in mijn auto en gooi ik een bom op jullie! Voor ik het wist flapte ik eruit, op welke vestiging meneer? Blijkbaar verwachtte hij die reactie niet want het was even stil. Toen zuchtte hij even en vroeg, hebben jullie meerdere vestigingen dan? Dus ik antwoord ja hoor door heel NL, zegt hij, ach jullie klootzakken zijn niet eens uit te roeien dus.. Uiteindelijk is alles goedgekomen en heeft hij lachend opgehangen. Maar jeetje wat een gesprek was dat zeg. De allergrappigste was op een tijdelijk project, er was een actie tussen een energiebedrijf en een bouwmarkt. Als je klant werd van het engergiebedrijf, kreeg je een pas met tegoed van de bouwmarkt. Opgegeven moment krijg ik een man aan de telefoon die direct aan het begin van het gesprek vroeg of iig niet wil ophangen want volgens hem deden mensen dat altijd bij hem. (ik dacht nog ach wat zielig misschien stottert hij wel oid) Dus ik begin rustig de actie uit te leggen maar de beste man begint steeds zwaarder te ademen.. ik ga onverstoorbaar door met mijn verhaal tot dat hij wel erg 'kortademig' wordt en zegt, wat heb je toch een mooie stem.. Opeens dringt het tot me door dat dit geen aanstaande klant is maar een hijger! Ik schiet omhoog uit mijn stoel en wenk mijn teammanager, die al verbaasd naar mij omkijkt. Terwijl de man gewoon door blijft hijgen, stik ik ondertussen van het lachen en ik laat mijn teammanager even luisteren die gelijk zo kijkt! Nu pies ik zowat in mijn broek van het lachen en zeg tegen mijn teammanager die verschrikt het gesprek weg drukt, haha een echte doe-het-zelf-er! We hebben nog heel wat flauwe grappen hierover gemaakt Het verdrietigste gesprek was met een vrouw op leeftijd die verkeerd had gekozen in het menu en dus eigenlijk bij de afdeling overlijden ed had uit moeten komen. Hevig snikkend vertelde ze dat het contract nog altijd op naam van haar man stond die 6 jaar daarvoor al was overleden. Ze had dit nooit aangepast, want als ze dan post kreeg wat aan haar man gericht was, dan leek het net alsof hij er nog een beetje was. Maar nu had ze een brief gekregen dat dit gewijzigd moest worden en dat het contract op haar naam moest komen. Tranen met tuiten huilde ze, ik vond dit zo zielig dat ik haar niet zomaar wilde doorverbinden. Ik heb dus een tijdje met haar zitten praten. Het was vrij rustig op de afdeling dus meerdere collega's hoorden mij praten en ik kreeg al wat vragende blikken mijn kant op. Ik heb nog nooit mijn gesprekstijd zo verkloot als toen. (gesprek moet in x-aantal sec. afgerond zijn) Maar het was wel het meest bijzondere gesprek wat ik ooit heb gehad. Toen ze eenmaal rustig was heb ik haar doorverbonden naar de juiste afdeling. Later hoorde ik van mijn collega die het gesprek had overgenomen, dat de mevrouw had gezegd dat ze alleen bereid was om het contract over te zetten omdat ze zo'n alleraardigst meisje aan de telefoon had gehad. Ik dus. Hoewel mevrouw natuurlijk niet echt een andere keus had, was ik stiekem best een beetje trots op mezelf hoe ik gehandeld heb.