maar wanneer zorgt er nou eens iemand voor mij? Ik weet ook wel dat er ergere dingen zijn in het leven, maar ik ben vandaag het zo beu om maar altijd te zorgen en er weinig voor terug te krijgen. Ik wil niet teveel uitweiden, maar dit trek ik dus gewoon even niet meer! Ik stop er dus mee, ze zoeken het allemaal maar uit. Ik zorg voor mijn gezin en verder niet!
Dat is ook gewoon je goed recht hé... Aangeven ik ben nu niet in staat om vooor meer mensen te zorgen als voor mezelf en mijn kinderen.. punt. Nee is ook een antwoord en ik red het even niet ook !
Ietsje anders, ik had eens zo'n situatie op mijn werk dat er van alles tegenzat. Ik zat er toen na een hele ochtend alles regelen en ervoor zorgen dat alles liep (ook veel dingen die niet tot mijn opgaven behoren) behoorlijk doorheen. Ik weet niet waarom maar ik flapte het eruit tegenover een patiënt. Hij zei "waarom denk je dat het jou opgave is om iedereen tevreden te houden?" Dus waarom denk je dat het jou opgave is om voor iedereen te zorgen? Dat hoeft echt niet, zorg voor jezelf en je gezin en als er dan nog energie over is kun je ook nog voor anderen zorgen. En dat is 100% ok.
Paar jaar terug ook die omslag gehad en ik kan je zeggen het geeft je veel rust. Heerlijk dat niet iedereen er zomaar vanuit gaat dat je klaarstaat.
Zwaar dat iedereen op je leunt. Je grens aangeven is het beste wat je voor jezelf kunt doen. Goed dat je dit nu ook doet.
Nee kunnen zeggen is een enorme verademing. Ik deel mijn leven in zoals goed is voor mij en mijn gezin. Niet altijd gemakkelijk, maar wel goed. Sterkte!