Mooi om te lezen allemaal... Mijn mooiste moment op de geboorte van Dennis na is m'n eerste ontmoeting met m'n huidige vriend, nu zo'n 6 jaar geleden. We waren al 'mail-vrienden', maar ook echt niet meer dan dat. Toen hij voor z'n werk een keer naar Friesland moest en ik daar nog woonde (hij kwam uit Zeeland) hadden we gewoon een keertje afgesproken, gewoon om elkaar ook eens in het 'echt' te zien. We waren er al achter dat we veel overeenkomsten hadden (o.a. gescheiden in dezelfde periode) en het leek ons gewoon gezellig. Dus, hij kwam een weekendje uitwaaien in Friesland... Het was bloedheet die dag en ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik 'm door de achterdeur zag binnenkomen...bezweet en lachend en hij gooide meteen z'n stropdas af alsof hij thuis was. Het hele weekend was ontzettend gezellig maar er is niets gebeurd. Halverwege de week daarop moesten we toch wel bekennen iets meer voor elkaar te voelen en het weekend erop was hij weer bij me en we hebben elkaar sindsdien nooit weer losgelaten!! Een ander heel mooi, maar ook heel droevig moment was toen mijn vader doodziek op de IC kunstmatig in coma werd gehouden, maar daar langzaamaan weer uit kwam. Ik zat op een avond een tijdje alleen met 'm en hield z'n hand vast en praatte tegen 'm. Opeens, terwijl hij nog helemaal geen tekenen had gegeven dat ie iets hoorde of merkte dat we er waren, kneep hij heel duidelijk in mijn hand... Ik zat even vastgeplakt op m'n stoel en mijn hart ging ineens tekeer!! Een paar dagen daarna is hij uit z'n coma gekomen en hebben we nog 3 'mooie' weken met hem gehad voordat hij overleed. Dat moment staat me zo helder voor de geest en is me zo dierbaar... alsof je ineens een warme golf van hoop door je voelt stromen, heel apart.
Wat een mooie momenten lees je hier.. en leuk topic ook! Ik heb ook ontzettend veel mooie momenten, maar deze schoot mij direct te binnen: Ik had zelf altijd de droom om ooit eens met een paard langs het strand te galopperen.. nu had ik al jaren geen paard meer gezien, en een vriend van mij nam mee naar 1 van de eilanden én hij zorgde ervoor dat die droom mocht uitkomen. Dat voelde echt geweldig en vrij, de open zee, en de duinen, een zonnetje..het gespetter van de hoeven in het zand en langs de rand van het water, dat was echt een fantastisch moment voor mezelf
toch tijdens de geboorte van onze oudste dochter, het moment dat mijn man vader werd, haar in zijn armen had zooooo trots en zo vol van liefde
Onze eerste vakantie als gezinnetje en dat Jayden lekker tussen ons in op bed lag te keten en ons kusjes gaf tijdens het wakker worden
Er zijn zoveel mooie momenten! Maar één van die mooie momenten was toch wel, dat onze zoon voor het eerst zijn zusje zag in het ziekenhuis. Hij had zijn lievelingsknuffel vast en stond bij het wiegje. Hij keek naar haar, toen naar zijn knuffel en legde zo z'n knuffel bij haar in het wiegje. "Voor de baby" zei hij erbij....*zucht*
De mijne is er één met een verhaal (sorry) Mijn man is al eens getrouwd geweest en zijn vrouw is helaas veel te vroeg gestorven. Na haar overlijden heeft hij veel contact gehouden met haar ouders en at daar minstens 1 keer per week. Na 4,5 jaar leerde hij mij kennen en al snel werd het serieus tussen ons. Uiteraard was dit erg moeilijk voor zijn schoonouders, maar dat hebben ze aan mij nooit laten merken. Ze zijn altijd erg lief tegen me geweest en hebben altijd hun deur open gehouden. Ik vond het altijd erg moeilijk, omdat ik me zo kon voorstellen hoe zwaar het voor hen moest zijn om mij op hun dochters plek te zien... Toen we trouwden hebben we ze uitgenodigd, maar meer om te laten weten dat ze welkom waren als ze zouden willen. Dat vonden ze echter te confronterend (logisch), maar de uitnodiging betekende al wel voor ze. Toen ik zo'n 4 maanden later zwanger bleek, vonden we het wel spannend ze dat te vertellen, maar eigenlijk vonden ze het alleen maar leuk. Vanaf toen is mijn relatie met hen ook steeds makkelijker geworden. Toen de kleine kwam, waren ze meteen gek met hem en dat werd steeds meer en meer. En nu dan mijn mooiste moment: toen we op een gegeven moment weer eens op visite waren geweest, hadden we de foto's gemaild met als afzender Sil en die mail begonnen we met "Lieve opa en oma" na veel twijfelen of we daarmee niet te voortvarend of brutaal zouden zijn. 2 dagen later lag er een kaartje (winnie de poeh) in de bus voor Sil, met daarop allemaal x-jes en tenslotte "Dikke kus van opa en oma" Nu ik het zo schrijf klinkt het een beetje suf, maar het raakte me echt enorm dat zij mijn zoons bonus-opa en -oma (willen) zijn. Vind dat zo ontzettend mooi. Zeker omdat ze nooit door een bloedband die relatie zullen hebben...
Een van mijn mooiste momenten was in Nepal.... we deden daar een trekking door de Himalaya maar ik werd tijdens deze trekking zieker en zieker...god, wat kan het dan opeens zwaar zijn, lopen door de bergen.. Uiteindelijk s avonds dood en doodziek aangekomen in een berghutje, waar ik meteen rillend in mijn bedje gedoken ben *leeslank* De volgende ochtend nog steeds doodziek, maar probeerde toch voorzichtig op te staan. Ik deed de gordijnen een klein stukje open om naar buiten te kijken, en wat zag ik daar? Door de mist kwam de zon langzaam op, en recht voor mijn neus verscheen langzaam de top van de Annapurna!! Puur geluk ervaarde ik, en dat terwijl ik zo ziek was!!! (de Annapurna is een van de hoogste toppen van de Himalaya, dus van de wereld)
Hmm ik moet er even over nadenken, zijn zoveel mooie dingen. Maar ik moet wel ondertussen een traantje wegpinken door jullie verhalen, wat prachtig allemaal!
mooiste moment eigenlijk elke avond als iedereen thuis is en aan tafel zit te eten, paar week geleden, haalde ging mijn dochter bij opa en oma slapen en wij samen op 1 motor weg, even ouderwets met zn 2 rijden (en volgas) heb bijna de hele rit zitten huilen, zo heerlijk voelde dat.
Een mooi moment in mijn leven was tevens heel droevig. Mijn oma lag op haar sterfdag en ondanks dat er heel warmte tussen ons was zijn we nooit knuffelig geweest. Maar ik liep langs haar slaapkamer en kreeg het gevoel dat ik haar moest zoenen. Ik had haar al heel lang een zoen willen geven maar had het nog niet gedaan. Ze sliep en ben er naar toe gegaan en heb haar gekust toen deed ze haar ogen open en zag in haar blik dat ze blij en trots was dat ik het had gedaan. Ze kon toen helaas al niet meer praten. De volgende dag is ze gestorven. En ik smelt al de kinderen van mijn zusje tegen mij zeggen dat ik ook een beetje hun moeder ben. Omdat ik ongewild kinderloos ben is dat extra fijn om te horen.
Helemaal niet suf hoor, heel mooi verhaal! Zit weer met tranen in m'n ogen . Lijkt me zo lastig voor hun, maar wel erg mooi dat ze nu toch een soort opa en oma kunnen zijn.
Kippenvel hier, door al die mooie en ontroerende verhalen. Hier zoveel mooie momenten... Zondagochtend met zijn drietjes in het grote bed, Kenji met zijn knuffel in zijn handje geklemd, op het kloppend dat mama 'daar' moet liggen en papa 'daar'. Of papa en Kenji die samen aan het stoeien en spelen zijn, een golf van geluk stroomt dan door me heen.
Hier niet een specifiek mooi moment, maar elk moment dat onze dochters zo lief samen spelen en kletsen (zoals in het filmpje in mijn onderschrift), dan snel ik helemaal. En 's nachts als Lisa wakker wordt, wat wil drinken en vervolgens even lekker bij me wil liggen, zo heerlijk dat lieve kleine mensje met die kroelende handjes tegen me aan. Als ik haar dan in bed wil leggen, maar zij nog even bij me wil liggen, klampt ze zich helemaal aan me vast, zo schattig. Ik koester deze momenten nog even omdat ik weet dat dit ook weer overgaat, ook al moet ik er soms 5 keer per nacht uit
Mooi!! Ik heb ook zown soort verhaal (sorry voor het lange verhaal, maar anders snappen jullie het mooie moment niet). Ons zoontje is vernoemd naar een nichtje van mn vriend. Zijn oom en tante hebben in een jaar tijd hun enige 2 kinderen verloren. Ze waren beide begin 20. Wij zijn de eerste van de neven en nichten die een kindje kregen. Omdat ze dit al heel moeilijk vonden om te horen, en ze er ook bij zeiden we zijn zo blij. Maar het doet ons ook pijn, wij worden nooit opa en oma... Toen hebben we besloten 1 van hun dochters te vernoemen zonder dat iemand dit weet. Wij hebben bij hun in het geboortekaartje een briefje gedaan dat zij hierdoor ook een beetje opa en oma zijn geworden. Ze kwamen bij ons op kraamvisite en ze hebben er eigenlijk geen woord over gesproken (te moeilijk voor ze). Maar bij de eerste blik naar Julan liepen de tranen over hun wangen en toen zei de tante met moeite: Wij vinden het zo fijn en lief van jullie. Dat was voor ons een heel mooi moment!
Mijn zus haar dochtertje is in december 2009 overleden aan een spierziekte. Ik heb het afscheid van me nichtje geregeld ... En ben der heel veel voor ze geweest ...Mijn zus zei dat het allemaal niet hoefde ...maar ik merkte dat ze helemaal op waren.. De maanden daarna waren heel moeilijk voor ze ... En in maart kwam ze in eens spontaan langs om een brief langs te brengen ... Omdat ze geen prater is zei ze heeft ze een brief geschreven ... Ze was al weg toen ik de brief las . Er stond in die brief dat ze niet wist wat ze zonder mij moet ,dat ik haar door de tijd heb meegesleept ,en dat ik een prachtig afscheid voor Jalisa heb regeld .... Aan het eind stond Zus ik hou van je bedankt voor al je steun Dat was zo mooi en ontroerend moment voor mij, dat ik toch nog iets heb kunnen doen in een hele moeilijke tijd... Ik krijg weer tranen in me ogen
Toen mijn man op 18dec 2009 terug kwam van zijn 3e uitzending (afghanistan), het moment dat je elkaar weet ziet na 5 maanden. Elkaar in de armen vliegt en vervolgens zo 10min staat op het vliegveld. En dan de volgende ochtend als je wakker wordt en hij gewoon naast je ligt. X