Ik heb altijd gezegt, ik ga net zolang door dat ik in iedergeval 1 meid heb !! ... Nou die hebben we haha En nu, ik heb totaal geen voorkeur echt helemaal niet !! ... Daarom ben ik ook zo onwijs nieuwschierig wat het geslacht is heb namelijk ook geen voorgevoel .... En mijn hubby werkt ook niet mee die heeft namelijk ook helemaal geen voorgevoel (bij onze dochter wel en hij had 't goed ) en ook hem maakt het niets uit ... Toen ik tegen hem zei, ach je kan mij niet wijsmaken dat jij als man niet graag een zoontje wil maar nope 't maakt 'm echt niets uit ...
Ik had altijd wel een beetje een voorkeur Maar het blijkt anders nu... En ohhh.... ik zou niet anders meer willen! Ik verheug me er nu al gruwelijk op!
Wat een dapper topic. Je hoort toch vaak dat mensen vinden dat je geen voorkeur mag hebben, terwijl iedereen dat stiekem wel een beetje heeft. Bij mijn dochter hoopte ik stiekem op een jongetje, maar het werd een hele mooie meid. En nu heb ik niet echt voorkeur. Ik vind een jongen leuk (zou het wel leuk vinden beide te hebben) maar een meisje is zo veel practischer he. Ik zie het wel met 20 weken.
mijn gevoel zei een meid maar omdat we heel snel een jongensnaam hadden waar we helemaal gek van waren, hoop je toch stiekum op een jongen.. en toen bleek dat mn gevoel toch goed was... nu hebben we ook een hele mooie meidennaam en maakt het me niks meer uit!! en daarbij, al die meidenkleertjes zijn of zo schattig!!!!
ik heb altijd al gedroomd van een meisje...nu vanaf het begin van de zwangerschap zegt mijn gevoel dat ik een jongetje bij me draag...over ongeveer 2 maanden zullen we het weten...met een jongetje ben ik natuurlijk even blij!!
Ik heb een lichte voorkeur voor een jongen. Vooral omdat bij ons in de familie behoorlijk veel meisjes voorkomen. Mijn zus is nu ook zwanger van haar 2e dochter. Mijn vriend Heeft weer een voorkeur voor een meisje. We zullen zien!
Ik had altijd het gevoel een jongen te krijgen en had al helemaal in mijn hoofd hoe hij eruit zou zien. Maar toen ik te horen kreeg dat we een klein meisje krijgen, nouuu traantjes hoor!! hihi. Lekker tutten straks met mijn prinsesje
bij de eerste leek het me al leuk om een dochter te krijgen..... toch "wist" ik dat het een jongetje zou zijn! en dat was ook zo! ik heb zelf al mijn hele leven een wens.....een dochter, kan er niks aan doen.....ik houd zelf ook ontzettend van meisjes dingen.....onze zoon is alles wat we ons kunnen wensen! nooit heb ik daar anders over gedacht.....maar toch, nu ik weer zwanger ben hoop ik stiekum op een meisje....... en als het weer een jongetje is...dan is dat geweldig!dan is het goed! we hopen op een gezond kind! en weet je ....ik voel me soms zelfs schuldig dat ik een voorkeur heb.....zijn er meer meiden die hetzelfde voelen als ik??????
Ik voelde me niet schuldig vanwege een voorkeur. Maar mijn moeder en anderen in mijn omgeving zeiden dat ik het ongeluk op mij af zou roepen als ik er zo open over zou zijn om zo'n sterke voorkeur zou hebben. (handicap, vroeggeboorte, doodgeboren) Weer anderen vonden het not done om zo uitgesproken te zijn over je voorkeur. Daar werd ik wel verdrietig van. Voelde me niet begrepen of serieus genomen. Tja, het is nou eenmaal niet anders. Nogmaals, ik ben dolblij met mijn dochter! Zou d'r voor geen goud willen missen en mijn moedergevoel is even sterk, dat geloof ik zeker hoor.
we hadden tot de 20 weken het gevoel dat het een meisje werd en het leek me ook wel erg leuk. Tot 1 dag voor de echo kreeg ik ineens heel erg sterk het gevoel dat het een jongen is. En ja het was een jongentje ik heb wel een dag moeten wennen aan het idee maar dat komt meer omdat we de beeb al een meisjes naam hadden gegeven haha. Ik hoop dat de 2de een miesje is maar het zou leuker zijn voor sem als het een jongen word en dat is ook goed. Het is heerlijk om een jongens mama te zijn. Lekker stoere kleertjes aan doen en kuifjes maken ipv staartjes haha
Bij de eerste hadden we allebei sterk de voorkeur voor een meisje: dat bleek het ook te zijn bij de 20-weken echo. Nu had ik toch wel een voorkeur voor een jongetje omdat ik al een meid heb.... manlief riep al dat hij geen jongens kon maken en hij heeft wederom gelijk gekregen: het is inmiddels 5 x bewezen dat het toch weer een meisje is. Moet wel zeggen dat ik wel even heb moeten omschakelen, had toch graag een jongen gehad maar met een meid ben ik nu minstens even blij. De dames schelen dadelijk nog geen 17 maanden namelijk......
@ schuldig voelen: nee, geen moment! Ik hoef me niet te verantwoorden over mijn gevoel - dat is zoals het is, daar kan ik ook niets aan doen. Ik heb ook nooit tegenover anderen onder stoelen of banken gestoken dat ik heel erg hoopte op een jochie... En ja, ik ben er wel eens raar om aangekeken, maar de meeste mensen vonden het vooral verfrissend dat ik er zo eerlijk over was
Jongen of meisje...tja...als het maar bij ons mag blijven. Het is allebei leuk en allebei heeft het zijn charmes en mindere kanten. Maar een kindje van je samen, dat bij je mag blijven is het grootste en mooiste geschenk. Sorry...ik denk er helaas na het overlijden van ons meisje op 38wk zwangerschap misschien een beetje anders over om een "voorkeur" te hebben. Je gaat voor een kindje en je hebt met dit niets te zeggen of te willen...
Wat erg voor je hartediefje, ik kan me voorstellen dat het voor jou anders voelt bij deze zwangerschap. Maar toch, natuurlijk heb je wat te wensen en te willen, we wensen of willen uiteindelijk bijna allemaal een gezond kindje? Dat is toch een wens die je mag hebben? En wat het geslacht betreft vind ik dat eigenlijk ook, ik denk alleen dat maar héél weinig mensen hun hele leven blijven balen omdat hun voorkeur niet is uitgekomen (alhoewel ik daar, triest genoeg, ook weleens verhalen over heb gehoord). We zijn allemaal nuchter genoeg om ons te realiseren dat we blij gaan zijn met elk kindje dat we kunnen krijgen!
Bijna iedereen heeft natuurlijk stiekem voorkeuren of je ze nu uitspreekt of niet. Voor mij was de eerste toch wel de wens voor een meisje. Dat is uitgekomen en nu maakt het me werkelijk niks uit. Maar wat ik raar vind is om van het geslacht van je kinderen af te laten hangen of je er nog 1 "neemt", zoals ik hier een stukje terug las.
Ik vind het echt heel moeilijk om te zeggen eigenlijk, want echt waar als het een jongetje is vind ik het nog steeds geweldig natuurlijk. En het belangrijkste is voor mij gewoon dat het gezond is. Maar ik hoop dus toch heel stiekem op een meisje. Meer omdat ik volgens mij echt zo'n meisjesmoeder ben en ik de meisjesnaam al heel lang (al voor de zwangerschap) in mijn hoofd heb. Ik zou het zo zonde vinden als ik die naam niet kan gebruiken...
we hebben reeds 2 zonen, er vanuit gaande dat het derde ook een jongen is, zei ze tot onze verbazing: "ik denk een meisje" diep van binnen een vreugdesprongetje! Onbewust is dit toch een wens die mss zal uitkomen, al geeft een mens dat niet graag toe! 16 sept weer echo, dan meer zekerheid?!? Succes allemaal!!!
Nee dat zou ik ook niet doen, wij hopen dat het mogelijk is dat we twee kindjes krijgen. En daar laat ik het dan ook bij hoor.
Bij de eerste wilde ik toch wel heel graag dat het een meisje was, en dat was ze ook. Nu ik weer zwanger ben denk ik dat het een jongetje wordt, ik ben nl zo anders zwanger dan bij de eerste (uiteraard zegt dat helemaal niks). Stiekum hoop ik toch ook dat dit weer een meisje wordt. Ons ideaalplaatje is 3 gezonde meisjes te mogen krijgen. Sowieso hopen we uiteraard dat het gezond is, maar een meisje zou toch mooi meegenomen zijn Nog 12 weken en dan weten we het, duurt echt zoooooo lang.