Hallo allemaal, Wil graag wat advies mbt mijn relatie. Zal even kort uitleggen, we hebben het niet makkelijk gehad. Ik, die psychische klachten heb/had en waar man steeds tegen moest vechten. Nou therapie gekregen enz en het gaat veel beter. Toen besloten voor een kindje te gaan, zij is vorig jaar december geboren. Maar ook dat ging niet van een leien dakje, reflux wat lang heeft geduurd voor het ontdekt werd. Toen we eindelijk rustiger zaten met haar zijn er in de familie diverse dingen gebeurt. Even een korte opsomming: overlijden, verbroken relatie, doodgeboren baby, hersenbloeding familielid en nu in spanning afwachten of ons nichtje niet ernstig ziek is.... Al met al dus heel veel in 9 maanden tijd en we praten er niet over... Komt er ook bij dat ons dochtertje twee x een week in het ziekenhuis heeft gelegen wat er bij mij behoorlijk heeft ingehakt en nu dus al 3 maand niet meer zelfstandig wil slapen. Elke dag een strijd.. Goed, onze relatie had er wel onder te lijden en mijn man is dus een aantal keer bij een "oude bekende" geweest. Prima, als ie dit niet had verzwegen en zij hem normaal zou aanspreken. Dit was dus niet het geval en ik ben een aantal dagen met ons dochtertje weggegaan om na te denken. Ik stond op het punt van scheiden. Maar na een poos vroeg hij ons toch weer terug te komen, heb ik gedaan maar kon dit contact niet vergeten. Heb hem dus gevraagd dit nummer te verwijderen en het contact te verbreken... Hij heeft het nummer eruit gegooid en zijn telefoon laten zien. Ze staat er inderdaad niet meer tussen, ook niet onder een andere naam want dan zou ik haar foto wel zien tussen de whatsapp. Ik heb gezegd hem 1 kans te geven, puur omdat ik kan begrijpen dat hij het moeilijk heeft en ik graag m'n dochtertje bij haar vader en moeder samen wil laten opgroeien. Wel heb ik van hem geëist met mij samen in relatietherapie te gaan,ook omdat hij moeilijk zijn gevoelens uit. Het gaat altijd goed... Hij geeft aan dat zij niets voor hem betekend en dat hij alleen van mij en z'n dochter houd. Ik weet dat dat zo is want als ik weg ben blijft ie me sms'en en appen. Ik denk zelf dat het mis is gegaan omdat er zoveel gebeurt is en ons dochtertje nu al een tijdje tussen ons in slaapt.. Maar nu...hoe kan ik hem weer vertrouwen? Hebben jullie advies? Wil zo graag dat het weer normaal wordt maar ik heb er zon moeite mee.. Sorry voor het lange verhaal! Bedankt voor het lezen..
Dikke knuffel dat als eerste. En wat ik zo tussen de regels doorlees is er echt nog de liefde voor elkaar maar door alles wat er gebeurd is, is het echt pittig nu. Ga inderdaad samen in relatie therapie en leg daarmee de basis voor jullie verdere leven samen. Of beslis samen dat de koek op is maar geef jullie relatie in elk geval een goede laatste kans! Heb vertrouwen!
Och meis wat een verhaal. Even een dikke knuffel voor jou!! Ik begrijp uit je verhaal dat er geen lichamelijk intiem contact is geweest tussen die vrouw en je man? Dat hij wel met haar kan praten over dingen en niet met jou is echt naar om te horen. Ik begrijp je helemaal meid!! Mijn man is vreemdgegaan gedurende een paar maanden met een vrouw. Ik ben er via via achtergekomen en confronteerde hem met dit verhaal. Ik dacht we kunnen straks samen hard lachem om deze roddel. Maar nee hij gaf toe. Mijn werdeld strotte compleet in!!! We gingen trouwen we hadden echt een goede relatie (dacht ik) was ik dan zo dom!!!! Uiteindelijk na heel veel wikken en wegen en tijd heb ik besloten om met hem door te gaan. Het is nu 3 jaar geleden en het gaat goed met ons. Maar ik moet je zeggen dat vertrouwen dat is wel echt zwaar beschadigd en ik ben gauw achterdochtig wat ik daarvoor nooit was. Ook de eerste tijd weer intiem zijn met hem was heeeeel moeilijk en soms nog. We praten er wel heeeeel veeel over en dat is goed. Ik zou je willen adviseren om te kijken of je je relatie kan redden meid. Zet alles op alles en als dan blijkt dat het niet helpt.. Ja soms is het gewoon op... Maar probeer er samen uit te komen! Lieve knuffel voor jou!
Er zijn geen tips voor....alleen jezelf de tijd gunnen. Verwacht niet dat als je het besluit maakt het iemand te vergeven, je diegene ook gelijk weer vertrouwd. Dat heeft tijd nodig. Het enige advies dat ik je kan geven is, praat erover met je man. En dan vooral ook je onzekerheden en dat je nu nog moeite hebt om hem te vertrouwen. Jaren geleden biechte mijn man op dat hij een keer is vreemdgegaan. Het was een hel, maar wij zijn er sterker uitgekomen. En ik vertrouw mijn man nu echt volledig. Hij weet ook dat er nooooooit meer een 3e kans komt
Dank jullie. Hij zegt dat ie niet intiem is geweest met haar, maar dat betwijfel ik dus. En hoe moet ik me gedragen? Ik wil het nog 1 kans geven en volgende week hebben we therapie samen en natuurlijk is er veel gebeurt. Maar moet ik normaal tegen hem doen? Want daar heb ik dus al moeite mee.. En dan krijgen we weer ruzie waardoor het helemaal niet goed meer lijkt te komen. Als ie sochtends naar z'n werk gaat vertrouw ik het al niet.
Meis wat heftig. Ik denk dat de relatietherapie een goede stap is. Ook lees ik in je verhaal veel frustratie over het slapen van je dochter. Wie weet kun je daar iets aan doen? Aankaarten bij de huisarts bijvoorbeeld? Dat ze tussen jullie inligt bevorderd natuulijk ook niet jullie relatie. Je bent dan niet meer intiem lijkt me. En de beste gesprekken hebben wij hier eigenlijk altijd in bed.
Gewoon tegen hem zeggen dat je niet weet hoe je je moet gedragen nu. Hij mag best weten dat door zijn gedrag jij je nu zo voelt en dat hij het zelf veroorzaakt heeft. Ik deed dat ook hoor, vond hij niet altijd leuk en tuurlijk was er dan weleens ruzie, maar dat is dan jammer.
Wanneer er geen vertrouwen is kun je geen relatie beginnen/voortzetten vind ik. Ben jij bereid om aan het vertrouwen te werken? Dan moet je het doorzetten anders maak je je eigen alleen maar gek door al die gedachtes en wantrouwen. Maar zoals je schrijft jullie hebben samen heel veel meegemaakt en ik denk niet dat je het bijltje er zomaar bij neer moet gooien maar moet vechten voor je relatie.
Ik vind het heel erg naar voor je! Alles wat er is gebeurd en wat nu aan het gebeuren is! Ook je nichtje en al het gedoe met haar evt. ziekte. Verschrikkelijk! Geef jezelf tijd en praat met je man. Hij kan niet ruiken waar jij aan denkt. Natuurlijk ziet hij dat je het moeilijk hebt. Maar ik denk dat alleen praten de oplossing is Zet 'm op!
Bedankt allemaal! Hij is niet zo van het praten dus denk ook dat we daarom vastlopen en die therapie misschien wel eens helpt. Met erge gebeurtenissen is hij ook van; tsja, zo is het leven. Zo was ik gister knal overstuur omdat we al maanden een strijd hebben met het slapen van ons meisje. Maar dat snapt hij ook niet. We krijgen daar gelukkig nu wel hulp voor, van het ene op het andere moment was het goede slapen verdwenen. Ik denk dat hij ook de aandacht van mij is gaan missen omdat ik natuurlijk druk was met andere dingen en daarom naar een ander is gegaan, ongeacht wat ie daarmee heeft gedaan. Maar vind het zo moeilijk dit te vergeten..
Leef nu naar de therapie toe - hopelijk hebben ze daar handvaten voor jullie. En voor nu inderdaad aangeven dat je niet weet hoe te gedragen. Maar focus nu even op die therapie.
Ik wil je als tip geven. Praten... Heel veel praten met elkaar en zeg gewoon hoe je je voelt en waar jij mee zit. Oke het is dan niet altijd even gemakkelijk om te doen maar het is wel vaak het beste. Misschien denkt hij wel dat het allemaal niet zo heel diep zit.... En in een relatie vind ik het belangrijkste dat je gewoon alles met elkaar moet kunnen delen en bespreken hoe moeilijk sommige dingen ook zijn. Je moet natuurlijk wel het moment uit kiezen die daarvoor geschikt is....En als je het moeilijk vind om hem in zijn ogen aan te kijken kruip je eerst gewoon tegen hem aan. Zo hoef je hem ook niet persee aan te kijken en word het soms makkelijker om alles eruit te krijgen.
Ik zou in jouw geval iig eisen dat hij het contact met haar helemaal verbreekt. Dat als gebaar om jouw vertrouwen terug te winnen. Verder vind ik het super dat je het nog verder wil proberen voor jullie kindje. Ik denk dat wel heel belangrijk is dat wanneer jullie er echt voor gaan, je elkaar geen verwijten uit het verleden moeten maken en dat als jij denkt dat je hem weer wil vertrouwen..jij daar ook met je gevoel achter moet staan. Heel veel suc6, want het is voor ons makkelijk praten zo.
O sterkte meid, en hopelijk komen jullie hier samen uit. Inderdaad veel proberen te praten en terug op dezelfde golflengte proberen te komen. En ook goed nadenken of je zijn misstap kan vergeven. Vergeten doe je dat spijtig genoeg nooit. Het zal altijd moeilijk bl7jven hem terug volledig te vertrouwen. Maar meid de inzet moet van twee kanten komen, anders werkt het niet. In ieder geval veel sterkte !!knuffel. X
Akler eerst heel veel sterkte! Hoe je het vertrouwen terug krijgt? Hij moet dit vertrouwen winnen en jouw vertrouwen naar hem toe moet opnieuw groeien. Dit gebeurd niet in een dag daar gaat best een tijd over heen. Verder moeten jullie praten hij dus ook ook al is hij geen prater!
Het contact met haar heeft hij verbroken. Hij blijft erbij dat ze alleen vrienden waren maar dan nog accepteer ik het niet dat zij liefje en ik hou van je tegen MIJN man zegt. Hij snapt dit en heeft er spijt van. Zij zou hem nog wel kunnen bellen en hij kan er langs maar dan zou dit voor of tijdens zijn werk moeten, lijkt me toch niet dat ie dat doet. Hij heeft ook meerdere malen de kans gehad te vertrekken bij me maar dat doet ie ook niet. Als ie gek op haar zou zijn was dit denk ik wel het geval. Hij zal mijn vertrouwen weer moeten winnen maar ik weet dat er van beide kanten gewoon nog liefde zit. Die is alleen even zoek door alles wat er is gebeurt. In ieder geval gaat hij wel mee naar relatietherapie.
Als ik het zou zijn zou ik hem nog 1 keer heel duidelijk melden dat ik 100% de waarheid wil weten en dat ik het tot op de bodem uit ga zoeken. Als er dan IETS gelogen blijkt te zijn, nadat hij dus nog een keer heel erg de kans heeft gekregen om eerlijk te zijn zou het voor mij einde verhaal zijn. Een keer de fout in gaan is al erg genoeg, maar vervolgens zou ik wel 100% eerlijkheid willen. Zoals ik het nu lees heeft hij echt wel wat meer met de buurvrouw uitgespookt...
Oei.. Wat moeilijk en pijnlijk.. Uit je verhaal begrijp ik dat de basis van liefde er nog wel is, maar dat je vertrouwen behoorlijk vergruisd is.. Eerlijk? Ik denk dat jullie echt moeten communiceren.. Of door te praten f door te schrijven ( ken je het spel kaarten op tafel?) Waarschijnlijk is het goed om 'n therapie te gaan.. Dan kun je op neutraal terrein je hart luchten en hij ook.. Want als ik je post lees is er een hoop gebeurd de afgelopen tijd en moet alles eigenlijk nog een plaatsje krijgen..
Auw herkenbaar tot aan dochter die tussenin slaapt... Hier zijn we inmiddels 24 weken verder en het blijft moeilijk. Ik hou alleen teveel van hem om er een punt achter te zetten. Mijn dochter is trouwens met geen mogelijkheid uit ons bed te krijgen. ..