Momenteel zit ik in de ziektewet vanwege klachten m.b.t postnatale depressie. Herstel is natuurlijk het belangrijkste, ook al voelt dat nog ver weg ook door alles omtrent corona. Maar ik ben ook doodongelukkig op het werk en weet dat ik daar eigenlijk geen dag langer nog wil werken. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? En kan ik eerlijk tegen de arbo arts zijn hierover? Kan ik eventueel om een vaststellingsovereenkomst vragen zodat ik uit dienst kan en een ww kan aanvragen t.z.t. ? En hoe werkt dit dan precies? Ik vind het namelijk ook niet eerlijk in die zin om mijn werk aan het lijntje te blijven houden. tips zijn welkom.
Dat is ook absoluut niet eerlijk om ze aan het lijntje te houden dus zeker bespreken met de bedrijfsarts.
Ja zeker bespreken, mijn zus heeft dit ook gedaan en ze zijn nu (zowel binnen het bedrijf zelf als buiten) aan het kijken voor andere mogelijkheden.
Zeker bespreken. Ik zat destijds in een burn out en wist dat ik niet terug kon naar mijn oude werk. Ik heb dit eerlijk besproken en daarna is er een vso opgesteld. Ook omdat ze natuurlijk daar bang waren dat ik anders in lang verzuim zou vallen. Beste keuze ooit.
Ontslag nemen en niet de werkende mensen jouw ww laten betalen omdat je het niet naar je zin hebt. Sorry hoor, gewoon financieel voor jezelf zorgen en eerlijk zijn tegen je werk en de arbo.
Ik zou we heel erg uitkijken met in de zw zijn en en vso. Om ww aan te kunnen vragen moet je beschikbaar zijn voor werk. En kan je dus niet vanuit de zw een ww aanvragen. Ik zou eerst aan je herstel werken. Zodra je beter bent in gesprek gaan met je huidige werkgever. dat je eerst beter gemeld kan worden. Misschien je vrije dagen opneemt en dan na een maand een vso krijgt. Als het goed is krijgt je werknemer nog steeds betaald vanuit het uwv omdat je ziek bent door de zwangerschap. Bij het uwv weten ze dus dat je ziek bent
Ik kan het niet beoordelen maar kan het ook zijn dat je het nu donkerder inziet dan voorheen door de depressie? Qua werk dan. Was je voor de depressie nog wel van plan om te blijven? Ik zou er heel goed over nadenken voordat je dit gaat melden. En ook bedenken wat de financiële consequenties zijn.
Een VSO is pas mogelijk wanneer je volledig hersteld bent en je hebt daarna - zoals hierboven genoemd - een sollicitatieplicht vanuit de ww. Eerlijk gezegd zou ik dit volledig los zien van je ziekmelding en dus zélf ontslag nemen. In een “normale situatie” behoud je immers ook geen recht op ww wanneer je zelf ontslag neemt omdat je je werk niet meer leuk vindt. (Anders natuurlijk wanneer je werk tgv je ziekte niet meer geschikt is voor jou, maar dat lees ik niet terug in je openingspost)
Zoals @MariekeRox zegt zou ik uitkijken met vso. Ik heb vorig jaar in ziektewet gezeten, vanwege lichamelijke klachten. Ik zou het wel bespreken met de bedrijfsarts, die kan meedenken over andere werkzaamheden binnen het huidige bedrijf of omscholing of ergens anders werken. Ik werkte op een bso, vanwege mijn lichamelijke klachten vond hij het niet slim om terug de groep op te gaan. Hier baalde ik echt van, het bedrijf is genoodzaakt om naar andere oplossingen te kijken. Dus werd er nagedacht over op kantoor werken of als het niet binnen dit bedrijf kon, misschien ander bedrijf. Alleen ik wist dat door mijn lichamelijke klachten ik op dat moment niet in staat was om me te laten omscholen, buiten dat zag ik een kantoorbaan helemaal niet zitten. Dit ook eerlijk aangegeven, maar dat was sowieso pas op langere termijn omdat het me nog niet lukte om überhaupt echt te werken. Ik werd gek van de ziektewet, dus ik aangekaart dat ik wilde stoppen. Toen boden hun mij een vso aan. Was heel lief bedoeld! Ze hebben echt fantastisch meegedacht en nu nog steeds ben ik welkom daar. Een ww is maar voor een paar maanden, afhankelijk hoelang je hebt gewerkt. Je hebt sollicitatieplicht. Als jij tijdens vso alsnog je ziek meld, word je oude werkgever erop aangekeken en moeten hun eigenlijk alsnog weer betalen voor je. Het is namelijk bij de wet geregeld dat iemand die ziek is, die niet ontslagen mag worden. Het was dus een voorwaarde dat ik me beter meldde en mocht me de periode erna (weet niet hoelang) me niet ziek melden. Aangezien ik een sollicitatieplicht niet zag zitten en ook wist dat ik bij nieuw werk me ziek zou moeten melden, heb ik hun aanbod niet aangenomen. Voor die paar maanden extra geld, kijk als het noodzakelijk is dan heb je misschien geen keus. Maar we redden het op 1 salaris, wel wat krapper maar het gaat. Beste beslissing ooit. Nu kan ik zelf in alle gemak op zoek naar werk, zonder enkele druk wanneer mijn lichaam en mentaal dat toe laat. Je moet dus zelf soort van zeker weten dat je je niet ziek gaat melden bij een nieuwe werkgever..
Maar je zit in een depressie? Hoe kan je dan een goede keus maken? Ik vind het best een grote stap om te zetten in een periode waar je toch niet helemaal jezelf bent en dingen veel moeilijker positief kunt bekijken. Je zou voorzichtig aan kunnen geven wat je gevoelens zijn maar ik zou niet direct ontslag nemen tijdens ziekte. Over een maand of 2 kun je hele andere gevoelens hebben.
Eerlijk zijn tegen de bedrijfsarts en zorgen voor direct traject naar ander werk. Ik weet niet of je intern iets anders zou willen doen of extern, want traject tweede spoor (extern) start over het algemeen pas bij het tweede jaar ziekte. Als je nog vragen hebt hierover mag je ook altijd even privé een berichtje doen.
Ja dat dacht ik ook. Beetje stomme reactie he, alsof ik voor niks thuis zit en lekker uitkering wil trekken ofzo. Het is meer dat ik me schuldig voel naar me werk toe, zij kunnen nu niet verder, terwijl ik al zeker weet daar niet meer te willen werken, dat staat los van mijn ziekmelding. Voor verlof wist ik ook al dat ik sowieso wat anders wilde maar als je lekker in je vel zit en je je goed voelt is solliciteren vanuit een baan waarin je niet gelukkig bent makkelijker. Dan ben je zeker van jezelf en dat straal je dan ook uit bij een sollicitatie. Ze zien me aankomen nu, dood vogeltje, nee dat neemt niemand aan. Ik probeer alleen uit te zoeken wat hierin het beste is. Ik weet namelijk ook niet of je daarin eerlijk kan zijn naar een arbo arts. Hij zou onafhankelijk moeten zijn maar is toch ingehuurd door werkgever. Ik dacht meer aan VSO zodat ik nog een paar maanden betaald zou krijgen en tegen die tijd hopelijk weer beter ben voor nieuw werk maar dan weet werkgever iig waar die aan toe is en kan die vanwege al een slechte bezetting nieuw personeel aannemen. Maar ik heb geen verstand van vaststellingsovereenkomsten.
Hoe werkt dat precies met een VSO? Kreeg je een paar maanden doorbetaald en had je, mocht het nodig zijn, nog recht op ww?
Helaas is binnen dit bedrijf geen andere functie mogelijk. Ik ben al wel een tijdje sowieso aan het kijken wat ik dan wel graag wil maar ik voel me nog niet goed, en nu de kids fulltime thuis zijn voelt het sowieso alsof ik amper mn hoofd boven water weet te houden. Zo lastig allemaal! Maar dat zullen meer hebben. Ik vind het gewoon oneerlijk naar mijn werk toe, zij verwachten mij straks terug. Terwijl ik weet dat ik dat echt niet meer zie zitten (vanwege werkzaamheden & collega’s). Dan ben ik straks beter en is het hee doei he! En gewoon zomaar ontslag nemen is financieel niet mogelijk en zou eerlijk gezegd ook een beetje dom zijn.
Ik denk dat nu je eerste prioriteit moet zijn om beter te worden. Daarna kun je kijken naar wat er wel bij je past of wat je graag zou willen.
Je hebt wel een beetje gelijk ja, echte knopen doorhakken is niet verstandig wanneer je je voelt zoals ik doe. Maar aan de andere kant ben ik wel zeker van mijn zaak. Maar zelf ontslag nemen zonder recht op ww of nog een paar maanden loon is geen optie en zou eerlijk gezegd een beetje dom zijn. En ww aanvragen is voor mij sowieso niet een uitgangspunt maar meer als vangnet dan. Het is gewoon ook zo balen van het hele corono gedoe nu, want werken aan herstel is heel moeilijk nu. Ik moest o.a. tijd nemen voor mezelf van de psycholoog maar de kinderen zijn nu 24/7 thuis, dus onmogelijk. Het voelt zelfs als 3 stappen weer achteruit. En wie weet hoelang dit nog allemaal gaat duren.
Ja dat is wel zo. Voel me er alleen zo lullig over. Schuldig naar werkgever toe. Een deel van me wil het ook gewoon afsluiten maar idd herstellen is belangrijker.
dan kan je het alsnog tegen de bedrijfsarts zeggen en die komt dan misschien met een omscholing, maar ja vooruit ze willen je zo snel mogelijk aan het werk hebben.. maar de bedrijfsarts is inderdaad onafhankelijk en zal als het goed is ook mee denken voor een functie extern. Ik zou het gewoon aankaarten en vanuit dat gesprek verder kijken. Vso houd dus wel een verplichte sollicitatie plicht in, als jij je alsnog ziek meld tijdens de ww of als je een nieuwe baan hebt dan is jouw oude werk alsnog weer aansprakelijk. Dit lijkt mij persoonlijk dus ook niet echt een goede optie.. Ontslag nemen is niet dom, als je in alle rust gewoon verder kan kijken en kan werken aan je herstel. Als het financieel niet mogelijk is, zou ik eerder in de ziektewet blijven totdat je wat anders hebt gevonden. De vso krijg je namelijk alleen als je je beter meld en daarna dus niet meer ziek meld.
Zomaar ontslag nemen zou ik je ook niet adviseren. Wel om in gesprek te gaan en te kijken naar externe re-integratie. Dat is namelijk wat ook verplicht is om te doen als intern terugkeren niet mogelijk is. Voornaamste op dit moment lijkt mij om eerst te herstellen. Succes met alles!