Hallo allemaal, Ik zal me even voorstellen, ik ben een jonge moeder van 23 jaar, getrouwd en ik woon samen met mijn man (26) en dochtertje van 3 maanden in de achterhoek. We wonen in een flat, klein maar leuk, 3 slaapkamers. Zelf kom ik uit Brabant, en mijn man komt wel hier vandaan. Toen wij trouwde had mijn man hier al een woning, en hierdoor ben ik bij hem komen wonen. Ik heb hier werk gevonden en heb het zeker naar m'n zin hier. We wonen hier nu samen 3,5 jaar. We hebben beide werk in onze woonplaats, mijn man een vaste aanstelling, en ik als het "goed" is met juni een vaste contract (ze mogen iig niet meer verlengen, dus het is of vast of stop zetten). Mijn man heeft weinig contact met zijn familie, en over het algemeen hebben wij hier niet veel contacten, de meeste zitten van mij allemaal in Brabant. Voor hem is het prima, maar toch mis ik gezelligheid. Ik geniet volop van mijn kleine meid hoor. Nu we een dochtertje hebben, zou ik graag willen verhuizen als de mogelijkheid er is naar een eengezinswoning. En hoe graag ik ook bij m'n huidige werkgever zou willen blijven werken, ik mis mijn oude woonplaats heel erg. Mijn familie woont daar waar ik veel contact mee heb, en ik mis het elke dag meer. Ik sta lang genoeg ingeschreven om in aanmerking te komen voor een woning in Brabant, maar toch kom ik verschillende punten tegen waardoor ik niet zo goed weet hoe ik dit moet aanpakken. En of het wel te verwezenlijken is. Daarom heb ik even van buitenstaanders meningen en tips nodig. ML werkt in een woonwinkel die door heel Nederland zit, dus hij zou overplaatsing kunnen aanvragen. Nu is hij er 100% zeker van overtuigd dat als we naar Brabant gaan dat hij zijn fulltime aanstelling verliest (hij heeft een vast contract voor 37 uur) en dat hij naar parttime gezet gaat worden (een 13/30 contract). Ik weet zelf überhaupt niet of dit wel mag of kan als je al een vast contract hebt??! Maar hij zegt dat dit de reden is omdat wij uit vrije wil verhuizen van woonplaats en niet op verzoek van zijn werk van woonplaats veranderen. Hij zegt als er geen plaats is voor een fulltimer dan kan het gewoon niet (dat klinkt voor mij dan wel weer logisch) Hij heeft dit trouwens immers niet nagevraagd op zijn werk, maar zodra ik vraag of hij het wil checken wordt hij geïrriteerd. Hij vindt het namelijk erg moeilijk om alles achter te laten wat we nu hebben, een woning, allebei inkomen, wat ik me ook zeker kan voorstellen. Maar hij zegt wel dat het voor hem niet uit maakt waar hij woont, zolang hij maar kan werken. En ik vindt het zelf ook moeilijk en spannend om zulke stappen te zetten. Maar moet ik daarom maar mijn heimwee naar Brabant wegstoppen? Ik werk parttime in een huisartsenpraktijk, en werk zoeken in deze sector is niet moeilijk.. Maar nu is het zo dat we nu goedkoop huren, we betalen nu 450 huur per maand. Als ik ga reageren op woningen in Brabant dan moeten we minimaal huren voor 700 euro per maand, dit vindt ik nogal een verschil, maar dan heb je wel een eengezinswoning. Ik weet gewoon niet hoe we dit nu moeten aanpakken, moeten we nu eerst beide werk gaan zoeken in Brabant of moeten we eerst reageren op woningen en pas als we er een hebben gaan zoeken naar werk?! Op dit moment met ons inkomen/vaste lasten kunnen we ook echt niet veel sparen, en dat maakt het ook lastig om iets op te bouwen en te verhuizen. Dus is het wel verstandig?? Mijn ouders hebben aangeboden om zelfs tijdelijk bij hun in te trekken zodat we enkele maanden kunnen sparen zodat we een buffer op kunnen bouwen. Maar dit wil mijn man niet, wat ik ook begrijpelijk vindt. Heeft iemand hier ervaringen mee? Andere woonplaats ander werk? Ik hoor graag meningen tips adviezen.. Alvast bedankt!
Wij zijn 2 jaar geleden verhuisd van Amsterdam naar de Veluwe, waar mijn vriend werk had gevonden. de eerste maanden hebben we de halve week in A'dam en de halve week bij mn schoonouders gewoond, zodat we allebei een paar dagen per week moesten reizen. Later vonden we een huisje en heb ik nog een tijdje heen en weer gereisd (was een tijdelijke functie en daarna zwangerschapsverlof, dus kwam goed uit. na mijn verlof dichterbij kunnen gaan werken). Het was wel een hectische periode, waarin we veel uit koffers hebben geleefd en nergens echt relaxed thuis waren, maar nu we goed gesettled zijn ben ik blij dat we het gedaan hebben.. Met een kleine baby lijkt het me ingewikkelder. Misschien kan je man eerst informeren wat de mogelijkheden zijn. Misschien is er nu geen plek, maar kunnen ze hem op de wachtlijst zetten oid? en dan rond zijn overplaatsing verhuizen? dan heeft in elk geval één van jullie gelijk werk in de buurt..
Maar je zegt dat jullie nu al niet kunnen sparen? Kun je die hogere huur dan wel betalen? En verhuizen kost ook altijd geld.
Nou niet nee.. dat is dus ook het probleem. Wij zitten boven de inkomensgrens van de goedkopere sociale huurwoningen. We zouden die hogere huur wel kunnen betalen maar dat gaat dan weer ten kosten van andere dingen, zoals kleedgeld of bepaalde abonnementen die we hebben lopen (TV/internet etc). Dus we moeten keuzes maken, alleen weet ik nu niet wat de juiste keuzes zijn. Ik wil het beste voor m'n dochtertje.
Wij hebben het afgelopen zomer gedaan, zelfde reden mijn familie zat in het midden van het land zijn familie waar we tien woonden het noorden. We hadden daar niks alleen stiefzoontje, maar we zorgen gewoon dat we hem nu net zo vaak zien.... Alleen wät meer reistijd. Dus dat was opgelost. Man is gaan solliciteren maar hij was ook niet tevreden met zijn werk toen... Kreeg een hele goede baan aangeboden met een veel hoger salaris etc! Dus toen huizen gaan kijken, met het nieuwe loon konden we een hypotheek krijgen dus een nieuwbouw huis gekocht... Helaas was de oplevering 2 maanden later ondanks eerdere beloftes. Dus 7 weken in vakantiehuis en nog 2 weken bij mijn ouders.... Uiteindelijk de goede beslissing, veel meer kansen hier, de mensen passen beter bij ons.... De cultuur ook. Man mist zijn familie meer dan hij dacht niet de mensen want die zagen we amper maar meer het idee.... Maar we halen stiefzoon elk weekend zo'n beetje op dus dan zien we zijn familie meestal ook wel ff....
Ten eerste: je man verliest niet zijn vaste aanstelling! Hij werkt bij een landelijk bedrijf. Wel is het idd mogelijk dat hij qua uren moet veranderen, wanneer er in het "gewenste" filiaal geen ruimte is. Jullie zullen eerst echt op één lijn moeten komen... in jullie huidige woonplaats blijven óf verhuizen naar Brabant. Vervolgens uitzoeken hoe het zit met zijn werk... Wanneer jullie besluiten toch te verhuizen kan je twee dingen doen... één van beiden gaat vast zoeken naar werk in Brabant. En alvast reageren op woningen. Ik bedoel het is toch evt een optie dat de één tijdelijk pendelt tussen huis en werk? Wij hebben toentertijd de beslissing genomen om vanuit Brabant terug te gaan richting noorden. Ik heb eerst een baan gevonden en kon toen tijdelijk terecht bij mn zusje en in t weekend zat ik in Brabant bij mn vriend. Gelukkig hadden we 5 weken al een andere woning, tijdelijke oplossing dat wel... maar we hebben daar uiteindelijk 2 jaar gewoond, voordat we naar Duitsland zijn verhuisd
Ik kan mij voorstellen dat je graag dichter bij je familie wonen maar het lijkt mij idd niet de meest verstandige keuze onder deze omstandigheden. Als jullie met jullie lage huur nu al niet kunnen sparen, hoe willen jullie dat dan straks doen met een hogere huur, plus misschien hogere woonlasten en de kosten van de verhuizing? Naarmate jullie dochtertje ouder wordt zal ze ook duurder worden in onderhoud. Ik zou eerst zeker stellen dat jullie werk hebben in Brabant voor voldoende uren/inkomen en dán pas naar huizen op zoek gaan. Succes!