Hoi dames, Ik was 18 toen ik ging samenwonen, 19 toen ik in ondertrouw ging, 20 met trouwen en zwangerschap, 21 moeder geworden en nu 23 jaar en zwanger van de tweede! Ook ik heb heel veel commentaar gehad. maar heb het lekker over mij heen laten komen. Het is mijn leven en mijn keuze! Omdat ik er verder niet bij de opmerkingen nadacht, geen opmerkingen terugplaatste ben ik ook niet geirriteerd geraakt. Bij mij was ook nog het geval dat mijn vriend 30 jaar was toen ik hem leerder kennen, een andere huidkleur en een ander geloof heeft. Nou de commentaar kwam 2x zo hard aan! Groetjes, Monique
Het gaat er ook niet zozeer om dat ik me aantrek dat ik commentaar krijg; ik ben iemand die doet wat ze zelf wil,ookal kijken mensen je raar aan. Ik openede dit topic meer om te begrijpen wat 'die mensen' denken die 18 te jong vinden. Zo zie ik eht van twee kanten begrijp je? Ik ben eht er mee eens dat de ene 18-jarige de andere niet is. Mijn vriendin was zelf 16. Ze woont nog bij haar moeder,haar vriend heeft haar verlaten.Ze heeft geen opleiding gehad en geen baan. Heel simpel gezegt; zij komt er niet zo snel. Ze kan geen baan vinden,geen huis,en wil geen opleiding gaan doen...
Hoi Timiris, We weten allemaal wanneer je er wel of niet klaar voor bent. De een is dit met 18 jaar de ander met 30 jaar. Met mijn verhaal wil ik je alleen maar zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt. Ik denk dat vooral mensen van de oudere stempel toch meer moeite hebben met de jeugd van tegenwoordig. Ze kunnen niets, ze doen niets, hangen de hele dag op straat etc etc. Snap je wat ik bedoel? Zo reageerde mijn oma's en mijn moeder. Ik zou zeggen geniet ervan! Je weet dat jullie het allemaal goed voorelkaar hebben, dus ga er dan lekker voor en geniet ervan! Veel plezier met jullie nieuwe huisje! Groetjes Monique
Ik vind zolang je een verantwoordelijk persoon bent die ervoor denkt te kunnen zorgen dat het helemaal geen probleem moet zijn, als je nu een uitkering had en dacht van laat ik eens een kindje krijgen want dan houd ik die uitkering tenminste vast DAT is verkeerd en zie ik de laatste tijd heel veel en dat irriteert met flink. MAAR zie bij jou helemaal geen probleem zo te horen heb je het goed op orde en is het kindje welkom Ik sprak pas iemand die bewust op haar 16e moeder was geworden (dus niet door de pil ofzo heen nee BEWUST!) ze zei tegen mij dat ze toch wel een uitkering kreeg en als ze dan weer moest gaan werken begon ze wel aan haar tweede, ik vind dat zo'n shittie instelling. Ik denk wel dat bv een goede scholing en werkervaring later erg van pas kunnen komen omdat je anders straks niet meer aan de bak komt omdat je te "dom" bent , maar dit kan je oplossen door een leuke thuis studie op te pakken of te blijven werken of iets dergelijks Geniet van je zwangerschap en iedereen kan het dak erop hoor
Oef moeilijk topic, maar wil ook even reageren. Ik wil als eerste zeggen, petje af zoals je het nu voor elkaar hebt met je vriend, dat kunnen ze niet allemaal zeggen en daar mag je best trots op zijn! Ik vind je ook zeker niet te jong, want anders had je niet alles zo mooi op regel. Ik ben ook van mening dat de ene "tiener" de andere "tiener" niet is, wat volwassenheid betreft. Ik was 19 toen mijn vriend over kinderen begon. ( hij is vier en half jaar ouder dan mij) Maar ik was daar op dat moment nog niet aan toe. Toen ik 20 was, begon het toch te kriebelen, en het duurde ruim een jaar toen ik zwanger werd. Toen ik drie maanden 22 was, is onze mooie meid geboren. Ik heb hier nooit een moment spijt van gehad, maar ben wel blij dat ik naar mezelf had geluisterd op het moment dat ik er nog niet aan toe was. Hierdoor heb ik wel mijn opleiding kunnen afmaken en een diploma extra op zak. ( hartstikke leuk, maar doe er momenteel helemaal niks meer meer ) Wij hadden ook een huisje, allebei een vaste baan, dus verder wel alles op regel. Wel was ik een van de eersten van onze kennissen en dat werd niet altijd begrepen. Maar goed, heb me er niet teveel van aangetrokken. Ik vind wel dat iemand die nog veel jonger is, niet altijd goed kan inschatten wat een kindje mogen krijgen betekend. Ik kende een meisje die was dan 15 toen ze zwanger werd, maar die dacht na de geboorte nog steeds : "lang leve de lol" en die ging dan ook altijd opzoek naar oppas voor die kleine zodat zij gewoon uit kon gaan en doen en laten wat ze voor de komst van de kleine meid ook deed. Dat vind ik dus niet kunnen. Als je op zo'n jonge leeftijd besluit dat je een kindje wilt, dat moet er ook beseft worden dat de eerste prioriteit is, de opvoeding van je kindje. De "kindertijd" is gewoon over, maar dat word op zeer jonge leeftijd vaak vergeten. Maargoed ik zie ook vaak dat mensen ( en dan heb ik het over vrouwen die al ouder zijn in dit geval) expres zwanger worden zodat hun "vriendje" bij hun zou blijven. Persoonlijk vind ik dit dus nog veel erger, dan iemand die jong moeder mag worden, mits de omstandigheden goed zijn ( huisje boompje beestje) Nee wat dat betreft heb ik respect voor tieners die alles goed op een rijtje hebben en alles tot zover mogelijk goed geregeld hebben. In zulke situaties komt het vaak echt wel goed. Dit is ook niet aanvallend bedoeld naar iemand toe, alleen het geen wat ik hier vaak voorbij zie komen.
Precies, Het is zoals het is. Mensen kunnen meiden en jongens die niet gepland zwanger zijn geworden beter steunen dan naar beneden halen. En dames die wel gepland zwanger zijn geworden op jonge leeftijd, prima toch. Mijn moeder was 19 toen ze van mij zwanger werd, en 20 toen ze mij kreeg. Ik heb een geweldige moeder en die heeft het prima gedaan. De ene tiener is natuurlijk de andere niet. Maar in mijn omgeving zie ik wel dat als het ze overkomt, vaak wel erg snel opgroeien. Ik ben blij dat ik wat ouder ben dat ik nu voor het eerst zwanger ben. Ik was er eerder echt niet aan toe.
Ik wil even reageren op smoekie. Ik ben 17, mijn vriend heeft me gedumpt, en nee ook ik heb geen miljoen op mijn bank rekening staan. Ook woon ik nog thuis, omdat een woonruimte in deze regio moeilijk te vinden is. Dus NEE ik heb niet alles voor elkaar. Dat houd voor mij niet in dat ik nog maar een 17 jarig kind ben dat het maar "leuk" vind om een kind te krijgen. Zelf ik, als 17 jarig kind zijnde, kan me wel bedenken dat het niet alleen maar "leuk" is om een kind te krijgen, als je alleen al naar het financiele gezeur gaat kijken, is het al absoluut niet leuk meer. Maar ik ben wel bezig met een baan, hulp en woonruimte etc.. En weet je wat nog wel het allerleukste is? Op je 17e mag je je bijvoorbeeld niet inschrijven bij een woonkrant. Dus de motivatie is er echt wel, alleen ligt de wet en alle regels me tegen. Ik ben in ieder geval druk bezig om alles op poten te zetten voor de kleine. En ik ben van mening dat je als kind beter een moeder kan hebben die haar eigen nier af zou staan voor je, dan een moedder die wel alles op een rijtje heeft en desnoods een echte olifant voor haar kind kan kopen, maar haar kind zou verkopen als het genoeg op zou leveren... Om het maar even heel rot te zeggen... Ik snap op zich de gedachte "17 en zwanger?" wel, maar ik vind het niet eerlijk dat ik als 17 (bijna 18) jarige wordt beoordeeld vanwege domme bimbo's van 17 die geen idee hadden wat ze aan het doen waren, en het idee hadden dat een baby een pop is maar dan schattiger... Ik hoop dat mensen voortaan mij kunnen beoordelen op wie ik ben en de moeite die ik overheb voor mijn kind, in plaats van meteen een sticker met "17-jaar" op mijn hoofd te plakken... Het verbaasd ook heel veel mensen dat JUIST ik zwanger ben, omdat ik niet onder de categorie "17-jarige-sletjes" val, en om heel eerlijk te zijn, ben ik daar heel erg trots op!
Ik was 18 toen ik zwanger werd,oke oke stond niet in de planning. Maar mijn vriend en ik hadden al trouwplannen. En abortus was voor ons echt geen optie! Anyway,toen ik 19 was zijn we getrouwd en 2 maanden later was onze meid er. We hadden nog geen eigen huisje,maar wel had mijn man een vaste baan en spaargeld.(hij was toen 22 jaar) Dus we hebben een paar maandjes bij mijn moeder gewoond,was een hele gezellige tijd vooral omdat ze nu niet meer leeft,dus die kan ik nu samen met mijn man koesteren. Toen onze dochter nog geen 2 maanden was kregen we onze eigen woning. Ook heb ik tussendoor nog ff een opleiding gedaan! En nu...nu zijn we volgende week dinsdag alweer 5 jaar (gelukkig) getrouwd! en de 2e op komst! Ik moet zeggen dat ik het heerlijk vind om een jonge mams te zijn! Wij waren zohiezo niet van die feestbeesten,maar meer huisje boompje beestje type. En ik heb eigenlijk nooit rare opmerkingen erover gehad. Oja 1 keer in de prenatal toen ging ik wat kopen en vroeg de verkoopster of het een cadeautje was. Waarop ik nee zei,toen zag ik wel meteen die mensen naast me in de rij zoeffff naar mijn buik kijken. Er zal vast wel achter mijn rug om gekletst zijn en iedereen schat me zelfs nu nog 16,dus die zullen wel denken...but who cares! Zo te lezen heb jij het ook lekker op orde! Dat maakt het genieten alleen naar makkelijker en leuker!
Hey hey, Ik ben zelf 21 en ook bewust zwanger! Jeeh.. Wat ik van tiener moeders vind? Ja, opzich als je alles op een rijtje heb is er toch nix aan de hand? Je heb een goede relatie, een thuis en inkomen.. Wat andere mensen ervan vinden is toch niet belanrijk!? Ik had zelf ook eerder een kindje gewild, ik was ook 18 toen we gingen samenwonen, maar ja je besluit iets met zijn 2en en niet alleen.. En je ziet vaak genoeg dat er meiden rond lopen van 17, alleen... met de bedoeling; het moet maar... Ik vind dat je voor een kindje kan gaan als je zelf/samen geen kind meer bent! Ben je dan 18, 19 of 20.. als je er aan toe bent merk je dat vanzelf! Ga er lekker van genieten! En laat alle vooral alle goede reacties bij blijven! Veel plezier! Liefs Ikk!
Ik ben zelf iets ouder (25) maar merk in mijn omgeving en dan vooral op mijn werk dat trouwen en"jong" moeder worden niet meer helemaal van deze tijd is. Als mensen horen dat ik al 1 jaar getrouwd ben dan zijn ze altijd verbaasd. Dus dat zal helemaal mooi worden als ik straks vertel dat ik zwanger ben, gelukkig denken mijn vrienden en mensen in mijn omgeving er zeker weten anders over. Hoe vaak er wel niet aan mijn kop gezeurd wordt wannee rwe nou zwanger worden... Dus mensen weten van onze wens... Ik heb zoiets van als je relatie gewoon goed zit is het geen enkel probleem... Je moet gewoon je verantwoordelijkheden kennen. Verder kan het natuurlijk ook jonger dan 18 ofzo als "ongelukje". n tuurlijk is het dan niet de ideale situatie maar als je ergens voor gaat dan moet het ook wel gaan lukken Ik heb ook wel eens zitten denken toen ik wat jonger was, wat als ik nu zwanger ben... Ik denk dat ik het antwoord niet geweten had.
volgens mij ligt het er maar net aan hoe je er zelf mee omgaat... ik ben zelf 22 en heb ook niets dan ontzettend positieve reacties gehad... als je zeker bent van je zaak en zelf weet dat het goed zit, krijg je die reacties volgens mij niet zo. mensen merken dat nl aan je...
Toen wij 19 waren en net samenwoonden, raakte ik door de pil heen zwanger. Ons besluit stond meteen vast...dit kindje is niet gepland, maar 100% welkom. Toen het een paar weken later niet 1 maar 2 bleken te zijn was het dubbel feest. Onze ouders hebben altijd volledig achter ons gestaan en hebben ons geholpen in geval van nood. Natuurlijk waren er ook genoeg mensen die ons te jong vonden, nou die hebben we even een poepje laten ruiken; we zijn nu 26 jaar, 6½ jaar gelukkig getrouwd en ouders van 3 geweldige meiden.
Ik ben zelf 33, maar nu pas sinds 4 jaar stabiel in een relatie, mooi huis e.d. Ik moet toegeven, mijn eerste indruk bij 17 jaar en zwanger: ja, erg jong. Maar dat is mijn eerste indruk! Dan weet ik nog niets over de achtergrond van dit meisje/jongen e.d. Als ik dit verhaal zo lees, dan geloof ik dat dit een hele bewuste keuze is geweest, goed over nagedacht en helemaal klaar voor een kleintje. Dat is wat anders dan wanneer er een 'ongelukje' gebeurd op 17 jaar. Zo zie je maar weer: vooroordeel is in dit geval vanuit mijn kant teheel onterecht. En met mij staat volgens mij iedereen hier volledig achter jullie besluit. Dus ik kan nu alleen nog maar zeggen: heel hartelijk gefeliciteerd, en geniet van jullie zwangerschap! Komt vast en zeker helemaal goed! Super..
ik gaook proberen te reageren, en als het lukt een beetje kort! Ik ben 21 en ben 10dgn na mijn verjaardag uitgerekend dus misschien dan 22! hihi Wij zijn gepland zwanger geraakt! In december wonen we 1 jaar samen in een koophuis {nieuwbouw} mijn vriend is 25 en we zijn inmiddels 6.5jaar samen! De reacties die ik kreeg toen ik vertelde zwanger te zijn waren zowel positief al verontwaardigend. Veel mensen die dit aanzagen komen, maar ook mensen die zeiden; nu al?! Of die vroegen of het gepland was! En JA dat was het! Nu is hetw el zo dat we dachten over een aantal maanden zal het wel eens raak zijn maja dat eht meteen raak was, was voor ons een groot feest! Tja wij hebben het financieel op orde zover ik het belangrijk vind. Ik heb een vaste baan, we hebben een huis, we hebben onze auto's. Mijn vriend heeft op het moment geen vast werk maar werkt al lange tijd voor het uitzendbureau. Ik vond dit eerst een probleem maar besefte later dat ook een baan niet iets is wat altijd zekerheid geeft! Ik bedoel je kunt altijd ontslagen worden! Sinds hij via het uitzendbureau werkt heeft ie nog geen 2wkn thuis gezeten op al die tijd en werkt hij inmiddels bijna 1 jaar voordezelfde opdrachtegever En tja wat is jong? Ik vind het vooral te jong als je thuiswoond en je je mogelijkgheden niet hebt! Daarbij moet je dan praten over een geplande zwangerschap! Ik vind het wel iets waar je over na moet denken! Of je nu 17 of 40 bent! Verder vergeten mensen dat ik wel alles voor een stabiel leven heb! Veel meiden van mijn {onze} leeftijd studeren of hebben gewoonweg de relatie enzo niet! tja dit topic heeft natuurlijk ook een tegenhanger; wat is "te oud" maar goed meiden..... jonge mams... geniet ervan! Je weet zelf het beste of je er wel of niet goed aan gedaan hebt! En als dat zo is; geniet dan! Ben blij! Je wens gaat in vervulling!
hoi meiden, Ook ik ben 21 jaar oud en gepland zwanger van de eerste. Ik ben dus 21 jaar en mij man is 27 jaar oud. Ik leerde mijn man kennen toen ik 15 was en hij dus 21. Ik ben getrouwd op mijn 19e en toen kreeg ik ook de vraag of het een moedje was (alsof dat tegenwoordig nog voorkomt). Wij hadden ook al een hele lange tijd een hele sterke kinderwens en hebben dit uitgesteld of beter gezegd gevoel uitgeschakeld om mij mijn opleiding af te laten maken. Toen dat eenmaal gebeurd was hebben we er uitvoerig over gesproken en besloten dat we nu ons gevoel niet langer de baas konden zijn en ook niet heel veel tegens meer zagen. Ik kan je wel vertellen dat als ik door de pil heen zwanger was geraakt, dan had ik het ook gehouden. dus je hoeft je echt niet te verantwoorden. je hebt je leven voor zover kan op orde en dat telt ook ergens voor. er zijn ook zat oudere mensen die kinderen nemen als redmiddel voor hun huwelijk. Dus je kan je afvragen wie er dan verantwoordelijker is. jij of die oudere. Geniet ervan meid en je steun krijg je toch wel en met zo'n instelling kom je er zelf ook wel. maak je ecgt niet druk. liefs tacsha
Ach mied ik heb er de volste vertrouwen in je hoor. Me schoonzusje was net 17 toen ze zwanger raakte en me broertje 18. tuurlijk was het voor iedereen schrikken ze zaten allebi nog op school en woonden allebei nog bij ouders lief maar ik zal je zeggen ze hebben het gered en hebben nu een tweede kindje zei is nu 19 en me broertje net 20. ze hebben een leuk huisje nu kunnen het samen goed rooien en ze zijn helemaal super voor hun kids. Mijn eerste zwangerschap had ik toen ik 20 was en dat vonden de mensen al jong. nu ben ik 23 en staan de mensen je ook al aan te kijken van wat doe je zo jong zwnager. ik denk gewoon dat het door de maatschappij ligt dat er steeds ouder kinderen krijgen. ik ben nu bijvoorbeeld samen zwanger met een nicht zij is 38 dat vinden ze in de familie allemaal veel gewoner dan dat ik nu zwanger ben. ik zou zeggen laat ze allemaal lekker stikken en geniet lekker van je kindje je huisje en je ventje.
Ik vind gewoon dat de oudere mensen niet moeten zeuren, want zij zijn zelf ook bijna allemaal zo vroeg aan kinderen begonnen. en als jij en jou vriend het samen goed hebben en een sterke relatie hebben, en je bent zelf ook klaar voor een kind (wat bij jou inderdaad het geval is) dan moet je dat doen. Ik wilde ook jong moeder worden, maar bij mij laat de situatie het nog niet toe. Meid geniet allebei van je zwangerschap, en trek je niet teveel aan wat anderen zeggen. Jullie zijn daar aan toe. Gr Scootermuis
hmm jouw verhaal klinkt mij heel erg bekend! ik was 14 dat ik met mijn man verkering kreeg en ook 17 dat ik samen met hem ging wonen en ik was ook 19 toen ik in verwachting raakte eninderdaad het enige dat mensen zien is 19 en zwanger nu ben ik afgelopen september 20 geworden en dan zie je ze nog kijken 20 en dan al zon buik blblabla je ziet de mensen gewoon denken van waar beginnen ze aan! maar ze zien alles er omheen niet we hebben al drie jaar een eigen woning mijn man heeft een vaste baan vanaf zjin 16de we hebben alles goed voor elkaar eigen auto mooie spulletjes en een supre mooie baby kamer en een top relatie! dan denk ik wat maakt leeftijd nou uit wij waren gewoon vroeg toe aan een kindje en wilde dit gewoon heel erg graag! dus wat is hun probleem!?