Het moment waarop ik, tegen alle verwachtingen in, een positieve test in handen had. De gyn had me net ingepland om operatief cystes uit mijn eierstokken en endo te verwijderen. Hij had mij en mijn man net verteld dat we niet meer op de natuurlijke weg zwanger konden worden. In ieder geval niet in die huidige situatie. Ik zou geopereerd moeten worden en daarna hadden we mogelijk een kansje met ivf. Diezelfde maand was ik nog zwanger <3 Het mooiste cadeau ooit!!!
Hier ook het moment dat ik positief testte terwijl wij in de MMM zaten en dus spontaan zwanger zijn geraakt.
Ik heb ook echt zitten huilen toen ik je bericht op hyves kreeg, totaal onverwachts! Ik was zó vreselijk blij voor je! Niet het allermooiste, maar wel iets wat ik me nu herinner; toen ik zwanger bleek op m'n 17e was iedereen ontzettend negatief. M'n ex liet me zitten, iedereen (behalve mijn lieve, geweldige moeder) vond het onverantwoord, vond dat ik 'het' maar weg moest laten halen. Eind augustus vierde m'n oom z'n verjaardag, ik zat er toen helemaal doorheen, was, ondanks de blijheid om m'n zwangerschap die ik zelf wél voelde, depressief en had nergens zin in, en wilde dus ook niet mee naar die verjaardag, ook omdat ik bang was voor de reacties die ik daar zou krijgen. M'n moeder heeft het op die verjaardag wel verteld, mijn oom heeft toen z'n sleutels gepakt, is met z'n auto naar ons gereden (50 kilometer verderop), kwam binnen, heeft me een kus op m'n wang gegeven, en alleen maar 'Gefeliciteerd' gezegd. Dat was de eerste 'Gefeliciteerd' die ik kreeg, zonder een opmerking of iets dergelijks erbij..
Als mijn meisje zegt dat ze van me houd en me lief vind! Paar jaar terug toen het verlossende woord kwam dat de hypotheek rond was... Dit liep al ruim over de datum dat het rond hoorde te zijn en we hadden al 2 keer uitstel gevraagd omdat het zo druk was! En op de laatste dag akkoord!!! En met de gedachte nooit een eengezinswoning te kunnen krijgen(partner eigen bedrijf, erg moeilijk om hypotheek te krijgen)
Elke ochtend weer als ik naast haar ledikantje ga staan en ze om haar heen trappelt met een hele grote lach op haar gezicht.. Of de eerste keer dat ze echt met geluid ging lachen, dat was in bad en het duurde echt wel een minuut of 2. Nou ik heb gehuild van blijdschap zo mooi vond ik het.. Ik ben iemand die geniet van de kleinste dingetjes, maar Mira kan me met alles zo gelukkig maken..
Als ik zie hoe mijn vader geniet van mijn zoon....anders als ie met ons deed. Heel bijzonder om te zien, zo mooi!
ik heb zoveel mooie momenten, maar 1 die me toch echt wel bij is gebleven is vorig jaar november, mijn zoontje kon met 16 maanden (1 okt) lopen en omdat we in engeland wonen en mn moeder in nederland, ziet ze hem niet zo vaak in november kwam ze samen met mijn zus een weekend op bezoek en ik ging ze van het vliegveld halen met mijn zoontje. toen ze door de deur na de douane kwamen, 'rende' mijn zoontje naar mijn moeder toe. ze was helemaal in tranen en ik glom van trots, zo'n mooi moment!
Hihi, jij was een van de eerste die ik het MOEST vertellen <3 Ben zo trots op hoe jij je er doorheen geslagen hebt!! Ik vind het mooi dat we na dat gezeik van die mannen, nog een mooi contact met elkaar over hebben gehouden! Hartje!
Heel veel mooie momenten, maar het meest indrukwekkend (behalve trouwen en de geboorte van onze zoon...) was parachutespringen in Nieuw Zeeland! Ongelofelijk gaaf!!! Ik heb echt genoten! Ik heb gesprongen boven een groot meer, het weer was prachtig, geweldig uitzicht, helemaal perfect! Zou het zo weer over willen doen. Wat een kick
het moment toen de oudste zoon van mijn overleden zus op kraamvisite kwam toen ons manneke net geboren was Hij is 18, grote mond, verkeerde vriendjes, flink aan het puberen....maar hij kwam met een enorme bos bloemen voor mij binnen, deze was hij na zn werk nog in de supermarkt wezen kopen...in de winkel hadden ze gevraagd of deze voor zn vriendinnetje was, het was voor iemand nog veel beter dan een vriendinnetje had hij gezegd hij kuste mij, kuste spontaan mijn vriend en heeft 1000 x gezegd hoe trots hij op me is en stond met tranen in zn ogen naar zn nieuwe neefje te kijken Het was ineens even geen grote stoere puberende brutale jongen meer
Na lag zwoegen mijn hbo diploma uitreiking.. Met mijn vent en prachtige meid trots en toen ij hem in ontvangst nam begon ze kehard mama mama te roepen..
Het aanzoek van m'n man (nu nog vriend). Op zijn knieën naast bed een heel klein doosje op mijn zwangere buik en de woorden.. ik wil voor altijd bij je blijven. Ennn onze eerste kus. Daar denk ik nog vaak aan.. Zucht.. wat zoetsappig eigenlijk
in 2007 zijn wij gestopt met de pil, maar helaas was zwanger raken voor ons niet zo simpel. In 2009 hebben we besloten om niet in de mmm te stappen, maar uit te kijken naar een alternatief waar we ons goed bij voelden... In april 2010 zijn we begonnen met een selectie om pleegouders te worden. Na een (zware) selectie van een half jaar zijn we dan goedgekeurd. We stonden op de lijst voor een kindje van 0-12 maanden oud. Op 24 november komt mijn vriend op mijn werk: Pleegzorg heeft gebeld! Ze stonden op zijn voicemail, maar hij moest nog terugbellen... Samen zijn we het magazijn van de winkel waar ik werk ingegaan om daar te bellen met Pleegzorg. Zo ging het gesprek: Ik: jullie hadden gebeld? pleegz: ja, mevrouw wij wilden iets vragen... we weten dat het eigenlijk niet de afspraak was, maar... ik dacht: oh nee, nu gaan ze zeggen dat ze een kindje hebben van 18 maanden ofzo en dan ik dat echt niet weigeren! pleegz:...kunnen jullie al sneller beschikbaar zijn dan binnen 3 weken? ik: ehm... waarvoor? pleegz: er is een meisje dat een pleeggezin nodig heeft, maar die moet al binnen 4 dagen geplaatst worden. ik: ehm ja dat gaat misschien wel lukken... weet u iets meer over haar? pleegz: alleen dat ze jarig is op 11 november mevrouw ik: welk jaar? pleegz: dit jaar, ze is nog maar 13 dagen oud en ze ligt op de kraamafdeling op jullie warm nest te wachten! oh wat waren wij blij! meteen iedereen opgebeld wat geweldig dat we dan toch zo'n piepklein baby'tje mogen meemaken! ondertussen is dat piepklein baby'tje een lief meisje van bijna 11 maanden en kunnen we nog steeds ons geluk niet op
ik kan echt genieten van de kleine dingen. bv dat jamie vanochtend lekker bij me in bed kwam liggen, helemaal tegen me aan... of Eline die spontaan haar spel stopt, naar me toe kruipt en me een kusje komt geven... of een simpele boswandeling... Alleen met jamie op de fiets naar de stad en daar lekker een friste of chocomelk gaan drinken ik geniet echt van die typische mama momentjes mijn moeder en ik hebben dat nooit gehad. mijn moeder die heeft zelf nooit een echte mama gehad.... die moest alleen maar poetsen, en werken en kreeg regelmatig een pak slaag (beetje assepoester verhaal) dus zij wist niet hoe ze een band met mij moest opbouwen. ik vond het prachtig, dat ze na haar donor nier operatie mij een magneet gaf waarop stond: de beste vriendin dat is je dochter, en de beste dochter dat ben jij! daar moest ik echt van huilen en btw, bij sommige reacties hier moet ik ook stiekum een traantje wegpinken hoor!!
Wat een ontroerende verhalen komen hier voorbij, kippevel. Ik vind het altijd nog bijzonder hoe de kindjes van mijn zusje naar haar kijken. Vol liefde en ontroering. Hoe ze ze troost als ze zijn gevallen. Het is zo 'gewoon' maar toch zo bijzonder.
Eén van de momenten die ik echt koester is het moment dat we besloten dat we een gezinnetje wilden en dat we daarvoor ook getrouwd wilden zijn. Het was een warme zomerdag en we waren naar het strand gefietst. We zaten op de trap een ijsje te eten en te praten over manliefs zus die in verwachting was op dat moment. Ik vond het zo mooi om te zien en had al een maand of twee het gevoel van: dit wil ik ook wel. Op die mooie zomerdag hebben we het er daar aan het strand over gehad en besloten we te gaan trouwen en daarna een gezinnetje te stichten. Na de bruiloft heeft het nog 2 1/2 jaar geduurd en stonden we op de drempel van de mmm toen ik een maand voor mijn kijkoperatie ineens totaal onverwacht een positieve test in mijn handen had! De zondag dat ik eigenlijk ongi had moeten worden waren we in de efteling. De python had storing, dus besloten we daar niet in te gaan. Maandag nog steeds geen ongi, dinsdagochtend eigenlijk om het uit te sluiten een test gedaan die knalpositief werd! Ik heb eerst 10 minuten op de wc zitten huilen en heb toen mijn man wakker gemaakt. Mijn familie woont in Brabant en die zouden we het in het weekend gaan vertellen. Donderdag hielden we het niet meer en zijn we na het werk toch naar Brabant gereden. Daar in één avond eerst bij mijn ouders langs. Daar stonden we voor een gesloten deur. Toen naar mijn zus in hetzelfde dorp, daarna naar mijn broer (da's al een half uur rijden vanaf mijn ouders) en daarna weer terug naar mijn ouders. Die waren er nog niet en na een telefoontje bleken ze bij goede vrienden van ons op kraamvisite te zijn. Daarheen gereden en toen we het vertelden, heeft mijn vader me zeker 10 minuten heel stevig vastgehouden met tranen in zijn ogen. Heel mooi en ontroerend. Sorry voor het lange verhaal, maar dit zijn wel drie van mijn mooiste momenten.