Nee ik kan eigenlijk niets verzinnen.. Verder ook veel te enge verhalen, brr. Ik zou echt niet meer kunnen slapen in mijn slaapkamer en denk maar niet dat ik nog in mijn uppie ga douchen .
Nou ik zou als ik mee maak wat jullie meegemaakt hebben direct nooit meer terug gegaan zijn naar dat huis of douche of whatever, super scheiterd eerste klas hier. Had terug naar mijn ouders gegaan en het huis te koop gezet! #bibber! ga hier ook het liefst met licht aan naar wc, maar om het huis niet wakker te maken doe ik het niet.
Ik snap jou wel hoor, maar zoals ik al zei, had ik dus ook heel vaak van ??? dat heb IK niet goed, ben niet wijs, zit tussen mijn oren, zo'n reactie. Bovendien wilde ik wel verhuizen, maar ik woonde gehuurd in R'dam, dan kun je gewoon niet zomaar weg...... Al wil je nog zo graag. Bovendien is het ook iets wat ik altijd heb gehad, ook in mijn andere huizen dus, alleen wel veel minder als in dat ene huis. Ik kan ook bij iemand op visite zitten en daar een verschijning zien, of op mijn werk etc etc. Verhuizen heeft dan dus weinig zin. Overigens heb ik het nu niet meer, ik heb op een gegeven moment hulp gezocht (nav die fietser die er niet was, mijn OP dus) bij onze pastoor die ons zou trouwen en hem met veel horten en stoten verteld wat er bij mij allemaal gaande was en hoe machteloos en verdrietig en angstig ik mij hierom voelde. Hij heeft mij doorverwezen naar een collega van hem, (een priester) die namens de Katholieke kerk exorcisme mag uitvoeren.Daar zijn er maar 2 van in Nederland. Die heb ik het verhaal verteld, urenlang met hem gesproken, die heeft een aanvraag gedaan bij de bisschop (want dat mag ook niet zomaar nl, er wordt gekeken naar je psyche, of je geen waanideeen hebt, of een psychiatrisch verleden etc etc) en vervolgens is er bij mij een uitdrijving gedaan. Ik heb met mezelf afgesproken dat wanneer ik er geen last meer zou hebben na 2 mnd, dat ik mezelf zou laten dopen voor de Katholieke kerk. Op een nacht, ruim 2 mnd na die uitdrijving lag ik te bidden in mijn bed of God mij wilde laten zien wat ik moest doen, ik wilde me laten dopen, maar wilde om een of andere manier bevestiging. Toen ging de deurklink bewegen en heel veel herrie op de gang en ik was zo ontzettend bang, lag alleen maar te bidden, en durfde niet naar de kinderen toe, op een gegeven moment stopte het. Het kon blijkbaar niet binnenkomen......... Vervolgens ben ik dus gedoopt etc. De kinderen hebben overigens helemaal niets gehoord en echt waar, het was zo'n vreselijke herrie, dat hadden ze moeten horen. Sindsdien heb ik nergens meer last van.
vuurbal misschien gewoon een speling der natuur? mamabri, gelukkig dan maar weer dat het een huurhuis was en je daar dan gewoon elk moment weg kon gaan pfff als je die horrorhuis dan ook nog eens had moeten verkopen. neem dat dan even weer terug want lees dan net nu dat het helaas dan niet zo makkelijk ging.
Pfff mamabri dat is wel heel erg heftig dus je hebt dan waarschijnlijk al die tijd als ik het woord mag gebruiken en demoon bij je gehad. Als ik zo lees wat er allemaal dan gebeurd is zal het me dan niets verbazen nee. Brrr krijg daar dan wel de kriebels van zeg ook omdat ik ze zelf zie enz... maar dat zijn gelukkig positieven wel negatieve in aanraking geweest maar die komen gelukkig niet te dicht bij mij in de buurt. Brrr echt heftig hoor!!!
Dat zou je dan wel denken ik weet wel dat onweer vuurballen kunnen veroorzaken maar weet daar niet geheel het fijne van.
Nee, ik heb er 6 jaar gewoond en dan met name de laatste 3 jaar was het heel extreem. De eerste 3 jaar ging het wel, af en toe, maar niet bijzonder vaak zeg maar. Maar toen het zo erg was, was ik overdag zelden alleen thuis hoor, meestal ging ik naar mijn vriendin om 6 uur 's morgens en dan 's avonds kwam mijn exman mij en mijn zoontje weer ophalen. gelukkig had ze er alle begrip voor, iedereen trouwens in mijn omgeving, mijn ouders, schoonouders, vrienden, kennissen, iedereen wist het ook gewoon, ben er nooit stiekem over geweest. Ook mijn huidige man en schoonfamilie weten het, mijn huidige man is ook bij het exorcisme geweest.
Ik had er wel heel erg veel o.a een foto waarop je gewoon echt benen van een man zag staan die een trap naar beneden liep. Zal eens gaan zoeken moet nog wel ergens een foto's staan op het internet van mij.
gevonden deze zijn in een park gemaakt waar ontzettend veel is gebeurd in de tweede wereld oorlog. Heb hier in mijn studie tijd tegenover gewoond. En nee zijn geen takken want waar alles te zien is daar zat een enorme plas met water onder
Ja ik heb foto's van mijn dochter met een witte rook. Bij haar zit een konijn. Dus iedereen geeft de verklaring dat het van het konijn is. Maar het staat ook op een foto van haar verjaardag. En ik weet zeker dat het konijn er toen niet was en dat er ook niet gerookt werd in huis. Onze jongste was toen namelijk net een paar dagen oud. Overigens staat die rook alleen op foto's van mijn oudste dochter. Op foto's van mij van eerder zie je op heel veel foto's mijn gezicht niet. De rest is allemaal scherp. ook andere personen alleen mijn gezicht is wazig. Dat heb ik altijd wel heel raar gevonden.
ik heb het 1 x meegemaakt dat ik een `geest` ofzo heb gezien. ik was toen 16, en woonde nog thuis. ik lag op bed en werd snachts wakker. toen zag ik een man in mijn slaapkamer staan, hij keek naar buiten. het was net alsof hij heel erg schrok van mij en ging toen weg door een hele kleine kier van de deur. het was een soort zwarte schaduw wat ik zag, heel eng. de volgende ochtend vertelde ik dat aan mijn vader, en hij zei doodnormaal dat hij die man ook wel eens zag en er wel eens mee gepraat heeft, we hebben het er later nooit meer over gehad, ik heb hem zelf nooit meer gezien.
In ons vorige huis gebeurden ook vage dingen. We zijn er nu 3 jaar weg maar soms denk ik er nog wel aan, al is het met een ander gevoel dan toen we er net wegwaren. Heb er wel een slaapprobleem aan overgehouden, sinds dat huis slaap ik heel erg licht en de nachten die ik door heb geslapen in 3 jaar tijd zijn op 2 handen te tellen. Mijn man had er al een slecht gevoel bij, toen we gingen bezichtigen. Maar ik wou het perse hebben. Was een heel luxe appartement boven een leegstaande tandartenpraktijk, we huurden het van de eigenaars, een homofiel koppel. De dag van de sleuteloverdracht waren ze veel te laat. Mijn man was boos, wou weggaan maar ik vroeg hem te blijven.Oke, 5 minuten dan en als ze er niet zouden zijn zouden we het gewoon niet doen, op deze manier vond hij echt niet leuk. 5 minuten later, we wouden weglopen en daar kwamen ze. Ik blij, man niet . De eerste nacht dat we er sliepen werd er midden in de nacht aangebeld. En die bel bleef maar gaan, alsof iemand hem ingedrukt hield. Wij naar buiten in de stromende regen, niemand. Man heeft de bel van de muur getrokken en we zijn weer gaan slapen. Twee weken later kwam ik in de woonkamer en stond de balkondeur wagenwijd open. Terwijl we hem de avond ervoor goed hadden afgesloten. En er lag een plas water midden in de kamer. Man is op het dak geweest, geen lek ofzo. Het was toen ook heel warm weer. We hadden geen vaas/aquarium in de buurt en het was ook geen kattenpis van een buurtkat die misschien naar binnen was gekomen. Toen begonnen de geluiden, savonds rond een uur of 11 vanuit de keuken. Getik. Ik had zo'n rekje aan de keukenmuur hangen met spatels enzo, die gingen op een gegeven moment als een gek heen en weer. Savonds wou ik wat in de wasmachine doen toen ik heel hard gefluit in mijn oor hoorde. Ik werd boos op mijn man die in de woonkamer zat, 'savonds fluiten brengt ongeluk, doe eens normaal' maar hij had niets gedaan. En buiten liep ook niemand met een hond ofzo. We hadden een konijn gekocht die de eerste dagen door het hele huis rende maar na een week zat hij de hele avond op mijn voeten, als ik bewoog deed hij het ook maar anders niet. Hij had een plekje in de gang waar hij de eerste dagen graag lag maar daar kwam hij ook niet meer, hij was alleen bij mij. Ik was ons laminaat aan het dweilen toen ik ineens een voetafdruk zag, een meter voor me. Van een grote schoen. Wij dragen geen schoenen in huis dus ik scheet 7 kleuren. Gauw weer overheen gedweild. Op een avond, was de vooravond dat de Ramadan zou beginnen kwam ik thuis en de tv schoot aan, en weer uit, en weer aan, en weer uit. Aparte was dat er tegelijkertijd een enorm kabaal uit de boxen kwam. Terwijl we toen nog een systeem hadden met meerdere afstandsbedieningen. Eerst de decoder aan, dan de tv, dan had je beeld en pas wat later ook geluid. We hadden nooit bij het aanzetten zowel beeld als geluid. Ik werd bang, konijn zat stijf in zijn kooi, ik heb mijn jas weer aangedaan en ben weggegaan. Heb buiten op een bankje zitten wachten, mijn man had koopavond. De buurvrouw riep me en vroeg wat er was, ik zei dat ik mijn sleutel was vergeten en heb bij haar binnen gewacht op mijn man. Er kwam toen ook allerlei kabaal vanuit de tandartsenpraktijk, terwijl aan de deur te zien (een en al spinnenweb en stof) die al heel lang niet open was geweest. De dag erna wouden we even boodschappen doen en ik wou niet alleen thuis blijven. Mijn man zei dat ik dat toch even moest doen, hij zou zo terug zijn. Toen hij thuiskwam kreeg hij de voordeur niet open, alsof er iets in het slot zat. Mijn vader is gekomen (onze Bob de Bouwer), heeft die hele cilinder en alles eruit gehaald, maar hij begreep ook niet hoe het kon. Ook echt in één nacht tijd. Heel apart. We hebben toen de sloten omgewisseld met die van het balkon, zodat we een goed slot in de voordeur hadden. Op het balkon lagen houten vlonders, die je er uit kon halen. Vlonders bestonden uit een stuk of 8 plankjes naast elkaar die stevig vastzaten, jullie kennen ze wel. Ik kwam uit mijn werk en zou samen met mijn man alle dozen die er nog stonden uitpakken. Toen ik kwam zei hij dat we alles beter dicht konden laten en liet me het balkon zien. Een van die vlonders was op een hele rare manier verbrand, een plank was helemaal zwart, degene ernaast niet, die daarnaast weer wel. Echt om en om. Als je normaal hout in de fik steekt slaat er altijd wel iets over maar nu dus niet. Alsof iemand plank voor plank eruit heeft gehaald, de helft in de fik heeft gestoken en weer teruggetimmerd. Een week of twee voor we uiteindelijk gingen verhuizen kwam ik thuis en hing er een enorme brandlucht in huis. Het konijn zat als een standbeeld in zijn kooi, ijskoud, wou niet eten. Mijn vader heeft hem savonds opgehaald en hij is bij mijn ouders gaan logeren tot we een week in ons nieuwe huis zaten. Bij mijn ouders bloeide hij helemaal op, rende en vloog door het huis, sliep lekker. Ik had ook hele heftige nachtmerries daar in huis, snachts waren de dekens ineens weg, die lagen dan helemaal op de grond aan de andere kant van het bed. Op een nacht droomde ik heel raar, dat ik als een soort mantra bij de voordeur 'Duivel verlaat mijn huis' aan het roepen was. In mijn onderbewustzijn hoorde ik mijn man praten, maar kon hem niet verstaan (onbekende taal). Uiteindelijk schrokken we tegelijkertijd wakker, hij had zichzelf ook horen praten, hardop, maar wist ook niet wat hij had gezegd. Was een voor ons onbekende taal. We waren allebei bezweet en helemaal uitgeput. Hij werd op een keer wakker met hele diepe krassen op zijn rug. We hadden geen wilde nacht gehad ofzo . Er kwamen vaak stemmen uit een hoek van het huis, leek net of het uit de meterkast kwam. We hadden maar aan één kant buren maar die waren op dat moment in Bosnie, hun huis was leeg. Als je onder de douche stond voelde je vaak een wind over je lichaam, terwijl het door de stoom die in de badkamer was behoorlijk warm was. Als ik een halfuur binnen was werd ik misselijk, kreeg druk op mijn borst. Had steeds het gevoel dat iemand me in de gaten hield. We hadden twee grote lampen hangen in een hoek van de kamer, die op een avond heen en weer gingen. Mijn man ging erbij staan en begon hardop bepaalde soera's te reciteren. Bij het eerste woord wat hij uitsprak hingen die lampen stil. Bij onze voordeur hing ook een lamp, zo'n standaard buitenlamp. Als ik in de badkamer stond begon hij met knipperen, ik dacht dat dat een soort bewegingssensor was, luxe! Maar als ik in bed lag knipperde hij nog. En dat gebeurde niet elke avond, hoewel er wel een patroon in zat. Als er geluiden uit de keuken kwamen, knipperde die lamp en was het snachts ook onrustig. Ik luisterde veel Koran en Islamitische muziek in huis, maar meestal begon er dan van alles te bonken, alsof het uit de muren kwam. (En wij maar grapjes maken, dat dat vast de geest van Pim Fortuyn was) Uiteindelijk hebben we een ander huis gevonden, echt ontzettend blij. Ons huis stond vol met verhuisdozen en toen begon het getik, alsof iemand met zijn vingers op karton tikte. Als ik dat hoorde kroop ik maar extra diep onder de dekens De laatste dag dat we er waren, om de laatste dingen schoon te maken kregen we de deur niet open. Alsof er iets in het slot zat. Dus net als die ene dag. Terwijl de dag ervoor niks aan de hand was geweest. Uiteindelijk toch binnen kunnen komen door heel hard te rammen We waren ZO BLIJ om daar weg te gaan. In ons huidige huis is het zo fijn, zo rustig, terwijl dit een veel ouder huis is. Ik weet niet wat het geweest is, we dachten eerst dat iemand uit de buurt ons weg wou hebben, dat ze dachten dat dat koppel er nog woonde (misschien homo haters?) maar door al dat geouwehoer binnen, is dat ook niet echt logisch. Nu kan ik er wel normaal over praten, het is gebeurd, klaar. Maar wat was ik toen bang, bah.
Heel interressant om te lezen allemaal.... knor: heb deze foto al eens eerder geplaatst. We zaten al de hele avond aan de eettafel dus het was geen zit indruk van een van ons. Heb ook een foto van overdag, waar de rugleuning gewoon recht is op de foto. http://www.zwangerschapspagina.nl/attachments/de-lounge/278956d1349732138-vage-foto-img_1637-kopie.jpg
BRRRR... van sommige verhalen krijg ik echt de kriebels!! Ik geloof zeker wel dat er meer is tussen hemel en aarde. En opvallend veel mensen die hier ook daadwerkelijk zelf ervaringen mee hebben! Ik heb het zelf niet en nooit gehad ook, gelukkig maar, het zal me geloof ik vreselijk beangstigen... Wel ben ik heel gevoelig voor sferen. Als er veel verdriet heerst kan ik helemaal down worden en me dit vreselijk aantrekken. En trek ik me stemmingen heel erg aan. Als ik me niet op mn gemak voel kan ik me "afsluiten van mezelf" als het ware, alsof ik van een afstandje naar mezelf zit te kijken. Mn zus kent dit fenomeen ook. Maar ik noem dit gewoon "gevoelig" niet paranormaal of iets. Op mn werk ( in de zorg) als er een patiënt overleden was had ik vaak met afleggen het gevoel alsof zijn geest nog ergens in de kamer rond zweefde. Ook heb ik een aantal keren gehad dat ik aanvoelde dat er iemand zwanger was, waarna er een paar weken pas werd aangekondigd dat ze in blijde verwachting was.
Mutti: op de eerste foto zie ik wat dennetakken of iets? Zie er niks anders in. Op de tweede foto zie ik een gedaante tegen het muurtje aan hangen???
Ow ja die foto van de stoel heb ik idd al eerder gezien. Arrange! En die fotos in het park, bedoel je dat op bovenste foto alleen water had moeten staan en geen bomen (of wat het ook zijn?)
Ik heb eigenlijk altijd al geesten/spoken gezien en gevoeld met name maar nog bijna nooit iets echt engs meegemaakt. Wel dingen die op dat moment mijn haren overeind lieten staan maar meer vanwege het gevoel en het idee (ondanks dat ik dit al sinds jongs af aan heb ben ik er nog niet aan gewend). Ik weet dat mijn oudste dochter hetzelfde heeft want zij zegt vaak dat ze mensen ziet of dingen voelt ondanks dat zij niet weet wat spoken zijn en dat ik dat ook heb. Bij mijn jongste denk ik dat zij er ook gevoelig voor is. Het enige echte enge dat ik ooit heb meegemaakt was bij mijn vorige werk. Dat was een oude villawoning vlak bij Scheveningen, waar later dus een kantoor in gemaakt is. In de kelder voelde ik altijd dat ik niet alleen was. Dus als ik in het archief moest zijn praatte ik ook altijd tegen diegene. Nooit echt last van gehad, was wel een soort van gezellig Tot op een gegeven moment ik beneden kwam en ik merkte dat het anders was dan anders. Het voelde zwart. Ik begon gewoon zoals altijd te praten en vroeg hoe het ging toen ik ineens bevroren werd. Echt letterlijk. Ik werd zo enorm koud dat ik niet meer kon bewegen, alles zat vast. Ik voelde een hand over mijn rug gaan en op dat moment kwam er een collega naar beneden en werd ik weer ontdooid zeg maar. Zij vroeg wat er mis was en ik gaf haar een hand waar zij gelijk van begon te gillen zo koud. Het was trouwens op dat moment hartje zomer en zo'n 30 graden buiten!