Ik ga niet origineel zijn; hier is het ook de draagdoek en borstvoeding... Tot een maand of 3 lagen beide meisjes iedere avond van 18 a 19 tot 23 a 24 uur aan de borst. En bij huilbuien overdag gingen ze de draagdoek in. Onze wondermiddeltjes!
Hier hebben we zoveel geprobeerd - draagdoek - warm bad - buiten lopen met de kinderwagen - liedjes zingen - afleiden door gek te doen - rondjes lopen door de kamer en alle dingen benoemen Dat is eigenlijk het enige wat ik me zo kan herinneren.
badje en trappelen (met de beentjes heen een weer als ze tegen je aan ligt) voor krampjes. liedjes zingen!
Borstvoeding, huid-op-huidcontact en bij de oudste de draagdoek. De jongste was niet altijd even gecharmeerd van de draagdoek in zo'n bui. Maar die wilde wel een speen. Al was de truc wel om hem even een paar seconde zachtjes vast te houden, anders tufte hij hem meteen uit. En natuurlijk het ouderwets rondjes lopen met kind tegen je aan een sssshhhhh! De oudste vond het trouwens heerlijk om als een soort 'vliegtuig' op zijn buik op de arm gedragen te worden.
Borstvoeding, draagdoek dat als eerste. Maar werkte hier heel vaak ook niet. 2e optie was dan in de auto zetten en rondjes rijden. Heel vaak lukte dit wel. Lukte dat niet, was het in de houdgreep (stevig tegen mij aandrukken en armen en benen vast klemmen zodat spartelen niet lukt) en dan sliep ons kindje binnen 10 minuten. Beetje het effect van inbakeren denk ik.
(.)(.) Voor al uw krampjes, honger, mamahonger, oververmoeidheid en andere redenen voor boze baby's. En als een vliegtuigje op de arm inderdaad - wondermiddel!
Hier hielp vroeger samen met haar een warm bad nemen. En voor de rest gewoon op schoot houden, dan werd ze uiteindelijk vanzelf rustig. En tegenwoordig kunnen we haar bij huilbuien afleiden met haar eigen spiegelbeeld. Die vindt ze zo interessant dat ze gelijk niet meer weet waarom ze nou ook alweer huilde
Toen Kaan ging huilen kreeg hij gewoon borstvoeding daarna werd hij gelijk weer vrolijk. En Atilla huilt gewoon nooit gelukkig.
Hier ook aanleggen voor bv als ultiem troostmiddel! En hij heeft de eerste twee maanden veeeel gehuild, dus vaak nodig gehad! De oudste huilde veel minder, dus daar bijna nooit een ultiem wapen nodig gehad. Wel was (en is) ze erg verzot op haar speen, dat werkte ook preventief. De jongste heeft helaas niks met speentjes.
Hier hebben ze ook een paar weken huiluurtje gehad van vaak 18.00 tot 0.00/1.00. Ik kon ze niet alledrie tegelijk troosten in mijn eentje, maar wat hielp was een app op mijn mobiel aanzetten of klassieke muziek. Ik moest vooral zelf rustig blijven, maar dat lukte me erg goed gelukkig.
Ja, blijkbaar zorgt het huilen van een baby voor een enorme primitieve stressreactie bij mensen, of het nu je eigen kind is of niet. Hier lukt het ook wel eens met een app met rustgevende geluiden voor baby's zoals de stofzuiger, white noise, hartslag, golven enzo. Ik ben al lang blij dat we over het hoogtepunt heen zijn toen er gehuild werd van twee uur 's middags tot half tien (en geen minuut later) 's avonds.
Haar op schoot nemen, zachtjes heen en weer wiegen en zachtjes zingen. Daar wordt ze dan rustig van en ik word dan helemaal warm van binnen als ze zich dan na het huilen al snikkend zich tegen mij aan gaat liggen en langzaam in slaap valt. Win-win situatie ...
Bij mijn dochter: op m'n linkerarm leggen (rechts is om wat voor reden dan ook niet goed genoeg) en Twinkle Twinkle Little Star zingen (dit is ook het melodietje dat de babyfoon af kan spelen en ze dus al kent van voor de geboorte toen ik dat ding steeds tegen m'n buik hield). Bij mijn zoon: speen, speen, speen of fles. Hij gaat alleen zo tekeer op z'n speen dat die gelijk weer z'n mond uit vliegt, je moet er dus bij blijven om z'n speen in z'n mond te houden. In de draagdoek werkt ook vaak wel, meestal draait hij dan z'n hoofd zo dat zijn speentje er niet uit kan vallen omdat die door mij of de doek tegen wordt gehouden. En sinds kort wordt hij erg blij van knuffelen met z'n zus. Als hij haar aankijkt begint hij te lachen *smelt*
Minn ultieme wapen was buiten wandelen met haar in de kinderwagen tot ze sliep. Dan legde ik haar over in bed. Ik zette het steeds in tot ze 1 jaar was. Echt niks anders hielp. Haha door wind en wind. Zelfs midden in de nacht. Je had me moeten zien lopen in m'n joggingbroek, jas, UGG's...